✨﷽✨ ✅ ادامه‌ی گناه مسأله اين نيست كه مثلا من فاسد نمى‌شوم و طلا كه پاكه چه منتش به خاكه! مسأله اين است كه ديگران نبايد آلوده شوند و نبايد دل‌هاشان اسير من باشد و نبايد من سنگ راهشان و بت بزرگشان باشم. با اين احساس من مى‌يابم كه خلق را به خود كشيدن و سنگ راه خلق شدن و استعدادها را ضايع كردن، فسادى نيست كه در يك جا حبس بشود و محدود بشود... آن‌جا كه هستى از ارتباط و هماهنگى برخوردار است و آن‌جا كه دنيا، راه و كلاس است، يك نگاه، يك لبخند، يك فساد، يك فساد نيست، كه هستى را به فساد مى‌كشد و تمام درياها و دشت‌ها را در خود مى‌گيرد. وقتى كه ما كوچك‌تر بوديم، در كنار ساختمان‌هايى كه آجر مى‌ريختند، به بازى مشغول مى‌شديم و آجرها را پشت سر هم با فاصله‌هاى كوتاه مى‌چيديم و مارپيچ و گرد و خلاصه از شكل‌هاى مختلف، آجر كنار هم مى‌گذاشتيم و آن گاه يك آجر را مى‌زديم، ما بيش از يك آجر را نزده بوديم، اما چون آجرها مرتبط و هماهنگ بودند تا آخر مى‌افتادند و زمين مى‌خوردند و يك ضربه، يك ضربه نمى‌ماند. و يك فساد در يك جا حبس نمى‌شد. در هستى منظم، يك گناه، يك فساد، يك فساد نمى‌ماند و ادامه مى‌يابد و كسى كه راه بودن و كلاس بودن را احساس كرده ديگر بى‌حساب نمى‌گويد و نمى‌شنود و نمى‌بيند و نمى‌زند. برشی از کتاب 📚 مسئولیت و سازندگی #تربیت ‌‌‌‌✅ کانال استاد دانشمند ┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅ http://eitaa.com/joinchat/592117774Cb596248863

✨﷽✨ ✅ «نعمت تربیت صحیح» آیه: «...أَنِ اشْكُرْ لِی وَ لِوَالِدَیْك...» (لقمان، ۱۴) ترجمه: مرا و پدر و مادرت را سپاسگزار. نکته: در گذشته، فرزندان از نعمت تربیت صحیح خانواده، مربیان و معلمان خوب و راهنمایی های علما و بزرگان بهره مند بودند و سرانجام از آغاز تکلیف، در راه خدا قدم بر می داشتند. در آن #خانواده ها و محیط های تربیتی و آموزشی، ارزش های دینی و مذهبی حاکم بود. احترام به پدر و مادر و بزرگترها و رعایت ادب و آداب معاشرت با آنان در جان فرزندان رسوخ می کرد. این کودکان با چنین تربیتی، وارد اجتماعی به مراتب سالم تر می شدند. روشن است که چنین کودکان و جوانانی به مسائل مذهبی و دینی آشناتر و از فرزندان امروزی خداشناس تر بودند. امروزه کودکان دیگر چنین تربیت نمی شوند و چنان محیطی کمتر یافت می شود. متأسفانه، در جوامع امروزی، ارزش های اخلاقی و مذهبی رنگ باخته است. دیگر معلمان و مربیان دین شناس و متدین به ندرت یافت می شوند. چنین کودکانی، وقتی پا به سن گذاشته و در دوران جوانی وارد جوامعی با حاکمیت افکار و ارزش های لیبرالیستی می شوند، روشن است که لذت محور بار می آیند و دیگر خودِ لذت های مادی برای آنان مهم است، نه پدر و مادر و احترام به آن ها. طبیعی است که چنین افرادی، با چنین پیشینه تربیتی، چندان توفیقی در خداشناسی و انس با عبادت و پرستش پیدا نمی کنند. وقتی فرزندی چنان تربیت نشود که شاکر زحمات و الطاف والدینش باشد، طبیعی است که اساساً انگیزه ای برای شکر و سپاسگزاری نداشته باشد تا شاکر خدایش شود، چراکه این دو نوع شکر با یکدیگر پیوند دارند. موج بی دینی و فرهنگ الحادی غربی به ارزش های دینی ما هجوم آورده و آرام آرام در حال پیشروی در جوامع دینی و اسلامی ماست. بنابراین، همه پدر و مادرها، مربیان و دست اندرکاران امر #تربیت باید به هوش باشند تا همان عذاب الهی که دامن گیر مغرب زمین شد و آن ها را از دین و ارزش های دینی جدا کرد، ما و جامعه و فرزندان ما را فرانگیرد و توفیقاتی که از طریق زحمت پیشینیان نصیب ما شده است، از ما گرفته نشود. 📚 بر گرفته از کتاب صهبای حضور، صفحه ۵۸، ۵۹ ‌‌‌‌✅ کانال استاد دانشمند ┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅ http://eitaa.com/joinchat/592117774Cb596248863