بسم الله الرحمن الرحیم «وما قدروا الله حق قدره اذ قالوا ما انزل الله علی بشر من شیء» ترجمه آنها خدا را درست نشناختند که گفتند: «خدا، هیچ چیز بر هیچ انسانی، نفرستاده است!» سوره مبارکه انعام قسمتی از آیه 91 🔰نکته: در آیه می‌فرمايد که منکران چون خداوند سبحان را به درستی نشناختند نبوت را انکار کردند یعنی اگر به خدا معرفت پیدا می کردند به دنبال آن نبوت و پیامبر را هم می پذیرفتند چون خداوندی که علیم و حکیم و عزیز و... هست کار باطل و عبث انجام نمی‌دهد چنانکه در سوره مبارکه ص آیه 27 می‌فرمايد: «وما خلقنا السماء والارض و ما بینهما باطلا» "ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم. " همچنین در آیه 115سوره مبارکه مومنون می‌فرمايد: «افحسبتم انما خلقناکم عبثا وانکم الینا لا ترجعون» "آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده‌ایم، و بسوی ما باز نمی‌گردید؟" بنابراین خداوند سبحان انسان را رها و بی‌هدف خلق نکرد بلکه انسان دارای هدف است که همان بازگشت به سوی خداوند سبحان و معاد است؛ «انا لله و انا الیه راجعون» (سوره مبارکه بقره آیه 156) «یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه» "ای انسان! تو با تلاش و رنج به سوی پروردگارت می‌روی و او را ملاقات خواهی کرد!" (سوره مبارکه انشقاق آیه 6) ✳️پس شناخت صحیح خداوند به شناخت معاد منجر می‌شود کما اینکه قرآن کریم در آیه 67 سوره مبارکه زمر علت انکار معاد را عدم شناخت خداوند سبحان بیان می‌کند: «و ما قدروا الله حق قدره والارض جمیعا قبضته یوم القیامة والسماوات مطویات بیمینه سبحانه و تعالی عما یشرکون» "آنها خدا را آن گونه که شایسته است نشناختند، در حالی که تمام زمین در روز قیامت در قبضه اوست و آسمانها پیچیده در دست او؛ خداوند منزّه و بلندمقام است از شریک هایی که برای او می‌پندارند." ✳️حال که روشن شد معادی هست که مقصد است نیاز به راه و راهنما هم روشن می‌شود چون باید از مسیری به مقصد طی طریق کرد و چون انسان از معاد و مسیر رسیدن به آن آگاهی ندارد احتیاج به راهنمایانی دارد که مقصد و راه رسیدن به آن را می‌شناسند و مردم را در رسیدن به آن تعلیم و راهنمایی می‌کنند که اینان همان انبیای الهی هستند؛ «ویعلمکم ما لم تکونوا تعلمون» "[رسولی برای شما فرستادیم که] آنچه را نمی‌دانستید، به شما یاد بدهد." (سوره مبارکه بقره؛آیه 151 ) ✅نتیجه: با این بیان روشن می‌شود که اصلی‌ترین مطلب اعتقادی توحید و خداشناسی است و اگر مشکل توحید و خداشناسی حل شود مشکل معاد، نبوت و امامت حل می‌شود از این رو است که حضرت امام صادق علیه السلام در دعای زمان غیبت عرضه می‌دارد : «اَللَّـهُمَّ عَرِّفْني نَفْسَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْني نَفْسَكَ، لَمْ اَعْرِفْ نبیّک، اَللَّـهُمَّ عَرِّفْني رَسُولَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْني رَسُولَكَ لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَكَ،اَللَّـهُمَّ عَرِّفْني حُجَّتَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْني حُجَّتَكَ، ضَلَلْتُ عَنْ ديني» "خدايا خود را به من بشناسان، اگر خود را به من نشناساني، پيامبرت را نشناسم خدايا پيامبرت را به من بشناسان، اگر پيامبرت را به من نشناساني، حجّتت را نشناسم، خدايا حجّتت را به من بشناسان، اگر حجّتت را به من نشناساني، از دينم گمراه شوم." یعنی باید از شناخت خدا شروع کنیم و از طریق آن به شناخت پیامبر و امام برسیم. بنابراین محور در اعتقادات «الله» است فلذا در پایان آیه محل بحث (آیه 91 سوره مبارکه انعام) فرمود: «قل الله ثم ذرهم فی خوضهم یلعبون» "بگو: «خدا!» سپس آنها را در گفتگوهای لجاجت‌آمیزشان رها کن، تا سرگرم شوند!" #خداشناسی #نبوت #معاد #سوره_انعام