❓سهروردی و ملاصدرا هر دو مدعی‌اند که نظرات فلسفی آنها برگرفته از دانشی است که در تجربیات عرفانی مستقیما به آنان الهام شده است. اما با این وجود، آرای متضاد و متعارضی دارند. اگر منبع الهامشان یکی است، چرا باید اختلاف داشته باشند؟! 🎤در پاسخ به این پرسش باید گفت: اولا: هیچ‌کدام از این دو نفر ادعا نمی‌کند که تمام اعتبارات فلسفی آنان در تجربیات عرفانی مستقیما به ایشان الهام شده است؛ بلکه در موارد خاصی چنین ادعایی دارند. این دو حکیم در بسیاری از موارد و سیر کلی فلسفی هماهنگ هستند، و برخی از ابتکارات و نوآوری‌های صدرا، مبتنی بر نوآوری‌های سهروردی است، و مبانی اشراقی شیخ اشراق زمینه‌ی ابتداعات صدرائی بوده است.[1] ثانیا: با فرض پذیرش این‌که در مواردی دو ادعای متعارض به دو دریافت الهامی منتسب شود؛ مستلزم دروغ‌گویی دو مدعی نخواهد بود. البته ممکن است یکی بر خطا باشد و یا این‌که هر دو بر خطا باشند؛ زیرا فقط دریافت‌های الهامی معصومان همیشه مطابق با واقع است، اما دریافت‌های الهامی غیر معصوم از آن‌جا که ممکن است تحت تأثیر عوامل محیطی و طبیعی قرار گیرد و در نتیجه مطابق با واقع در نیاید؛ از این‌رو الهام‌های غیر معصوم برای دیگران حجیت ندارد.[2] 📚منابع: [1]. ر. ک: هنری، احمد رضا، زمینه‌های ابداعات فلسفی صدرا در باب نفس، حکمت معاصر، ص 69- 86، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال هفتم، شماره چهارم، زمستان 1395ش. [2]. ر. ک: «ملاک و معیار کشف و شهود»، 94245. 🔰 @p_eteghadi 🔰

پرسش و پاسخ اعتقادی 🔹حجه الاسلام #محمدی جلسه 52 - دوره های امامت امام حسین و نقش ایشان در جلوگیری از انحرافات 🔰 @p_eteghadi 🔰

❓آیا روایت «هرکسی که نماز شب نخواند از شیعیان ما نیست» صحیح است؟ 🎤در باب فضیلت نماز شب و جایگاه ویژه آن در بین مستحبات و تأکیدات بسیار زیادی که درباره آن در روایات وجود دارد جای بحث و مناقشه نیست. زیرا مروری بر روایاتی که در باب نماز شب وارد شده است هر جویای مناجات و راز و نیازی را به یقین می رساند و تردیدی برای او باقی نمی گذارد. در اینجا به برخی از این روایات اشاره می کنیم. جبرئيل (عليه السّلام) بر پيامبر خدا (صلّى اللّٰه عليه و آله) نازل گرديد، آن حضرت به او فرمود: اى جبرئيل مرا موعظه كن، جبرئيل گفت: اى محمّد تو هر گونه كه مى‌خواهى زندگى كن (ولى بدان كه ناگزير) خواهى مرد، و هر كس را مى‌خواهى دوست بدار ولى بالاخره روزى از او جدا خواهى شد، و هر چه مى‌خواهى انجام ده كه بالاخره آن را ملاقات خواهى كرد، بدان كه شرف و بزرگى مؤمن نماز شب او است.(1) 👇👇👇👇👇👇👇👇

امام صادق (عليه السّلام) فرمود: شما را به نماز شب سفارش مى‌كنم كه آن سنّت پيامبر شما است و طريقه و شيوۀ صالحان و نيكوكاران پيش از شما، و برطرف كنندۀ درد و ناخوشى از تن‌هاى شما است.(2) یکی دیگر از روایات در باب فضیلت و اهمیت نماز شب روایت زیر است: وَ قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام)‏ لَيْسَ‏ مِنْ‏ شِيعَتِنَا مَنْ لَمْ يُصَلِّ صَلَاةَ اللَّيْلِ.(3) کسی که نماز شب نخواند از شیعیان ما نیست. شیخ مفید (رحمه الله علیه) در توضیح روایت فوق می نویسد: منظور از روایت فوق این است که کسی که نماز شب نخواند از شیعیان مخلِص نیست. البته کسی که فضیلت آن را باور نداشته باشد و مستحب موکد بودن آن را قبول نداشته باشد از شیعیان نخواهد بود. اما روایت فوق کسی را که از روی عذر یا کسالت نماز شب نخواهد از زمره شیعیان بیرون نمی کند زیرا نماز شب نافله و مستحب است و فریضه و واجب نیست هر چند مستحبی است که دارای فضلیت بسیار است.(4) با توجه به توضیح مرحوم شیخ مفید (رحمه الله علیه) روشن می شود که نماز شب مستحب موکد است و ترک آن آدمی را از زمره شیعیان خارج نمی کند هر چند انکار فضلیت آن انکار یک اصل ضروری دین است و کسی که شیعه باشد آن را انکار نمی کند. سوالات دیگری در باب نماز شب مطرح می شود که به ترتیب و به اختصار به پاسخ آنها می پردازیم. س: آیا خواندن نماز شب با حالت خواب آلودگی و کسالت صحیح است؟ ج: خواندن نماز شب با حال خواب آلودگی و کسالت هم صحیح است هر چند آدمی در این حال حضور قلب نداشته باشد. س: زمان نماز شب چه ساعتی است؟ ج: وقت نماز شب از نصف شب است تا اذان صبح ولی بهتر است در موقع سحر یعنی در ثلث آخر شب بخواند.(5) منظور از نیمه شب نیمه شب شرعی است. س: آیا می توان قضای نماز شب را به جا آورد؟ ج: آری، در روایتی از امام صادق (علیه السلام) می خوانیم: هنگامی که بنده ای برخیزد و قضای نافله را بخواند خدای سبحان ملائکه خویش را به تعجب فرا می خواند و می فرماید ای ملائکه، بنده من قضای نمازی را می خواند که بر او واجب نکرده بودم.(6) س: آیا می توان نماز شب را با وجود امکان ایستاده خواندن، نشسته به جا آورد؟ ج: نماز نافله را می توان نشسته خواند، ولی در این صورت احتیاط این است که هر دو رکعت را یک رکعت حساب کند . مثلا به جای هشت رکعت نافله ظهر ایستاده، شانزده رکعت نشسته بخواند.(7) س: دعا کردن چهل مومن در نماز شب سفارش شده است حال دعا کردن کسی که اهل نماز نیست به امید اصلاح او چه حکمی دارد؟ ج: چنین دعایی کاملا مطلوب است و چنین افرادی بیش از دیگران به دعا نیازمندند. س: دعا برای کودکان در نماز شب چه حکمی دارد؟ ج: می توان برای کودکان در نماز شب دعا کرد برای آینده آنها برای عاقبت به خیر شدن آنان برای اینکه آنان فرزندی صالح و مفید برای جامعه و خانواده خود باشند و هزاران دعای دیگر. پس دعای برای کودکان همواره طلب آمرزش برای آنان نیست تا گفته شود آنان چه گناهی کرده اند و یا اینکه هنوز تکلیفی ندارند. دعای بیست و پنجم صحیفه سجادیه اختصاص به دعا برای فرزندان دارد که مطالب مهمی را در این دعا مطرح نموده است که طلب صحت و سلامت جسمی و دینی و اخلاقی بخشی از این دعاست. لازم به ذکر است که خواندن سوره فلق و ناس و ذکر استغرالله واجب نیست. بلکه سفارش هست بهتر هست. لذا مثل نماز صبح هم که خوانده شود و سوره توحید قرائت شود و فقط نیت نماز شب و شفع داشته باشد کافی است. در باره نماز یک رکعتی هم همینطور فقط یک رکعت باید بخواند در قنوت آن هم می تواند هرچه می خواهد دعا کند. دعای به زبان فارسی هم طبق نظر برخی از مراجع قبول است(به نظر مرجع تقلید خود مراجعه کنید) همینکه بگوید خدایا مرا ببخش و از خطاهایم درگذر کافی است اگر نمی تواند کلمه استغفرالله را بگوید. 📚پی نوشت ها: 1 . قمّى، صدوق، محمّد بن على بن بابويه، من لایحضره الفقیه، مترجم: غفارى، على اكبر ، نشر صدوق، 1409 ه‍ ق، چاپ اول، تهران - ايران، ج 2، ص 158. 2 . همان، ص 159. 3 . مفید، محمد بن محمد، المقنعه، ناشر: کنکره جهانی هزاره شیخ مفید،1413ق، چاپ اول، قم، ص 119. 4 . همان، ص 119. 5 . مکارم شیرازی، ناصر، رساله توضیح المسائل ، ناشر: انتشارات امام علی (علیه السلام)، 1391ش، چاپ چهل و هفتم، قم، ص 140. 6 . كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي (ط - الإسلامية) محقق ومصحح: علی اکبر غفاری، ناشر: دارالکتب الاسلامیه، 1407ق، چاپ چهارم، تهران، ج 3، ص 488. 7 . مکارم شیرازی، ناصر، رساله توضیح المسائل ، ناشر: انتشارات امام علی (علیه السلام)، 1391ش، چاپ چهل و هفتم، قم، ص 139. 🔰 @p_eteghadi 🔰

💎 خداوند به نیازهای این فرد توجه نمی‌کند 🔻پيامبر اكرم صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم: مَنْ ضَمِنَ لاَِخِيهِ حاجَةً لَمْ يَنْظُرِ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ فِى حاجَتِهِ حَتّى يَقْضِيَها ❗️ كسى كه ضمانت كند #قول_بدهد نياز برادر دينى خود را برطرف كند، تا وقتى كه اينكار را نكرده خداوند عزوجل به نيازهاى او توجه نمی‌كند. ❇️ بحارالأنوار، ج ۷۴، ص ۳۱۷ ‌ ‌ •┈┈••✾••┈┈• 🔰 @p_eteghadi 🔰

1. بعضی ها وصیت می کنند آن ها را شبانه خاک نکنند! مگر روح می فهمد شب است یا روز؟ 2. آیا روح از تمامی مراسم های ترحیم اگاهی دارد و آیا خواندن نماز و دعا موجب آرامش روح می شود؟ 3. تلقین دادن و مراسمی که هنگام تدفین انجام می شود چه تاثیری دارد؟ آیا می تواند جلوی ترسی که روح از مکان جدید دارد را بگیرد؟ 4. آیا موقع فاتحه خواندن، زدن سنگ بر قبر ایرادی دارد؟ پاسخ: به ترتیب به سؤال هایی که مطرح فرموده اید، پاسخ داده می شود. دفن شبانه؛ دفن شبانه میت، از نظر روایات معصومین (علیهم السلام)، منع و ممنوعیتی ندارد؛ افزون بر این که توصیه هم شده ایم تا در دفن اموات تعجیل نموده و آن را به تأخیر نیندازیم. 👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿👇🏿

به این روایات توجه فرمایید: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله)‏ كَرَامَةُ الْمَيِّتِ تَعْجِيلُه‏»؛ رسول خدا (صلى اللّٰه عليه و آله) فرمودند: كرامت و تعظيم ميت، آن است كه او را زود به قبر برسانند.(1) «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله)‏ لَا أُلْفِيَنَّ مِنْكُمْ رَجُلًا مَاتَ‏ لَهُ‏ مَيِّتٌ‏ لَيْلًا فَانْتَظَرَ بِهِ‏ الصُّبْحَ‏ وَ لَا رَجُلًا مَاتَ لَهُ مَيِّتٌ نَهَاراً فَانْتَظَرَ بِهِ اللَّيْلَ لَا تَنْتَظِرُوا بِمَوْتَاكُمْ طُلُوعَ الشَّمْسِ وَ لَا غُرُوبَهَا عَجِّلُوا بِهِمْ إِلَى مَضَاجِعِهِمْ يَرْحَمُكُمُ اللَّهُ»؛ رسول خدا (صلى اللّٰه عليه و آله) فرمودند: مبادا هرگز كسى از شما را بيابم (يا نيابم کسی از شما را كه چنين كرده باشد)، مرده ‌اى داشته كه شب از دنيا رفته و او انتظار صبح بكشد تا او را تجهيز و تدفين كنند يا كسى مرده اش در روز از دنيا رفته او انتظار فرا رسيدن شب را بكشد و كارى براى ميت انجام ندهد. براى مردگان خود انتظار طلوع يا غروب آفتاب را نكشيد بلكه در مورد آن ها شتاب كنيد و به زودى آن ها را به آرامگاهشان برسانيد تا خداوند عزّ و جلّ‌ شما را مورد رحمت خويش قرار دهد.(2) البته ممکن است به جهت این که در روز، تعداد مؤمنینِ بیشتری امکان حضور در تشییع جنازه را پیدا می کنند و طلب مغفرت بیشتری برای میت انجام می شود، شخص چنین وصیتی می کند و یا این که اگر دفن در روز انجام شود، امکان آمادگی برای توجه به نماز «لیلة الدفن» بیشتر است زیرا در روز، کارهای دفن تمام شده و فرصت و فراغت بیشتری وجود دارد تا مبادا نماز شب اول قبر، فراموش شود یا فرصت انجامش نباشد. شاید هم به خاطر این تصور است که برای اموات بهتر است شب ها زائری نداشته باشند تا بتوانند از نعمت های الهی بهره مند شوند؛ در این زمینه روایت داریم.(3) از این روایت استفاده می شود که ارواح مؤمنان از ابتدای شب تا طلوع آفتاب، متنعم در نعمت های الهی هستند، نعمت هایی که در روز از آن محروم هستند؛ لذا گفته شده که شب هنگام به زیارت مردگان نروید تا آنان بتوانند از نعمت ‌های در شب استفاده کنند. نکته: وجود چنین روایاتی شاید این تصور را ایجاد کرده است که برای رفتن به قبرستان یا برای دفن اموات، روز بهتر از شب است؛ و الا همان طور که عرض شد، منعی برای دفن شبانه نداریم و حتی توصیه هم شده که در صورت امکان و بدون دلیل، دفن میت را به تاخیر نیندازید. در هر صورت، در جایی که میت وصیتی کرده است، طبق همان عمل شود. مراسم ترحیم؛ در باره برگزاری مراسم ها می توان گفت روح در جریان امور دنیوی مثل زمان یا چگونگی برگزاری مراسم و... قرار نمی گیرد ولی ثوابی که از برگزاری آن مراسم، مثل ثواب فاتحه و قرآن خوانی، طلب مغفرت، دادن خیرات و... حاصل می شود، به او می رسد و او را متنعم و مسرور می کند. لذا آن چه به روح میت می رسد، آن ثوابی است که از آن مجلس، حاصل شده است و قطعا برای میت مفید است و در احوالات آن، تأثیرگذار بوده و موجب گشایش و آسایش برای او و حتی باعث رفع گرفتاری و راحتی از سختی های بعد از مرگ است.

تلقین میت؛ یکی از فلسفه های تلقین، همین آمادگی و آرامش پیدا کردن روح است؛ زیرا این روح مدتی زیادی به دنیا تعلق داشته و با مرگ، در بهت و حیطرت بسیاری قرار گرفته و وحشت زده است؛ حتی برخی افراد به علت تعلق زیادشان به دنیا، هنوز قبول نکرده اند که مرده اند و در سردرگرمی و ابهام هستند؛ این تلقین به آنان کمک می کند تا بفهمند مرده اند و آن چه در دنیا از مرگ و قیامت و ... به آن ها گفته شده بود، همه حق و حقیقت بوده است؛ لذا تلقین، به نوعی تنبه و آماده سازی میت است. از این رو باید گفت تلقین، موجب بخشش گناهان و باعث آرامش میت و نیز موجب کاهش ترس و اضطراب روح شود. به این روایات توجه فرمایید: «قَالَ النَّبِيُّ (صلی الله علیه و آله)‏ لَقِّنُوا مَوْتَاكُمْ‏ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فَإِنَّهَا تَهْدِمُ الْخَطَايَا قَالَ كَيْفَ مَنْ قَالَهَا فِي حَيَاتِهِ قَالَ هِيَ أَهْدَمُ وَ أَهْدَمُ»؛ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: مردگان خود را با «لا اله الا الله» تلقین کنید، زیرا خطاها و گناهان را از بین می برد. عرض شد: ای رسول خدا! کسی که آن را در حال حیات و زنده بودن بگوید، چه حکمی دارد؟ فرمودند: این (ذکر) گناهان را در هر حال از بین می برد و از بین می برد. (4) در روایت مشابهی در ادامه آمده: «... إِنَّ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ أُنْسٌ لِلْمُؤْمِنِ فِي حَيَاتِهِ وَ عِنْدَ مَوْتِهِ وَ حِينَ يُبْعَثُ»؛ براستی که «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» انس مؤمن در زندگی، مرگ و بر انگیختن اوست.(5) روایتی دیگر؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله)‏ لَقِّنُوا مَوْتَاكُمْ‏ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فَإِنَّهَا لَتَسُرُّ الْمُؤْمِنَ حِينَ يَمْرُقُ مِنْ قَبْرِهِ ...»؛ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: مردگان خود را با «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» تلقین کنید، زیرا باعث شادی و روسفیدی مؤمن هنگام برانگیخته شدن از قبر می شود.(6) فاتحه و زدن سنگ بر قبر؛ سنگ زدن بر روی قبر در موقع فاتحه خوانی، گرچه سند شرعی ندارد ولی انجام آن نیز گناه محسوب نمی شود و منع شرعی نداریم. دست گذاشتن روی قبر، هنگام فاتحه خوانی، مورد تایید روایات و جایز است.(7) 📚پی نوشت ها: 1. ابن بابويه، من لا يحضره الفقيه‏، محقق/مصحح: غفارى، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏، ـ قم، 1413ق، ‏چاپ دوم‏، ج ‏1، ص 140، ح 385. 2. همان، ج ‏1، ص 140، ح 386؛ کلینی، الكافي، محقق/مصحح: غفاری و آخوندی، انتشارات دارالکتب اسلامیه ـ تهران، 1407ق، چاپ چهارم، ج ‏3، ص 137، ح 1. 3. الكافي، پیشین، ج ‏3، ص 246، ح 1. 4. برقى، المحاسن‏، محقق/مصحح: محدث، ناشر: دار الكتب الإسلامية ـ قم‏، 1371 ق‏، چاپ دوم‏، ج ‏1، ص 34، باب 22، ح 27. 5. ابن بابويه، محمد بن على‏، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال‏، ناشر: دار الشريف الرضي للنشر ـ قم‏، 1406 ق‏، چاپ دوم‏، ص 2. 6. کوفی، تفسیر فرات كوفی، وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی، مؤسسة الطبع و النشر ـ تهران، ص 369؛ ح 500. 7. کافی، پیشین، ج 3، ص 229، ح 8. 🔰 @p_eteghadi 🔰

به چه دلیل مدعی ملاقات با امام زمان (ع) دروغگو است؟ در مورد ارتباط و دیدار حضرت امام زمان(ع) در دوران غیبت كبری دو نظر وجود دارد: ۱ـ عدم امكان ارتباط این گروه معتقدند در زمان غیبت كبری امكان ارتباط حضوری و تشرّف به محضر حضرت وجود ندارد، و كسی را كه ادعای دیدار كند، باید تكذیب كرد. مهم ترین و معتبرترین دلیل این گروه بر نفی رؤیت و مشاهدة امام عصر(ع) توقیعی است كه شش روز پیش از مرگ علی بن محمد سمری، آخرین سفیر خاص امام زمان(ع) از ناحیه حضرت صادر شده است. برابر این توقیع مدّعی مشاهده، دروغگو است و ادعای وی قابل پذیرش نیست. متن نوشته حضرت چنین است: "به زودی از شیعیان من خواهند آمد كسانی كه ادعای مشاهده و دیدن مرا بكنند. آگاه باشید هر كسی قبل از خروج سفیانی و صیحة آسمانی، ادعا كند كه مرا دیده است، دروغگوی افترا زننده است".[۱] 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻

۲ـ امكان ارتباط عده ای از علمای شیعه بر این باورند كه در غیبت كبری امكان ارتباط با امام زمان(ع) وجود دارد. دلیل این نظر را داستان های مشاهده حضرت و چند روایت ذكر می كنند. یكی از آن روایات این است: امام صادق(ع) فرمود: "صاحب این امر (امام زمان) به ناگزیز غیبتی دارد، و در دوران غیبت از مردم كناره میگیرد، و نیكو منزلی است مدینة طیبه و با سی نفر وحشتی نیست".[۲] این حدیث دلالت دارد كه حضرت بیشتر در مدینه و اطراف مدینه است و سی تن از خواص با حضرت همراهند كه اگر یكی بمیرد، دیگری به جای او می نشیند. حال اگر كسی این نظر را بپذیرد، چاره ای جز توجیه توقیع مذكور نیست. موافقان نظریه امكان ارتباط می گویند: مراد توقیع شریف كه می فرماید:« مدعی دیدار دروغگو است»، شخصی می باشد كه ادعای تشرف و نیابت از طرف حضرت را نماید. نه كسی كه صرفاً توفیق تشرف یابد. همچنین كسانی كه توفیق تشرف یابند، ادعای تشرف نمی كنند، بلكه دیگران از اوضاع و احوال به این مسئله پی می برند. بنابراین، اصل دیدن امكان دارد، اما نقل آن جایز نیست یا اگر نقل شد، آن را باید تكذیب كرد، شاید برای این كه هر كس نیاید و ادعای دیدار با امام زمان(ع) و ارتباط با او را نكند. و ممكن است مراد از توقیع مذكور نفی ادعای اختیاری بودن مشاهده و ارتباط باشد؛ یعنی اگر كسی مشاهده و ارتباط را به اختیار خود ادعا كند، به این صورت كه هر وقت بخواهد خدمت امام(ع) شرفیاب می‏شود، یا ارتباط پیدا می‏كند، كذّاب و مُفتری است و این ادعا از احدی در غیبت كبری پذیرفته نیست، یا اینكه چنین كسی كه این سمت را به راستی داشته باشد، پیدا نخواهد شد؛ و اگر هم كسی آن را دارا باشد، از دیگران مكتوم می‏دارد، و به كسی اظهار و افشا نمی‏نماید. علاوه بر این، پیرامون این توقیع، توضیحات دیگری نیز علمای اعلام داده‏اند و دركتابهائی مثل «جنة المأوی» مرحوم محدث نوری نقل شده است. اجمالاً با این توقیع، در آن همه حكایات و وقایع مشهور و متواتر نمی‏توان خدشه نمود، و بر حسب سند نیز، ترجیح با این حكایات است. اگر شما به كتابهائی مثل نجم الثاقب رجوع نماید، می بیند كه در این حكایات، وقایعی است كه هرگز شخص عاقل در صحت آنها نمی‏تواند شك كند. بنابراین، هم شرفیابی اشخاص به حضور آن حضرت ثابت است و هم كذب و بطلان ادعای كسانی كه در غیبت كبری ادعای سفارت و نیابت خاصّه و وساطت بین آن حضرت و مردم را می‏نمایند، معلوم است. 📚پی نوشتها: [۱]. بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۵۱ و ۵۳ و ص ۳۱۸. [۲]. اصول كافی، ج ۱، ص ۳۴۰، حدیث ۱۸. 🔰 @p_eteghadi 🔰

بسیاری از احکام و موضوعاتی که امروزه در روایات و رساله های مجتهدین آمده است هرگز در قرآن به آن ها اشاره ای نشده است، مانند عقد ازدواج موقت، یا برتری امامت بر نبوت، یا تعداد رکعات نماز، یا حرمت مردار و گوشت خوک، یا فرصت دادن به بدهکاران مهریه، و احکام سجده و رکوع، و احکام بسیاری مانند آن. با این اوصاف چرا ما باید کورکورانه به این احکام که مخالف قرآن است عمل کنیم؟ برای پاسخ به این سوال باید به چند نکته توجه کنید: نکته اول: بسیاری از آن چه که شما می فرمایید در قرآن کریم آمده است؛ به عنوان نمونه آیه 24 سوره نساء که از پرداخت اجرت در برابر استمتاع سخن می گوید ناظر به عقد موقت است و آیه 124 سوره بقره به برتری امامت بر نبوت اشاره می فرماید. هم چنین در آیه 145 سوره انعام به حرمت گوشت حیوانات مرده و خون و گوشت خوک اشاره شده است. در آیه 280 سوره بقره می فرماید کسی که تنگدست است برای بدهی اش نباید بر او تنگ گرفت، که از جمله این بدهی ها مهریه است، وگرنه اگر کسی اموالی داشته باشد یا سندی به نامش باشد هرگز مهریه اش قسط بندی نمیشود. 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇