سوال ۲۳۸ ❓شبهه : اسامی #تاسوعا و #عاشورا قبل از قيام كربلا نیز وجود داشت حتی قبل از اسلام در دوران جاهلیت نیز بوده ! ✅ پاسخ : 1⃣ در جواب اين سؤال بايد توجه كرد كه: اطلاق كلمه «عاشورا» بر دهم ماه محرم، پس از به شهادت رسيدن حضرت امام حسين و ياران آن حضرت، صورت پذيرفته است و در دوره پيش از اسلام بر دهم ماه محرم عاشورا نمى گفتند. ابن اثير در كتاب «نهايه» مى گويد: «عاشورا يك اسم اسلامى است» و ابن دريد مى گويد: «عاشورا يك اسم اسلامى» است و در دوره جاهليت به اين نام معروف نبود. (الصحيح من سيرة النبى، ح 3، ص 106، چاپ جامعه مدرسين). 2⃣ در «مجمع البحرين» نيز آمده است: «عاشورا يك اسم اسلامى است» آنچه پيش از به شهادت رسيدن حضرت امام حسين(ع) بود اين بود كه هم پيامبر اسلام(ص) و هم حضرت على(ع) شهادت امام حسين(ع) را در كربلا پيشگويى كرده بودند و حتى امام حسين(ع) نيز شهادت خود را پيشگويى كرده بود و به برخى از پيامبران پيشين هم شهادت آن حضرت وحى شده بود، (بحارالانوار، ج 44، ص 223 و ص 250). ولى پيش از اسلام دهم محرم را عاشورا نمى گفتند. ▪️پس از آنكه حضرت امام حسين(ع) در كربلا به شهادت رسيد، آن روز در ميان مردم به روز عاشورا معروف گرديد و شيعيان على(ع) آن روز را روز عزا و عزادارى قرار دادند و در مقابل آنان بنى اميه و پيروانشان آن روز را روز جشن و سرور قرار دادند. ❗️به تدريج دشمنان شيعه درباره عاشورا احاديثى ساختند تا آن روز را با فضيلت نشان بدهند در حالى كه آن روز، روز غم و اندوه است و روز مصيبت است، روزى است كه بهترين انسان را كشته اند، جگر رسول خدا را پاره كرده اند و زنان و كودكان پيامبر را به اسارت برده اند، آيا اينگونه روز مى تواند روز مباركى باشد؟! 3⃣ شيخ عباس قمى در مفاتيح الجنان مى گويد: روز دهم ماه محرم روز شهادت امام حسين است، روز مصيبت و حزن ائمه اطهار و شيعيان آنان است و شايسته است كه شيعيان در اين روز مشغول كارهاى دنيوى نگردند و مشغول گريه و نوحه باشند و زيارت عاشورا بخوانند. 💠 شيخ عباس قمى به نقل از نويسنده «شفاء الصدور» مى گويد: بنى اميه روز عاشورا را مبارك مى دانستند: در اين روز براى خود خريد مى كردند و خريد را در آن روز سنّت خود كرده بودند، آنان در اين روز مراسم عيد بر پا مى كردند، آن روز را روزه مى گرفتند و در آن روز طلب حوائج را مستحب مى دانستند و براى همين درباره روز عاشورا فضايل و مناقبى ساخته اند و حتى دعائى هم درباره آن درست كرده اند كه اولش اين است: يا قابل توبة آدم يوم عاشورا، يا رافع ادريس الى السماء يوم عاشورا، يا مسكّن السفينة يوم عاشورا يا غياث ابراهيم من النار يوم عاشورا. 🔺اينها را ساخته اند. تا امر، مشتبه شود. آنان در سخنرانيهاى خود مى گويند: هر نبىّ وسيله و شرفى دارد و در روز عاشورا، اين شرف زياد مى شود مانند خاموش كردن آتش نمرود براى ابراهيم، قرار گرفتن سفينه نوح به كوه جودى، غرق ساختن فرعون در دريا و نجات حضرت موسى از دست فرعون، نجات حضرت عيسى از دست يهوديان. 4⃣ شيخ عباس قمى در ادامه مى گويد: شيخ صدوق از ميثم تمار نقل كرده كه ميثم تمّار گفت: « اين امت پيامبر، فرزند پيغمبر خود را مى كشند و روز عاشورا را كه فرزند پيغمبر را كشته اند، روز مبارك قرار مى دهند و اين كار شدنى است و خواهد شد. راوى مى گويد: به ميثم گفتم: چگونه آن روز را روز مبارك قرار مى دهند؟ گفت: آنان در فضيلت آن حديث وضع مى كنند و مى گويند: 📌روز عاشورا روزى است كه خداوند توبه آدم را پذيرفته است با اينكه توبه آدم در ذى حجه پذيرفته شده است، 📌 آنان مى گويند: در عاشورا، يونس از شكم ماهى نجات يافته است، در حالى كه در ذى قعده از شكم ماهى نجات يافته است، 📌مى گويند: روز عاشورا روزى است كه سفينه نوح در كوه جودى قرار گرفت در حالى كه روز هيجدهم ذى حجه در كوه قرار گرفت 📌آنان مى گويند: روز عاشورا دريا براى موسى شكافته شد در حالى كه در ربيع الاول شكافته شده بود.» 📚 (مفاتيح الجنان، ص 476، اعمال روز عاشورا، چاپ اول، انتشارات فاطمه زهرا). 💡@p_eteghaadi

#تاریخ_مستند 🔻در روز #تاسوعا، خیام أبا عبدالله سلام الله علیه را محاصره کردند🔻 ▪️تَاسُوعَا یَوْمٌ حُوصِرَ فِیهِ الْحُسَیْنُ وَ أَصْحَابُهُ رَضِیَ الله عَنْهُمْ بِکَرْبَلَاءَ وَ اجْتَمَعَ عَلَیْهِ خَیْلُ أَهْلِ الشَّامِ وَ أَنَاخُوا عَلَیْهِ وَ فَرِحَ ابْنُ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ بِتَوَافُرِ الْخَیْلِ وَ کَثْرَتِهَا ، وَ اسْتَضْعَفُوا فِیهِ الْحُسَیْنَ صَلَوَاتُ الله عَلَیْهِ وَ أَصْحَابَهُ رَضِیَ الله عَنْهُمْ وَ أَیْقَنُوا أَنْ لَا یَأْتِیَ الْحُسَیْنَ نَاصِرٌ وَ لَا یُمِدَّهُ أَهْلُ الْعِرَاقِ، بِأَبِی الْمُسْتَضْعَفُ الْغَرِیبُ. 🔸امام جعفرصادق صلوات الله علیه فرمودند: تاسوعا روزى است كه امام حسين صلوات الله علیه و ياران ایشان رضوان الله علیهم در كربلا محاصره شدند و آن روز لشكريان شام گِرد هم آمدند و عرصه را بر آن حضرت تنگ کردند . ابن مرجانه و عمر بن سعد لعنهم الله به انبوه لشكر خود خوشحال شدند. در آن روز امام و ياران ایشان را ضعیف نموده و يقين كردند كه هيچ يار و ياورى برای امام نخواهد آمد و مردم عراق ایشان را يارى نخواهند كرد. پدرم فداى آن ضعیف‌ شده‌ی غریب . 📚اصول کافی جلد۴ صفحه۱۴۷ حدیث ۷ 🌹@kavasayat🌹