📡🚰سرگذشت‌ #آب‌آشامیدنی اهالی روستای تاریخی مالواجرد ✍ نوشته‌ی : حجت‌اله‌حاج‌مختار 4⃣ #قسمت‌چهارم 🌐روزگار قدیم هر صحرا حداقل یگ گمبه داشت و تمامی گمبه‌ها دارای #سنگ‌آب یا #خمره‌‌ای بزرگ یا کوچک برای آب‌آشامیدنی کشاورزان و رهگذران بودند. 🔰تعدادی از گمبه‌ها که به‌نام اشخاص می‌باشد (مثل گمبه‌قورچی) #واقف یا #بناکننده‌ی آن جهت تعمیرات و نگهداری گمبه از املاڪ خود #وقف آن بنا نموده‌‌ است. ❇️ گمبه‌هائی که به‌نام اشخاص نبوده و با نام صحرا و جنبه عمومیت دارند افراد خیّر برای پرداخت دستمزد #آب‌گیری‌خمره بخشی از املاڪ خود را وقف کرده‌اند مثل: گمبه‌برزآب که مرحوم‌عبدالسمیع ولد حاج‌محمدحسین مالواجردی پنج‌قفیزوچارک از املاک خود را در سنه‌ی ۱۲۹۱ قمری وقف آب‌خمره‌ی‌گمبه‌برزآب کرده‌اند. 🟡 یکے از #مشغله‌های اغلب ما بچّه‌ها در دهه‌ی ۵۰ #چوپانی و #گوسفندچرانی بود پدرم (حاج‌مختار‌حاج‌محمدجابر) همانند اغلب کشاورزان روستا در اواخر بهار پنج‌شش تا بَرِچی (بچّه‌ی‌گوسفند) می‌گرفت. 🔹 #تعطیلات تابستانی که شروع می‌شد و چنانچه کار خاصّی مثل خرمن خردکردن و... در صحرا باتمام رسیده بود و کارهای سنگین که از دست ما بچه‌ها بر نمی‌آمد، آن گوسفندان را روزانه در دو نوبت برای چَرا به صحرا می‌بردیم 1⃣نوبت‌اول : صبح زود تا حدود یڪ ساعت مانده به اذان ظهر 2⃣نوبت‌دوم : ساعت حدود ۱۶:۰۰ تا نزدیڪ اذان مغرب ✍ ما بچّه‌ها که کوزه‌ی آب به‌همراه نداشتیم و با گمبه‌ها هم فاصله داشتیم 👈برای رفع #تشنگی نمی‌توانستیم گوسفندان را رها کرده به گمبه‌ مراجعه کنیم ناگزیر به‌دنبال : 1⃣ #جوی‌آب یا 2⃣ #آب‌باقی‌مانده از عبور آب‌ چشمه‌ که شب‌قبل در آن مسیر(جوق‌یاجوی) جریان داشته 3⃣ یا آبی که در پشت " پچواره " از جوی نفوذ کرده بود، می‌خوردیم ✳️ #پچواره : دریچه یا همان مجرائی است که آب‌ را به لِته هدایت می‌کند. آب پشت پچواره بخاطر گذر از شن و ماسه روی سنگ پچواره #تسويه می‌شد که اولاً صاف و زلال بود و ثانیاً بخاطر سایه‌ای که حاصل آن لِته بر آب انداخته بود خنڪ و گوارا بود که از آن می‌خوردیم 👈ادامه‌ی مطلب فرداشب #درفضای‌مجازی‌باکانال‌خودتان‌ #پابرج‌مالواجردهمراه‌باشید 📡 #مجموعه‌فرهنگی‌هنری‌پابرج @paborjemalvajerd