📌متن شبهه👇 #3103 فیلم شبکه های اجتماعی👇 اولین آخوند از کجا آمد؟ آخوند هر چه باشد مرا دشمن است کج اندیش و بدخوی و اهریمن است چو بخت آخوند بر عجم چیره گشت همه روز ایرانیان تیره گشت. در این برنامه مطابق اسناد و مستنداتی که در منابعی مانند تاریخ اجتماعی ایران نوشته مرتضی راوندی و تاریخ عباسی نوشته محمد منجم یزدی یا تاریخ ایران نوشته عباس اقبال آشتیانی و یا کتاب روابط خارجی ایران در عهد شاه عباس صفوی آورده شده است کنکاشی خواهیم داشت در تاریخ تولید آخوند و ملا در ایران تا ببینیم که چگونه کشوری باستانی و تمدنی کهن مانند ایران با فریب بیگانگان درگیر فرقه ای شد که اکنون کشور را به وضعیتی این چنین اسف‌بار مبتلا کرده اند لازم به ذکر است که تمام جزئیات باورنکردنی که در ادامه خواهید شنید در منابع موثقی که گفته شد قابل دسترسی است و این برنامه تنها نقل خلاصه‌ای از آنها است لذا برای جزئیات بیشتر و اطلاعات دقیق تر می توانید به این کتب مراجعه کنید همچنین با توجه به مطالب بسیار جنجالی که در ادامه خواهید شنید بنابر رسالت رسانه باید ذکر کنیم که این مطالب در تناقض با برخی منابع دیگر نیز هستند و ما نمی‌توانیم مستقلاً آنها را تایید یا تکذیب کنیم اما مطابق با این منابع آخوندها چه زمانی در ایران پدیدار شدند؟ واژه آخوند واژه ایست که در میان مردم جا افتاده و به کار برده می‌شود و متداول شده ولی در ادبیات حکومتی امروز صورت رسمی کمتری دارد و واژه‌ روحانی در ادبیات رسمی جایگزین‌ آن شده است اما در گذشته واژه آخوند به طور رایج به عنوان استاد مذهبی امثال مکتب‌خانه به کار می‌رفت 📌 پاسخ به شبهه👇 https://eitaa.com/joinchat/5701648C9536f328f0 ✅ با روحانیت و عقبه آن بیشتر آشنا شویم. ✅ منابع سخنان هر شخصی باید معتبر و قابل اعتنا باشد. نمی شود بر اساس کتاب و نوشته و گفته ی هر فردی کلیپ ساخت و دیگران را قضاوت و ارزیابی نمود. ✅ دهخدا می نویسد: آخوند‍[خ‍ُِ‍] (شاید مخفف از آغاز و خوندگار به معنی خداوندگار). ملا، منلا، عالم، طالب علوم دینیه، مکتبدار کودکان ،معلم کتاب.(۱) روحانیون به معنای امروزی آن – که به قشر خاص از جامعه گفته می‏شود – در صدر اسلام وجود نداشت؛ زیرا در زمان حضور معصومان(ع) مردم مسایل شرعی و پرسش‏های خود را مستقیماً از آنان­ می‏پرسیدند. آنان خود و یا نمایندگان شان پاسخ مسایل شرعی مردم را بیان می‏نمودند. البته بعضی از انسان‏ها بودند که با عنوان «روحانیون» از آنان یاد نمی‏شد، ولی وظایف روحانیون را انجام می‏دادند، بدین معنا که تبلیغ دین نموده و به هدایت مردم می‏پرداختند.(۲) پیامبر برخی را به عنوان مبلّغ و برخی را به عنوان قاری قرآن اعزام و نصب می‏ نمود. ائمه(ع) نیز شاگردان و دانش ‏آموختگانی داشتند که وظایف روحانیون را در عصر آنان انجام می‏دادند. امام علی(ع) قثم بن عباس را به عنوان فرماندار مکه برگزید و فرمود: «أفت المستفتی و علّم الجاهل؛ فتوا برای پرسشگر بیان کن و جاهل را تعلیم ده.»(۳) امام صادق(ع) به ابان بن تغلب فرمود: «اجلس فی مسجد المدینه و أفت الناس فإنّی اُحبّ أنْ یری شیعتی مثلک؛ در مسجد مدینه بنشین و برای مردم فتوا بده، زیرا دوست دارم مانند تو میان شیعیان دیده شوند.»(۴) در قرآن و روایات تأکید فراوانی بر فراگیری معارف دینی و فقهی شده است، ‌که سبب گرایش بیش تر مردم به آموختن تعالیم و آموزه‌های دینی می‌گردید. قرآن می‌فرماید: “چرا از هر گروهی یک دسته کوچ نمی‌کنند تا در امر دین بصیرت کامل پیدا کنند…”.(۵) “فقهای سبعه” یعنی روحانیون آگاه به احکام دینی، در مدینه زندگی می‌کردند و مسائل فقهی را به مردم می‌آموختند. در آن سال تعدادی از آنان در گذشتند که آن سال “سنه‌الفقهاء” نام‌گذاری شد. آنان از فقهای اهل سنت به حساب می‌آمدند. شاگردان برجسته ائمه اطهار(ع) در همان عصر به عنوان “فقهای شیعه” شناخته می‌شدند.(۶) در عصر غیبت امام زمان،نقش روحانیون و علما برجسته شد و مسئولیت بیان و نشر احکام و معارف شیعه به آنان واگذار شد. آنان با زحمات فراوان، احکام الهی را از قرآن و احادیثی که از اهل بیت(ع) در اختیار داشتند،استنباط و استخراج نموده، در اختیار مردم قرار داده و به صورت کتاب برای آیندگان به یادگار گذاشتند. علی بن بابویه قمی (متوفای ۳۲۹) مدفون در قم معروف به ابن بابویه،و فرزندش محمد بن علی بن بابویه(متوفای ۳۸۱) مدفون در شهر ری،معروف به شیخ صدوق از فقهای و روحانیان بزرگ شیعه شمرده می‌شوند. شیخ مفید،محمد بن محمد بن نعمان (متوفیای ۴۱۳) نیز از روحانیون و فقهای بزرگی است که در بغداد زندگی می‌کرد. او در تقویت حوزه علمیه بغداد،تربیت عالمان و فقیهان برجسته، نوشتن کتاب‌های ارزشمند، نقش مهمی داشت. بعد از وی شاگردش شیخ طوسی راه او را ادامه داد. وی به جهت حوادثی که در بغداد رخ داد، به نجف مهاجرت کرد و حوزه علمیه نجف را تأسیس نمود. او در سال ۴۶۰ در نجف درگذشت، سپس فق