🖤 نتوانستم ببوسمش. فقط كاسه‌‌ي آب را پشت سرش خالي كردم. نگاهم هنوز دنبالش بود. ديدم شانه‌هايش مي‌لرزد. پايم جلو نمي‌رفت. نوه‌ام را فرستادم. پرسيد:« دايي! چرا داري گريه مي‌كني؟ ». در حالي كه دستهايش را ‌ديدم كه اشكهايش را پاك مي‌كرد، شنيدم كه مي‌گفت:« دايي جان! گريه‌ي عشق به امام حسينه. ». همان حرف برايم كافي بود تا مطمئن شوم آخرين باري است كه پسرم را بدرقه مي‌كنم. #شهید_حمیدرضا_اسفنجانی ✍منبع فرهنگنامه شهدای سمنان، ج1، ص430 @parastohae_ashegh313