🔴 ابهام و اُمید!
🔴 آگاهی از آینده
🔴 منطق «چه خواهد شد؟!»
اگر #امید در جامعهای بمیرد، هیچ چیز زنده نخواهد ماند و امروز بیش از همیشه جامعه ما نیاز به امید دارد.
یکی از مهمترین پیششرطهای امید، آگاهی از «چه خواهد شد؟!» است! آگاهی از اینکه این دست فرمان فعلی چقدر به صلاح و فلاح ماست؟ چقدر عُقلایی است؟! چقدر سوایِ تأمینِ امنیت، زندگی کردنِ مردم در آن دیده شده است؟! اساساً چقدر #زندگی_کردن روزمره مسئلهاش است؟!
👈 در جامعهی ما مسئلههایی ساده ولی مهم وجود دارد که حداقل حقِ جامعه این است که دربارهی آنها بداند «چه خواهد شد؟!»
رویهی مواجههی ما با اکثر مسئلهها نیز اینچنین بوده که جامعه دربارهشان نمیدانسته «چه خواهد شد؟!» - با فرضِ اینکه تصمیمگیران میدانند! - و مردم به مرور و با مشاهدهی اثر آن موضوعات در زندگیشان متوجه شدهاند که داستان از چه قرار است! خب طبیعی است در چنین شرایطی #امید_آفرینی خیلی سخت است ...
انسان و جوامع انسانی هوشمند هستند و اگر بدانند اتفاق بدی در پیش دارند، خود را برای آن آماده میکنند، اما اگر ندانند و ابهام داشته باشند، هر اتفاقی در آینده بیفتد، قطعاً فرصتهایی را از دست دادهاند!
بدِ ماجرا آنجاست که وقتی تکلیفمان با مسئلههای ساده را روشن نمیکنیم، هر قدر هم دستاوردهای مهمی در گذشته ایجاد کرده باشیم، دیده نمیشوند و نمیتوانیم با آنها آینده را روشن کنیم.
در جامعهی ما نیز موضوعات زیادی وجود دارد که الآن درباره آنها سکوت کردهایم و گذاشتهایم تا گذر زمان، موضوع را برای مردم جا بیندازد. از قضا کسی هم دغدغه ندارد واضح بگوید «چه خواهد شد؟!»
مثلاً؛
👈 قرار بود در دولت با یک انقلاب اقتصادی روبرو شویم. طرحی که صرفاً برای نانواییها و چهار کالای روغن، مرغ، شیر و تخممرغ اجرا شد و الباقیاش معلوم نیست «چه خواهد شد؟!»
👈 در مورد وضعیت اینترنت و شبکههای اجتماعی هیچ کس نمیداند «چه خواهد شد؟!» و این عملاً هرگونه برنامهریزی را برای کسب و کارهای ریز و درشت مختل کرده.
👈 در مورد مسئلهی حجابِ مردان، زنانِ و فضای شهریِمان هیچ کس نمیداند برنامهای وجود دارد یا خیر؟! و البته «چه خواهد شد؟!»
👈 در مورد قانون مالیات بر عایدی سرمایه کسی نمیداند «چه خواهد شد؟!»
👈 در مورد خودرو و مافیای عجیب پشت سر آن، مردم در یک «چه خواهد شدِ» ناامیدانه هستند!
👈 در مورد سلبریتیها، دوگانهسازها و کسانی که هر روز و به هر بهانهای جامعه را به جان هم میاندازند کسی نمیداند تکلیف برخورد با آنها «چه خواهد شد؟!»
👈 در مورد قرارداد ۲۵ ساله با چین هیچ کس نه میداند چیست و نه میداند بعد از شروعِ آن «چه خواهد شد؟!»
👈 در مورد برجام و FATF جامعه نمیداند «چه خواهد شد؟!»
👈 در مورد ...
در چنین شرایطی #ایجاد و #حفظ امید در جامعه واقعاً کار سختی است. حداقلِ حقِ مردم این است که درباره آنچه به سادگی زندگیشان را تحت تأثیر قرار داده - و یا خواهد داد - بدانند «چه خواهد شد؟!»
ما وقتی در مورد تصمیمات سادهی پیش رو ابهام داریم، نمیشود توقع کرد افقِ چند ده سالِ پیش رو برای جامعه مثبت باشد و بدین واسطه برایش امیدآفرینی کرد.
ابهام واقعاً #سم است و روان فرد و جامعه را آزار میدهد 👌👌👌
#روز_مادر
#لبیک_یا_خامنه_ای
@pelakkhakii 👈👈🌷🕊
رهبر انقلاب: هرکس ایران و منافع ملی را دوست دارد باید برای ترویج #ایمان و #امید تلاش کند
شما هم دعوتید به ....
📎🇮🇷
پلاک خاکے👇👇🌷🕊
@pelakkhakii
خوبه که از خودمون سؤال کنیم امام که این کارهای خیلی خیلی بزرگ رو کرده به پشتیبانی چی بوده؟! چه عوامل سختافزاری و نرمافزاری باعث شد امام احساس خستگی نکنه، بتونه این کارهای بزرگ رو انجام بده و موانع رو از سر راهش برداره؟!
آقا امروز خودشون سوال رو طرح کردند و خودشون پاسخ دادند. بخشی از پاسخ هم به امثال منی برمیگرده که مدام در مورد امکانات برای کار فرهنگی غُر میزنیم! با هم بخونیم؛
«امام، عامل کمککنندهی سختافزاری نداشت؛ نه پول داشت، نه ابزار تبلیغی داشت، نه رادیو داشت، نه خبرگزاری داشت، نه هیچکدام از سیاستهای دنیا از او حمایت میکردند و [به او] کمک میکردند. عامل سختافزاری امام، یک صفحه کاغذ بود که بیانیّه در آن بنویسد، یک تکّه نوار بود که صدای او را ضبط کند و به گوش این و آن برساند؛ عامل سختافزاری و کمککار سختافزاری نداشت؛ هر چه بود، در کمکِ عامل نرمافزاری امام بود؛ عامل نرمافزاری امام چه بود؟ این مهم است.
این عامل نرمافزاری را میتوان با بیانهای مختلف بیان کرد. من امروز دو عنوان را، دو تعبیر را از این عامل کمککنندهی به امام انتخاب کردهام و اینها را میخواهم مطرح کنم؛ آن دو عامل عبارت است از #ایمان و #امید ...»
👈 چقدر به کاری که میخوایم انجام بدیم ایمان داریم؟! چقدر به هدفمون و راهمون ایمان داریم؟! چقدر امید داریم که کارمون اثربخش باشه؟! چقدر به آینده ایران امیدواریم؟! چقدر ...
#حجاب #امام_زمان #امام_خمینی
دعوتید به پلاک خاکے
@pelakkhakii 👈👈🕊🌷
1.38M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
دیدم سید جواد نقوی یک استوری زده بود و یک حرف مهم را با ادبیات متفاوتی نوشته بود! من آن حرفها را با بیان خودم مینویسم ...
-------------
دیروز بخش زیادی از سخنرانی آقا مثل یک معلم کلاس اول بود که داشت از چرایی جنگ و اصلاً اینکه چرا ما در منطقه هستیم صحبت میکرد ... واقعاً زشت است که کار ولی فقیه به اینجا برسد که مجبور به بیان بدیهیات برای ما شود.
با صراحت باید به این تعداد قرارگاه، سازمان، وزارتخانه و صدها میلیارد بودجهای که میگیرند تاخت! که فقط شدهاند لب و دهن ...
باید از مدیران فرهنگی پرسید که چگونه شبها راحت می خوابید؟!
این سخنرانی وظیفه آفا نبود، از بیعرضگی و بیعملی آنهایی است که کیف به دست دنبال پست و مقاماند!
حرفهای دیروز آقا عمدتاً راهبردی نبود. آقا مثل معلمها نشسته بود و شبهه جواب میداد و به بچههای تنبل و بعضاً بیعرضه #امید میداد که تلاش کنید و اینقدر لاطئلات نبافید!
-------------
پینوشت: هر چند ما نه قرارگاه و سازمانیم و دنبال مدیریت و نه از جایی بودجه میگیریم، اما خودم را نیز مخاطب بخش زیادی از این نوشته میدانم 😔