بسم الله الرحمن الرحیم پرونده ویژه #در_مسیر_تحول ٧ پایه‌های #تمدن_نوین_اسلامی بر شانه‌های انسان‌هایی نهاده می‌شود که برتری و علوّ جبهه حق و ایمان به الله تعالی را عمیقا باور داشته باشند. ما در طول انقلاب اسلامی -مانند حکومت علوی در صدر اسلام - بارها و بارها سنت‌های الهی را در یاری معجزه‌آسای جبهه حق مشاهده کرده‌ایم. هر چه جلوتر می‌رویم بیشتر برایمان روشن می‌شود که جبهه حق به دلیل همراهی با سنن الهی در عالم تکوین و تشریع همواره با موفقیت قرین است. ما حتی در مفاهیمی که به ظاهر با دیگر فرهنگ‌ها مشترک هستیم نیز دست برتر را داریم، حتی در مفاهیمی مانند "کار" - که چشم ظاهربین، اصالت آن را به توسعه‌مداران غربی نسبت می‌دهد-، آموزه‌های متعالی و برتری داریم. «یکی از مهمترین نکاتی که همواره ما را در مطالعهٔ جوامع سنتی اسلامی شگفت زده می کرد، همین بود که چگونه ـ مثلاً در مورد سفال‌گران میبد یزد - کار و زندگی آنها آمیخته با یکدیگر بوده است. اکنون بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تجربه باشکوه نهادهای انقلابی به خوبی این معیار را دریافته ایم که نظرگاه اسلام درباره کار با آنچه که امروز در جوامع غربی و غرب زده می گذرد -و مع الاسف هنوز هم آثار آن در تشکیلات اداری و کارگری ما باقی است- متفاوت است. وقتی کار خدمت به خلق برای رضای خدا و همچون وسیله ای باشد که استعدادهای وجود انسان را در طول زندگی اش به فعلیت برساند، آنگاه کار و زندگی یک انسان مؤمن آن چنان در هم می آمیزد که انفکاکشان از یکدیگر ممکن نیست. یکی از وجوه تفاوت نهادهای انقلابی و تشکیلات اجرایی موروثی که ارمغان غرب زدگی ما هستند در همین جاست که کار در نهاد انقلابی به مثابه عبادتی بزرگ تلقی می‌شود. کسانی ممکن است اعتراض کنند که: «ای آقا!... مگر میشود تشکیلات و سازمان بندی اجتماعات را بر انگیزه‌های درونی بنا کرد؟ انگیزه های درونی که ضمانت اجرا ندارند. این حرفها حرفهای ایده آلیست هاست. بیایید واقعی فکر کنیم؛ اجتماع نظم میخواهد.» جواب حقیر این است که نظم و انگیزۀ الهی نه تنها منافات ندارند، بلکه با هم ملازم‌اند؛ أوصيكُمْ بِتَقوَى اللهِ و نَظْمِ اَمْرِكُمْ. چه چیز «جهاد سازندگی» را قادر ساخت که با نظمی حیرت انگیز طرح «محرم» را چهل و پنج روزه به پایان برساند، حال آنکه مقاطعه‌کارهای خارجی یک سال وقت و صدها برابر هزینه طلب میکردند؟ کار به مثابه عبادت. اتفاقاً نظام جمهوری اسلامی نیز باید سعی کند که تشکیلات اجرایی خویش را در عین حال بر نظم و انگیزه های درونی بنا کند.» اسلام عزیز، انسان را نه به عنوان موجودی محدود در دنیا و در پی دنیا، که به عنوان موجودی متعالی که اقتضای تعالی تا بی‌نهایت دارد می‌شناسد و از او می‌خواهد وجود خود را جز به بهای بهشت #رضوان الهی با چیزی معامله نکند.