راستی سؤال اینست: ما کجا در توانمان بود که مدرسه­ای به وسعت مرزهایمان از غرب تا جنوب بنا کنیم، جوانان، نوجوانان و حتی پیرانمان را از شهرها تا روستاها و ده­کوره­ها را از اقصی نقاط این مرز و بوم به این مدرسه بخوانیم و بوسه بر خاک پای بزرگترین استاد و سرور آفرینش معلم شهادت حسین (ع) بزنیم و در حضورش رموز پیچیده عشق و سرمستی و ایثار و عروج و شهادت را تعلیم بگیریم؟ آیا این در توان ما بود؟ براستی اگر جنگی نبود و نشستنمان در خانه­ها مستمر بود، آیا تعلیم عشق میسر می­بود؟ اگر جبهه نبود، سنگر نبود، تشنگی نبود، گرسنگی نبود، گرما و سرما نبود، دست­های بریده نبود، مشقت و سختی نبود، ایثار را برای فرزندانمان چگونه می­بایستی معنا می­کردیم و آیا عشق و ایثار معنا شدنی بودند؟ اگر جبهه نبود عروج عاشقانه نیز بی­ معنا بود🌱 #کلام‌شهید #شهید‌‌محمدتقی‌اخوان🕊 @parastohae_ashegh313