رمان دمشق‌ شهر عشق❤️🌿 #قسمت_پنجاه_دوم 💠تا سحر گوشم به لالایی گلوله ها بود، چشمم به پای پیکر ابوالفضل و مادر مصطفی بی دریغ می بارید و مصطفی با مدافعان و اندک اسلحه ای که برایشان مانده بود، دور حرم میچرخیدند 💠و به گمانم دیگر تیری برایشان نمانده بود که پس از نماز صبح بدون اسلحه برگشت و کنارم نشست. 💠 نگاهش دریای نگرانی بود، نمی دانست از کدام سر قصه آغاز کند و مصیبت ابوالفضل آهن دلم را آب داده بود که خودم پیش قدم شدم : «من نمی ترسم مصطفی!» 💠 از اینکه حرف دلش را خواندم لبخندی غمگین لبهایش را ربود و پای ناموسش در میان بود که نفسش گرفت :«اگه دوباره دستشون به تو برسه، من چی کار کنم زینب؟» 💠 از هول اسارت دیروزم دیگر جانی برایش نمانده بود که نگاهش پیش چشمانم زمین خورد و صدای شکستن دلش بلند شد 💠«تو نمیدونی من و ابوالفضل دیروز تا پشت در خونه چی کشیدیدم، نمی دونستیم تا وقتی برسیم چه بلایی سرتون اومده!» 💠 هنوز صورت و شانه و همه بدنم از ضرب لگدهای وحشیانه شان درد می کرد، هنوز وحشت شهادت بی رحمانه مادرش به دلم مانده و ترس آن لحظات در تمام تنم میدوید 💠ولی می خواستم با همین دستان لرزانم باری از دوش غیرتش بردارم که دست دلش را گرفتم و تا پای حرم بردم : یادته داريا منو سپردی دست حضرت سکینه ؟ اینجا هم منو بسپر به حضرت زینب س 💠محو تماشای چشمانم ساکت شده بود، از بغض کلماتم طعم اشکم را می چشید و دل من را ابوالفضل با خودش برده بود که با نگاهم دور صحن و میان مردم گشتم و حضرت زینب س را شاهد عشقم گرفتم 💠«اگه قراره بلایی سر حرم و این مردم بیاد، چون من دیگه چه ارزشی داره؟» و نفهمیدم با همین حرفم با قلبش چه می کنم که شیشه چشمش ترک خورد و عطر عشقش در نگاهم پیچید 💠 «این حرم و جون این مردم و جون تو همه برام عزیزه! برا همین مطمئن باش تا من زنده باشم نه دستشون به حرم میرسه، نه به این مردم نه به تو!» 💠 در روشنای طلوع آفتاب، آسمان چشمانش می درخشید و با همین دستان خالی عزم مقاومت کرده بود که از نگاهم دل کند و بلند شد، پهلوی پیکر ابوالفضل و مادرش چند لحظه درددل کرد و باقی دردهای دلش تنها برای حضرت زینب س بود که رو به حرم ایستاد. 💠لبهایش آهسته تکان می خورد و به گمانم با همین نجوای عاشقانه عشقش را به حضرت زینب س می سپرد که تنها یک لحظه به سمتم چرخید و می ترسید چشمانم پابندش کند که از نگاهم گذشت و به سمت در حرم به راه افتاد. 💠 در برابر نگاهم میرفت و دامن عشقش به پای صبوری ام می پیچید که از جا بلند شدم. لباسم خونی و روی ورود به حرم را نداشتم که از همانجا دست به دامن محبت حضرت زینب س شدم. 💠میدانستم رفتن امام حسین ع را به چشم دیده و با هق هق گریه به همان لحظه قسمش میدادم این حرم و مردم و مصطفی را نجات دهد که پشت حرم همهمه شد. 💠 مردم مقابل در جمع شده بودند، رزمندگان می خواستند در را باز کنند و باور نمی کردم تسلیم تکفیری ها شده باشند که طنین "لبیک یا زینب" در صحن حرم پیچید، دو ماشین نظامی و عده ای مدافع تازه نفس وارد حرم شده بودند و باورم نمیشد حلقه محاصره شکسته شده باشد که دیدم مصطفی به سمتم میدود. 💠 اینه چشمانش از شادی برق افتاده بود، صورتش مثل ماه می درخشید و تمام طول حرم را دویده بود که مقابلم به نفس نفس افتاد : «زینب حاج قاسم اومده!» 💠یک لحظه فقط نگاهش کردم، تازه فهمیدم سردار سلیمانی را می گوید و او از اینهمه شجاعت به هیجان آمده بود که کلماتش به هم می پیچید : «تمام منطقه تو محاصره اس! 💠نمیدونیم چجوری خودشون رو رسوندن! با ۱۴ نفر و کلی تجهیزات اومدن کمک!» 💠بی اختیار به سمت صورت ابوالفضل چرخیدم و به خدا حس می کردم با همان لبهای خونی به رویم می خندد و انگار به عشق سربازی حاج قاسم با همان بدن پاره پاره پرپر می زد که مصطفی دستم را کشید و چند قدمی جلو برد 💠 «بین! خودش کلاش دست گرفته!» سردار سلیمانی را ندیده بودم و میان رزمندگان مردی را دیدم که دور سر و پیشانی اش را در سرمای صبح زینبیه با چفیهای پوشانده بود. 💠پوشیده در بلوز و شلواری سورمه ای رنگ، اسلحه به دست گرفته و با اشاره به خیابان منتهی به حرم، گرای مسیر حمله را می داد. 💠 از طنین صدایش پیدا بود تمام هستی اش برای دفاع از حرم حضرت زینب س به تپش افتاده که در همان چند لحظه همه را دوباره تجهیز و آماده نبرد کرد. #ادامه_دارد ✍نویسنده:فاطمه‌ولی‌نژاد °•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°• ʝσɨŋ»http://eitaa.com/joinchat/4128309256Ceb3eab9e2f ❀#انتشاربادرج_لینک_مجازاست.👆