⚘﷽⚘ گریه می کنیم ما، الکی! آخ که «پیام» سوسول بود!😌 سوسول اون جوری که نه، ولی از بس تر و تمیز و خوش تیپ🤵 بود بهش می گفتیم سوسول. خب اون سال ها رسم نبود که اون قدر خوش تیپ👕بیان مسجد! نه بابا شوخی کردم. 😁مثل همون شوخی ها که با پیام می کردم.😎😅 آخ که بچه ی مودب، با تربیت، با شعور ودر یک کلمه نازی بود😍.خیلی دوستش داشتم ولی هیچ وقت روم نشد بهش بگم.🙃 شایدازش خجالت می کشیدم. از حجب و حیا، از اخلاق و رفتار قشنگش😇. اون قدر بهش گیر دادیم که: - حتی اسمت هم سوسولی یه ... آخه پیام هم شد اسم؟ 😐 آخرش اسمش رو عوض کرد و گذاشت «حسین».🙂 هیچ وقت ندیدم گوشه لباش رو به پایین متمایل باشه.☹️ همیشه لباش به تبسمی نمکین باز بود☺️.زیبا و دل نشین. (اووه ...حالا منم جو زده شدم. بعد 21 سال دوری،حالا زده به سرم که: آره چه بچه با معرفتی بود.) ولش کن. بذار برم سر اصل مطلب.😊 یکی دو سال پیش، رفتم بقـالی سر کوچه که شکلات🍫 و پفک بخرم واسه بچه ام. اصلا نمی دونم چی شد که حرفم با آقا مهدی، بقال محل،رفت روی خاطرات قدیمی وبچه محل هایی که دیگه نیستن.🌱🌾 همین که گفت با پیام رفیق بوده، گل از گلم شکفت و داغ دلم تازه شد.اون قدر که انگار همین دیروز خبر شهادتش🕊 رو دادن. نه. انگار هنوز وایساده جلوم و داره می خنده.😅 نه نه. قشنگ تر از اون. انگار فروردین سال شصت و هفته و چند روز قبل از #شهادتشه🌷 توی «اردوگاه آناهیتا» در اطراف شهر کرمانشاه. امان از دست پیام.از خونه که دور شده بود، زبون واز کرده بود. اصلا مگه پیام توی تهران و توی مسجد این جوری بود؟😮 آتیش می سوزوند. ولی قشنگ و دل نشین. بدون این که به کسی بد کنه و یا کسی از دستش ناراحت بشه.😎 نه خداییش دروغ نگم،یه نفر بدجوری از دستش شاکی بود.اون قدر که از دستش عصبانی می شد😡 و سرش داد می زد. کی بود⁉️.... #ادامـــه_دارد....😍