✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «عبدالمطّلب (ع)، پدر چهارده نور الهی»
روز یکشنبه، ١۴٠٠/٠٧/٢۵
✍️ مناسبت روز: امروز به نقل از برخی از منابع تاریخی، سالروز #رحلت حضرت #عبدالمطلب (ع) است، لذا ضمن عرض تسلیت، روزبرگ امروز را به این شخصیت بزرگِ تاریخ، اختصاص می‌دهیم؛
عَبْدُالمُطَّلِب بن هاشم بن عبدمناف (۱۲۷-۴۵ قبل از هجرت) بزرگ قبیله قریش و جدّ بزرگوار حضرت محمد (ص) است که نَسَب ایشان به حضرت ابراهیم خلیل (ع) می‌رسد. [أسدالغابة، ج۶، ص۱۵۱]؛
مورخین، حضرت عبدالمطلب را مردی بزرگ و بخشنده و احیاگر چاه زمزم دانسته‌اند و برای ایشان از لقب «فیاض» استفاده نموده‌اند! [أنساب الأشراف، ج ١، ص ٧٨]
همچنین بنابر روایات تاریخی، ماجرای مهم حمله ابرهه به مکه، معروف به «اصحاب فیل» در دوران سیادت ایشان اتفاق افتاده، که در منابع تاریخی چنین نقل شده:
«وقتی لشکریان ابرهه در مسیر حمله به مکه، شتران قریش را به غارت بردند! میان حضرت عبدالمطّلب و ابرهه ملاقاتی صورت گرفت و ایشان، تنها آزادی شتران خود را درخواست کردند؛ ابرهه گفت، گمان می‌کردم برای گفت و گو درباره کعبه پیش من آمده‌ای! ولی حضرت عبدالطلب که می‌دانستند، قریش قدرت رویارویی با لشگر ابرهه را ندارند، با ایمان کامل پاسخ دادند: «من صاحب شترانم هستم و این خانه نیز صاحبی دارد که از آن محافظت خواهد کرد!»
ایشان پس از گرفتن شتران، همه آنها را نذر کعبه کرده و مردمِ مکه را از تصمیم ابرهه آگاه ساختند و خود حلقه درِ کعبه را گرفته و با خدای متعال مناجات کردند...؛ در روز بعد، تودۀ عظیمی از پرندگان به لشکر ابرهه حمله کرده و آنها را نابود نمودند!» [تاريخ الأمم و الملوک، ج۲، ص۱۳۴ و بحار الانوار، ج ١۵، ص ١۴۴]
❓امابرخی این پرسش را مطرح می‌نمایند که آیا حضرت عبدالمطلب، موحّد و اهل ایمان بوده‌اند؟
✅ در جواب این سؤال باید عرض کنیم که همه علماء ومورخين اتفاق نظر دارند که پدر و مادر و تمام اجدادِ پیامبر اسلام (ص)، مؤمن و تسلیم امر پروردگار بوده‌اند؛ لذا حضرت عبدالمطلب، نه تنها موحد بوده‌اند، بلکه نزد خداوند منان چنان عظمتی داشتند که باری تعالی، نور پیامبر اسلام (ص) و حضرت امیرالمؤمنین (ع) و تمامی اهل‌بیت عصمت و طهارت را از وجود پاک ایشان منشعب نموده و در حقیقت، حضرت عبدالمطلب (ع) پدر بزرگ تمامی چهارده معصوم هستند و کلیه نسل سادات متصل به این شخصیت موحد و مؤمن است! چنانچه پیامبر اکرم (ص) دراین‌باره فرموده‌اند: «من و علی از یک نور آفریده شدیم و پیش از خلقت آدم، خدا را تسبیح می‌گفتیم و چون خداوند آدم را آفرید، آن نور را در صلب او قرار داد و پیوسته ما را به اصلاب پاکیزه منتقل می‌گردانید، تا این که به عبدالمطلب رسیدیم و پس از آن، مرا در صلب «عبداللّه» و علی را در صلب «ابوطالب» قرار داد».[كشف اليقين، ص ١١]
همچنین امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: «به خدا سوگند! نه پدرم و نه جدم عبدالمطلب و نه هاشم و نه عبدمناف، (هرگز) بت نپرستیدند! بلکه آنها به سمت کعبه عبادت می‌کردند و بر دین حضرت ابراهیم (ع) بوده‌اند». [کمال الدین، ج ١، ص ١٧۴]
✍️ البته درباره ایمان، فضیلت و مقام معنوی حضرت عبدالمطلب (ع)، احادیث بسیاری نقل شده، که دراین مجال کوتاه، تنها به دو حدیث دیگر اشاره می‌نمائیم:
امام صادق(ع) فرمودند: «جبرئیل بر پیامبر خدا (ص) فرود آمد و گفت: یا محمد! خداوند شفاعت تو را درباره پنج نفر پذیرفته است: شکمى که تو را حمل کرد و آن «آمنه» دختر وهب بن عبد مناف است؛ صُلبى که تو را بار آورده و آن «عبدالله بن عبدالمطلب» است؛ آغوشى که تو را پرورش داده و آن عبدالمطلب بن هاشم است؛ و کسانی که تو را سرپرستی نمودند و آنها «ابوطالب بن عبدالمطلب» و «فاطمه بنت اسد» هستند» [الخصال، ج ١، ص ٢٩۴]
همچنین حضرت در حدیث دیگری فرمودند: «عبدالمطلب در روز قیامت، به تنهایی در حدّ امت واحده محشور خواهد شد؛ زیرا وی به جهت ایمان خود، در میان مردم دوران جاهلیت، یگانه بودند و سیمای پیغمبران و هیبت پادشاهان در چهره وی نمایان خواهد بود». [الکافی، ج ١، ص ۴۴۶]
مورخین درباره عمر حضرت عبدالمطلب اختلاف دارند و برخی عمر ایشان را هشتاد و دو، برخی صدوبيست و عده‌ای نيز صد و چهل سال بيان كرده‌اند! اما همه مورخین اتفاق نظر دارند كه ايشان در طول زندگی پربرکت خود از همه‌ی نعمت‌های بزرگ الهی مانند: فرزندان بسيار، رياست مادی و معنوی، سلامتی و عمر طولانی بهره‌مند شدند و در هنگام مرگ، تنها نگرانی ایشان وضعیت سرپرستی رسول خدا (ص) که تنها هشت سال داشتند، بوده و برای این امر مهم، فقط فرزند گرامیشان حضرت ابوطالب (ع) را شايسته اين سرپرستی دانستند و پس از اطمينان از آينده نوه گرامیشان حضرت محمد (ص)، ديده از جهان فرو بستند.
@payame_adineh
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «خديجه (س)، همتای بی همتا»
روز دوشنبه، ١۴٠٠/٠٧/٢۶
✍️ مناسبت روز: روز گذشته (دهم ربیع‌الاول) سالروز ازدواج حضرت خدیجه کبری (س) با پیامبر اکرم (ص) بود، لذا روزبرگ امروز را با نام و یاد بانوی بزرگ اسلام، اُم‌المومنین حضرت خدیجه (س) آغاز می‌نمائیم؛
💠 تبار و شخصیت حضرت قبل از ازدواج با پیامبر(ص):
حضرت خدیجه (س) از قبیله قریش است و پدرشان «خُوَیلد» و مادرشان «فاطمه بنت زائده» از ریشه دارترین و اصیل ترین خاندان عرب در حجاز بودند؛
ایشان در سرزمینی به دنیا چشم گشودند که در آنجا کمترین ارزشی برای زنان قائل نبودند و به دید حقارت به جنس زن نگاه می‌شد و مردان جاهل آن سرزمین، یکی از افتخارات خود را، زنده به گور کردن دخترانشان می‌دانستند! اما حضرت خدیجه (س) در چنین سرزمینی، با همت و تلاش خود، به چنان جایگاهی رسیدند که شخصیتشان مورد احترام خاص و عام، قرار گرفته و عنوان «سیده نسوان» و «سیده نساء قریش» به ایشان داده شد و بسیاری از مردان به‌عنوان خدمه‌ی کاروان‌های تجاری تحت مدیریت این بانوی بزرگ قرار گرفتند، به‌گونه‌ای که مورخین آورده‌اند در حدود چهارصد غلام و کنیز خدمت ایشان را می‌کردند و بیش از ٨٠ هزار شتر، اموال تجاری حضرت را حمل می کردند! (الانساب الاشراف، ج۱، ص۹۸ و بحارالانوار، ج ١۶، ص٢١)
💠 ازدواج با محمد امین (ص):
یکی از قواعد مهم، در زمان عرب جاهلیت، حفظ طبقات اجتماعی بود؛ لذا ازدواج افراد ثروتمند با افراد فقیر، عبور از خطِ قرمزِ جامعه، محسوب می شد! از همین رو، ازدواج حضرت خدیجه کبری (س) با جوان یتیم عرب، محمد امین (ص) با واکنش شدید جامعه آن روزگار مواجه شد، چنانچه زنان مکه با ایشان قطع رابطه کرده و حضرت را تحریم نمودند!
حضرت خدیجه (س) با آن شخصیت ویژه اجتماعی، به شهادت ابن شهرآشوب از قول سید مرتضی در «شافی» و همچنین شیخ طوسی در «تلخیص»، تا آن زمان همتایی برای ازداوج نیافته بودند، لذا به روایتی در سن ٢۵ سالگی و به روایت دیگر در سن ٢٨ سالگی چنان شیفته صداقت، حسن خلق و درست‌کاری و پاکی وجود محمد امین (ص) شدند که تمام داشته‌های مادی خود را به ایشان اهداء نموده و فرمودند: «اَلْبَیْتُ بَیْتُکَ وَ اَنَا اَمَتُکَ؛ خانه (من) خانه شما، و من هم کنیز شما هستم» (بحارالانوار، ج١٧ ص٣٠٩)
💠 اولین زن مسلمان:
مورخین و مفسرین در تعیین مصادیق آیات ١٠ تا ١٢ سوره واقعه: «وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ، أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ، فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ...»: «پيشگامان پيشگام (در دین و خوبی‌ها)، که مقربان درگاه الهی هستند، ودر باغ هاى پُرنعمت بهشت جاى دارند...»، حضرت خدیجه (س) و حضرت علی(ع) را به‌عنوان اولین ایمان‌آورندگان برشمرده‌اند و همچنین به پیشگامی ایشان به همراه امیرالمؤمنین (ع) در برپایی اولین نماز جماعت به امامت پیامبر(ص) اشاره کرده و آنان را اولین نمازگزارانِ عالَمِ اسلام نیز معرفی کرده‌اند! (أسدالغابه، ج۶، ص۷۸)
💠 سرچشمه کوثر و ١١ نور الهی!
یکی دیگر از برترین و مهمترین افتخارات و مقامات حضرت خديجه (س)، به دنیا آوردن، پرورش دادن و مادری حضرت صدیقه کبری (س) است که در واقع علاوه بر مادری حضرت زهرا (س)، ایشان، افتخار مادری یازده امام معصوم (ع) از امام حسن (ع) تا حضرت مهدی (عج) را دارا هستند!
💠 ربع قرن خدمت صادقانه:
حضرت خدیجه (س) در ٢۴ سال زندگی مشترک با پیامبر گرامی اسلام (ص)، خدمات بسیاری برای آن بزرگوار و دین اسلام انجام دادند؛ حمایت های مالی، روحی و عاطفی از حضرت، و تصدیق و تأیید پیامبر (ص) در روزگاری که هیچ کس تأییدشان نمی‌کرد، و یاری ایشان در برابر آزار مشرکان، تنها گوشه‌ای از خدمات ارزشمند حضرت خدیجه (س) می‌باشد که در تاریخ ثبت و ضبط گردیده است!
💠 مباهات خداوند به حضرت خدیجه (س):
از پیامبر (ص) سخنان ارزشمندی درباره حضرت خدیجه (س) در کتب روایی شیعه و اهل سنت آمده، که در پایان سخن امروز تنها به دو حدیث نبوی اشاره می‌نمائیم:
✅ «مثل خديجه پيدا نخواهد شد؛ خديجه در آن هنگام كه همه‌ی مردم مرا تكذيب كردند، مرا تصديق نمود، و مرا با ثروت خود براى پيشرفت دين خدا يارى نمود؛ خدا به من دستور داد تا خديجه را به قصر زمرّدى در بهشت که هيچ رنج و زحمتى در آن نيست، بشارت دهم» (بحار الأنوار، ج۴٣، ص١٣١)
✅ «ای خديجه، تو اين قدر نزد خدا، عزيز هستی که خداوند هر روز چندین بار به ملائکه بزرگ الهی، مباهات می‌کند که بنده‌ای مثل تو، در روی زمين دارد!» (بحارالأنوار، ج١۶، ص٢)
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «آفتاب درخشان ری»
روز چهارشنبه، ١۴٠٠/٠٨/١٩
✍️ مناسبت روز: امروز طبق تقویم، سالروز ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) از محدثین جلیل‌القدر و رُوات بزرگوار است که شرافت نَسَب را با فضیلت علم و تقوی به هم آمیخته و مورد عنایت حضرات معصومین (ع) قرار گرفته است! لذا سخن امروز را به «آفتاب درخشان ری» اختصاص می‌دهیم؛
حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) مشهور به «شاه عبدالعظیم» و «سیدالکریم» از عالمان سادات حسنی و از راویان بزرگ احادیث اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) است؛ نسب ایشان با چهار واسطه به سبط اکبر پیامبر خدا (ص) و خاندان وحی می‌رسد؛ [رجال النجاشی، ج۱، ص۲۴۸]
ایشان به علو مقام و جلالتِ شأن، معروف و از اَکابر مُحدثین و اَعاظم علماء و از زْهاد و عُباد و از اصحاب ویژه‌ی امام رضا، امام جواد و امام‌هادی (ع) بوده‌اند؛ [منتهی الآمال، ج۱، ص۴۶۱]
البته براساس آنچه در تاریخ تولد و وفات حضرت عبدالعظیم آمده، ایشان باید دوران حیات پنج امام معصوم یعنی از امام کاظم تا امام عسکری (ع) را درک کرده باشند؛ اما آنچه قطعی و مسلّم است، ایشان محضر امام رضا، امام جواد و امام هادی (ع) را درک نموده و احادیث فراوانی بلاواسطه از آن حضرات نقل نموده‌اند! [معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۴۹]
با نگاهی اجمالی به تاریخ زندگانی حضرت عبد العظیم (ع) این مطلب کاملاً روشن می‌شود که وی نسبت به ائمه‌اطهار (ع) در زمان خود، اخلاص و اعتقاد کاملی داشته و حدیث «عرض دین» ایشان، خدمتِ امام‌هادی (ع) و تصدیق اعتقادات وی توسط امام معصوم، دلیلی بزرگ بر ایمان راستین و عقیده ثابت ایشان به ائمه هدی (ع) و مذهب حنیف جعفری است؛ چنانچه حضرت هادی (ع) خطاب به ایشان فرمودند: «یا اباالقاسم! تو به حق ولی ما هستی... تو همان دینی را که پسندیده خداست، انتخاب کرده‌ای... خداوند تو را با گفتار ثابت در دنیا و آخرت تثبیت کند!» [توحید صدوق، ص۸۱]
همچنین اعتماد و اطمینان ویژه‌ی حضرات معصومین به عبدالعظیم (ع) در پیام امام رضا (ع) به شیعیان که توسط حضرت عبدالعظیم ارسال فرمودند، کاملاً هویداست!
«سیّد الکریم» به کرامت طبع، عزّت نفس و خدمت به محرومان نیز معروف بوده و محبوبیت زیادی میان مردم داشته‌اند؛
ایشان از اعاظم علماء زمان خود بوده و برای اثبات عظمت علمی وی، کافی است که بدانیم، ائمه اطهار معاصر با عبدالعظیم حسنی (ع)، مردم را برای حل مشکلات دینی و یافتن جواب پرسش‌های اعتقادی و عملی‌شان، به ایشان ارجاع می‌دادند! چنانچه اباحماد رازی از شیعیان و موالیان شهر ری می‌گوید با سختی فراوان به سامراء رفتم و خدمت حضرت هادی (ع) رسیدم تا مسائل دینی خود را از حضرت بپرسم!
امام پس از پاسخ به سؤالات من، فرمودند:
«ای اباحماد! (از این پس) هرگاه مشکلی از امور دینی برایت پیش آمد، جواب مشکل خود را از عبدالعظیم حسنی، بخواه و سلام مرا به او برسان!» [رازی، زندگانی عبدالعظیم، ص۲۹]
همچنین عظمت معنوی و مقامات باطنی شاه عبدالعظیم تا بدانجاست که فضیلت زیارت مزار آن بزرگوار، برابر با فضیلت زیارت سیّدالشهداء (ع) دانسته شده است! چنانچه شیخ‌المحدّثین صدوق (ره)، از محمد بن یحیی عطّار، نقل کرده که خدمت امام هادی (ع) رسیدم؛ ایشان فرمودند: «کجا بودی؟» عرض کردم: به زیارت قبر امام حسین (ع) رفته بودم؛
امام فرمودند: «بدان که اگر قبر عبدالعظیم را در شهر خودت (ری)، زیارت کنی، مانند کسی هستی که حسین بن علی (ع) را (در کربلا) زیارت کرده باشد!» [ثواب الاعمال، ص۱۲۴]
شاه عبدالعظیم، پس از ٧٧ سال زندگی با برکت در روزهای آخر عمر، تحت فشار شدید حکومت عباسی، مخفیانه در خانۀ یکی از شیعیان در «ری» ساکن شد و شب‌و روز را به زهد و عبادت پرداخت و بالاخره در پانزدهم شوال سال ۲۵۲ قمری پس از چند روز بیماری، دنیا فانی را وداع گفت؛ شیعیان ری، تشییع جنازه باشکوهی برای ایشان برگزار کردند و مقبره بزرگی در آن محل بنا نمودند که امروزه عبادتگاه و زیارتگاه میلیون‌ها نفر از شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) است. [قرشی، تحلیلی از زندگانی امام هادی (ع)، ص ٢٨٠]
✍️ و سخن امروز را با کلام ارزشمند رهبر معظم انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند: «شخصیت جناب عبدالعظیم علیه السلام، برای اغلب مردم ناشناخته است! ایشان هم یک شخصیت علمی، هم یک شخصیت جهادی بوده و هم ابتکاراتی داشته است... تجلیل از جناب عبدالعظیم، تجلیل از علم و جهاد و زهد و تقواست...» [۵ آبان ۱۳۸۶]
واحد فرهنگی معاونت خواهران ستاد برگزاری نمازجمعه
@payame_adineh
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز:
«شیخ الفقهاء و المجتهدین»
روز دوشنبه، ١۴٠٠/٠٩/٠٨
مناسبت روز: امروز سالروز رحلت مرجع عالیقدر جهان تشیع، حضرت آیت‌الله العظمی محمدعلی اراکی (ره) است؛ فقیه فرزانه، حكیم هوشیار و عارف وارسته که بعد از آیت‌الله العظمی سید محمد رضا گلپایگانی (ره)، به‌عنوانِ شیخ الفقهاء و المجتهدین، زعامت حوزه علمیه قم را به عهده گرفتند؛
ایشان علاوه بر تدریس، مرجعیت و خدمات علمی کم‌نظیر، از علمای مجاهد و انقلابی بودند و همواره از دوره پهلوی، به عنوان «عصر سیاه» یاد می‌کردند و بعد از آمدن آیت‌الله بروجردی (ره) به قم، بارها همراه آیت‌الله خوانساری (ره) مسئله قیام و مبارزه علیه اعمال خلاف شرع رژیم پهلوی را با ایشان مطرح کردند؛
به دنبال نهضت امام راحل، آیت‌الله اراکی، حمایت خود از ایشان را رسماً اعلام نمودند و با مقایسه جنایات رژیم پهلوی با اعمال یزید، نهضت امام را به‌عنوان «نهضت عاشورا» و در جهت احیای دین اسلام واجب دانسته و امام راحل را «مُجَدِّدُالاسلام» خواندند! و به اطرافیان اظهار داشتند: «از قول من به امام بگویید بنابر آنچه در روایات معصومین وارد گردیده است، در رأس هر صد سال، احیاگری برای مذهب می‌آید! من تمام علماء را مورد ارزیابی قرار دادم و جز ایشان احیاگری برای اسلام نیافتم؛ ایشان مُجَدِّد دین اسلام در قرن حاضرند...»
بعد از پیروزی انقلاب نیز، ایشان همواره حامی ولایت فقیه و نظام جمهوری اسلامی بودند؛ چنانچه فرزند گرامیشان آیت‌الله ابوالحسن اراكی با اشاره به اعتقاد پدر، در مورد حفظ نظام می‌گوید: ایشان همواره می‌فرمودند: «حفظ نظام واجب است!» و در این جهت خودشان هم در تمام صحنه‌ها حاضر بودند و در تمام انتخابات بعد از پیروزی انقلاب اسلامی [ شركت می كردند] و اعلامیه هم می‌دادند و در بعضی مواقع كه عده‌ای تشكیكاتی مطرح می‌كردند، ایشان می‌فرمودند: «بدون اعتنا به وسوسه‌های خناسان در انتخابات شركت كنيد...» و «در تثبیت این نظام مقدس كه ضامن اجرای احكام نورانی اسلام است، سهیم باشید» (پیام معظم‌له در انتخابات مجلس ۶٩/٧/١۵)
ایشان در جریان جنگ تحمیلی نیز، از رزمندگان اسلام حمایت‌های زیادی نموده و می‌فرمودند: «از آنجا که این جنگ، دفاع از اسلام و مسلمین است، شركت در آن و تقویت رزمندگان بر همه واجب است» و در زمانی که برخی به‌دنبال سوء‌استفاده از نظرات ایشان درباره جنگ تحمیلی بودند، ایشان با درایت ویژه فرمودند: «نظریه من همان نظر امام امت است!»
از دیگر نقاط درخشان کارنامه سیاسی آیت‌الله العظمی اراکی (ره)، حمایت ایشان از رهبری امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) است؛ به طوری که متعاقب انتخاب رهبر انقلاب اسلامی توسط مجلس خبرگان در خرداد ١٣۶٨، آیت‌الله اراکی بلافاصله در پیامی «انتخاب شایسته» ایشان به «مقام رهبری جمهوری اسلامی ایران» را «مایه دلگرمی و امیدواری ملت قهرمان ایران» دانستند و با اشاره به این موضوع که «حفظ نظام جمهوری اسلامی كه از اهمّ واجبات شرعی است» اظهار نمودند: «این جانب با ابتهال و تضرع به درگاه ربوبی و با استغاثه به ناحیه مقدسه حضرت ولی‌عصر عجل‌الله تعالی فرجه الشریف، دوام تأییدات و توفیقات آن جناب را در انجام این مسئولیت بسیار سنگین خواستارم»
✍️ و بالاخره حضرت آیت الله العظمی اراکی(ره) پس از یکصد سال عمر بابرکت در روز هشتم آذر ماه ١٣٧٣ میهمان عرشیان شد و پس از تشییع باشکوه و به یادماندنی، و اقامه نماز به امامت عارف سالک و مرجع وارسته حضرت آیت الله العظمی بهجت (ره)، پیکر ایشان در حرم مطهر حضرت معصومه (س) و در کنار قبر استاد گرامیشان آیت‌الله العظمی شیخ عبدالکریم حائری (ره) آرام گرفت.
روحشان شاد و نام و یادشان همواره گرامی و جاودان باد
عضو کانال پیام آدینه نمازجمعه کاشان شوید
@payame_adineh
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «مادر هستی»
روز یکشنبه، ١۴٠٠/١١/٠٣
مناسبت روز: امروز، سالروز میلاد دختر نبوت، همسر ولایت، مادر امامت، سرور بانوان جهان، عطای خداوند سبحان، کوثر قرآن و الگوی بی‌بدیل تمام جهانیان، حضرت فاطمه زهرا (س) است لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت به همه مسلمانان جهان، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛
در روز گذشته از «مقام والای زن»، از نگاه اسلام و انقلاب اسلامی سخن گفتیم و امروز انشاالله، به «مقام بلند مادر» خواهیم پرداخت؛
هرچند همه ادیان الهی برای مقام مادر ارزش قائلند، ولی اسلام به‌عنوان کامل‌ترین دین الهی، بیش از همه‌ی مکاتب دیگر به این مسئله توجه کرده و به «مادر» احترام و عظمت ویژه‌ای بخشیده است!
خداوند متعال در قرآن کریم با عنایت به زحمات فوق‌العاده «مادر»، درباره او سفارش ویژه نموده و می‌فرماید: «وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَىٰ وَهْنٍ...»: «ما به انسان درباره والدینش سفارش کردیم، (چراکه) مادرش او را با زحمت روی زحمت حمل کرده...» (لقمان/۱۴) خداوند در این آیه، پس از سفارش به احسان به والدین، بدون اشاره به زحمات پدر، به رنج و زحمت‌هایی که مادر برای فرزند متحمل می‌شود، اشاره فرموده! گویی که «مادر» عامل اصلی در لزوم نیکی به والدین بوده و زحمات او چنان طاقت فرسا و ارزشمند است که به واسطه‌ی او، احسان به پدر نیز بر فرزند واجب شده است؛ و شاید اگر نبود صبر و پایداری مادر در برابر سختی‌های بسیار، قرآن بعد از توحید، به نیکی به والدین حکم نمی‌داد: «لا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْسانا» (بقره/۸۳) و مسئله‌ی تشکر از والدین را با شکر الهی برابر نمی‌دانست: «أَنِ اشْكُرْ لِي وَ لِوالِدَيْكَ» (لقمان/۱۴)
در روایات اسلامی نیز اهمیت بسیاری به مقام مادر داده شده، و حقوقی فراتر از حقوق پدر برای او در نظر گرفته شده، به‌گونه‌ای که امام صادق (ع) فرمودند: مردی خدمت پیامبر (ص) آمد و عرض کرد: «ای رسول خدا! به چه کسی نیکی کنم؟» فرمودند: «به مادرت»، عرض کرد: «سپس به چه کسی؟» فرمودند: «باز هم به مادرت»، بار سوم عرض کرد: «بعد ازاو به چه کسی؟» باز هم فرمودند: «به مادرت»، در چهارمین بار که این سؤال را تکرار کرد! حضرت فرمودند: «به پدرت». [وسائل الشیعه، کتاب النکاح، احکام الاولاد]
همچنین پیامبر (ص) در رابطه با حق مادر فرمودند: «هیهات، هیهات اگر به عدد ریگ‌های بیابان و قطره‌های باران در خدمت مادر بایستید، معادل با یک روز که در شکم او بوده‌اید نخواهد بود!» [عوالی اللئالی، ص٢۶٩]
و باز فرمودند: «در خدمت مادرت باش که بهشت زیر پای مادران است» [جامع السعادات، ج۲، ص۲۷۶]
حضرت سجاد (ع) نیز در رابطه با حق مادر فرمودند: «حق مادر بر تو این است که بدانی او، تو را حمل کرده، آن‌گونه که هیچ کس، دیگری را حمل نمی‌کند؛ و از میوه قلبش به تو داد که هیچ کس به دیگری نمی‌دهد؛ او، تو را با جمیع اعضاء و جوارحش در آغوش گرفت و باکی نداشت از اینکه گرسنه باشد، در حالی که تو را سیر می‌کند، و یا تشنه باشد، آن هنگام که تو را سیراب می‌سازد؛ و نیز هراس نداشت که خود برهنه باشد، آن‌گاه که تو را می‌پوشاند؛ و در آفتاب باشد تا تو در سایه باشی؛ خواب را به خاطر تو ترک کرده؛ و تو را از سرما و گرما محافظت نمود؛ و تو هرگز نمی‌توانی شکرگزار خدمات او باشی، مگر به یاری و توفیق پروردگارت!» [تحف العقول ص٢۶٣]
در کلام امامین انقلاب نیز همواره بر اهمیت نقش و خدمت «مادر» در جامعه تأکید شده؛ چنانچه امام خمینی (ره) فرمودند: «نقش زن در جامعه بالاتر از نقش مرد است؛ برای اینکه بانوان علاوه بر اینکه خودشان یک قشر فعّال در همه ابعاد هستند، قشرهای فعّال (دیگر) را در دامن خودشان تربیت می‌کنند؛ خدمت مادر به جامعه از خدمت معلّم و از خدمت همه کس بالاتر است و این امری است که انبیاء می‌خواستند؛ (انبیاء) می‌خواستند که بانوان قشری باشند که آنها جامعه را تربیت کنند...» (صحیفه امام، ج١۴، ص١٩٧)
همچنین رهبر فرزانه انقلاب فرمودند: «همه‌ی انسان‌ها تحت تأثیر مادرانشان هستند و آنان‌که بهشتی می‌شوند، پایه‌ی بهشتی شدنشان از مادر است» (۱۳۸۴/۰۵/۰۵)
✍️ بنابر آنچه که گذشت و براساس شرع مقدس، یکی از مهمترین وظایف یک انسان مسلمان، احترام، محبت و قدردانی از «مادر» و سپس از «پدر»، و اطاعت از آنها و جلب رضایت والدین است، که در این راه باید از خداوند متعال، طلب توفیق، و از اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) استمداد و یاری، طلب نمود و تمامی مساعی و اهتمام خود در این زمینه مصروف کرد و چه فرصتی بهتر و زیباتر از روز ولادت حضرت زهرا (س)، برای سپاس‌گذاری و اظهار محبت به «مادر»، ولو با دادن یک شاخه‌ی گل و بوسیدن دست مادر...