📌متن شبهه👇 #2014 امامِ کدام زمان؟ امیر ترکاشوند، ۱۳۹۹/۰۸/۰۴ امامِ کدام زمان؟ گرچه در بارۀ مهدی فرزند امام حسن عسکری در اصل و فرعش چالش‌ها و پرسش‌های جدی و مهمی هست امّا اینک کاری به آن‌ها نداشته و صرفاً به نقش امامت وی در زندگی‌مان می‌پردازم. امروز مصادف با سالروز رحلت امام یازدهم‌مان امام حسن عسکری است. گویند امامت پس از وی به کودکِ پنهان‌نگه‌داشته شده‌اش منتقل شد و به همین خاطر وفات امام یازدهم را آغاز امامتِ آن کودک به شمار می‌آورند. این امام جدید را به نام‌ها و عناوینی چون: محمد (البته ندرتاً) ، مهدی ، مهدی موعود ، بقیةالله ، حضرت حجّت ، حجة بن الحسن ، امام دوازدهم ، امام اثنی عشر ، موعود اُمم ، منجی عالم بشریت ، امام عصر ، صاحب العصر و الزمان ، صاحب الزمان ، ... و به ویژه به امام زمان می‌شناسیم. امام زمان، عنوانی خاص برای او نیست زیرا هر یک از امامان‌مان در زمان حیات و امامت‌شان امام زمانِ خود به شمار می‌آمدند ولی از آن‌جا که همۀ آن‌ها درگذشتند و نوبت به امامت مهدی رسید بنابراین لقب و عنوانِ امام زمان برای وی عَلَم و ماندگار شد. با این توضیح که مراد از امام زمان، امامِ حاضر و پایِ کار و قابل‌المراجعه و پیشوای عینی است و نه چیز دیگر، در این صورت تردیدی چشمگیر نسبت به عینیتِ آن عنوان برای او در تمام قرون متمادی تاکنون پیش می‌آید، زیرا: قرن چهارم شد و حضوری نداشت که امام زمانِ مردم آن قرن باشد قرن پنجم فرا رسید و سراغی از وی نبود تا امام زمان‌شان باشد سدۀ ششم نیز آمد و رفت ولی امام عصر و زمان‌شان او نبود (عملاً و نه اسماً) جامعه در سدۀ هفتم نیز عملاً بدون آن امام زمانِ بخصوص بود سدۀ هشتم نیز بی چنان امام عصر و زمانی سپری شد در قرن نهم، مهدی امام زمانِ هیچ کجا نبود در قرن دهم اتفاقات بزرگی افتاد اما جامعه در سایۀ پیشوایی او به جایی نرسید پس امام زمان‌شان نبود سدۀ یازدهم با چند نسلی که در آن آمدند و رفتند و پیکرهاشان در گور پوسید اما هیچ کدام‌شان از پیشوایی آن موعود بهره نگرفتند پس امام زمانِ اینان نیز نبود در صد سال حضورِ قرن دوازدهم، حضوری از او نبود تا بتوان وی را امام زمانِ مردم قرن دوازدهم نامید در قرن سیزدهم چه‌ها که برای توجیه نحوۀ امامت وی که نشد ولی باز هم چند نسلِ آن سده، روزگار خود را بی آن امام زمانِ خاص گذراندند خلاصه شده 📌پاسخ به شبهه👇 https://chat.whatsapp.com/HxY4PQXh3XLBcjDsUvstOt نویسنده متن می گوید:" درباره مهدی فرزند امام حسن عسکری در اصل و فرعش چالش ها و پرسش های جدی و مهمی هست". ایشان درست می گویند، پرسش هایی وجود دارند اما چالش نیستند و همه پرسشها با دلایل معتبر توسط اندیشمندان مسلمان پاسخ داده شده اند. اگر اهل مطالعه و تحقیق هستید، درباره امام زمان (عج) به پایگاه هایز زیر می توانید مراجعه کنید: پورتال جامع مهدویت: http://www.mahdaviat.ir مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات اندیشه قم: https://www.andisheqom.com/ مغالطه ای در متن فوق صورت گرفته که پاسخ به آن، پاسخ تمام متن را روشن می کند. نویسنده واژه "امام زمان" را به نحو دلخواه خود معنا می کند و سپس به نقد آن می پردازد. در حالی که چه کسی گفته امام زمان یعنی"امامِ حاضر و پایِ کار و قابل المراجعه و پیشوای عینی و نه چیز دیگری" با این تعریفِ نویسنده از "امام زمان"، قطعا امام حسن عسکری، امام هادی و امام کاظم(علیهم السلام) که بیشتر دوران امامت خود را در زندان به سر می بردند، امام زمان و عصر خود نبوده اند. حضرت علی (علیه السلام) در آن سالهای خانه نشینی که پیشوای جامعه نبود امام آن زمان نبوده است! اگر یک امامی به سفری برود و یا بیمار شود و در خانه بستری شود به نحوی که کسی نتواند با او ملاقات کند، در آن دوران امام جامه نیست! اگر می خواهیم درباره عقیده یک گروه خاصی سخن بگوییم باید طبق مبانی خود آنها اظهار نظر کنیم نه اینکه از خودمان مطالبی را اختراع کنیم و به آنها تحمیل کنیم. امامت در دیدگاه اسلام، یک مقام و جایگاهی است که هم جنبه تکوینی دارد و هم جنبه تشریعی. امام از لحاظ تکوینی مقامات متعددی دارد.بر اساس تعالیم اسلام،یک مقام امام این است که او واسطه فیض، خلق و رزق موجودات است. دوم این است که امام شاهد اعمال بندگان است. سوم این است که امام حجت خدا بر روی زمین است و اگر زمین از حجت خدا خالی شود، امکان حیات برای هیچ موجودی وجود نخواهد داشت. امام سجاد(ع)‌ در روایتی بلند تصریح می‌‌کند خداوند با ما آسمان را از فروریختن بر زمین نگه می‌‌دارد و با ما باران، رحمت و خروج ثمرات زمین تحقق می‌‌یابد: ما امان و حافظ اهل زمینیم، چنان‌که ستارگان حافظ آسمان‌اند. خداوند با ما آسمان را از فرود آمدن بر زمین و زمین را از فشار و اضطراب آوردن بر اهلش نگه ‌می‌‌دارد. به واسطه‌ ما باران نازل و رحمت منتشر و برکات و ثمرات زمین خارج می‌‌شود. اگر آنچه در زمین بود از ما نبود زمین