🏴 🚩 🚩 🚩 🚩 🚩 #عاشورا ۱۰ ماه محرم سال ۶۱ هجری قمری طبق محاسبه؛ مرحوم #دکتر_احمد_بیرشک در « #گاهشماری ایرانی »، #واقعه_کربلا، به حساب #گاهشماری_هجری_شمسی؛میشود ۲۱ مهر ماه سال ۵۹ شمسی تاریخ #شمسی هم مثل #قمری نیست که تغییر کند. چون موقعیت زمین نسبت به خورشید ثابت است و میشود با در آوردن اوقات شرعی شهر #کربلا در این تاریخ حرفهای #مقتل نویسان را به ساعت و دقیقه برگرداند. در این تحقیق علمی، اوقات شرعی روز ۲۱ مهر به #افق_کربلا (که در طول قرون حداکثر ۳ - + دقیق اختلاف می تواند داشته باشد) را استخراج نموده ایم و روایاتی از مقتل نگارها را با این ساعتها تنظیم کرده ایم. ساعت ۴۷ : ۰۵ اذان صبح امام(ع) بعد از نماز صبح برای اصحابش سخنرانی کرد. آنها را به #صبر و #جهاد دعوت کرد. و بعد #دعا خواند: اللهم انت ثقتی فی کل کرب... خدایا تو پشتیبان من هستی در هر پیشامد ناگواری طرف مقابل نيز نماز را به امامت عمر سعد خواند و بعد از نماز صبح به آرایش سپاه و استقرار نیرو مشغول شدند. حدود ساعت ۶ امام حسین(ع) دستور داد تا اطراف خیمه ها خندق بکنند و آن را با خاربوته ها پر کنند تا بعد آن را آتش بزنند و مانع از حمله سپاه از پشت سر بشوند. ساعت ۰۶ : ۰۷ طلوع آفتاب کمی بعد از طلوع آفتاب، امام سوار بر شتری شد تا بهتر دیده شود. روبه روی سپاه کوفه رفت و با صدای بلند برای آنها خطبه ای خواند. صفات و فضایل خودش و پدر و برادرش را یادآوری کرد و اینکه کوفیان به امام (ع) نامه نوشته اند. حتی چند نفر از سران سپاه کوفه را مخاطب قرار داد و از حجّار بن ابجر و شبث ربعی پرسید که مگر آنها او را دعوت نکرده اند؟ آنها انکار کردند. امام نامه هایشان را به طرف آنها پرتاب و خدا را شکر کرد که حجت را بر آنها تمام کرده است. یکی از سران جبهه مقابل از امام (ع) پرسید چرا حکم ابن زیاد را نمی پذیرد و آنها را از ننگ مقابله با پسر پیامبر نمی رهاند؟ اینجا امام(ع) آن جمله معروفشان را فرمودند: أَلَا وَإنَّ الدَّعِيَّ ابْنَ الدَّعِيِّ قَدْ رَكَزَ بَيْنَ اثْنَتَيْنِ: بَيْنَ السِّلَّه وَالذِّلَّه؛ وَهَيْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه ... فرد پستی که پسر فرد پست دیگری است. من را بین کشته شدن و قبول شدن و قبول ذلت مجبور کرده. ذلت از ما دور است. سخنرانی امام (ع) حدوداً نیم ساعت طول کشیده است. حدود ساعت ۸ بعد از سخنرانی امام(ع) چند نفر از اصحاب آن حضرت، به روایتی بُرَیر که « سید القرآء » ( آقای قرآن خوانهای ) کوفه بود ( الفتوح ) و به روایتی زهیر (تاریخ یعقوبی و طبری) خطاب به کوفیان سخنان مشابهی گفتند. بعد از سخنان زهیر و بریر، امام فریاد معروف 《 #هل_من_ناصر_ینصرنی 》 را سر داد. چند نفری دچار تردید شدند؛ از جمله #حُر. فرد دیگری به نام ابوالشعثا و دو برادر که در گذشته عضو خوارج بودند. بعید نیست که کسانی دیگری هم با دیدن ‌شدت گرفتن احتمال جنگ، از سپاه کوفه فرار کرده باشند. ۱ از ۵ ص