#داستان_واقعی #روایت_انسان #قسمت_دویست_پنجاه_دوم🎬: حضرت یوسف تعبیر خواب هر دوجوان را گفت اما قبل از اینکه تعبیر خواب را برای آنها بگوید، سخنان دیگری گفت، سخنانی که بوی نبوت از آن به مشام میرسید. گویی ایشان مامور شده بود تا نبوتش را علنی کند، پس بعد از صرف نهاری شاهانه که در زندانی در عمق زمین مثل یک اعجاز می ماند از جا بلند شد و رو به زندانیان فرمود: ای همسفرانی که در این وادی در یکجا جمع هستید، بدانید که نام من یوسف است، فرزند یعقوب نبی هستم همو که نواده ی ابراهیم خلیل الله است، من برگزیده شدم تا در این دنیای پر از ظلم و ظلمت هدایتگر بندگان خدا باشم، خداوند مرا به پیامبری برگزید تا شما را به سمت او بخوانم، همو که یکتاست و نه زاده شده و نه فرزندی دارد، خدایی که آسمان ها و زمین و درختان و آب و همه و همه را آفرید تا ما زندگی راحتی در روی زمین داشته باشیم و به راهی که او می خواهد برویم و بندگی کنیم و از ابلیس و ابلیسیان دوری گزینیم و خلیفه او در روی زمین باشیم. زمانی که حضرت یوسف چنین فرمود، تازه زندانیان فهمیدند که این عالم زاهد که شب و روز به عبادت خدا مشغول بود و در هرکاری همدم و یار و غمخوار زندانیان بود، کیست، آنها و تمام ولایات زمین آوازه ابراهیم را داشتند، گویای ماجرای ابراهیم و آتش نمرود دهان به دهان گشته بود و به جای جای زمین رسیده بود و این داستان آنچنان برای مردم جذاب و اعجاب انگیز بود که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده بود و نه تنها پیران جامعه بلکه جوانان هم داستان ابراهیم را شنیده بودند. پس با احترام و اعتمادی بیش از قبل به ابراهیم چشم دوخته بودند. حالا یوسف تعبیر خواب دو جوان را گفت و همه منتظر بودند که ببینند تعبیر یوسف درست از کار در می آید یا نه؟! اگر تعبیر خواب یوسف درست میشد، مقام او بسیار بالاتر می رفت و در بین مردم صاحب مقامی روحانی بود که بالاتر از آن فقط خدا بود، چرا که در این زمان،در کشوری مثل مصر که گوشه گوشه اش بوی ابلیس و جادو و سحر و کهانت می داد، تعبیر خواب فقط مختص بزرگان و خوابگزاران معبد بود که در رابطه مستقیم با آمون خدای خدایان مصر بود، پس کسی که می توانست تعبیر خواب انجام دهد یعنی متصل به نیرویی مافوق بشری هست. .یوسف به یکی از جوانان نوید رهایی از زندان و بازگشت به قصر فرعون را داد و به دیگری خبر از اعدام او داد و به او گفت که قرار است آنقدر بر سر دار بماند تا پرندگان آسمان از مغز او تغذیه کنند و این تعبیر برای جوان خطاکار بسیار سنگین و ناراحت کننده بود، بطوریکه خود را در گوشه ای کشاند و شروع به گریه و زاری نمپد، در این هنگام حضرت یوسف مانند پدری مهربان هر چند که جوان بود، خود را به او رساند و آنقدر از رحمانیت خداوند سخن گفت که آن جوان به خداوند یکتا ایمان آورد و این در مکتب اسلام یعنی تولدی دیگر، یعنی معصومیت از گناه درست ساعاتی قبل از مرگ، یعنی رسیدن به بهشت خدا و آغوش آرام بخش پروردگاری که انسان را آفرید و از روحی شبیه روح خودش در کالبد آن دمید. یوسف آنچنان برای جوان خطاکار سخن گفت که او بی تاب شد اما اینبار بی تابی اش از جنس دیگری بود، او بی تابانه رسیدن به خدا را طلب می کرد. ادامه دارد... 📝به قلم:طاهره سادات حسینی 🌕✨🌕✨🌕✨🌕✨