در مسیر بندگی 937
نی به آتش گفت: کاین آشوب چیست؟
مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟
گفت آتش بی‌سبب نفروختم
دعوی بی حاصل‌ات را سوختم
امام باقر علیه السلام:
إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِذَا أَحَبَّ عَبْداً غَتَّهُ بِالْبَلاَءِ غَتّاً وَ ثَجَّهُ بِالْبَلاَءِ ثَجّاً
هر گاه خداى تبارك و تعالى بنده‌ئى را دوست دارد، او را در بلا غوطه‌ور سازد و باران بلا را بر سر او ريزد
(الکافي , جلد 2 , صفحه 253)
(شاعر: مجذوب تبریزی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 938
گر قبول عشق خواهی بیخ وصل از دل بکن
ملک چین داری ز حسرت ابروان پر چین مکن
عشق بازی و ز خود تربیت جویی شرط نیست
نرگس اندر گرد خار خشک وز پرچین مکن
رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله:
لَوْ لَا ثَلَاثَةٌ فِي ابْنِ آدَمَ مَا طَأْطَأَ رَأْسَهُ شَيْءٌ الْمَرَضُ وَ الْمَوْتُ وَ الْفَقْرُ وَ كُلُّهُنَّ فِيهِ وَ إِنَّهُ لَمَعَهُنَّ لَوَثَّابٌ
اگر سه چيز در فرزند آدم نبود، هرگز درمقابل چیزی سر فرود نمىآورد، بيمارى، مرگ، و فقر و همه اينها در انسان هست ولى با همه اينها او متجاوز مىباشد
(بحارالانوار ج69 ص53)
(شاعر: سنایی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 939
صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست
چارهٔ عشق احتمال شرط محبت وفاست
مالک رد و قبول هر چه کند پادشاست
گر بزند حاکم است ور بنوازد رواست
قرآن کریم:
وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ اْلأَمْوالِ وَ اْلأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصّابِرينَ
قطعا، همه شما را با چيزي از ترس،گرسنگي و كاهش در مال ها و جان ها و محصولات آزمايش مي كنيم و بشارت ده به استقامت كنندگان
(قرآن کریم سوره مبارکه بقره آیه 155)
(شاعر: سعدی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 940
به صبر کوش تو ای دل که حق رها نکند
چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله:
وَ مَنْ صَبَرَ عَنْ مَعْصِيَةِ اَللَّهِ فَهُوَ كَالْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ
کسی که در مقابل عوامل گناه صبر کند، مقامش همانند مجاهد در راه خداست
(جامع الاحادیث الشیعه، ج 14، ص 253)
(شاعر: حافظ)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 941
دست بر خاطر آگاه ندارد شیطان
گرگ در گله ز تقصیر شبان می آید
امام باقر علیه السلام:
يَخْرُجُ بَعْدَ غَيْبَةٍ وَ حَيْرَةٍ لايَثْبُتُ فيها عَلي دينِه اِلا الُْمخْلِصُونَ الْمُباشِرُونَ لِرُوحِ الْيَقينِ، اَلَّذيـنَ اءَخـَذَ اللّهُ مـيـثـاقـَهـُمْ بـِوِلايـَتـِنـا وَ کـَتـَبَ فـي قـُلُوبـِهـِمُ الْايـمـانَ وَ اَيَّدَهـُمْ بـرُوح مِنْهُ
بعد از غيبت و حيرت ظاهر مي شود، در اين دوران، تنها كساني بر دين خود ثابت مي مانند كه در ايمان خود مخلص و با روح يقين همراه باشند و آنها كساني هستند كه خداوند از آنها دربارة ولايت ما پيمان گرفته، و ايمان را در دل آنها مستقرّ ساخته و آنها را با روحي از خود تأييد نموده است
(بحار الانوار ج 51 ص 110)
(شاعر: صائب تبریزی)
@ostad_aali