📌متن شبهه👇 #2172 آیا این درست است چندین میلیون یا میلیارد خرج ضریح یا گنبد یا گلدسته طلا شود که یک نماد تزئینی است ؟ فقرا و فقر هم داریم 📌 *پاسخ به شبهه*👇 https://eitaa.com/joinchat/5701648C9536f328f0 ⚠️لطفا جهت برطرف شده سوال تا پایان مطالعه فرمایید با سلام و تشکر از مکاتبه شما دوست عزیز دقت و حساسیت شما نسبت به اجرای صحیح آموزه های اسلامی ستودنی و قابل تقدیر است . مقابله با فقر و ریشه کنی آن در جامعه بدون تردید یکی از وظایف دولت اسلامی است و نظام اسلامی موظف است با اجرای عدالت و رسیدگی به محرومان واقشار کم درآمد جامعه سایه شوم فقر را از جامعه اسلامی بزداید اما در عین حال رسیدگی به این وظیفه مهم هیچ منافاتی با گسترش اماکن و بناهای مذهبی و یا توسعه آن در جهت ترویج شعائر دینی ,ندارد وهمانگونه که رسیدگی به فقر و بر طرف نمودن آن لازم است و دولت اسلامی و همچنین در کنار آن عموم افراد جامعه -به عنوان افرادی مسلمان و پایبند به وظایف دینی که آنها را در برابر رسیدگی به فقراء ونیازمندان جامعه مسئول دانسته است - باید در این جهت تلاش نمایند وهمه در برابر این مساله مسئولیت دارند ,توجه به احداث وگسترش بناهای مذهبی نیز امری لازم است و در جامعه اسلامی باید فضاها واماکن مذهبی مناسبی در جهت انجام فرائض دینی وجود داشته باشد که از این امر از یک سو موجب تعظیم وترویج شعائر دینی بوده و از سوی دیگر بیانگر عرق وعلاقه مذهبی مردم می باشد البته این به معنای بکار بردن تجملات و مخارج غیر ضروری در آنها نیست؛ از دیدگاه آیات و روایات اسلامی , زیارتگاه ها و محل های عبادت , نباید نمادی از تجملات دنیایی و زخارف مادی باشد; در عین حال قرآن کریم به مسئله بزرگداشت آثار اولیاى الهى و بناى بر قبور به طور ضمنى اشاره کرده است: الف) بناى بر قبور، تعظیم شعائر الهى خداوند متعال در قرآن کریم امر به تعظیم شعائر الهى کرده و آن را دلیل تقواى قلوب مى داند، آنجا که مى فرماید: «وَمَن یُعَظِّم شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِن تَقوَى القُلُوبِ»؛ حج (۲۲)، آیه ۳۲.؛ «و هر کس شعائر دین خدا را بزرگ و محترم دارد، این، صفت دل هاى باتقواست.»شعائر جمع شعیره، به معناى دلیل و علامت است.شعائر الله؛ یعنى امورى که دلیل و علامت و نشانه به سوى خداست و هر کسى که مى خواهد به خدا برسد با آن دلیل و نشانه مى تواند به خدا برسد.در قرآن کریم، صفا و مروه از شعائر الهى شمرده شده است:«إِنَّ الصَّفا وَالمَروَةَ مِن شَعآئِرِ اللَّهِ»؛ بقره (۲)، آیه ۱۵۸.؛ «همانا صفا و مروه از شعائر دین خداست.»و نیز شترى که براى نحر به منى برده مى شود: «وَالبُدنَ جَعَلناها لَکُم مِن شَعآئِرِ اللَّهِ»؛ حج (۲۲)، آیه ۳۶.؛ «و نحر شتران فربه را از شعائر دین خدا مقرر گردانیدیم.»این نیست مگر از آن جهت که این امور از نشانه هاى دین حنیف ابراهیم است و کسانى که با حضور خود در این مکان هاى مقدس و انجام مناسک به تعظیم شعائر الهى مى پردازند در حقیقت از پیروان حقیقى ابراهیم حنیف هستند. بدیهى است بقیه مکان ها که به پیامبران و اولیاى الهى تعلق دارد از این قاعده مستثنى نیستند. چنان که مسلمانان به نوبت مى ایستند تا در محراب پیامبر(صلى الله علیه) نماز بخوانند و یا هر جا که پیامبر(صلى الله علیه) حتى توقف داشته به یادبود آن مسجد ساخته شده و مردم جهت بزرگداشت نام و یاد پیامبر(صلى الله علیه) به آنجا مراجعه مى کنند.از این رو حفظ و صیانت آثار پیامبران و امامان(علیهم السلام) و بناى قبر و گلدسته براى آن ها نیز در راستاى همین اهداف است؛ زیرا این اعمال در حقیقت تعظیم اشخاصى است که خود و سنتشان شعائر و راهنمایى به سوى خدایند.قرطبى در تفسیرش مى گوید: «شعائر خدا عبارت است از عَلَم ها و نشانه هاى دین خدا؛ خصوصاً امورى که مربوط به مناسک است». تفسیر قرطبى، ج ۱۲، ص ۵۶.البته گنبد و بارگاه سازى نباید جنبه تزیینى و تجملاتى پیدا کند بلکه به مقدار حفظ هنر اسلامى و تعظیم شعائر الهى و جلب توجه احترام آمیز مردم باشد. ب) بناى بر قبور اولیاى الهى مصداق ترفیع بیوت خداوند متعال در قرآن کریم اذن داده که خانه هایى که در آن ها یاد خدا شده، رفعت پیدا کند، آنجا که مى فرماید: «فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرفَعَ وَیُذکَرَ فِیهَا اسمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیها بِالغُدُوِّ وَالْآصالِ. رِجالٌ لا تُلْهِیهِمْ تِجارَةٌ وَلا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ...»؛ نور (۲۴)، آیات ۳۶و۳۷.؛ «در خانه هایى که خدا رخصت داده رفعت یابد و در آن، ذکر خدا شود و صبح و شام در آن تسبیح ذات پاک او کنند. پاک مردانى که هیچ کسب و تجارت، آنان را از یاد خدا غافل نگرداند...».استدلال به آیه فوق متوقف بر بیان دو امر است:سیوطى از انس بن مالک و بریده نقل کرده که رسول خدا(صلى الله علیه) این آیه را «فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرفَعَ...» قرائت نمود، شخصى جلو آمد، عرض کرد: این بیوت کدامند؟ حضرت(صلى الله ع