#قسمت170 زيارت جبار ستوده ، مهدي فريدوند نگاهم به همان ارتفاع افتاد. همان كه ابراهيم بر فراز آن زيارت عاشورا خوانده بود! گوئي ابراهيم را مي ديدم كه ما را بدرقه مي كرد. آن ارتفاع درست روبروي منطقه مرزي خسروي قرار داشت. آن روز اتوبوس ها به سمت مرز در حركت بودند. از همان جاده دسته دسته مردم ما به زيارت كربلا مي رفتند! هر زمان که تهران بوديم برنامه شب هاي جمعه آقا ابراهيم زيارت حضرت عبدالعظيم بود. ☘☘☘☘☘ مي گفت: شب جمعه شب رحمت خداست. شب زيارتي آقا اباعبدالله است. همه اولياء و ملائك مي روند كربلا، ما هم جايي مي رويم كه اهل بيت گفته اند: ثواب زيارت كربلا را دارد. بعــد هم دعاي كميــل را در آنجا مي خواند. ســاعت يك نيمه شــب هم برمي گشت . زماني هم كه برنامه بسيج راه اندازي شده بود از زيارت، مستقيماً مي آمد مســجد پيش بچه هاي بسيج. يك شــب با هم از حرم بيرون آمديم. 💚•••|@parastohae_ashegh313

#قسمت170 موضوع را با حسین در میان گذاشتم، به خاطر سلامتی من و بچّه ام پذیرفت. فقط شرط کرد که همسایه، پول آب را حساب کند. 07 متر شیلنگ خرید. حالا شیلنگ داشتیم امّا آب از شدّت سرما توی شیلنگ یخ می زد و شوهر همسایه شیلنگ را می برد توی حمام زیر شیر آب داغ می گرفت تا یخش باز شود. سرما و برف و کولاک به اوج رسید و من پا به ماه بودم داخل اتاق را با چراغ نفتی علاءالدّین گرمم ی کردم. گاهیف تیلۀچ راغ، کزم ی کردو م ی سوخت.ت اس وختگی فتیله را با قیچی بگیرم، اتاق از سرما، زمهریر می شد و شیشه ها از تو یخ می زد. با ناخن، روی شیشه، شیار می انداختم تا از لابه لای خط ها، هم برف هایی را ببینم که تا پشت درِ خانه، بالا آمده بودند و هم قندیل های یخی را که با نوک تیزشــان، از زیر ســقف شــیروانی خانه های روبه رو، آویزان بودند و چشــم به در می دوختم تا حسین کلید بیندازد. تا می رسید، پارو برمی داشت و از همان جلوی در شروع می کرد. نمی گذاشت دست به سیاه و سفید بزنم. و نمی گذاشت آب توی دلم تکان بخورد و می گفت: «فقط زینب، باید توی دل شما تکان بخوره.»من اســم الهه را برای فرزندم انتخاب کرده بودم و حســین زینب را. می گفت: «زینب یعنی زینت پدر و اگه برادری بعد از او خدا به ما داد، بشه سنگ صبور برادر.» من هم قبول کردم. زینب کهب هد نیا آمد،ح سینس را زپ ان می شناخت،م ی گفت:« درسته ک هپ روانه ای، امّا من باید به دور تو بچرخم» و به دور من می چرخید امّا این شادی و شور بیست روز بیشتر دوام نداشت. زینب، مریضی زردی گرفت و جلو چشممان جان داد. آن روز دنیا برای من و حسین به قدری تیره وتار شد که در کنار گل پرپر شده مان، سر به روی شانه های هم گذاشتیم و مثل ابر بهار گریستیم. 🥀خاطرات همسر شهید سردار حسین همدانی🥀 @parastohae_ashegh313