جمعه و انتخاب مردم ایران جمهوری اسلامی از ابتدا "انتخاب" بود. مردم با یک انقلاب برای اولین بار در تاریخ ایران حکومتی را خودشان برسر کار آوردند. تمام بار و هزینه نظام نوپا روی دوش مردم بود. مردم جنگ را مدیریت کردند اما آن دفاع جانانه را خسران و زحمت نمی‌دانستند چون در حال دفاع از فرزند نوپا خودشان بودند. اصلا جمهوری اسلامی بی مردم معنایی ندارد. جمهوری اسلامی نظام بی مردم نیست. اگر بی مردم بود همان ماه اول، همان سال اول، همان دهه اول، همان تحریم های اول، همان خیانت های اول باید فرو می پاشید. حالا مشارکت ۴۰ درصدی در جمهوری اسلامی که نتیجه یک دهه تعطیلی کشور است موجب خوشحالی سلطنت طلبانی است که فرق صندوق رای با صندوق میوه را نمی‌دانند! یعنی همین ۴۰ درصد هم با اینکه مطلوب جمهوری اسلامی نیست باز صد شرف دارند به سلطنت و شاه و شاهزاده! اصلا جمهوری اسلامی خودش اصرار دارد که مردم باشند‌.‌ هشت سال دولت هاشمی را خواستند، بخواهند. در ۷۶ خاتمی میخواهند، بخواهند! در مجلس آن سال مشهور، تهرانی ها به هاشمی رای ندادند! ندهند! در ۸۴ از بغض هاشمی به احمدی نژاد رای دادند. بدهند. در ۹۲ دوباره به سمت هاشمی چرخیدند، بچرخند‌. پس از هشت سال دولت هاشمی(روحانی) که در دولت او مشارکت برای اولین بار به زیر پنجاه درصد رسید، رئیسی را خواستند. بخواهند. مردم تعیین می‌کنند! این انتخاب‌ها اگر گره گشا بوده یا مانع و باعث پسرفت بوده، نتیجه انتخاب است. عملکرد همین دولت ها مشارکت را به زیر ۵۰ درصد کشاند. ۳۲ سالش دست یک جریان و ۳۳ ماه دست رئیسی بود. ملاک مردمند. هر که را بخواهند. رای حق است. کسی نمیتواند مانع رای و انتخاب مردم شود. اما #مسولیت رای هم باید در دمکراسی پذیرفت. #دمکراسی فقط انداختن رای به صندوق و سلب مسولیت از خود پس از آن نیست. #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory