┈┅ ❁ـ﷽ـ❁ ┅┈ این افراد از نظر عارفان، احمق هستند «وَهُمْ عِنْدَ أَنْفُسِهِمْ‏ عُقَلَاءُ وَعِنْدَ الْعَارِفِينَ حُمَقَاءُ»(بحار الأنوار، ج۷۴، ص۲۸) اهل دنیا خودشان را خیلی عاقل و چیز فهم حساب می‌کنند [اما از نظر عارفان، احمق هستند] حماقت این است که آدم راهی را انتخاب کند، کاری را انجام دهد، که نهایتا به ضررش تمام می‌شود، ولو خودش متوجه نیست، خیال می‌کند خیلی خدمت می‌کند همه ما خوشی می‌خواهیم و این فطری است و هیچ آدمی‌زادی نیست که خوشی نخواهد؛ فطری انسان است که خوشی می‌خواهد. در خوشی‌ها هم می‌خواهد آن خوشی که گواراتر (با لذت بیشتر) و طولانی‌تر هست به او به دست بیاورد، به همین خاطر می‌خواهیم عمر طولانی داشته باشیم اما اهل دنیا می‌آیند یک خوشی صدساله را بر خوشی صدها هزار ساله (بی‌نهایت) ترجیح می‌دهند. چطور اهل دنیا حاضرند از آخرت صرف نظر کنند و خوشی دنیا را بگیرند؟ این حماقت نیست؟ «الَّذِينَ يسْتَحِبُّونَ الْحَياةَ الدُّنْيا عَلَى الآخِرَةِ» (ابراهيم، ۳) ترجیح می‌دهند زندگی دنیا، [با خودشان می گویند؟ «این دنیا] را خوش باشند حالا آخرت اگر بود بود، نبود نبود، یک طوری می‌شود بالاخره» حماقت نیست؟ روی چه منطقی؟ قرآن می فرماید: «بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا * وَالْآخِرَةُ خَيرٌ وَأَبْقَى؛ (شما به سراغ آن فلاح نمی‌روید) بلکه شما زندگی دنیا را ترجیح می‌دهید در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است.»(اعلی، ۱۶-۱۷) هم لذتش بیشتر است هم پایدارتر است. پس چرا آن را انتخاب نمی‌کنیم؟ حماقت است دیگر! استاد #علامه_مصباح_یزدی الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ