آمدم‌ یاد تو از دل‌ به‌ برونی‌ فکنم ؛ دل‌ برون‌ گشت‌ ولی‌ یاد تو با ماست‌ هنوز .

بس است هرچه کشیدم من از محبت تو .

از طعم لبت هر چه سرودم همه کذب است ، ناخورده می از حالت مستی چه توان گفت ؟

قصه‌ی امواجِ دریا را ز دریا دیده پرس...

می دانی اولین بوسه ی جهان، چطور کشف شد؟ دستهاش تا آرنج گلی بود. گفت: در زمان های بسیار قدیم، زن و مردی پینه دوز، یک روز هنگام کار، بوسه را کشف کردند. مرد دستهاش به کار بود. تکّه نخی را به دندان کَند. به زنش گفت بیا این را از لب من بردار و بیانداز. زن هم دستهاش به سوزن و وصله بود. آمد نخ را از لب های مرد بردارد، دید دستش بند است. گفت چه کار کنم و ناچار با لب برداشت… شیرین بود، ادامه دادند.

یك نفر دارم مرا هر دمَ هوایی می‌کند عاشقم كرده ولی بی‌اعتنایی می‌کند؛

ای کعبه ی دل کوی تو یا حضرت هادی . . ؛

01:10>>>

اذانِ صبح که دادند تازه فهمیدم ؛ شب از خیالِ وصالت نبرده خواب مرا ..

کابوس ها دست از سر من بر نمی‌دارند بعد از تو هر شب رفتنت را خواب میبینم...

چه کنم با دلِ سردِ تو به جز خو کردن... برفِ دی را چه نیازی ست به پارو کردن...!

مثل کعبه شده در چادر و من معتقدم ، بوسه روی حجر الاحمرِ لب مستحب است .