#درمان پیشنهادی خط اول توسط همه صاحبنظران درمان طبی می باشد و شامل است بر تجویز دوزهای بالای #كورتیكواسترویید خوراكی به مدت 10-8 روز ( پردنیزون خوراكی mg 60 سه روز اول ، mg 40 سه روز دوم و mg 20 سه روز سوم ) .
هرچند این درمان الزاما“ سبب پسرفت فلج نمی شود ولی مداركی مبنی بر این امر وجود دارد كه این روش ممكن است احتمال رخداد دژنرسانس كامل عصب را كاهش دهد . این درمان همچنین #درد بیماران را از بین می برد. با توجه به نقش احتمالی ویروس هرپس در این بیماری ممكن است تجویز #آسیكلوویر مفید باشد . ضمن انتظار برای بهبودی ، باید به كمك #قطره های_چشمی مانع خشك شدن چشم و بروز زخم قرنیه شد.
با انجام درمان محافظه كارانه ( و یا بدون درمان ) در 85- 80% موارد بهبودی كامل یا تقریبا“ كامل است. اغلب بیماران باقیمانده، بطور نسبی بهبود می یابند و در تعداد كمی از بیماران بهبودی حاصل نمی شود .
در مورد درمان فلج بل از طریق #جراحی ( دكومپرشن عصب یا باز كردن كانال استخوانی آن ) .همچنان اختلاف نظر وجود دارد. برخی با انجام آن در هر صورتی مخالف هستند. برخی دیگردر صورتیكه اختلاف NET دو طرف صورت < 5/3 میلی آمپرباشد انجام آن را ضروری می دانند. بعضی به خاطر پیش آگهی بد مواردی از فلج بل كه همراه درد می باشد . انجام عمل جراحی را در موارد دردناك فلج بل توصیه می كنند.
برخی دیگر توصیه كرده اند تا زمانی كه در #EMG واكنش دژنرسانس رخ نداده است عمل جراحی انجام نشود. در مورد وسعت جراحی نیز برخی دكومپرشن بخشهای افقی و عمودی مسیر و برخی دكومپرشن كل مسیر استخوانی از منفذ شنوایی داخلی تا سوراخ استیلوماستویید را توصیه كرده اند. دلیل گروه دوم این است كه باریك ترین قسمت كانال در مدیال محل گانگلیون زانویی می باشد .
جذابیت #عمل جراحی دراین است كه انجام آن توسط جراحی مجرب برخلاف درمانی طبی با بهبود سریع حركات صورت ( ظرف 2-1 روز) همراه است . با برش غلاف عصب می توان دید كه در این فلج بر خلاف سایر علل #فلج عصب فاسیال، عصب شدیدا“ ادماتو بوده به بیرون می جهد.
دركل #اندیكاسیون های عمل جراحی كه مورد توافق بیشتر مراجع قرار دارد شامل است بر :
1- بیمارانی كه بعد از 2-1 هفته مقداری #بهبودی داشته اند ولی سیر بهبودی آنها متوقف شده است .
2- عودهای مكرر فلج زوج VII در یك طرف
3- موارد شك به #تومور
4- بیمارانی كه در EMG آنها در ابتدا بلوك انتقالی و سپس دژنرسانس ، دیده شده است. در این بیماران حداقل ، مسیر عمودی و افقی عصب و ترجیحا“ كل مسیر عصب باید باز شود . عدم تجربه جراح آسیب قبلی عصب را تشدید می كند .
هنوز هم تعیین گروهی كه بهبود ناكامل یا عدم بهبود خواهند داشت ( 20-15 % موارد ) از مشكلات موجود می باشد .
طی روند بهبود ، رشد رشته های عصبی به سمت عضلات نامناسب باعث حالت ناراحت كننده و شایع دیسكینزی می شود . در این حالت سعی در بستن پلك یا پلك زدن در سمت مبتلا به لبخند زدن منجر می شود و ظاهر شكلك گونه ای را به وجود می آورد .
@pezeshkbartar
