مسیر کوتاهی را باهم در برف‌ها قدم زدیم. قدم که چه عرض کنم! هر برف تمیز و دست‌نخورده‌ای می‌دید ذوق می‌کرد و نشانم می‌داد و اگر ممکن بود، قدری از آن برمی‌داشت. به برف‌های سیاه‌شده واکنش نشان می‌داد، گاهی برف روی شمشادها را پراکنده می‌کرد. چند مشت برف هم بالای سرمان در هوا پخش کرد، تا مثل اکلیل دورمان را بگیرد. در نهایت تأکید کرد: «من عاشق برفم!». یاد خودم افتادم، وقتی هم‌سن‌وسال او بودم. من هم عاشق برف بودم. او را رساندم و ادامهٔ مسیر را تنها آمدم. با خودم فکر کردم اصلاً شاید بچه‌ها کارگزاران یادآوری هستند. شاید وظیفه دارند به ما یادآوری کنند که برف دست‌نخورده هنوز هم ذوق‌کردن دارد. یا شاید مثل امروز که با نقاشی ساده‌ام خوشحال شد و آن را غنیمت دانست و رنگ کرد، می‌خواهند یادآوری کنند که برای خوشحال شدن دنبال بهانه‌های عجیب‌وغریب نگردیم. بزرگ‌شدن البته بد نیست؛ موهبت‌هایی را در بزرگسالی می‌یابی که کودکی آن‌ها را نداشت... اما فراموشی بد است، بی‌توجهی به جزئیاتِ نعمت‌ها، پرتوقعی و سختگیری بد است. آری، آری... من فکر می‌کنم کودکان رسالت دارند که ما را به‌زور هم که شده، به اصل خود برگردانند. @pelak13

توجه به باطن شریعت مدخلی مهم برای کنترل خیال ♦️المحاضرات فی النجف الاشرف @m_h_esfahani

وقتی ذهنت دائم می‌پره، سوءظن داری، نمی‌تونی ذهنت رو کنترل کنی و... :

❄️ امام صادق عليه السلام: ❄️ اَدْنَى الشُّكْرِ رُؤْيَةُ النِّعْمَةِ مِنَ اللّه ِ مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ يَتَعَلَّقُ الْقَلْبُ بِها دُونَ اللّه ِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الرِّضا بِما اُعْطىَ وَ اَلاّ تَعْصيَهُ بِنِعْمَتِهِ و تُخالِفَهُ بِشَىْءٍ مِنْ اَمْرِهِ وَ نَهْيِهِ بِسَبَبِ نِعْمَتِهِ ❄️ كمترين سپاسگزارى اين است كه انسان، نعمت را از خدا بداند و جز او علّتى براى آن نداند و نيز به آنچه خداوند عطايش كرده، خرسند باشد و با نعمت او مرتكب گناه وى نشود و نعمت خدا را وسيلهٔ مخالفت با امر و نهى او قرار ندهد. ❄️ مصباح الشريعة، ص ۲۴ @pelak13

این مرحله از شکر که برای ما آرزوئه تازه کمترین شکره...!

دارم عکس و فیلم‌های دیدار رهبر با بانوان رو می‌بینم، برای رنگ دکور حسینیه و نکات و منش رفتاری رهبر غش می‌کنم و البته که مقدار زیادی هم به حضار حسودی می‌کنم 🚶‍♀🥺💘 @pelak13

اگه غیبت نمی‌شد، می‌تونستم دقیق و با رسم شکل به آدم‌هایی که ویژه دوستشون دارم، تفاوت رفتار خودشون رو با آدمای دیگه نشون بدم و اثبات کنم که حق دارم به‌طور خاص دوستشون داشته باشم. ولی خب معمولاً این مقایسه‌ها به غیبت و خطاهای دیگه منجر میشه، پس سعی می‌کنم نه بگم و نه زیاد روش تمرکز کنم، فقط اینکه هی برام روشن میشه که احساسات هم می‌تونن تابع منطق باشن! 🚶‍♀ @pelak13

یکی از توصیه‌هایی که زیاد می‌شنویم، اینه که با علما و آدمای درست‌وحسابی رفت‌وآمد کنیم. من همیشه تصورم این بود علتش همینه که آدم ازشون علم و رفتار درست رو یاد می‌گیره؛ اما الان یه نکتهٔ جدید کشف کردم. فیلم‌های رهبر یا آیت‌الله مصباح رو که می‌بینم، می‌بینم در مواجههٔ مستقیم با خانم‌ها چشم‌هاشون پایینه، خیره نگاه نمی‌کنن. ببین، خیلیه ها! چند دهه زندگی توی این دنیا نتونه حتی نگاه کردنت رو تحت تأثیر قرار بده خیلیه. حالا نکته چیه؟ اینکه وقتی من چنین آدم‌هایی رو می‌بینم و پای حرف‌هاشون میشینم، سطح استانداردهام تغییر می‌کنه و دیگه نمی‌تونم از نشستن پای درس استادی که بخواد راحت به خانم‌ها نگاه کنه راضی باشم. هرچقدرم این نگاه بدون نیت بد و معمولی باشه، هرچقدرم استاد حرف‌های خوب بزنه، دیگه استانداردهای من تغییر کرده. تکفیر نمی‌کنما! بحث اولویت‌بندیه. ترجیحم میشه کسی که بلده نگاهش رو کنترل کنه. همین نگاه کردن رو بگیر و به همهٔ موارد دیگه تعمیم بده. چقدر جذاب! ارتباط با علما و دوستان خدا استانداردهای ارتباطی ما رو هم تغییر میده و باعث میشه دیگه به کم و معمولی قانع نباشیم. هرچقدر ترازشون بالاتر باشه، بیشتر. به به. @pelak13

اینکه چرا انقدر برق‌ها میره محل بحث و تأمله، ولی حرفِ الانم سیاسی نیست. می‌دونید، به این فکر می‌کنم که تمام نعمت‌هایی که بهشون عادت داریم، قابلیت از دست رفتن یا دائمی نبودن رو دارن؛ درحالی‌که از دست رفتنِ خیلی‌هاشون رو تا الان ندیدیم. ثبوتِ این‌همه نعمتِ زوال‌پذیر خودش یه نعمت فوق‌العاده‌ست؛ ولی کو چشم بینای ما... . @pelak13

... رئیسی تکرارشدنی نیست ولی عملکردش را تبیین کنیم و نسخهٔ او را یادآوری کنیم نه‌اینکه حسرت از دست دادنش را تبدیل به سرکوفت به دولت کنیم... آن‌هم در مسائل ریز و حاشیه‌ای... آنچه من می‌فهمم این است که این مقایسه‌ها به‌رغم درست بودنش، بر شکاف جامعه می‌افزاید و کمکی در دفاع از شهید عزیز و تکرار شدنِ دورانِ خدمتش نخواهد کرد... . ~ حجةالاسلام رمضان‌پور ~ «اِعدِلوا هُوَ اَقرَبُ لِلتَّقویٰ» | عدالت بورزید که این به پرهیزکاری نزدیک‌تر است. @pelak13

این رو می‌دونیم که یکی از ترفندهای شیطان اینه که کار بد رو زینت بده تا آدم بتونه به سمتش بره و انجامش بده. ولی به نظرم یه چیز دیگه هم هست. کار خوب رو هم «کافی» جلوه میده تا فرد اگه پس‌رفت نمی‌کنه، حداقل در جا بزنه. در صورتی که هیچ کار خوبی کافی نیست و همیشه جای رشد هست... . @pelak13