پاسخ به سؤالات #شکور بودن سؤال شما: حدود ۱۰ سال هست که با شخصی که یکی از اقوام نزدیک ما است ارتباط زیادی دارم اما نمی دانم چه صفت روحی بدی دارد که اگر به این شخص در برابر مثلاً صد تا خدمت و محبت که به او کنید، فقط یک محبت و خدمت و جبران و تشکر می کند اما اگر به او یک بدی کنی ، صد تا بدی می کند . اصلاً خوبیهایی که در حق خودش و خانواده اش می کنی را نمی بیند و اهل تشکر کردن و جبران کردن نیست . با ما با سر سنگینی و سردی است اما با پدر و مادر وفامیل خودش خیلی خوب و خوش و گرم وصمیمی. باور کنید دیگه از این رفتارش خسته شدم و کم آوردم ودر هر برخوردی که با او دارم بیشتر وبیشتر از رفتار و برخورد او ناراحت می شوم . ضمنا این فرد خوشبختانه یا متأسفانه، حافظ قرآن هم هست و من از باب این‌که باید در حالی که بندگی خدا را می‌کنیم، مربی دیگران در صفات خوب باشیم، یکی دو بار در رابطه با بعضی از رفتارهای او تذکر دادم و با عمل خوبم هم سعی کردم که او را متوجه کار بدش بکنم ولی اصلاً فایده نداشته است. لطفاً مرا راهنمایی بفرمایید که من چه رفتار و برخوردی و عکس العملی با این شخص داشته باشم . پاسخ ما: همین که شما در مواردی که این شخص به شما محبتی می‌کند، صفت شکور بودن(قدردانی و تشکر) خود را عمل می‌کنید، شما چراغ این صفت انسانی، یعنی شکور بودن را در خود روشن و نورش را در اطراف خود پخش کرده‌اید و این رفتار عملی شما، تربیت کننده‌ی اوست؛ چه این تربیت را بپذیرد یا نپذیرد، دیگر شما وظیفه‌ای ندارید و ناراحت شدن شما از اینکه این چراغ در وجود او روشن نیست مانند ناراحت شدن شما از روشن نبودن چراغ در خانه‌ی همسایه است که نخواسته است چراغش را روشن کند و می‌خواهد خانه‌اش یا قسمتی قابل توجه از آن خاموش و تاریک باشد؛ خب خودش چنین خواسته و همت نکرده قسمت‌های مهم خانه‌اش را برق‌دار و روشن کند و اگر بتوانید این مطلب را به او به شکلی مناسب که نتيجه عکس ندهد، بگویید و او را متوجه این صفت انسانی بکنید و به او بفهمانید که طبق دعای اول صحیفه مبارکه سجادیه، شکور بودن مرز بین انسان و حیوان است، قدم بلندتر و والاتری برداشته‌اید. ان‌شاالله موفق و مؤیّد باشید پاسخ از : حجت الاسلام و المسلمین علیرضا نعمتی @porseshemontazern