📡🚰سرگذشت‌ #آب‌آشامیدنی اهالی روستای تاریخی مالواجرد ✍ نوشته‌ی : حجت‌اله‌حاج‌مختار 3⃣ #قسمت‌سوم 🌾کشاورزان به همراه سبوی آب #چاشتونه که حاوی نون و ماست‌پوست بود، به صحرا می‌بردند و حدود ساعت ده صبح که می‌شد همگی زیر سایه درخت یا داخل گمبه‌ای در نزدیکی محل کارشان جمع می‌شدند و علاوه بر گپ و گفتگوئی که می‌کردند، چاشتونه هم می‌خوردند و خستگی از تن به در کرده تا سر حال به کار ادامه دهند. 🌞بعد از خوردن چاشتونه #سبوها بود که بالا می‌رفت و دهانه اون‌ها مماس بر لب و دهان رعیت خسته قرار می‌گرفت و آب #گوارای خنڪ که کمی شور بود از حلقوم کشاورز پائین می‌رفت 🔸در انتها ذکر : #سلام‌بر‌لب‌عطشان #حسین‌عليه‌السلام از لسان کشاورزان جاری می‌شد و بعد از آن می‌گفتند : بر دل سیاه یزید لعنت باد 🌻علاوه بر کوزه‌هائی که توسط کشاورزان به صحرا آورده می‌شد ⚱درون هر گمبه #خمره‌ی بزرگی بود که توسط بعضی افراد خاص که به آن‌ها #میراب می‌گفتند هنگام نیمه شب #آب‌گیری می‌شد و چون در چهار طرف گمبه دروازه بود بنابر این جریان هوا از هر سمت که بود آب خمره ها را خنڪ می‌کرد 💫پائین هر خمره یکی دو سله شکسته 🌟 #سله : به جای لیوان استفاده می‌شد که معمولا کوزه های کوچڪ که می‌شکست قسمت انتهائی آن را #سله می‌گفتند کنار خمره‌ها قرار داشت و رهگذر با استفاده از سله آن را داخل خمره از آب پر کرده و نوش جان می‌کرد 🍀 در صحرای برزاب دو گمبه‌ی‌ بزرگ بود : 💫گمبه‌برزاب 💫گمبه‌سردابه 🎗همچنین گمبه‌چی حاج‌حسین حاج‌علی 🍀در صحراهای اندی بالا، اندی پائین، آب‌سئر و محله‌ده هم گمبه‌های بزرگی وجود داشت که خوشبختانه آثار آن‌ها پابرجاست و تنها گمبه #سردابه از بین رفته است 👈 ادامه سرگذشت فرداشب... #درفضای‌مجازی‌باکانال‌خودتان‌ #پابرج‌مالواجردهمراه‌باشید 📡 #مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج @paborjemalvajerd