#امام_صادق علیه السلام مدینه غرقِ صفا شد ز روی حضرت صادق دمید عطرِ محمد ز بوی حضرت صادق فروغِ روی نبی را که مکه یافت در امشب مدینه دیده دوباره ز روی حضرت صادق شبِ درخششِ خورشیدِ آسمانِ علوم است که نور می دهد از چهار سوی حضرت صادق ششم امام که باشد ضمیرِ عالم و آدم مثالِ آینه ها روی به روی حضرت صادق تمامِ فقه بُوَد وام دارِ مکتب فضلش کمالِ عشق بُوَد رازِ گوی حضرت صادق روایتی است کرامت، از آن وجود مکرّم حکایتی است شفاعت ز خوی حضرت صادق پیمبران نرسیدند بر مقامِ نبوّت که جرعه ای نزدند از سبوی حضرت صادق به سانِ زمزم و تسنیم و سلسبیل، روان است علومِ آلِ محمد ز جوی حضرت صادق ز کهکشان فضیلت طنین فکنده به عالم خروشِ عدلِ علی از گلوی حضرت صادق قیامِ علمی او چون قیامِ سرخِ حسینی فکنده لرزه به کاخِ عدوی حضرت صادق کمر به کشتن او بَست دشمنش چو نظر کرد که هست غالب دل ها به سوی حضرت صادق فرشته جسته تقرب، بهشت یافته رونق ز قطره قطره ی آبِ وضوی حضرت صادق بُوَد تجلی "والشمس" آن جمالِ مبارک بود مفسّر "والّیل" موی حضرت صادق چراغِ راهنمای بشر به عالمِ توحید همیشه وقت بُوَد گفت و گوی حضرت صادق کتابِ جابرِ حیّان، حدیثِ فضلِ مُفَضّل یکی است ز آن همه رازِ مگوی حضرت صادق اگر به علم درخشد چو آفتاب، گرفته ذُراره ذرّه ای از مِهر روی حضرت صادق حُشام حِشمَت علمی گرفته از حَشَم او که کرده تر، لب جان از سبوی حضرت صادق بگو فلاسفه را تا برای درکِ حقایق نهند رو به رهِ مهر پوی حضرت صادق نماز پایه ی دین است و بود لحظه ی آخر نماز و حرمت آن گفت و گوی حضرت صادق بخوان دعای فرج را به آرزوی اجابت که بوده صبحِ فرج آرزوی حضرت صادق شب دعاست برای فرج بیا که بخوانیم خدای را همه بر آبروی حضرت صادق قلوبِ شیعه حریمش بُوَد ولی به بقیعش دلِ شکسته کُنَد جست و جوی حضرت صادق نبین به قبرِ خرابش، ببین که چشمه ی خورشید بجوشد از افقِ خاکِ کوی حضرت صادق خدا کند که صبا بر مشام ما برساند شمیمی از حرم مُشکْ بوی حضرت صادق خدا کند منِ آلوده باز هم چو "موید" سرِ نیاز بسایم به کوی حضرت صادق مرحوم #استاد_سید_رضا_موید @ostad_moayed

#حضرت_زهرا سلام الله علیها #فاطمیه #کوچه #رباعی روزی که عدو به فاطمه راه گرفت از سیلی او مدینه را آه گرفت بر خیز علی! نمازِ آیات بخوان هم زلزله شد به کوچه هم ماه گرفت مرحوم #استاد_سید_رضا_موید @ostad_moayed

#حضرت_محمد صلی الله علیه و آله ای مکه خلیلِ دیگر آوردی نِیْ نِیْ ز خلیل، بهتر آوردی ای مکه ز ریگ زار بُهت آلود سرچشمه‌ی نابِ کوثر آوردی رخشنده‌تر از تمام شب‌هایی کآیینه‌ی حُسنِ داور آوردی مجموعه‌ی تام هر چه خوبی را ای مرکز وحی، در بر آوردی ای مکه بناز چون که در دامان محبوب‌ترین پیمبر آوردی ای مکه ز خاندانِ عبدالله عبدی به صفاتِ داور آوردی از کوه ابوقُبِیْس بر کیوان گل بانگ محمدی بر آوردی ای چرخ تو هم به یُمن میلادش گردیدی و تازه اختر آوردی فریادِ «که هان ستاره‌ی احمد» از سینه‌ی کاهنان بر آوردی ای آمنه دامنت همه سرسبز کاین دسته گلِ معطّر آوردی ماهی که فروغ بخشِ خورشید است طفلی که بُوَد پیمبر آوردی او چون سر و انبیا همه جسم‌اند بر پیکر انبیا سر آوردی ای ختم رسل به شام میلادت بس معجزه‌ها مکرّر آوردی شامات ز جلوه‌ی تو روشن شد همراه مگر چه گوهر آوردی آذرکده‌ها خموش شد یعنی بر خرمن کفر، آذر آوردی بشکستنِ طاقِ کاخِ کسری را مانند شکستِ قیصر آوردی جوشیدنِ آبِ ساوه را بُرهان بر دولت عدلْ‌محور آوردی تا جامعه‌ی بشر، بَشر گردد فرمان ز خدای اکبر آوردی در عالَمِ شکّ و جهل، دل‌ها را در زیر لوای باور آوردی بر لشکرِ شرک و کفر تازیدی فتح از پیِ فتح دیگر آوردی در مکتب عشق و حکمت و توحید سلمان پرورده، بوذر آوردی ناخوانده کتاب و خلق را سرمشق از علم لَدُن به دفتر آوردی بر امّتِ خویش ای همه رحمت رحمت پیِ رحمت از در آوردی دادی به زن ارزش الهی را چون فاطمه‌ تا که دختر آوردی در جای تو، تا به عدل برخیزد مانند علی تو رهبر آوردی ای دُرّ یتیمِ هستی از دامن دریا دریا تو گوهر آوردی قانون برادری چو فرمودی خود را به علی برادر آوردی گفتی که ملاک برتری تقواست ز آن نام بلال، برتر آوردی افسوس که امت از نظر افکند عمری که به خونِ دل سرآوردی ای آنکه به یک نگاه و یک ایما بس حاجت دوستان برآوردی بنواز به لطف خود "موید" را آن لطف که بر ابوذر آوردی مرحوم #استاد_سید_رضا_موید @ostad_moayed

#امام_صادق علیه السلام #مخمس اى نفسِ صبحدم! دعاى که دارى؟ بوى خدا مى‌‏دهى، صفاى که دارى؟ عطر بهشتى، ز خاک پاى که دارى؟ مژده چه آوردى و براى که دارى؟ تا بفشانیم جان، تو را به خوش آمد ماهِ ربیع است و نوبهارِ کرامت ماهِ شکوفایى کمال و شهامت در تن هستى دمید، روح سلامت از برکات طلوعِ روزِ امامت‏ باز گشودند باب لطف مجدّد صبحْ دلان! صبحِ صادق است ببینید باغ بهشت از شقایق است ببینید جلوه ی "رب‌ُ المشارق" است ببینید روز تجلّاى خالق است ببینید وز رخ زیباى جعفر بن محمد... نورِ ولایت دمیده از نظر او چشمه ی کوثر رهین چشم تر او باقر دریاى علم و دین، پدر او هم پدر او امام و هم پسر او نورِ دلِ حیدر است و وارثِ احمد نهضتِ علمى که آن امام به‌ پا کرد کارى چون خونِ سیدالشهدا کرد از سرِ اسلام، دستِ فتنه جدا کرد آنچه رسالت به عهده داشت ادا کرد شاهد حُسنِ ازل نشست به مَسند گر همه عالم قلم به دست برآرند تا به قیامت مدیح او، بنگارند یک ز هزاران فضیلتش نشمارند آن که به شاگردی‌اش چهار هزارند جمله به فقه و کلام و فلسفه، ارشد ز آن همه یک چند چهره‌‏هاى درخشان عالم و آگاه در معارفِ قرآن مؤمنِ طاق و هُشام و جابر حیّان زاده ی مسلم، دگر مفضّل و صَفوان کان همه بودند چون "زُراره" سرآمد... من که به لب، نغمه ی ثناى تو دارم هر چه که دارم من از عطاى تو دارم دست به زنجیره ی ولاى تو دارم پاى به زنجیرم و هواى تو دارم دست برون آور و بگیر مرا یَد... مرحوم #استاد_سید_رضا_موید @ostad_moayed

#حضرت_محمد صلوات‌الله‌علیه‌وآله امشب شکوهِ عشق جهانگیر می‌شود روحِ لطیفِ عاطفه تصویر می‌شود امواجِ سربلندی و آزادی و شرف از هر کرانِ مکّه سرازیر می‌شود قرآن ببوس و «اَشرَقَتِ‌الاَرض» را بخوان این آیه ی مبارکه تفسیر می‌شود تبریک باد آمنه را کز حریم او نور است و نور و نور که تکثیر می‌شود.. از انعکاس نورِ وی از مکّه تا به شام هر سنگ خاره، آینه‌تأثیر می‌شود الله اکبر از نفسش کز فرشتگان هر سو بلند نغمه ی تکبیر می‌شود.. چون کاخ باشکوهِ مدائن، ز هیبتش در لرزه، کاخِ فتنه و تزویر می‌شود.. داروی دردها و جوابِ سؤال‌هاست قرآن، کتاب او که جهانگیر می‌شود.. در سایه ی عدالت و اخلاص و وحدت است تکبیر او که چیره به شمشیر می‌شود.. در آسمان، تجلی هر روز آفتاب خُلق عظیم توست که تصویر می‌شود.. گردد صحیفه ی صلواتِ فرشتگان بر صفحه‌ای که نام تو تحریر می‌شود.. تنها همین نه آیه ی تطهیر، مدح توست یادت همیشه مایه ی تطهیر می‌شود نام تو زنده‌تر شده، یاد تو تازه‌تر چندان که دهر، کهنه، جهان‌، پیر می‌شود.. محتاج یک نگاه توأم ای که هر کجا خاک از نگاه لطف تو اکسیر می‌شود.. مرحوم #استاد_سید_رضا_موید @ostad_moayed

#حضرت_محمد صلی الله علیه و آله #امام_صادق علیه السلام فروغ دیده آمد، سرور سینه آمد ظهور این دو آیت خوش هم قرینه آمد خزینه ی رسالت خالی شد از گهرها والاترین جواهر، از آن خزینه آمد دو ناخدای امکان، بهر نجات انسان هر یک به جلوه ی خاص، در این سفینه آمد از مطلع رسالت، و ز مشرق امامت خورشید مکه سر زد، ماه مدینه آمد آن خاتم النبیین، وین صادق الأئمّه جبریل کویِ شان را، عبدی کمینه آمد احمد که با ظهورش، شد دفن بت پرستی صادق که عشق رویش، در دل دفینه آمد آن تا دهد به عالم، عشق و امید برخاست این تا بَرد ز دل ها، نفاق و کینه آمد شکست زین دو قدرت، بت های جهل و اِلحاد انسان که بارش سنگ بر آبگینه آمد تنها نشد "موید" در مدح شان ثنا خوان جبریل هم غزل خوان، در این زمینه آمد مرحوم #استاد_سید_رضا_موید @ostad_moayed

#حضرت_محمد صلی الله علیه و آله #امام_صادق علیه السلام خجسته عیدِ دو ناموسِ کردگار آمد ولادتِ دو امیرِ بزرگوار آمد به روز هفدهم اندر مهِ ربیعِ نخست به مُلک و ملت و مذهب دو پاس دار آمد در آسمان هدایت، به محور توحید دو آفتاب، به یک روز و یک مدار آمد یکی زشرق رسالت به احتشام رسید یکی ز برج امامت به اقتدار آمد یکی رسول خدا و یکی وصی رسول که هریک آینه ی ذات کردگار آمد یکی پیمبر خاتم یکی امام ششم کز آن دو پایه ی اسلام استوار آمد یکی خلاصه ی ایجاد، احمد مختار که با دلائل و اعجاز بی شمار آمد یکی خلیفه ی دادار حضرت صادق که از رسول خداوند یادگار آمد ظهور نور محمد به پهنْ دشتِ حجاز چو ماه بود که تابان به شامِ تار آمد به مدحِ حضرت صادق زبان گشایم باز که هرکه در ره او رفت رستگار آمد از اوست دولتِ مذهب که یافت استقلال از اوست کشور ایمان که برقرار آمد نداشتم به مدیحش زیاده از این فهم گر این چکامه "موید" به اختصار آمد مرحوم #استاد_سید_رضا_موید @ostad_moayed

#امام_زمان عج الله تعالی فرجه گر قسمتم شود که تماشا کنم تو را ای نورِ دیده، جان و دل اهدا کنم تو را این دیده نیست لایقِ دیدار روی تو چشمی دگر بده که تماشا کنم تو را تو در میانِ جمعی و من در تفکّرم کاندر کجا برآیم و پیدا کنم تو را هر صبحِ جمعه ندبه‌کنان در دعای صبح از کردگارِ خویش تمنا کنم تو را "یابن الحسن" اگر چه نهانی ز چشمِ من در عالم خیال هویدا کنم تو را گويند دشمنان كه تو بنموده‌ای ظهور زين افترای محض، مُبرّا كنم تو را هم‌چون "مويدم" به تكاپو، مگر دمی ای آفتابِ گم شده پيدا كنم تو را مرحوم #استاد_سید_رضا_موید @ostad_moayed

#امام_حسین علیه السلام اى حسین! ای که ز داغت در و دیوار گریست! هر دلِ زنده و هر دیده‌ی بیدار گریست انبیا را همه دلْ سوخت به مظلومىِ تو اولیا را همگى دیده و دل، زار گریست در دلِ نوح، غمِ تشنگی‌ات طوفان کرد که به طوفان زد و چون موجِ گران بار گریست گفت چون واقعه ی کرب و بلا را جبریل فاطمه ناله زد و احمد مختار گریست دید در خوابْ تو را چون به دلِ لُجّه‌ی خون با دلى غرقه به خون، حیدر کرّار گریست بود ذکر عطشت پیش‌تر از خلقتِ آب ای که ابر، از غم تو بر سر کُهسار گریست پیش دریا چو نظر کرد به حالت عباس خونِ دل در عوضِ اشک، علمدار گریست گرچه از تابِ تب و سوزِ عطش، اشک نداشت از غمِ بی کسی‌ات نرگسِ بیمار گریست بر زمین مانْد تنت ثابت، و سیّار سرت هم به سر هم به تنت، ثابت و سیّار گریست از همه بیش "موید"، دلِ زینب مى‌سوخت که چو شمعى که بگرید به شب تار گریست مرحوم #استاد_سید_رضا_موید @ostad_moayed

#حضرت_معصومه سلام الله علیها بر درگهی سلام که ذلت ندیده است آن را خدا چو عرش عزیز آفریده است بر حضرتی سلام که از حُسنِ تربیت در روزگار از عظمت یک پدیده است بر نخله‌ای سلام که در لاله‌زار علم از شاخه شاخه‌اش گل عرفان دمیده است بر هاجری سلام که در کعبه ی عفاف اوصاف او ز قبله ی هفتم رسیده است بر مریمی سلام که موسای اهل بیت او را به نور عشق و دعا پروریده است بر دختری سلام که چون جده‌اش بتول او را خدا ز رجس و پلیدی بریده است معصومه‌ای که پاس حریمش دهد مَلک معصوم نیست لیک به عصمت رسیده است بر ماه آسمان امامت ستاره است بر نورِ دیدگانِ علی نورِ دیده است در اهل بیت فاطمه ی دیگر است او او را خدا ز خیل زنان برگزیده است خورشید تابناک خراسان عشق را این ماهِ قم به چرخ وجاهت سپیده است... بر خواهری سلام که گردون مثال او جز زینبش به عاطفه دیگر ندیده است زینب قدش ز داغِ برادر شکسته شد او هم قدش ز هجر برادر خمیده است بر هجرتش سلام که هجر برادرش او را ز شهر وحی به ایران کشیده است آمد برای دیدن روی رضا ولی او را ندید و بر لب او جان رسیده است ای در حجاب نور خود از دیده‌ها نهان! کو دیده‌ای که روی تو بی‌پرده دیده است؟ دامان سبز هر ملکی باغ گل شده است از چشم زائرت چو گل اشک چیده است امشب به شوق بوسه به درگاه عزتت مرغ دلم به سوی حریمت پریده است خوانم تو را به زمزمۀ «إشفعی لنا» لطفی که بر ولای تو ما را عقیده است بر درگهت نهاده "موید" سرِ نیاز جایی ز درگه تو که بهتر ندیده است مرحوم #استاد_سید_رضا_موید @ostad_moayed

🌹مژده سلامتی🌹 گیرند اگر نوار قلبم روزی گوید ضربان قلب من، یازهرا 🖌مرحوم استاد سید رضا موید

#امام_عسکری علیه السلام اى آفتابِ مهرِ تو روشن گرِ وجود در پيش گاهِ حكمِ تو ذرّات در سجود اى ميرِ عسكرى لقب، اى فاطمى نسب آن را كه نيست مهر تو از زندگى چه سود؟ عِلمت محيط بر همه ذراتِ كائنات فيضت نصيب، بر همه در غيب و در شُهود تاريخِ تابناکِ حياتت، گر اندک است؛ بر دفترِ مفاخر اسلاميان فزود عيسى دمى و پرتو رأىِ منيرِ تو زنگارِ كفر از دلِ نصرانيان زُدود اين افتخار گشته نصيبت كه از شرف در خانه ی تو مُصلحِ كُل ديده برگشود اى قبله ی مراد كه در "بِركةُ السَّباع" شيران به پيش پاى تو آرند سر فرود قربان ديده اى كه به بزمِ تو فاش ديد جاى قدوم عيسى و موسى و شيث و هود قرآن ناطقى تو و قرآن پاک را اَلْحق مفسّرى، ز تو شايسته تر نبود دشمن بدين كلام ستايد تو را كه نيست در روزگار، چون تو به فضل و كمال و جود شادى به نزد مردم غمديده نارواست جان ها فداى لعل لبت كاين سخن سرود مدحِ شما، ز عهده ى مردم برون بُوَد اى خاندان پاک كه يزدانتان ستود از نعمتِ ولاى شما خاندان وحى منّت نهاد بر همگان، خالق و دود اى پورِ هادى، اى حسن العسكرى ز لطف بپذير، از "مویدِ" دل خسته اين درود 🖌مرحوم #استاد_سید_رضا_موید @ostad_moayed