🔻عبادت یعنی متوجه وابستگی‌تان می‌شوید و تواضع می‌کنید تا به آغوش کسی که به او وابسته‌اید پناه ببرید 🔻عالی‌ترین مثال برای اینکه انسان بدون بلا عمق وابستگی‌اش را به خدا بفهمد، کربلاست 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین-ج3 🔘ریشه همه بدی‌ها این است که انسان وابستگی‌اش به خدا را فراموش کند 🔘تواضع به خدا یعنی «همه دارایی‌ها و همه هستی من وابسته به خداست» 🔘چگونه متوجه وابستگی به خدا بشوم و این وابستگی را در خودم شدیدتر کنم؟ با عبادت 🔘راه امام‌حسین و اربعین، این‌قدر وابستگیِ شما را شدید می‌کند که جز با شهادت، آرام نمی‌شوید؛ مثل شهید سلیمانی 🔘فراموشی وابستگی به خدا انسان را آلوده می‌کند، باید با نماز، خود را از این آلودگی پاک کنیم ________________ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: پیاده‌روی باعظمت اربعین یک عبادت بزرگ است اما برای درک این موضوع، باید ابتدا عبادت را بازتعریف کنیم. ریشۀ عبادت این است که ما به خدا وابسته‌ایم. انسان‌ها حمایت‌های خدا را به شکل ابزار و ارتباط‌هایی در اطراف‌شان می‌بینند لذا کم‌کم خود را نیازمند همین ابزار و ارتباط‌ها می‌بینند نه نیازمند به منبع اصلی قدرت. ریشه همه بدی‌ها این است که انسان وابستگی به خدا را فراموش کند و ریشه همه خوبی‌ها این است که خود را وابسته به خدا حس کند. وقتی بزرگ می‌شویم حس وابستگی را فراموش می‌کنیم چون فکر می‌کنیم خودمان امور زندگی‌مان را پیش می‌بریم؛ این فکر غلط آغاز همه خطاهای انسان است، اگر نفهمیم وابسته هستیم، دچار غرور و تکبر می‌شویم و احساس استقلال از خدا پیدا می‌کنیم. تواضع نسبت به خدا که در اثر احساس وابستگی ایجاد می‌شود منشأ همه دارایی‌های ما و راه دریافت دارایی‌های بیشتر است. تواضع به خدا یعنی «همه دارایی‌ها و همه هستی من وابسته به خداست، اصلاً من چیزی ندارم» وقتی احساس وابستگی به خدا را درک کنید تکبر می‌رود و تواضع و همه خوبی‌های دیگر به جایش قرار می‌گیرد، آن‌وقت خدا دارایی‌هایش را به تو می‌دهد و قدرت‌های بالاتر به تو خواهد داد. راهش این است که بدانی به خدا وابسته‌ای و به اقتضاء این وابستگی عمل کنی. چگونه متوجه وابستگی به خدا بشوم و این وابستگی را در خودم شدیدتر کنم؟ با عبادت؛ یعنی انجام یک فرم رفتاری خاص مثل نماز، شما در یک فرم رفتاری خاص، متوجه وابستگی‌تان می‌شوید، وابستگی‌تان را اعلام می‌کنید و از روی فکر، عقل و معرفت‌تان، تواضع می‌کنید، تا به آغوش کسی که به او وابسته‌اید پناه ببرید. عالی‌ترین مثال برای اینکه آدم بدون بلا، عمق وابستگی‌اش را به خدا بفهمد کربلاست، آنجا که احساس کنید به امام‌حسین(ع)، به ذکرش، به زیارتش و به اربعینش وابسته هستید. «أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ فَهُوَ عَلى‏ نُورٍ مِنْ رَبِّه‏» (زمر،22) کسی که خدا به او شرح صدر داده و نوری از جانب خدا دریافت کرده است می‌فهمد به خدا وابسته است. او کارهای خوب دیگر را هم قربةً الی الله انجام می‌دهد تا به خدا نزدیک بشود. شهید سلیمانی به خدا نزدیک بود ولی می‌خواست با شهادت نزدیکتر بشود. راه اربعین امام‌حسین، این‌قدر وابستگی شما را شدید می‌کند که شما باید شهید بشوید تا آرام بشوید. «فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّه‏» (زمر،22) کسی که قساوت قلب دارد نماز برایش سخت است چون وابستگی خودش را درک نمی‌کند. نماز اصلی‌ترین نیاز ما است؛ نمازهای پنج‌گانه مثل نهر آبی است که انسان روزی پنج بار خودش را در آن بشوید، فراموشی وابستگی به خدا انسان را آلوده می‌کند، باید با نماز خود را از این آلودگی پاک کنیم. قلب تمیز که قساوت ندارد احساس وابستگی به خدا می‌کند. آیا اگر انسان مثل برخی حیوانات باوفا یا مثل برخی دیگر متین و خدمتکار باشد کافی است؟! این حد از اخلاق بدون دین هم بود، وابستگی به خدا چیز دیگری است که یکی از نتایجش اخلاقی مانند وفا و متانت و... است، اینجا باید گفت: چون که صد آمد، یک هم پیش ماست! امام‌حسین(ع) فرمود اگر دین ندارد لااقل آزاده باشید، جلوی چشم من به خیمه‌ها حمله نکنید؛ شمر را هم می‌شود به اخلاق حداقلی دعوت کرد. اخلاق حداقلی برای کسانی است که سطح بالای انسانیت را درک نمی‌کنند. گریه شما به خاطر مصائب امام‌حسین(ع) اخلاق حداکثری است. اخلاق حداکثری ناراحتی شما برای غربت امام‌حسین(ع) است، کم‌کم این اخلاق به جایی می‌رسد که نمی‌توانید غربت ولی خدا را تحمل کنید و کم‌کم از غیبت او ناله می‌زنید. کسی که برای غربت امام‌زمان(عج) ناله نزند فاقد سطح بالای انسانیت است. کسانی که اخلاق حداقلی داشتند امام‌حسین(ع) را محاصره کردند و کسانی که اخلاق حداکثری دارند امام‌حسین(ع) را از غربت خارج می‌کنند و کار را به دست مهدی او می‌دهند. 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام رضا(ع) - ۱۴۰۱/۰۶/۱۶ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻قدم اول عبادت این است که بفهمیم به خدا وابسته‌ایم 🔻اگر متوجه وابستگی به خدا نشویم وابسته به طاغوت می‌شویم 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج4 🔘کسی که وابسته به طاغوت باشد، عیب‌های طواغیتی مثل آمریکا و انگلیس را نمی‌بینند 🔘نگو «یا حسین(ع) من عاشق توام» بگو «چون ترسیدم طواغیت مرا به بردگی بکشند آمدم غلام تو بشوم» 🔘 ذکر اهل‌بیت هم مثل ذکر خدا عبادت است؛ ارادت به امام‌حسین، سرسپردگی ما را به خدا نشان می‌دهد 🔘 یکی از وجوه نورانیتی که سفر اربعین پدید می‌آورد این است که حقیقتِ وابستگی به خدا را درک می‌کنیم __________ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: زیارت باشکوه اربعین یک عبادت باعظمت است. هرکس چیستی، چرایی و انواع عبادت را بیشتر بداند، بیشتر می‌تواند از فرصت اربعین استفاده کند، این مسیر فقط مسیر سوگواری امام‌حسین(ع) نیست اینجا یک عبادتگاه بزرگ است. این حرکت، رکوع و سجود و قیام و قعود در مسیر ولیّ خدا و برای خدا است. عبادت چیست؟ ریشۀ عبادت این است که ما به خدا وابسته‌ایم، وابستگی ما به خدا شدیدتر از وابستگی کودک به پدر و مادر است. باید این وابستگی را بفهمیم، اصول عقاید این است که نسبت خودت را با خدا بفهمی نه اینکه قبول کنی خدا یکی است، خیلی‌ها قبول دارند خدا هست ولی به جهنم می‌روند. یکی از وجوه نورانیتی که این سفر پدید می‌آورد این است که آدم حقیقت وابستگی به خدا را درک می‌کند. در متون دینی ما اسم وابستگی به خدا عبودیت است، ما عبد خدا هستیم و او مولا، سرپرست و پناه ماست. انسان اساساً وابسته است، اگر متوجه وابستگی به خدا نشویم وابسته به طاغوت می‌شویم و حدّ وسط هم نداریم. طواغیت امروز در عالم، آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها هستند که با عوامل خودشان این‌همه جنایت کرده‌اند و این‌همه مومنِ به اهل‌بیت(ع) را سر بریدند. دشمنان اصلی ما اینها هستند. اما آدم‌های وابسته به طاغوت، عیب‌های آمریکای رذل و انگلیس خبیث را نمی‌بینند و برای حرف‌های آنها اعتبار قائل‌اند. نگو یا حسین(ع)! من عاشق توام، بگو: چون ترسیدم که طواغیت، مرا به بردگی بکشند آمدم غلام تو بشوم، مرا نگه‌دار و نگذار رذل‌های تاریخ، مرا غلام خودشان کنند، بیا یک غلام را از بندگیِ شیطان آزاد کن! زائران و عزاداران امام‌حسین(ع) که به سوی کربلا می‌روند، آزادشده‌های امام‌حسین(ع) هستند، اینها آمده‌اند بردۀ غیرخدا نباشند. یا حسین(ع)! ما مضطر تو هستیم، به تو پناه آوردیم و به سوی تو فرار کردیم. بعضی‌ها دچار توهم هستند و فکر می‌کنند وابستگی و نیاز ندارند و فقط عاشقانه آمده‌اند! اگر منظور از «عاشق امام‌حسین(ع) بودن» این است که به او نیاز نداری، گدای او نیستی، به سمتش فرار نکردی و به او پناه نیاوردی، این خیلی بد است. «عاقل آن است که از عشق تو دیوانه شود» کسی که گرفتار عشق امام‌حسین(ع) نشود در واقع عاقل نیست، چون عقل و حکمت اینجاست. اگر معرفت نداشته باشیم نمی‌فهمیم امام‌حسین(ع) پناه‌مان است و ما محتاج امام‌حسین(ع) هستیم. کسی که خونریزی دارد معطل سر و وضع خودش نمی‌شود بلکه سر و پا برهنه به سمت بیمارستان می‌دود، یا امام‌حسین(ع)! ما با لباس آلوده، بدون آمادگی و باشتاب به سوی تو آمدیم. اصلا خود امام‌حسین(ع) فرمود کاری که در آن اشتیاق و عجله نداری خیری در آن نیست. ما به خانه امام‌حسین(ع) آمدیم چون امام‌حسین(ع) ولی خداست، او باید وابستگی ما را به خدا مُهر بزند و قبول کند. بعد از اینکه فهمیدیم وابسته و عبد خداییم، قدم بعدی عبادت این است که در مقاطع زمانی و قالب رفتاری خاص درباره وابستگی خودت به خدا با او حرف بزنی. عبادت گاهی ذکر خداست و گاهی ذکر ولی خداست. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: «إِنَّ ذِكْرَنَا مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ إِنَّا إِذَا ذُكِرْنَا ذُكِرَ اللَّه‏» (کافی، ج2، ص186) ذکر ما از ذکر خداست، وقتی ما یاد می‌شویم، خدا یاد می‌شود. ذکر امام‌حسین(ع) هم عبادت است و ارادت به ایشان سرسپردگی ما را به خدا نشان می‌دهد. یک نحوۀ ذکر امام‌حسین(ع) را امام‌صادق(ع) به ما یاد دادند، یکی از اصحاب امام‌صادق(ع) از بصره پیش ایشان رفت و عرض کرد به دلیل نداشتن امنیت از طرف عوامل حکومت و ناصبی‌ها به زیارت امام‌حسین(ع) نمی‌رود. آقا فرمود: «أَ فَمَا تَذْكُرُ مَا صُنِعَ بِه‏» آیا جزئیات مصائب امام‌حسین(ع) را یاد می‌کنی؟ گفت بله، آقا فرمود: «فَتَجْزَع‏» آیا گریه و بی‌تابی می‌کنی؟ گفت بله، امام‌صادق(ع) فرمود: «رَحِمَ اللَّهُ دَمْعَتَك‏» خدا اشک تو را رحمت کند. (کامل الزیارات، ص101) 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام‌رضا(ع) - ۱۴۰۱/۰۶/۱۷ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻 اسرائیل طبق روایات «قبل از ظهور» و «توسط ایرانی‌ها» نابود می‌شود 🔻 با نابودی اسرائیل خواهید دید در کشورهای منطقه چه امنیتی برقرار می‌شود 📌 اجتماع مردمی بیعت با امام عصر، به‌مناسبت آغاز ولایت امام‌زمان(ع) 🔘چرا جشن امام‌زمان(ع)، جشن مرگ بر اسرائیل است؟ 🔘طبق روایات، قوم قدرتمندی که صهیونیست‌ها را نابود می‌کنند، ایرانی‌ها هستند 🔘 یابن الحسن، ما پای قدم تو اسرائیل را نابود خواهیم کرد 🔘 تنها ملت و مکتبی که می‌تواند ادعا کند «آینده برای ماست» ما ایرانی‌ها و پیروان امام‌زمان هستیم 🔘 بی‌بندو باری، هرزگی و لیبرال دموکراسی، هیچ کدام در آیندۀ جهان جایی نخواهند داشت _____________ #علیرضا_پناهیان در اجتماع تجدید بیعت با امام‌زمان(ع): خداوند در آیه‌ای از قرآن می‌فرماید «فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً لَنا أُولي‏ بَأْسٍ شَديدٍ» (اسراء/5) خلاصۀ تفسیر آیه این است که برای صهیونیست‌ها وقتی وعدۀ ما به سر برسد، بندگانی از خودمان را مبعوث می‌کنیم که انسان‌های بسیار قدرتمندی هستند و می‌روند صهیونیست‌ها را دانه دانه از خانه‌هایشان بیرون می‌کشند و انتقام می‌گیرند و نابود می‌کنند. در روایات داریم که از امام صادق(ع) و امام باقر(ع) پرسیدند: این بندگان قدرتمند سختگیری که صهیونیست‌ها را از خانه‌هایشان بیرون می‌آورند و نابود می‌کنند، چه کسانی هستند؟ فرمودند: ایرانی‌ها هستند. (هُوَ الْقَائِمُ وَ أَصْحَابُهُ أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ؛ تفسیر عیاشی،ج2،ص281) (فَقَالَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ هُمْ وَ اللَّهِ أَهْلُ قُمَّ؛ کتاب تاریخ قم، ص100) این نابودکردن اسرائیلی‌ها در آخرالزمان، قبل از ظهور است یا بعد از ظهور؟ در روایت می‌فرماید: قبل از خروج قائم، ایرانی‌ها اسرائیل را نابود می‌کنند. (قَوْمٌ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ ع؛ کافی،ج8،ص206) جشن امام‌زمان(ع)، جشن مرگ بر اسرائیل است. حالا برای ما سطل آشغال آتش می‌زنند! ممکن است بگویند: شما دارید جشن امام‌زمان(ع) برگزار می‌کنید، به اسرائیل چه‌کار دارید؟ وقتی اسرائیل در این منطقه نابود بشود، شما خواهید دید که در تمام کشورهای منطقه، چه امنیتی برقرار بشود. در تمام جوامع اسلامی، چه آرامشی برقرار بشود. ما از همین الان تقاضا می‌کنیم که همه، از خانه‌های اسرائیلی‌ها فاصله بگیرند، کسی به سمت آنها نرود، چون دیگر چیزی به نابودی آنها نمانده است. یابن الحسن، ما پای قدم تو اسرائیل را نابود خواهیم کرد. نخست وزیر قبلی اسرائیل می‌گوید: ایران این‌قدر پرقدرت شده که دیگر شما نمی‌توانید با نیروی نظامی به جنگ او بروید، بلکه با اینترنت و فضای مجازی و ایجاد کردن بی‌بندو باری به نابودی ایران فکر کنید...بیچاره‌ها تمام انرژی خودشان را گذاشتند حتی کم‌حجاب‌های ما هم حاضر نشدند، دست از حجاب خودشان بردارند. ایران کشوری است که به تاریخش افتخار می‌کند، و از آن مهم‌تر، به آینده‌اش افتخار می‌کند که در روایات آمده است بعد از ظهور، فرمانداران جهان، ایرانی‌ها خواهند بود. ما پنهان نمی‌کنیم، ما امام‌زمانی هستیم و تمام ملت‌های آزادۀ جهان، افتخار می‌کنند به این روایات که ایرانی‌ها سروران عالم باشند. طبیعی است که تمدن رو به اضمحلال غرب، در مقابل ما دست و پا بزند و مقاومت کند، طبیعی است که بخواهد لحظه‌های جان دادنِ خودش را به تأخیر بیندازد، آنها دیگر راهی جز نابود شدن در مقابل ما ندارند. ای مردم، بیشتر یاد امام زمان(ع) بکنید، دیگر تا این صبح مسرت‌بخش، چند قدم بیشتر باقی نمانده است. کسی غیر از ما آینده ندارد، بی‌بندو باری، هرزگی، لیبرال دموکراسی و تمام مکتب‌های سیاسی که در عالم، عرض اندام کرده‌اند، اینها هیچ کدام در آینده جایی نخواهند داشت. به شما مژده بدهم، تنها ملت و تنها مکتبی که در عالم امروز فریاد می‌زند و می‌تواند ادعا کند که آینده برای ماست، ما ایرانی‌ها و پیروان امام زمان هستیم. هیچ روشنفکری، هیچ سیاستمداری، هیچ فرهنگی، هیچ فکری در عالم، حتی ادعای این را ندارد که آینده از آنِ ما است، ما ادعا داریم و این ادعا را محقق خواهیم کرد، همان‌طور که تا کنون محقق کرده‌ایم. هرکسی برای امام زمان کار می‌کند، یعنی برای آینده دارد کار می‌کند. اما دربارۀ گذشته هم یک جمله عرض کنم، در همین روایات، پای این آیۀ قرآن که ایرانی‌ها، صهیونیست‌ها را قبل از ظهور از بین می‌برند، آمده است که ایرانی‌ها در انتقام خون حسین(ع)، صهیونیست‌ها را نابود خواهند کرد (وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيراً قَالَ قَتْلُ الْحُسَيْنِ ع فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما فَإِذَا جَاءَ نَصْرُ دَمِ الْحُسَيْنِ ع بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً لَنا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ؛ کافی،ج8،ص206) 🚩میدان امام‌حسین تهران؛ جشن بیعت با امام‌زمان-۱۴۰۱/۰۷/۱۴ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7477 @Panahian_text

🔻 کدام منافقین را طبق آیه قرآن می‌شود معرفی و رسوا کرد؟ منافقینی که در جامعه دوقطبی ایجاد کنند 🔻 شورای نگهبان تا کِی می‌خواهد با خباثت دوقطبی‌سازی در کشور مماشات کند؟ 📌 مراسم وداع با پیکر شهید فتنۀ اخیر در قم-قسمت اول 🔘 یک فرقۀ سیاسی سالهاست که جامعه ما را به دوقطبی اصلاح‌طلب و اصول‌گرا تقسیم کرده؛ خودش را اصلاح‌طلب می‌داند و تمام جریان‌های کشور را اصول‌گرا 🔘 باندهای سیاسی هم در جامعه ما رسماً به این دوقطبی کاذب، دامن می‌زنند 🔘 برای پیشرفت کشور باید کسانی که در دوقطبی‌سازی نقش داشتند، از صحنۀ عقلای جامعه حذف بشوند 🔘 یک نمایندۀ مجلس که خودش آذری‌زبان است و عالی‌ترین پست‌ها را داشته می‌گوید «در این کشور آذری‌زبان‌ها را تحویل نمی‌گیرند!» می‌خواهد دوقطبی‌ فارس و آذری‌زبان درست کند ______________ در این فتنۀ اخیر که تکفیری‌ها، تروریست‌های منافق و کومله حضور داشتند، موجب شد بعضی‌ها رسوا بشوند. البته خیلی‌ها هم اشتباه کردند و می‌شود از اشتباه آنها گذشت اما از جنایت تروریست‌ها و بسترسازی منافقین، نمی‌شود گذشت. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمود «پای رکاب پیامبر، منافقینی بودند و پای رکاب من هم هستند» اما حضرت آنها را افشا نمی‌کرد. رسول‌خدا(ص) حتی منافقینی که قصد ترور ایشان را داشتند، افشا نکرد. آیا هیچ نوع منافقی را نمی‌شود معرفی کرد و به مردم نشان داد و افشا کرد؟ بر اساس قرآن و سیرۀ نبوی، کدام منافقین را می‌شود معرفی کرد و گفت «او منافق است»؟ نفاق اعتقادی یا نفاق اخلاقی، معمولاً شامل حال افشاگری در قرآن نمی‌شود. اما منافقینی که در جامعه، دوقطبی کاذب و مضر ایجاد کنند، در قرآن افشا شده‌اند؛ با سورۀ منافقین! این نفاقِ اجتماعی است. محور سورۀ منافقین، افشای عبدالله‌بن اُبی است جامعه را دوقطبی کرد. چرا رسول خدا در خطبۀ غدیر، کسانی را که هم‌عهد شده بودند بعد از ایشان، مسیر را منحرف کنند، افشا نکرد؟ چرا منافقینی که ماندند و بعداً بچه‌های پیامبر را قطعه قطعه کردند افشا نشدند ولی منافقینی که جامعه را دوقطبی کردند، افشا شدند؟ آیا نفاق از جنس دوقطبی‌کردن جامعه، خطرش بیشتر از نفاق از جنس کشتن اهل‌بیت پیغمبر است؟ چرا در جامعۀ ما این منکر، دیده نمی‌شود؟ چرا صدای و سیمای ما به دوقطبی‌کردن جامعه رسمیت می‌بخشد؟ چرا از دوقطبی‌سازها برای بحث و گفتگو دربارۀ قانون حجاب دعوت می‌شود؟ یک فرقۀ سیاسی سالهاست که در کشور ما جامعه را به دوقطبی اصلاح‌طلب و اصول‌گرا تقسیم کرده؛ اینها نام خودشان را اصلاح‌طلب گذاشتند و نام کلّ ملت و غیر خودشان را اصول‌گرا گذاشتند. زشتیِ کار اینها در سورۀ منافقین باید دیده بشود. شورای نگهبان تا کِی مماشات می‌کند با خباثت دوقطبی‌سازی در کشور که راه پیشرفت کشور را سد کرده، راه انتقاد را بسته، راه گفتگو را بسته، تنش‌ها را در جامعه افزایش داده و هر مشکلی را تبدیل به یک تنفر فزایندۀ اجتماعی کرده است؟ ما حزب به معنای درست کلمه در جامعه نداریم بلکه باند سیاسی داریم؛ این باندهای سیاسی هم رسماً به دوقطبی غلطی که لقلقۀ زبانها شده دامن می‌زنند. لذا در این کشور مشکلات تبدیل می‌شوند به بحران، نارضایتی تبدیل می‌شود به نفرت و گفتگوی انتقادی ممنوع می‌شود و تبدیل می‌شود به توهین. چه چیزی راه گفتگوی سالم برای رفع مشکلات را بسته است؟ دوقطبی کاذب. اگر این دوقطبی نبود همین موضوع حجاب نه مسئلۀ حادی می‌شد، نه فوت این مرحومه این‌قدر تنش‌زا می‌شد. یکی از خبیث‌ترین افراد دوقطبی‌ساز، علنی گفته است که «ما از این فرصت باید استفاده کنیم و در انتخابات بعدی بیاییم بالا!» این همان نفاقی است که با قرآن افشا می‌شود و بدتر و مضرتر از نفاقی است که بچه‌های پیغمبر را می‌کشد. باید در کشوری که در حال پیشرفت است ریشۀ دوقطبی‌سازی نابجا سوزانده بشود و تمام کسانی که در دوقطبی‌سازی نقش داشتند، به‌عنوان لکۀ ننگی در پروندۀ‌شان از صحنۀ عقلای جامعه حذف بشوند. نمایندۀ مجلسی داریم که خودش آذری‌زبان است و سی سال است عالی‌ترین پست‌های کشور را دارد ولی می‌گوید: «در این کشور آذری‌زبان‌ها را تحویل نمی‌گیرند!» می‌خواهد دوقطبی‌ فارس و آذری‌زبان درست کند. درحالی‌که رهبر این کشور آذری‌زبان است و روز شعر فارسی هم روز شهریار آذری‌زبان است و همین الان خیلی از آذری‌زبان‌ها پست‌های عالی کشور را دارند. خُب وقتی شورای نگهبان چنین فردی را تأیید می‌کند، او هم راحت می‌گوید: قبل از انقلاب از اسلام حرف‌زدن راحت‌تر بود! یعنی دویست و پنجاه هزار شهید برای چه دادیم؟ بی فایده بوده؟ بعد می‌آید به غلط، به نهج‌البلاغه تمسک می‌کند. چنین کسی باید به دست قانونی که اجرا نمی‌شود سپرده بشود. 🚩 مسجد اعظم قم-وداع با پیکر شهید فتنه اخیر - ۱۴۰۱/۰۷/۱۱ @Panahian_text

🔻 دین برای شراب و قمار آن‌قدر حساسیت ندارد که برای تفرقۀ در جامعه حساسیت دارد 🔻 امیرالمؤمنین(ع): کسی که به شعار تفرقه دعوت می‌کند او را بکشید ولو زیر عمامۀ من باشد 📌 مراسم وداع با پیکر شهید فتنۀ اخیر در قم-قسمت دوم 🔘 برخی عمامه ‌به‌سرها در این فتنه، زود موضِع غلط گرفتند اما دربارۀ آشوب‌ها و قتل‌ شهدای فتنه سکوت کردند 🔘 از هنرمند و ورزشکاری که از احکام اسلام خبر ندارد، انتظاری نیست اما عالم دینی چرا باید به تفرقه دامن بزند و امنیت جامعه را به‌هم بزند؟! ______________ برخی از عمامه به‌سرها در این فتنۀ اخیر، قسمتی از کلام امیرالمؤمنین(ع) را در اطلاعیۀ ضدّ نظام و تفرقه‌افکن‌شان نوشتند و گفتند: امیرالمؤمنین فرمود که ظلم به یک دختری را اگر کسی بشنود و بمیرد حق دارد! امیرالمؤمنین(ع) نفرمود که غارت آن گوشواره، طلب‌ مرگ دارد، بلکه فرمود: بی‌تفاوتی در مقابل غارتگران، آرزوی مرگ دارد. یک جایی دختری را غارت کردند و دیگران در مقابل این تروریست‌های غارتگر ساکت بودند و دفاع نکردند. اگر کسی از این بی‌تفاوتی بمیرد حق دارد. اگر یک بی‌سوادی از نهج‌البلاغه سوءاستفاده کرد بر او حرجی نیست؛ عمامه‌‌به‌سر چرا باید از نهج‌البلاغه بد برداشت کند؟ برخی عمامه ‌به‌سرها در این فتنه، زود موضِع غلط گرفتند اما دربارۀ غارت‌ و آشوب و شهادت امثال این شهید، سکوت کردند. طبق کلام امیرالمؤمنین(ع) این سکوت عمامه‌ به‌سرها در برابر ظلمی که به این ملت و به این شهیدان می‌شود را اگر کسی ببیند و آرزوی مرگ کند حق دارد. برخی عمامه به‌سرها هستند که دستور قتل آنها را امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه داده است. می‌فرماید: با جمعیت و با مردم باشید، دست خدا با جماعت است و از تفرقه پرهیز کنید. «وَ إِيَّاكُمْ وَ اَلْفُرْقَةَ» بعد می‌فرماید: کسی که به شعار تفرقه دعوت می‌کند او را بکشید ولو زیر عمامۀ من باشد «فَاقْتُلُوهُ وَ لَوْ كَانَ تَحْتَ عِمَامَتِي هَذِهِ» (نهج‌البلاغه/خطبه127) حضرت امام بیش از هزار مرتبه در سخنرانی‌هایشان به وحدت دعوت کرده‌اند ولی ما عمامه‌ به‌سرهایی داریم که رسماً به تفرقه دعوت می‌کنند! کجای دنیا مردم را علیه نیروی انتظامی و نیروهای نظم‌بخش جامعه تشجیع می‌کنند؟ آیا این کار از یک عالم دینی باید سر بزند؟ چه کسی فضا را داغ کرد تا امثال این جوان به شهادت برسند؟ بر هنرمند و ورزشکار و افرادی که چه‌بسا از احکام اسلامی خبردار نباشند، حرجی نیست اما یک عمامه‌ به‌سر چرا باید این کار را بکند؟ چرا در حوزه، کسی باید بیاید مردم را به تفرقه دعوت کند؛ آن‌هم تفرقه از جنس اپوزسیون شدن در مقابل نظام؟ یعنی از وقیحانه‌ترین حالتش! ریشۀ مشکلات ما اینها است. همیشه تفرقه را در جامعه، داغ نگه می‌دارند و با هر حادثه‌ای دوباره می‌آیند روی موجش سوار می‌شوند. یک عالم دینی این کار را نمی‌کند. عالم دینی سرسپردۀ هیچ جناحی نیست. عالم دینی نباید به تفرقه دامن بزند چون خطر کلام امیرالمؤمنین(ع) او را می‌گیرد. از عالم دینی انتظار نمی‌رود که امنیت جامعه را به‌هم بزند. اگر جامعه آرام باشد، وقتی یک مشکلی در جامعه پیش بیاید، آن را حلّ می‌کنیم. ولی اینها هیچ‌وقت نمی‌خواهند مشکلات حل بشود. در یک فضای آرام که دوقطبی نباشد، هر مشکلی در اقتصاد و مدیریت کشور و مشکلاتی از جنس رانت‌خواری، ضعف مدیران و ناصحیح بودن قوانین، همه حل‌شدنی است. چه وقت می‌شود دربارۀ هر قانونی از جمله قانون حجاب، صحبت کرد؟ وقتی که جامعه آرام شد و دوقطبی از بین رفت. نه وقتی که کومله می‌خواهد امنیت ما را از بین ببرد؛ کومله‌ای که هنرش این است که با موزاییک سر می‌برد و اصلاً مال کردستان هم نیست بلکه مال استان دیگری است و تا دلت بخواهد از کُردها هم کشته است. از ائمۀ محترم جمعه گله دارم که چرا سورۀ منافقین را-که علیه دوقطبی‌سازی و تفرقه است- در فرهنگ جامعه جا نمی‌اندازند؟ بگذارید همۀ جوان‌های ما بدانند که دین برای عرق و شراب و قمار و خیلی از محرّمات آن‌قدر حساسیت ندارد که برای تفرقۀ در جامعه حساسیت دارد. ما منتظر امام‌زمان(ع) هستیم تا این منافقین ذلیل و نابود بشوند «تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ» البته در آن زمان هم نفاق اعتقادی و اخلاقی داریم ولی نفاق اجتماعی نه‌تنها نداریم بلکه بر اساس روایات، کسی که ذره‌ای به‌سوی نفاق اجتماعی برود، حضرت مهدی(ع) دستور قتل او را خواهد داد و این فرمان امیرالمؤمنین(ع) را اجرا خواهد کرد. چرا؟ چون همۀ جامعۀ بشری توجیه هستند و می‌فهمند که تفرقه افکندن چه پدیدۀ شومی است و زشت‌ترین نوع تفرقه افکندن هم «دوقطبی‌سازی» است.. 🚩 مسجد اعظم قم-وداع با پیکر شهید فتنه اخیر - ۱۴۰۱/۰۷/۱۱ @Panahian_text

🔻چرا اشتیاق جوان‌ها برای زیارت اربعین با همۀ سختی‌‌هایش، بیش از اشتیاق به نماز است؟ 🔻اگر برداشت مردم از عبادت، درست باشد نوجوان‌ها را بیش از پیرمردها در مساجد می‌بینیم 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج۵ 🔘 عبادت یعنی انرژی گرفتن مستقیم از خدا 🔘 اگر منشأ اصلی قدرت را به نوجوان معرفی کنیم، خودش به سمت خدای قادر می‌رود 🔘 عبادت تغذیه از قدرت خداست؛ وابستگی‌ات را به خدا ابراز کن تا خدا به تو انرژی بدهد، مثل موبایلی که شارژ می‌شود 🔘برخی از عبادت‌ها، حرف‌زدن مستقیم با خداست و برخی رعایت ادب نسبت به ولیّ خداست؛ مثل زیارت 🔘 علامت صداقت ما در تواضع به خدا «تواضع به ولیّ خدا» است __________ #علیرضا_پناهیان: در اربعین می‌بینید که جوان‌ها چقدر با اشتیاق حضور پیدا می‌کنند؛ با همۀ سختی‌هایش که خیلی بیشتر از سختی نماز خواندن است. درحالی‌که نماز و عبادت، چیزی از جنس همین پیاده‌روی اربعین است زیارت اربعین درواقع یک عبادت باعظمت است. یکی از عجایب زمانۀ ما این است که افراد در سن دانش‌آموزی، زیاد با عبادت ارتباط برقرار نمی‌کنند. می‌گویند خیلی از دبیرستانی‌ها علاقۀ چندانی به نماز ندارند. اگر برداشت و تلقی از عبادت و نماز درست باشد در مسجدها بیشتر از پیرمردها، نوجوان‌ها را خواهید دید. اساساً طرز آموزش دین، با اشکالاتی مواجه است که موجب چنین وضعیتی شده. بدون توجه به «نیاز انسان به خدا» وجود خدا را اثبات می‌کنیم و بعد به جوان می‌گوییم «به این خدا تواضع کن!» حرف‌هایی که او درباره خدا می‌شنود به نیازهای روانشناختی بالفعل جوان ربطی ندارد لذا به دلش نمی‌نشیند و یک تصور بی‌مزه و بی‌روح نسبت به عبادت پیدا می‌کند. عبادت یک فرصت است که مستقیماً از قدرت خدا تغذیه کنید، وابستگی خودتان را به خدا بفهمید و این وابستگی را ابراز کنید و خدا در بستر فهم شما نسبت به این وابستگی، از خداییِ خودش به شما بدهد، مثل موبایلی که شارژ می‌شود و انرژی می‌گیرد. ما موجودات محتاجی هستیم که بدون اتصال به منبع قدرت، ضعیف هستیم. ما قبل از اینکه خدا را بشناسیم دنبال قدرت می‌گردیم؛ از حدود پنج شش سالگی می‌فهمیم پدر و مادر قدرت مطلق نیستند، همان موقع به جای نشان‌دادن کارتون‌ ابرقهرمان‌هایی که کارهای خارق‌العاده می‌کنند باید منشأ اصلی قدرت را به انسان معرفی کنند، آن‌وقت، تخیل نوجوان به طرف خدای قادر مطلق می‌رود. معرفت و اعتقاد در اصل این است که خدا را با قدرتش به بچه معرفی کنید، به او بگویید شما می‌توانید با کارهای خوب، به‌طور غیرمستقیم از این منبع قدرت، انرژی بگیرید، اما وقتی به نماز می‌ایستید، مستقیماً از خدا انرژی می‌گیرید، عبادت یعنی انرژی گرفتن مستقیم از خدا. وقتی ذکرهای خاصی را با رعایت آدابی خاص بگوییم، سیم‌مان وصل می‌شود و شارژ می‌گیریم، این می‌شود عبادت. کسی که تصور می‌کند مستقل است، طبیعتاً متکبر می‌شود، طبق روایت، فلسفۀ نماز، پاک شدن از تکبر است (تَنْزِیهاً عَنِ الْکِبْر) ما خیلی زود متکبر می‌شویم پس باید روزی پنج بار نماز بخوانیم تا تکبرمان را از بین ببریم. همین که حس می‌کنیم وابسته نیستیم، این تکبر است. ربط عبادت با اهل‌بیت(ع) چیست؟ عبادت دو مدل دارد، عبادت‌هایی که حرف زدن مستقیم با خداست و عبادت‌هایی که ادب نسبت به ولی خداست. زیارت اولیاء خدا هم عبادت است و اگر پیاده به زیارت کربلا بروی، هر قدمش معادل یک حج است. چرا عظمت این زیارت از حج بالاتر است؟ چون ممکن است به خدا تواضع کنید ولی دروغ بگویید، دل‌تان متواضع نباشد، ممکن است آدم همۀ عمرش نماز بخواند اما تکبرش نسبت به خدا از بین نرفته باشد، انسان افتاده‌حالی می‌کند چون زور خدا زیاد است ولی اگر بتواند از آن هم فرار می‌کند، او تسلیم شده اما هنوز ایمان در قلبش نیامده است. ابلیس شش‌هزار سال عبادت کرد اما تواضع در جانش نرفت لذا در امتحان سجده به آدم، مردود شد. پس مواظب باش عبادت‌هایت دروغین نباشد. از کجا بفهمیم تواضع‌مان به خدا راست است یا دروغ؟ اصلی‌ترین آزمایش صداقت ما در عبادت و تواضع به خدا این است که به ولیّ خدا تواضع کنیم. تواضع به ولیّ خدا نشان می‌دهد که قدرت خدا را قبول کرده‌ایم، خدا بخشی از قدرتش را در ادارۀ حیات ما به جانشین خود می‌دهد. امام‌زمان(ع) در شب قدر باید رزق بندگان را امضا کند چون او خلیفه‌الله و جانشین خداست، شما نمی‌توانید امام‌زمان(ع) را دور بزنید و سراغ خدا بروید! علامت صداقت ما در تواضع به خدا، تواضع به ولیّ خداست، لذا لازم است باادب، درِ خانه ولیّ خدا برویم، قرآن می‌فرماید: پیغمبر را باادب صدا بزنید، صدای خودتان را نزد ایشان بالا نبرید (لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ) کسانی که به پیامبر احترام می‌گذارند تقوای قلب دارند که عالی‌ترین نوع تقواست. 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام رضا(ع)- 1401/06/18 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻چگونه حس وابستگی و میل تقرب به خدا را در خودمان بیدار کنیم؟ با رعایت ادب در عبادت 🔻 برای اینکه وابستگی و محبتت به امام‌حسین بیشتر بشود، احترام ایشان را بیشتر رعایت کن 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج۶ 🔘 رعایت احترام و ادب به ولیّ خدا، عبادت خدا است 🔘خداوند به رعایت ادب نسبت به ولیّ خدا، خیلی اهمیت می‌دهد 🔘 وقتی پیاده به زیارت می‌روی و به اهل‌بیت احترام می‌گذاری، درواقع خدا را عبادت می‌کنی 🔘 نزدیک شدن به امام‌حسین(ع) از جنس «قربةً الی‌الله» است که در نماز می‌گوییم 🔘 وقتی مزۀ قرب به امام‌حسین(ع) را می‌چشی، توجه کن که مزۀ عبادت هم همین است _____________ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: عبادت یعنی احساس وابستگی، میل به نزدیک شدن به منبع قدرت و انرژی گرفتن از آن در قالب ذکرها و رفتارهای مشخص. امام معصوم هم که ولی و خلیفه خدا است، خودش انرژی‌دهنده است؛ مخصوصا امام‌حسین(ع). نزدیک شدن به امام‌حسین(ع) از جنس همان قربةً الی‌الله است که در نماز می‌گوییم. دوست داشتنِ «قرب به خدا» یعنی می‌خواهیم از او قدرت، رحمت و مهربانی بگیریم. امام‌حسین(ع) هم به ما قدرت و رحمت می‌دهد؛ رهبر انقلاب فرمود «شهدا مظهر قدرت یک ملت هستند» لذا می‌توان گفت سیدالشهداء(ع) مظهر بالاترین قدرتی است که یک انسان می‌تواند دریافت کند. قدرت رزمندگان مقاومت در مقابل دواعش، از قدرت امام‌حسین(ع) بود. رحمت امام‌حسین(ع) را هم در مسیر اربعین می‌بینید و می‌چشید. وقتی به‌خاطر خدا به زیارت حرم امام‌حسین(ع) می‌روید و به اهل‌بیت(ع) احترام می‌گذارید، در حقیقت خدا را عبادت می‌کنید و خدا به عبادتی که احترام به ولی خدا است، خیلی اهمیت می‌دهد. حس عمیق عبادت، وابستگی و میل به تقرب است؛ چگونه می‌شود این حس را پیدا کرد؟ این‌قدر ادب را رعایت کنید تا حس وابستگی‌تان بیدار بشود و خدا قدرت و عظمت خودش را به شما بفهماند. اگرچه درک عظمت خدا، خیلی مهم است اما سخت نیست. همه می‌توانند با رعایت احکام، مودبانه نماز بخوانند. حس تقرب به خدا، نیاز به سیر و سلوک دارد اما دربارۀ امام‌حسین(ع) بدون اینکه سیر و سلوک کرده باشیم، دوست داریم نزدیک ایشان باشیم، این عبادت یک استثناء است چون ما سیر و سلوک نکردیم تا به امام‌حسین(ع) نزدیک بشویم، بلکه ایشان با تحمل مصائب فراوان، خودش را به قلب ما رسانده است؛ «خیلی حسین(ع) زحمت ما را کشیده است» وقتی مزۀ قرب به امام‌حسین(ع) را می‌چشید، توجه کنید که مزۀ عبادت هم همین است. انگار امام‌حسین(ع) می‌خواهد به ما بفرماید: وقتی با این‌همه زحمت، به‌سوی من آمدید، با یک زحمت مختصر، می‌توانید وابستگی خودتان را به خدا ببینید و نمازتان را قشنگ کنید. پُرادب‌ترین عبادت، حج است و اگر آداب حج را اجرا نکنید مجازات هم دارد. خداوند در سوره حج، اسم رعایت آداب حج را تعظیم شعائر می‌گذارد و می‌فرماید: «وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ» (حج،23) هرکس شعائر الهی را تعظیم کند، از تقوای قلب اوست، مقام تقوای قلب، خیلی بالا است چون قلب مرکز وجود انسان است. قرآن احترام و ادب نسبت به پیامبراکرم(ص) را هم ناشی از تقوای قلب می‌داند و می‌فرماید: صداي‌تان را بلندتر از صداى پيامبر نكنيد و همان‌طور که باهم بلند سخن مى‏گوييد با او بلند سخن نگوييد، مبادا اعمال‌تان تباه شود. (لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ...أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ ؛ حجرات،2) آنهایی که صدای‌شان را نزد پیامبر بالا ببرند کل خوبی‌های‌شان نابود می‌شود و آنهایی که صدای‌شان را پایین بیاورند، کسانی هستند که خدا به آنها تقوای قلب داده است، آنجا ثواب بی‌ادب‌ها را نابود می‌کند و اینجا گناهان باادب‌ها را نابود می‌کند. آقای بهجت می‌فرمود برنامه اربعین جزء مصادیق تعظیم شعائر خدا است یعنی زیارت اربعین و رعایت ادب نسبت به امام‌حسین(ع)، احترام نسبت به نشانه‌های خداست. هرکس می‌خواهد نسبت به امام‌حسین(ع) بیشتر حس وابستگی و محبت کند بیشتر نسبت به امام‌حسین(ع) و آنچه مربوط به ایشان است مثل زائران آن حضرت، ادب را رعایت کند. همۀ امامان ما شهید شدند اما چرا ما باید برای امام‌حسین(ع) این‌قدر غوغا به‌پا کنیم؟ چون به امام‌حسین(ع) بی‌ادبی کردند. می‌دانید نتیجه بی‌ادبی چه بود؟ اغلب کسانی که به کربلا آمده بودند قصد جدی برای قتل امام‌حسین(ع) را نداشتند اما چون نسبت به امام‌حسین(ع) بی‌ادبی کردند قاتل امام‌حسین(ع) شدند، و هر کسی ادب را رعایت کرد، نجات یافت. 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام رضا(ع)- ۱۴۰۱/۰۶/۱۹ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻اولین اثر اجتماعی عبادت این است که به ما قدرت می‌دهد از بردگی طواغیت خارج بشویم 🔻اربعین قدرتمندترین عبادت در رهاسازی روح انسان از اسارت است 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج۷ 🔘طواغیت عالم با عبادت مخالفند؛ چون می‌خواهند جوان‌ها با هرزگی، ضعیف بشوند تا آنها را به بردگی بکشند 🔘عبادت یک عملیات اجتماعی هم هست؛ کسی که وابستگی‌اش را به خدا فهمید، دیگر وابسته و بردۀ غیرخدا نمی‌شود 🔘عبادت به امت اسلامی شخصیت و عزت می‌دهد، مخصوصا اگر عبادت جمعی باشد 🔘احساس معنویت شدیدی که در مسیر اربعین دارید به این خاطر است که مستقیماً برای امام‌زمان(ع) قدم برمی‌دارید 🔘اربعین دارد برای امام‌زمان(ع) ابهت و محبوبیتی درست می‌کند که هزار برابر بالاتر از قانون، در جامعه نظم ایجاد می‌کند ________________ #عیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا وقتی ما اربعین را یک عبادت تلقی بکنیم، مردم تعریف دقیق‌تر و قشنگ‌تری از عبادت پیدا می‌کنند و معنای عبادت که در ذهن بعضی‌ها دچار تحریف شده است، اصلاح و تکمیل می‌شود. همچنین به واسطه عظمت اربعین که قدرت خون امام‌حسین(ع) آن را ایجاد کرده است، عبادت رونق پیدا می‌کند و مردم بیشتر اهل عبادت می‌شوند. عبادت یک عملیات اجتماعی محسوب می‌شود؛ یکی از این جهت که وقتی شما وابستگی خودت را به خدا می‌فهمید و طبق آن عمل می‌کنید دیگر وابسته و بردۀ غیرخدا نمی‌شوید. اولین اثر اجتماعی عبادت این است که عبادت به شما قدرت می‌دهد در مقابل طواغیت بایستید و از بردگی طواغیت خارج شوید. «أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ» (نحل،36)‏ عبادت خدا و اجتناب از طاغوت، دو روی یک سکه‌اند. طواغیت عالم مثل صهیونیست‌ها اصرار دارند که جوان‌ها لهو و لعب را وجهِ غالب زندگی خودشان قرار بدهند، در شهوترانی غرق بشوند و عبادت را مسخره کنند؛ چون می‌دانند راه ضعیف کردن و به بردگی کشیدن آدم‌ها همین است. اگر الان صدهزار نفر برای هرزگی و رفتارهای دون شأن انسان جمع شده بودند، تمام رسانه‌های جهان اخبارش را پوشش می‌دادند، اما حضور جوان ایرانی در اربعین را انعکاس نمی‌دهند. آنها با عبادت شما مخالف‌اند چون می‌دانند عبادت، شما را قدرتمند و آزاد می‌کند. اگر دانش‌آموز در دبیرستان اهل عبادت نشود یعنی آموزش و پرورش استعدادهای او را شکوفا نکرده است چون میل فطری به عبادت در رأس همه استعدادها است. روانشناس‌ها می‌گویند: انسان در نوجوانی دنبال ابرقدرت می‌گردد. شناخت خدا به عنوان ابرقدرت اصلی و منبع قدرت هم شاخص تربیت است و هم علامت موفقیت در عبادت. امام‌صادق(ع) فرمود: محبت ما اهل‌بیت(ع) بافضیلت‌ترین عبادت است «حُبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ أَفْضَلُ عِبَادَة» (محاسن،ج1،ص150) چون احترام به ولیّ خدا احترام به مهمترین امر خداست. بر اساس قرآن، ابراز محبت به اهل‌بیت(ع) عالی‌ترین نوع تقواست یعنی تقوای قلب. اربعین قدرتمندترین عبادت در رهاسازی روح انسان از اسارت است. اربعین بزرگترین تظاهرات آزادی‌بخش و آزادی‌خواهان عالم است. چرا برخی از مدعیان آزادی‌خواهی در جهان نسبت به اربعین کر و کور و لال هستند؟! حتی نمی‌پرسند «چرا این‌همه آدم در اربعین جمع شده‌اند؟» معلوم می‌شود که اینها در ادعای خود دروغ می‌گویند. پیاده‌رفتن تا کربلا ادب نسبت به امام‌حسین(ع) است این پیاده‌روی ادب نسبت به امام‌زمان(عج) را هم زیاد می‌کند. وقتی امام‌زمان(عج) بیاید قدرتش، ناشی از حرمت و ادبی است که مردم نسبت به مولا دارند، اربعین دارد برای امام‌زمان(عج) ابهت درست می‌کند. احساس معنویت شدیدی که در این راه دارید به این خاطر است که مستقیماً برای امام‌زمان(عج) قدم برمی‌دارید و کار حضرت را آسان می‌کنید. اگر حرمت و محبوبیت مولا در جامعه این‌طور که شما در اربعین دارید نشان می‌دهید تثبیت بشود هزار برابر بالاتر از قانون در یک جامعه نظم ایجاد می‌کند، اصلاً قانون کجای دنیا را از فساد و تباهی پاک کرده است؟ مگر کشورهای قلدر جنایت‌کار، قوانین بین‌المللی را زیر پا نمی‌گذارند؟ آیا در مسیر اربعین، پلیس می‌بینید که مواظبت کند تا مردم با همدیگر دعوا و اختلاف‌شان نشود؟! آیا برای اصلاح رفتار بیست‌میلیون زائر، مدیر می‌بینید؟! کسی غذا را کوپنی نمی‌کند تا یکی زیادتر و یکی کمتر نخورد، اگر کسی خرابکاری کند خود مردم با نظام امر به معروف و نهی از منکر او را درست می‌کنند. دین را کجا می‌توانستید مثل اربعین این‌قدر شفاف، اجرایی و عملیاتی روی زمین ببینید؟ شما نه مساوات بلکه با مواسات و ایثار دارید به سمت امام‌حسین(ع) می‌روید، امام‌حسین(ع) دل هرکس را برد، اخلاقش را هم درست می‌کند. امام‌حسین(ع) برای اینکه دل‌ها را بیدار و این‌همه خوبی را در عالم پراکنده کند، هزینه‌های زیادی داده، یکی از این هزینه‌ها، اخلاقی‌ترین جوان عالم یعنی علی اکبر بوده است. 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام‌رضا(ع)-۱۴۰۱/۰۶/۲۰ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻 رکن رکین عبادت «محبت» نیست؛ «ادب و تواضع» است 🔻 چگونه از اربعین بهرۀ بیشتری ببریم؟ با تواضع به امام‌حسین(ع) و زائران ایشان 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج۸ 🔘برای از بین نرفتن تواضعی که اربعین به شما داده، برنامۀ هفتگی روضه را ترک نکنید 🔘با استفاده از فرصت محبت به امام‌حسین(ع) تواضع نسبت به ولیّ‌خدا را تمرین کنیم 🔘بعضی‌ها محبت دارند اما چون ادب و تواضع ندارند محبت‌شان را از دست می‌دهند 🔘 بعضی‌ها با یک بی‌ادبی نسبت به عزاداریِ امام‌حسین(ع) آیندۀ خود را نابود می‌کنند 🔘از کسانی که در عشق امام‌حسین(ع) سرآمدند جز ادب به امام‌حسین(ع) نمی‌بینید ____________ #علیرضا_پناهیان: «تواضع» یا «ادب» در عبادت، رکن رکین عبادت است. تواضع به صورت خاصی در شکل عبادتِ محوری ما یعنی نماز، قرار داده شده است. معنای تواضع در حالت سجده بسیار روشن است، در نماز، وقتی انسان می‌ایستد باید نگاهش به سجده‌گاه باشد و در حالت رکوع هم باید به پاها نگاه کند، یعنی در هر صورت پلک‌ها باید افتاده و پایین باشد، اگر پرسیده شود «نقش تواضع در شکل این عبادت چیست؟» باید گفت: همه‎اش تواضع است. اگرچه عشق و محبت، ما را به وادی عبادت اربعین کشانده است و لذت هیجانی و عاطفیِ قشنگی از این عبادت می‌بریم، اما رکن رکینی که باید در عبادت پیاده‌روی اربعین به آن توجه کنیم تواضع است. اینجا با استفاده از فرصت محبت به امام‌حسین(ع) تواضع نسبت به ولی خدا را تمرین کنیم. بعضی‌ها محبت دارند ولی چون تواضع ندارند محبت‌شان را از دست می‌دهند، یک تواضع و ادب کوچکِ حرّ به حضرت فاطمه(س) او را نجات داد، او با امام‌حسین(ع) عشق‌بازی و محبت نکرد بلکه ادب نشان داد. در اربعین می‌توانیم با تواضع، بهرۀ خودمان را بیشتر کنیم. عصارۀ سخن بزرگان این است که برای تواضع به امام‌حسین(ع) و از بین نرفتن تواضعی که این سفر به شما داده، برنامۀ دائمی هفتگی یا روزانه روضه و زیارت عاشورا را ترک نکنید، اگر نمی‌توانید روزی سه مرتبه بگویید: «صلّی الله علیک یا اباعبدالله» برای اینکه از سر تواضع، ارتباط‌تان را با امام‌حسین(ع) حفظ کنید نه از سر هیجان عاطفی، باید برنامه داشته باشید. اگر هر موقع دل‌تان خواست در خانه امام‌حسین(ع) بروید این بی‌ادبی است. کار را به حال دل‌تان نسپارید! قلب انسان اقبال و ادبار دارد. نگویید امروز برای زیارت عاشورا احساس ندارم، بگو من باید هر روز به آقا سلام بدهم، اگر احساسم نیامد، ادب که می‌توانم داشته باشم. فکر نکنید حتما باید عاشق باشید که هر روز دل‌تان برای کربلای امام‌حسین(ع) تنگ بشود! رکن رکین عبادت محبت نیست، ادب و تواضع است. نود درصد کسانی که به کربلا آمدند و در مقابل امام‌حسین(ع) قرار گرفتند، نه کینۀ امام‌حسین(ع) را به دل داشتند، نه خیلی رذل و جنایتکار بودند چه برسد به اینکه قاتلِ چنین خوبانی باشند. آنها در چند روز، به این حد از پستی رسیدند. علت سقوطشان این بود که به امام‌حسین(ع) بی‌ادبی کردند. بعضی‌ها فقط با یک بی‌ادبی نسبت به عزاداریِ امام‌حسین(ع) خیلی راحت، آینده خودشان را نابود می‌کنند. یک بی‌ادبی نسبت به امام‌حسین(ع) همین است که کسی بتواند به زیارت اربعین برود ولی نرود. امام‌صادق(ع) فرمود بعضی از شیعیان چهار سال می‌شود به کربلا نرفتند، اینها چه جوابی به رسول‌خدا(ص) در قیامت می‌دهند؟! پرسیدند: چند وقت یک‌بار باید به زیارت حسین(ع) برویم؟ فرمود نباید سه سال بیشتر بگذرد. (فَمَا جَازَ الثَّلَاثَ سِنِینَ؛ کامل‌الزیارات، ۲۹۷) عشق و محبت در این سفر هست ولی رکنش تواضع است. امام‌صادق(ع) فرمود کسانی که ندارند سالی یک‌بار باید به زیارت امام‌حسین(ع) بروند و کسانی که دارا هستند سالی دوبار باید بروند. (عَلَى الْفَقِیرِ أَنْ‏ یَأْتِیَهُ فِی السَّنَةِ مَرَّةً؛ کامل الزیارات، ص293) تا وقتی بی‌ادبی به امام‌حسین(ع) و اهل‌بیت که در کربلا رخ داد، جبران نشود بعید است امام‌زمان(عج) ظهور کند، اگر به امام‌زمان(ع) بگوییم «وقتی شما بیایید ما غوغا می‌کنیم» می‌فرماید: حسین(ع) که هست، الآن غوغا کنید! از کسانی که در عشق امام‌حسین(ع) سرآمدند جز ادب به امام‌حسین(ع) نمی‌بینید. نمی‌گویم ابراز محبت به امام‌حسین(ع) نکنید و عبارات عاطفی به کار نبرید؛ چون ما مأموریم محبت‌مان را ابراز کنیم ولی یادتان نرود که ادب، محور و مغز ماجراست. بعضی وقت‌ها بی‌ادبی، برکت و نور محبت را می‌برد. تا می‌توانید نسبت به زائر امام‌حسین(ع) ادب رعایت کنید، به همسفرهای‌تان بگویید الآن شما زائر امام‌حسین(ع) هستید احترام‌تان به من واجب است، سطح ادب را اینجا در روابط بالا ببرید، بگذارید کسانی که اینجا می‌آیند تحت تاثیر قرار بگیرند و بگویند مگر اینجا بهشت است؟ 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام‌رضا(ع)- ۱۴۰۱/۰۶/۲۱ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻عبادت‌های ما معمولاً یک چیزی کم دارد و آن ترس از خداست 🔻در کنار عشق به امام‌حسین(ع) ترس از کم‌گذاشتن برای امام‌حسین(ع) هم لازم است 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج۹ 🔘خیلی از آدم‌های خوب سقوط کردند چون یک‌ذره برای ولیّ خدا کم گذاشتند 🔘 بگو «یا حسین، می‌ترسم برایت کم بگذارم» این ترس هسته مرکزی عشق به حسین(ع) است 🔘طبق روایت، کسی که در راه ولیّ خدا قدم بر ندارد به قدم برداشتن در راه دشمن خدا مبتلا می‌شود 🔘 در اربعین می‌توانم سیاهی لشکر امام‌زمان(ع) باشم، می‌ترسم اگر نیایم، سیاهی لشکر دشمن بشوم 🔘کسانی که حسین(ع) را دوست دارند ولی از خدا نمی‌ترسند خطرناکند چون از تهدید دشمن می‌ترسند و این ترس را تئوریزه می‌کنند ____________ #علیرضا_پناهیان: ما از دو جهت باید به اربعین توجه خاص داشته باشیم، یکی اینکه ما را برای ظهور آماده کند که این از یک آدمِ ترسو بر نمی‌آید، باید در ما شجاعت باشد و الا مقدمه‌ساز ظهور نخواهیم شد. دوم اینکه اگر بخواهیم عبادت اربعین را نورانی‌تر کنیم، باید آدابش را به‌جا بیاوریم و ارکانش را رعایت کنیم تا کامل و مقبول باشد و اثر لازم را در روح ما و در جان جهان بگذارد. این عبادتی که امام‌حسین(ع) برای ما آسان کرده، با همه عظمتش معمولاً یک‌چیز کم دارد که درواقع یک کمبود مهم در فرهنگ دینی ما محسوب می‌شود؛ کمبودی که ما باید در عبادت برطرف کنیم تا عبادت‌مان کامل بشود «ترس» است. مهمترین ویژگی عبادت «خشوع» است، خشوع یعنی حساب بردنِ توأم با تواضع، وقتی قرآن می‌فرماید مؤمنین رستگار می‌شوند، نمی‌فرماید کسانی که نماز می‌خوانند بلکه می‌فرماید کسانی که در نمازشان خشوع دارند «الَّذينَ هُمْ في‏ صَلاتِهِمْ خاشِعُون‏» (مؤمنون،2). امیرالمؤمنین(ع) و فاطمه زهراء(س) سر نماز رنگ‌شان می‌پرید، چرا ما این حالت را تجربه نکرده‌ایم؟ ترس را هم باید در عبادت اضافه کنیم، اگر فقط محبت باشد و ترس نباشد، ممکن است مثل کسانی بشویم که گفتند «قُلُوبُهُمْ مَعَكَ وَ سُيُوفُهُمْ عَلَيْكَ‏» یا حسین(ع)! قلب‌های اینها با تو است اما شمشیرهای‌شان علیه تو است، چون از کس دیگری می‌ترسند نه از خدای تو. در اربعین همه‌جا از عشق و محبت دم می‌زنند، ذاکرین اهل‌بیت(ع) کنار عشق به امام‌حسین(ع) ترس از خدا دربارۀ امام‌حسین(ع) را هم بیاورند. امام صادق می‌فرماید: «مَنْ لَمْ يُنْفِقْ فِي طَاعَةِ اللَّهِ ابْتُلِيَ بِأَنْ يُنْفِقَ فِي مَعْصِيَةِ اللَّهِ وَ مَنْ لَمْ يَمْشِ فِي حَاجَةِ وَلِيِّ اللَّهِ ابْتُلِيَ بِأَنْ يَمْشِيَ فِي حَاجَةِ عَدُوِّ اللَّهِ‏» (من لایحضر،ج4،ص412) کسی که در راه خدا انفاق نکند به انفاق در راه معصیت خدا مبتلا می‌شود و کسی که در راه حاجت ولیّ خدا قدم بر ندارد مبتلا به قدم برداشتن در راه دشمن خدا می‌شود. آیا عشق به امام‌حسین(ع) یعنی اینجا فقط شوق است و خوف نیست؟ پرنده با یک بال نمی‌تواند پرواز کند، یا امام‌حسین(ع! می‌ترسیم برای تو کم بگذاریم؛ این ترس هستۀ مرکزی عشق به امام‌حسین(ع) است. زیباست که یک لرزی در عمق دل‌تان باشد از اینکه برای امام‌حسین(ع) کم نگذاشته باشید مثل شهدای کربلا که آخر سر می‌گفتند «یا حسین(ع)، از ما راضی شدی؟!» در حال جان‌دادن باید طلبکار باشند اما بدهیِ خودشان را می‌دیدند. یا امام‌حسین(ع)، می‌ترسم اگر اربعین نیایم برای دشمن امام‌زمان(ع) قدم بردارم. من در اربعین می‌توانم سیاهی لشکر امام‌زمان(ع) باشم، می‌ترسم اگر نیایم سیاهی لشکر دشمن بشوم. خیلی از آدم‌های خوب، سقوط کردند چون یک‌ذره کم گذاشتند. سردار سلیمانی فریاد می‌زد از ولایت‌فقیه کم نگذارید! او کسانی را دید که کم گذاشتند و الان امید صهیونیست‌ها هستند. وقتی از خدا بترسید آماده ظهور می‌شوید، چون اولاً از کسی نمی‌ترسید، ثانیاً همۀ بدها از شما می‌ترسند، امام‌زمان(ع) لشکری که کسی از آن نترسد، نمی‌خواهد. شایعه می‌شد سردار سلیمانی وارد یک منطقه‌ای شده که سقوطش حتمی بود، دشمن می‌ترسید و فرار می‌کرد، چون سردار سلیمانی سی سال در نمازهای شبش از ترس خدا گریه می‌کرد. کسانی که امام‌حسین(ع) را دوست دارند ولی از خدا نمی‌ترسند خطرناکنند، چون از تهدید دشمن جا می‌خورند، آنها ترس را تئوریزه می‌کنند، درواقع ترس، عقل آنها را زائل کرده و لذا نمی‌توانند تشخیص بدهند. کسی که از خدا کم بترسد بی‌اختیار از دشمن می‌ترسد. چگونه شجاعت پیدا کنم؟ درباره امام‌حسین(ع) از خدا بترس که یک‌وقت کم نگذاری، آن‌وقت محبت و عشقت به امام‌حسین(ع) هم هزار برابر می‌شود. وقتی بچه بترسد، مادر بیشتر به او محبت می‌کند، خدا و امام‌حسین(ع) خیلی مهربان‌تر از مادر هستند. هر گناهی کردی بگو یا امام‌حسین(ع)! شما مرا ببخشید، من نمی‌خواستم شما را ناراحت کنم، یا امام‌حسین(ع)! من می‌ترسم شما بر من غضب کنید، تا شما راضی نشوید خدا نمی‌بخشد. 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام رضا(ع)- ۱۴۰۱.۰۶.۲۲ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻چگونه لذت اربعین را به مسجدها ببریم؟ 🔻در مسجد هم اگر مردم از هستی‌شان برای هم مایه بگذارند عبادتشان مثل اربعین زیبا می‌شود 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج۱۰(پایان) 🔘برای اینکه لذت بقیۀ عبادت‌ها را مثل اربعین بچشیم از اربعین الهام بگیریم و در عبادت‌های دیگرمان اجرا کنیم 🔘فضای اربعین را به مساجد ببریم؛ آنجا هم موکب بزنیم، روضۀ امام‌حسین(ع) بخوانیم و خالصانه به‌هم کمک کنیم 🔘هر عبادتی دوتا آفت سنگین دارد: ریا و عُجب؛ اما اربعین یک عبادت خالص، بی‌ریا و بدون عُجب است 🔘هروقت عجب و ریا سراغت آمد به روضه پناه ببر تا شرمندۀ امام‌حسین(ع) بشوی و از عجب رها بشوی _________________ #علیرضا_پناهیان: زیارت اربعین یک عبادت بسیار باشکوه، پرثواب و لذت‌بخش است، حسی که آدم باید در این راه بگیرد حسّ عبادت است. شناختی که هرکدام از ما از عبادت داریم اینجا به‌کار می‌آید. زیارت اربعین سخت‌تر از همۀ عبادت‌هاست ولی ببینید چقدر شیرین است. اینجا امام‌حسین(ع) به‌جای ما سیر و سلوک انجام داده و از ما دستگیری کرده که بتوانیم راحت این لذت را ببریم. برای اینکه لذت بقیۀ عبادت‌ها را مثل اربعین بچشیم، باید زحمت بکشیم؛ از این عبادت درس و الهام بگیریم و در عبادت‌های دیگرمان اجرا کنیم. این شیرینی حقیقت همۀ عبادت‌هاست. چرا عبادت‌های دیگرمان این‌قدر زیبا و باشکوه نیست؟ شاید یک‌مقدار امام‌حسینِ‌ عبادت‌های دیگرمان کم است! شاید در عبادت‌های دیگر، حقیقت عبادت‌مان خودش را نشان نمی‌دهد. اینجا در اربعین، حقیقت عبادت دارد خودش را نشان می‌دهد. موکب‌دار با خلوص و با عشق، هستی‌اش را لب جاده می‌آورد به شما هدیه می‌دهد. اگر در مسجد هم مردم، برای همدیگر از هستی‌شان مایه بگذارند می‌توانیم لذت اربعین را به مسجد ببریم. در مسجد هم موکب بزنیم، روضۀ امام‌حسین(ع) بخوانیم و خالصانه به‌هم کمک کنیم. مسجد مثل اتوبوس شرکت واحد نیست که در کنار همدیگر بنشینید و هیچ اتفاقی بین‌تان نیفتد. این فضای اربعین را به هیئت‌های‌تان ببرید. هیئت‌ها را به برگزاری مراسم تبدیل نکنیم، لااقل در مسجد و هیئت مثل اربعین باشیم. گفته‌اند «خوشا آنان که دائم در نمازند» ما می‌گوییم: خوشا آنان که دائم در مسیر اربعین هستند. بعد از ظهور، همۀ زندگی مثل این پیاده‌روی می‌شود. هرکسی یک‌بار اربعین آمده است، توجیه می‌شود که بعد از ظهور باید چطور زندگی کنیم. امام‌حسین(ع) الآن دارد شما را برای مهدی(ع) خودش آماده می‌کند. انگار تمام کار و زحمت دین را امام‌حسین(ع) به عهده گرفت. فرق عبادت اربعین با عبادت‌های دیگر چیست؟ هر عبادتی دوتا آفت سنگین دارد: ریا و عُجب؛ اما اربعین یک عبادت خالص، بی‌ریا و بدون عُجب است. وظیفۀ ما این است که اربعین را به همۀ عالم نشان بدهیم و معرفی کنیم. ما هنوز اولِ راه هستیم، فعلاً خودمان دور هم جمع شدیم و برای اعلام جهانی هنوز کاری نکرده‌ایم. خبر اربعین را در دنیا محصور می‌کنند، ان‌شاءالله فیلم‌سازهایی پیدا کنیم که بتوانند اربعین باشکوه را برای مردم جهان به تصویر بکشند. تو با چه چیزی می‌خواهی دچار غرور و عجب بشوی؟ همه‌تان وقتی برگردید سرافکنده هستید، در این راه یک نفر به ما توهین نکرد، کسانی که با بچه‌های کوچک‌شان آمدند خرابه‌نشین نشدند، کسی تشنه و گرسنه نماند. یکی از علامت‌های عجب در این عبادت این است که بگویید: سال بعد نمی‌آیم، مخصوصاً وقتی که دارید اذیت می‌شوید. آیا بدهی‌ات را با امام‌حسین(ع) صاف کردی؟ وقتی بگویی «اصلاً نمی‌توانم نیایم» یعنی اسیر شده‌ای، زینب(س) را اسیر کردند، الان کار ایشان این است که شما را اسیرِ حسین(ع) می‌کند. وقتی پیاده‌روی را شروع می‌کنید، دائماً فاطمۀ زهراء(س) شما را دعا می‌کند. حضرت زهراء(س) دوستان حسینش را دوست دارد. اگر سال بعد نخواهی بیایی، صدا می‌زند «عباسم! آن جوان کجاست؟» هوایی‌ات می‌کند. این مال تو نیست. به فرمایش امیرالمؤمنین(ع) «الذِّكْرُ... أَوَّلٌ مِنَ الْمَذْكُورِ وَ ثَانٍ مِنَ الذَّاكِر» (غررالحکم/2091) ذکر اول از مذکور شروع می‌شود. در کربلا مؤدبانه بگو «یا اباعبدالله، چه شد مرا خبر کردی بیایم؟ با من چه‌کار داری؟» بعضی‌ها می‌گویند چه‌کار کنیم باآبرو به حرم برویم؟ می‌گویم هیچ کاری نکن، هر کاری بکنی خراب می‌کنی. بگو یا امام‌حسین(ع)، با دست خالی آمدم. بلد نیستم بهره‌برداری کنم. ماندم اصلاً تو چرا من را صدا زدی؟ فقط یک تقاضا داشته باش، بگو: یا امام‌حسین(ع)، به جان مادرت فاطمه(س) دیگر رهایم نکن. هر موقع دیدی عجب یا ریا سراغت آمد به روضۀ امام‌حسین(ع) پناه ببر. هیچ‌کسی مقابل امام‌حسین(ع) حرفی برای زدن ندارد؛ همه شرمندۀ امام‌حسین(ع) هستند. اربعین عبادت باعظمتی است که هیچ‌کس را غرور نمی‌گیرد. فرق این عبادت با عبادت‌های دیگر این است که سلامتش در خودش تعبیه شده است. 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام رضا(ع)- ۱۴۰۱/۰۶/۲۳ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

📌علیرضا پناهیان در جمع اساتید حوزه علمیه: 🔻 دیگران را قضاوت نکنیم! 🔘 دقت در تفاوت‌های بین افراد، باعث می‌شود به‌سادگی دیگران را قضاوت نکنیم 🔘 نتیجۀ قضاوت غلط نسبت به دیگران: 1. تحقیر بی‌دین‌ها توسط دین‌دارها 2. تنفر از دین‌دارها توسط بی‌دین‌ها 🔘 بهترین مربی انسان‌ها، شرایط زندگی آنهاست؛ باید در زندگی مهارت «مخالفت با هوی» پیدا کنیم 🔘 هواپرستی فقط برای بدها نیست، بلکه سراغ خوب‌ها هم می‌آید! _ دقت در تفاوت‌های بین انسان‌ها و شناخت این تفاوت‌ها باعث می‌شود که انسان‌ها به سادگی دیگران را قضاوت نکنند. انسان‌ها دارای مراتب مختلف و تفاوت‌هایی هستند، نمی‌توان یک انسان را که متواضع است، لزوماً فردی دارای جایگاه والا در نزد خداوند دانست و از طرف دیگر، کسی را که بی‌نظم و متکبر است، نمی‌توان گفت که او کاملاً آدم بدی است. نباید به خودمان اجازه بدهیم درباره دیگران به آسانی قضاوت کنیم، دقت در تفاوت‌های بین انسان‌ها باعث می‌شود که افراد به سادگی درباره دیگران قضاوت نکنند. وقتی داوری‌هایمان درست نباشد، جامعه را به دو دسته تقسیم می‌کنیم: یک دسته، دین‌دارهای دارای عُجب و غرور و دستۀ دیگر، بی‌دین‌های دچار یأس. نتیجۀ بعدی این تقسیم‌بندی هم این‌گونه‌ خواهد شد: 1. تحقیر بی‌دین‌ها توسط دین‌دارها 2. تنفر از دین‌دارها توسط بی‌دین‌ها. ما نمی‌توانیم به سادگی درباره کسی داوری کنیم و کسی را به دوزخ یا بهشت بفرستیم، لذا اولین چیزی که به سادگی نمی‌توانیم به دیگران مشورت بدهیم «عدم شناسایی دقیق انگیزه‌ها در افراد» است، چون می‌بینیم که دین، آنچنان به روانشناسیِ شخصیت نپرداخته است. مشرب دین این نیست که با شیوه‌های روان‌‍شناسانۀ معمول، با انسان‌ها برخورد کند و افراد را به تیپ‌های شخصیتی مختلف تقسیم‌بندی کند و برای هرکسی نسخۀ مجزایی بپیچد. خداوند متعال در قرآن، همه رفتارهای غلط را «هواپرستی» می‌نامد و هواپرستی تنها متعلق به آدم‌های بد نیست، بلکه سراغ آدم‌های خوب هم می‌آید. ما باید در زندگی «مهارت مخالفت با هوی» را پیدا کنیم و اگر می‌خواهیم مشورت بدهیم باید مشورت‌گیرنده را نسبت به این مهم آگاه سازیم. بهترین مربی انسان‌ها، شرایط زندگی آنها است، مخالفت با هوا یعنی «مخالفت کردن با علاقه‌های کم ارزش نسبت به علاقه‌های برتر» زیرا نفس مکار است و انسان را به راحتی فریب می‌دهد. علم و عقل هم راهنمایی می‌کنند که چگونه علاقۀ کمتر و علاقه بیشتر را بشناسیم. 🚩 دومین دورۀ طرح تعالی اساتید معاونت تهذیب حوزه‌های علمیه تهران- ۱۴۰۱/۰۷/۱۷ @Panahian_text