#پاسخ_به_سؤالات_اعتقادی_معنوی #جهاد_با_نفس_زن #شوهر_داری_نیکو (قسمت اول) بسم الله الرحمن الرحیم یا اباصالح المهدی ادرکنی سؤال شما: چرا می‌گویند خانمها بافرصت ناب خوب شوهرداری کردن موفق به جهاد با نفسشان و درنتیجه به عبودیت پروردگارشان دست می یابند؟ پاسخ ما: مرحوم مجلسی در بحارالأنوار، ج ١٠٠، ص ٢۴٧ از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت میکند که آن حضرت فرمودند: «[قصص الأنبياء عليهم السلام]: عَنِ اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ: جِهَادُ اَلْمَرْأَةِ حُسْنُ اَلتَّبَعُّلِ لِزَوْجِهَا؛ یعنی : جهاد و مجاهدت زن، خوب شوهرداری کردنش است». باید توجه داشت که در این فرمایش نورانی، علت مجاهدت زن در نیکو شوهرداری کردن او لحاظ شده نه در شوهرداری او؛ زیرا بین شوهرداری و نیکو شوهرداری فاصله بسیار است. در شوهر داری، ممکن است زن بالاجبار هم که شده از همسرش نگه داری و به او رسیدگی کند اما همسرش از او راضی نباشد بشرط آنکه علت ناراضی بودنش، بخاطر خدا بوده و خدا هم با او همراه باشد. اما در نیکو شوهرداری، زن از بسیاری از خواسته‌هایش چشم پوشی می‌کند و خواسته‌ی شوهر را برای جلب رضایت او بر خواسته‌ی خودش ترجیح میدهد و حکم شوهر را بر خودش می پذیرد البته تا جایی که حکم شوهر مطابق با حکم خدای شوهر باشد، نه آنکه خشنودی شوهر را بدون خشنودی خدا در نظر بگیرد. زن با بستن قرارداد ازدواج با مردی که اعلام کرده است مسلمان و تسلیم احکام دین خدا از طریق فتوای مرجع تقلیدی تزکیه شده است، خود را در اختیار شوهر قرار میدهد تا او بر اساس احکام اسلام بر او و زندگی‌اش مدیریت داشته باشد مانند کارمندی که از مدیر اداره خود اطاعت میکند با این فرض که آن مدیر هم از قوانین آن اداره پیروی و بر کارمندانش مدیریت میکند و هرجا که آن مدیر از قوانین بالادستی تخلف کرد، کارمند میتواند به مدیری که بالادست مدیر متخلف است گزارش و تقاضای رسیدگی کند. حال با این فرض و این چهارچوب قانونی، نه زن به خواسته‌های دلش عمل میکند و نه شوهرش، بلکه هردوی آنها از یک قانون پیروی میکنند و آن قانون خداوند عالم است؛ منتها برای آنکه در هر مجموعه‌ی مشترکی در نظم خلقت، باید یک نفر مدیر آن مجموعه باشد، خداوند متعال در جایگاه حساس و پایه‌ای کارخانه‌ی انسان سازی، یعنی نهاد خانواده، ستون فقرات این نهاد را مرد خانه قرار داده است تا قوام و نگهدارنده‌ی زندگی باشد و از این جایگاه مرد، به: «الرجال قوامون علی النساء» (النساء :٣۴) تعبیر کرده است؛ یعنی: «مردان نگهدارندگان برای زنان هستند» ادامه در قسمت دوم

#پاسخ_به_سؤالات_اعتقادی_معنوی #هلاکت_در_عصر_غیبت سؤال شما: حاج آقا خواب می‌دیدم در آسمان رعد و برق می‌زد ولی رعدو برقش صاعقه‌های آتش بود من زیر آسمون بودم و گریزی از این صاعقه‌ها برا کسی نبود من سرم رو محکم گرفته بودم و روی زمین می‌نشستم و با صدای بلند می‌گفتم یا صاحب الزمان 😭 و بهش التماس می‌کردم آقا جان ما رو حفظ کن و همونجا حس می‌کردم اگر اسم آقا رو نیارم این آتش درجا منو میسوزونه و خاکستر می‌کنه. این آتیش قشنگ تمام بدن منو می‌گرفت حتی من صدای کز خوردن موهام رو می‌شنیدم ولی وقتی بلند شدم ودر آئینه نگاه کردم دیدم حتی یک تار موی من آسیب ندیده و تو دلم به داشتن آقا امام زمان علیه‌السلام خیلی دلخوش بودم و تو قلبم میگفت با آقا از سخت‌ترین بلاها سالم بیرون می‌آیی😭😭😭 میشه بفرمایید تعبیرش چیه؟ پاسخ ما: بسم الله الرحمن الرحیم تعبیرش همین بلاهای ماهواره ها و اینترنت بر سر مردم این زمانه که هرکس به امام زمان ارواحنافداه پناه نبرد، روحش می‌سوزد و هلاکت روحی پیدا میکنه که حضرت امام عسکری علیه السلام در روایتی فرمودند در عصر غیبت فرزندم نجات پیدا نمی‌کند از هلاکت مگر کسی که خداوند عزوجل او را بر اعتقاد به امامت آن حضرت ثابت قدم نگه داشته و او را در آن زمان به دعا برای تعجیل فرجش موفق کرده باشد. https://eitaa.com/porseshemontazern

#پاسخ_به_سؤالات_اعتقادی_معنوی سؤال شما: آیا می‌شود به این استدلال توجه کرد که خواهر و برادر انسان بگویند در مجلس عروسی یا صله رحم ما بیایید و بخاطر بعضی از گناهان افراد حاضر در مجلس(مانند رقص یا گناهان دیگر) مجلس را ترک و برای آنها ناراحتی درست نکنید؟ پاسخ ما: گناه آتش است و موافقت با گناه گنهکاران ولو ارحام باشند جایز نیست و صله رحم باید خالی از آتش گناه باشد و اگر ممکن نیست جز با همراه شدن با گناهشان، باید چنین صله رحمی را اولا خلاف صله رحم اصلی دانست زیرا جلب خشنودی امام زمان علیه السلام حقیقت صله رحم است که خداوند در قرآن آن را واجب دانسته است چرا که محمد وآل محمد علیهم السلام خصوصا امام عصر ارواحنافداه سبب اتصال انسان به رضایت الهی و سعادت ابدی هستند و گناه بریدن این اتصال و ارتباط بوده و انسان را در آتش دوزخ می افکند. همراهی با گناه چنین ارحامی، نه تنها صله رحم نیست بلکه همراهی با آنها در سقوط به دره جهنم است. آیا کسی حاضر است در ماشینی که ارحامش دارند با آن به دره سقوط می‌کنند و به حرف او هم که نگذارید به دره سقوط کنیم گوش نمی‌دهند، آیا حاضر است بگوید من خودم را از ماشین بیرون نمی اندازم و با ارحامم همه با هم به ته دره سقوط می‌کنیم با آنکه می‌تواند خودش را به بیرون پرت و از سقوط نجات یابد؟ https://eitaa.com/porseshemontazern

#پاسخ_به_سؤالات_اعتقادی_معنوی سؤال شما : امکانش هست در مورد ذکر لا اله الا الله توضیح بفرمایید که وقتی میخوام این ذکر رو بگم با توجه بیشتری به معنا و مفهوم اون بگم؟ پاسخ ما: این جسم و بدنتان را خانه‌ای بدانید که خدا شما را، یعنی روحتان را، موقتا (تا لحظه مرگ) در آن مهمان کرده است. این خانه صاحب دارد، آن هم فقط یک صاحب خانه و آن خداوند تبارک و تعالی است. وقتی لااله‌الاالله می‌گویید، مرتبا یادآور می‌شوید به خودتان که صاحب این خانه، فقط خدا است و من مهمان او هستم نه شریک او در مالکیت این خانه و نباید خلاف رسم مهمان عمل کنم و همه‌ی کارهایم باید با رضایت صاحب این خانه باشد. و صد البته، تمامی آسمان و زمین هم از آن اوست و ما انسانها همه مهمانی در این سرا بیش نیستیم اما این اتاقی که در این مهمانسرای بزرگ (آسمان و زمین) به من داده‌اند (يعنی همین بدنم) را بیشتر باید دقت کنم که نه تنها صاحبش من نیستم، بلکه شریک صاحبخانه هم نیستم و فقط ِفقط او صاحب این خانه است و این معنا که با «الاّالله» در کلمه «لااله‌الاالله» بیان می‌شود، تاکید بسیار دارد بر رعایت رسم مهمان بودن من و فراموش نکردن مالکیت صاحب‌خانه بر آن. این جمله زیبا و کلمه‌ی طیبه، (یعنی «لااله‌الاالله»)، فقط یک جمله از چهار جمله‌ی تسبیحات اربعه است و بقیه سه جمله در تسبیحات اربعه، (یعنی : «سبحان‌الله و الحمدلله و الله‌اکبر») نیز از جهات مختلف، بر در و دیوار این مهمانسرا ما را به رسم ادب و مهمانی دعوت و رفتار شایسته یک مهمان با ادب و با کرامت را یادآور می‌شوند تا بهترین رفتارها از ما در این مهمانی صادر شود که توضیح هریک، فرصتی دیگر می طلبد. آرزوی بهترین ادب برای شما در این مهمانی بزرگ دارم. پاسخ از: حجت الاسلام و المسلمین علیرضا نعمتی https://eitaa.com/porseshemontazern