بسم رب الشهید این روز ها عجیب دلتنگم و دلتنگی هایم آمیخته با حس غربت حس جاماندن حس درماندن حس واماندن وقتی شبکه خبر را روشن میکنم و .... بهم میریزم آمیخته ای از درد و خشم مخلوطی ناهمگن از سکوت و فریاد ترکیبی از زلال اشک و گداخته شدن چشم هایم را بهم نمی‌زنم اما با فشار مشتم اشک باران میشوم شهر کودکی هایم حریم امن آن حرم و خون ... ناباورم آن وقتی که من دختر این انقلاب زائر همین حرم گیر روزمرگی های خودم بودم می‌خوردم می‌خوابیدم میخندیدم عده ای شهید می‌شدند وقتی من دنبال خوشی بودم و شاید نماز اول وقتم دیر میشد آنها نماز عشق میخواندند صدای نریمانی در گوشم میپیچد همینجا بود همین موقع یکی برگ شهادتش امضا شد ... و خشم و درد چه شد که توانستند به معصومیت مردم رحم نکنند در حریمی خون بریزند که ملائکه خدا صبح و شام بر درگهش سر می‌سایند و پر میگسترانند و چه شد که عده ای شادی کردند ازین قصه پر غصه چه شد که دم از آزادی زدند و نتیجه اش شد نگاه بهت آلود کودکان و اشک غم آلود مادران... زنی که شاید دیگر نتواند کودکش را بغل بگیرد... زنی که آمد زیارت، شهادت نصیبش شد... زنی که ذکر نمازش، شهادتینی بود بر لبش... و یا آن لحظه که رنگ مشکین چادرش با سرخی خونش در آمیخت تا ثابت کند که این است خوی گرگ صفت آنانی که دم از حق و حقوق زنان می‌زنند... #شاهچراغ #زن_عفت_اقتدار #زینب_یوسفی #یازدهم_معارف