من بنده ایی خوار و لــئیم آمـده بـا امید و بــــیم در نـزد مـولایـی کـــریم اَستَغفِرُ اللهَ الــــــعظیم ٭٭٭٭٭ یـاربّ تـو دلـدار مــــنی در هر غمـی یـار منـی آیــا تـو غـفّـار مـــــنی اَسـتَغـفِرُ اللهَ الـعظیـم ٭٭٭٭٭ در وقـت نَزع و احـتضار ایمان من کن استوار شـیطان رود گو در کنار اَسـتَغفِرُ اللهَ العظیم ٭٭٭٭٭ آن دم که جـانـم از بـ‌دن فارغ شود تن در کـفن لطف تو و عـصیان مــن اَسـتَغفِرُ اللهَ الــعظیم ٭٭٭٭٭ تابـوت گـر نـیـران شـود آبـم اگـر سـوزان شود زین ترس، دل لرزان شود اَسـتَغفِرُ اللهَ الــعظیم ٭٭٭٭٭ در گور چـون گـیـرم قرار از کـس نـدارم انـتظار غـیـر از توای آمــرزگـار اَسـتَغفِرُ اللهَ الــعظیم ٭٭٭٭٭ در قـبـر و هـنـگـام سؤال یا ربّ نـگـردانیم لال ای پـــادشـاه ذو الـجـلال اَستـَغفِرُ اللهَ الــعظیم ٭٭٭٭٭ تلـقین نِـما حجـت مـرا محفوظ از وحشت مرا ده مژدهٔ راحـت مــرا اَستَغفِرُ اللهَ الـــعظیم ٭٭٭٭٭ نـــه راحــت بــرزخ مـرا نـه طاقت دوزخ، مرا درهردو، صد آوَخ (آخ) مرا اَستَغفِرُ اللهَ الـعظیم ٭٭٭٭٭ هـنـگـامـهٔ آن زَلــزلــه عـالَم شـود پر وَلـوَله نــابـود گـردد حـوصـلـه اَستَغفِرُ اللهَ الـعظـیم ٭٭٭٭٭ آن دم که بــا بــار گــران از گور خود گردم عیان از حـمـلِ بــارم نــاتــوان اَستَغفِرُ اللهَ الــــعظیم ٭٭٭٭٭ از روز مـحشر چـون کـنم از شرم محضر چون کنم از ســوز آذر چـون کـنـم اَستَغفِرُ اللهَ الـــــعظیم ٭٭٭٭٭ چـون آفـتـاب مـحـشـرم تابـد الـهـی بـر سـرم خــود را کـجـا زآنـجا برم اَستَغفِرُ اللهَ الـــعظیم ٭٭٭٭٭ یـا ربّ به هنگام حـسـاب یا وقت تحویل کتاب اهـل ثــوابـم یـا عــقـاب اَستَغفِرُ اللهَ الــعظیم ٭٭٭٭٭ در پای میزان ای شـریـف میزان من باشد خفیف سنگین نِمایش ای لطیف! اَسـتَغفِرُ اللهَ الــعظیم ٭٭٭٭٭ مـحـتاج احــسـان تـوام جـویای رضوان تـوام مــن أهــل قــرآن تـ‌وام اَسـتَغفِرُ اللهَ الـعـظیم ٭٭٭٭٭ دل پـر زامـیـد وصــال جـانم پر از ترس نکال ای آگه از هر شور و حال اَسـتَغفِرُ اللهَ الـعظیم ٭٭٭٭٭ وقـت صـراطم در عـبور از خود ندارم هیچ نور نـورم تو بخشا ای غـفور اَسـتَغفِرُ اللهَ الـعظیم ٭٭٭٭٭ دور است مقصد، پای لنگ ره پرخم‌وپیچ است‌وتنگ ای پاک ساز من ز نـنـگ اَسـتَـغفِـرُ اللهَ الـعظیـم ٭٭٭٭٭ وقـتـی گـروه زشـت‌رو آواره گـردد سو به سو من زشت باشم یا نکو؟ اَستـَغفِرُ اللهَ الـعظیم ٭٭٭٭٭ هر مـجرمی در صـ‌ورتـ‌ش گـردد عیـان علامتش من چون کنم با وحشتش اَستَـغفِرُ اللهَ الـعظیم ٭٭٭٭٭ زَهره شود چاک آن زمان از نـالـهٔ پـیغمبـران فـــــریاد وانــفسا زنـان اَستَغـفِرُ اللهَ الـعظیم ٭٭٭٭٭ ای پـادشـاه ذو الــجلال ای‌صاحب فضل‌ونوال مـشمـارم از اهـل شمال اَستَغفِرُ اللهَ الـعظیم ٭٭٭٭٭ ای مـهـربان مـولای من ای‌شیون و آوای من گـر تـو نبخشی، وای من اَستَغفِرُ اللهَ الـعظیم ٭٭٭٭٭ ای خـالق هـر پیچ و بن آسوده از دوریم کن گر نـاری‌ام، نـوریم کـن اَستَغفِرُ اللهَ العظیم ٭٭٭٭٭ ای بـاعـث روح الامـیـن بـخشا مرا نـور یـقین یا بـشمـارم از متـقیـن اَستَـغفِرُ اللهَ الـعظیم ٭٭٭٭٭ ای رحــــمـت بی‌منتها در سایهٔ عرش علا سـایه‌نشین بنما مــــرا اَستَغفِرُ اللهَ العظیم ٭٭٭٭٭ من از تو رضوان خواستم هم روح‌و ریحان‌خواستم خدمت زغلمان خـواستم اَستَغفِرُ اللهَ الــــعظیم ٭٭٭٭٭ خـواهان آب کـــــوثرم در کاسهٔ پـیغمبرم اما بـه دست حــــیدرم اَستَغفِرُ اللهَ الــعظیم ٭٭٭٭٭ مجموعه ی#استغفارنامه_اُستاد_نظامی_همدانی @ostadnezami