eitaa logo
دانشنامه حضرت صادق ﷺ
672 دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
163 ویدیو
44 فایل
ا ﷽ ا پای مکتب اهل بیت می نشینیم و به قال الباقر و قال الصادق گوش فرا می دهیم که فرمودند: به شرق و غرب بروید علم صحیحی جز آنچه از نزد ما خارج شود نمی یابید. کانال های ما: حسینی، محبتی : @azizamhosen روضه،مقتل: @yaraliagham علمی،حدیثی: @qalalsadegh135
مشاهده در ایتا
دانلود
ا ﷽ ا سوال: 🔸کدام یک از راویان از قم ؟ جواب: همه ارباب رجال و تاریخ به اخراج بعضی از محدثّین توسط احمد بن محمد اشعری بزرگ شهر قم ،اشاره کرده اند از یک سو، داشتن موقعیت سیاسی و صاحب قدرت در قم و از سوی دیگر سخت گیری او در نقل حدیث و نقد عقیده دلیل عمده اخراج افراد بود. علاّمه، وحید بهبهانی، در این زمینه می نویسد: در موارد متعددی احمد بن محمد بن عیسی و ابن غضایری، راویی را متهم به غلو و کذب می کردند زیرا او روایتی را نقل می کرد که مضمون ان روایت در نظر انان مطلب غلوامیزی داشت.[1] برخی از راویان که احمد انان را از قم اخراج کرد عبارتند از: 1- احمد بن محمد بن خالد برقی به جرم سهل انگاری در نقل حدیث.[2] 2- سهل بن زیاد ادمی رازی.[3] 3- ابوسمینه محمد بن علی بن ابراهیم قرشی، معروف به صیرفی،[4] 4- حسین بن عبیدالله محرر قمی سعدی، هر سه به اتهام غلو.[5] از این چند نفر، تنها برقی به قم بازگردانده شد. منابع: [1] فواید الوحید؛ وحید بهبهانی،ص 38،39. [2] جامع الرواه؛ ج 1،ص 63. [3] همان، ص 393. [4] رجال النجاشی، ص 332. [5] رجال الکشی،ج 2، ص  •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135
ا ﷽ ا ☘انکار شهادت معصومین علیهم السلام: 🔹 یکی از دیدگاه‌هایی که درباره غالیان مطرح است این است که ائمه علیهم السلام «لا میراث له» هستند یا به وسیله اعداء نمی‌میرند و اعتقاد داشتند که امام حسین (علیه السلام) شهید نشدند «و لکن شبّه لهم». 🔸 مرحوم صدوق در کتاب اعتقادات، در بحث اعتقاد درباره غلو می‌فرماید: ما اعتقاد داریم که ائمه علیهم السلام شهید شدند و تک‌ تک نحوه شهادت ائمه را بیان می‌کند و قاتلین آنها را نام می‌برد. 🔹 این دیدگاه که ائمه شهید نشدند، از زمان امام صادق علیه السلام مطرح است و حتی در زمان غیبت نیز همین دیدگاه مطرح است و در برخی توقیعات سوال شده که آیا واقعا امام حسین علیه السلام شهید شده است؟ و در پاسخ از ناحیه مقدسه آمده است: أَمَّا قَوْلُ مَنْ زَعَمَ أَنَّ الْحُسَيْنَ ع لَمْ يُقْتَلْ فَكُفْرٌ وَ تَكْذِيبٌ وَ ضَلَالٌ. استاد سید محمدجواد شبیری زنجانی 📚منبع: نردبان فقاهت •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135
ا ﷽ ا 🍀 آیا برخی اصحاب أهل بيت عليهم السلام قابلیت دریافت مطالب خاص را نداشتند؟! اهل سِرّ نبودند؟! منکَر الحديث بودن آنان به چه معناست؟! 💠 آیت الله زنجانی حفظه الله: ● از یکی از فضلاء که تحت تأثیر کتب سُنی‌ها و امثال آن بود نقل شده است که می‌گفته در بین اصحاب ائمه دو مکتب جداگانه وجود داشته است. یک دسته افراد مُلا و با سواد بودند مانند زراره و محمد بن مسلم و مانند آن. گروه دیگر افرادی مانند معلی بن خنیس و یونس بن عبد الرحمان و جابر جُعفی و مفضل بن عمر و محمد بن سِنان و امثال آنها بودند که سِنخ روایات آنها با دیگران فرق دارد و عباراتی دارند که به نظر بعضی غلو آمیز بوده است. نتیجه اینکه او می‌گفت که این دسته از افراد یا از باب جهالت و بی سوادی و یا از باب جهالت احادیثی نقل کرده اند که افراد دسته‌ی اول آن را نقل نمی کنند بنا بر این روایات این دسته قابل استناد و عمل نیست❗️ ✏️ جواب این است که این مطلب که گروه دومی روایاتی نقل کرده اند که گروه اول این سنخ از روایات را نقل نکرده اند کلام درست است، ولی علت اینکه یک دسته از احادیث تندی که دستهٔ دوم نقل می‌کنند در احادیث طائفهٔ اول نیست به این جهت نیست که گروه اول امانت دارد بودند ولی گروه دوم نبودند، بلکه به سبب این است که گروه اول، در جایگاهی بودند که با جایگاه گروه دوم فرق داشته است. زراره از خاندان سُنی بوده است، دو برادر او تا آخر عمر سُنی بودند و بعدها بیت زراره شیعه شده است، یعنی ابتدا خواهر یا یکی از برادرهای او (بنا بر اختلافی که در این مورد وجود دارد) شیعه شدند و بعد تشیع وارد بیت آنها شده است. همچنین محمد بن مسلم نیز در میان سُنیان بوده است و ابن خَرّبوذ کسی است که سُنیان شاید بیشتر از شیعه از او روایت کرده اند. اما کسانی بودند که با مخالفین سر و کار نداشتند، در نتیجه با مسائل تقیه و مانند آن درگیر نبودند. به این جهت امام علیه السلام نمی توانسته برخی احادیث را به زراره و گروه اول بیان کند، در نتیجه امام علیه السلام برخی از مطالب سِرّی را به گروه اول نمی‌فرمودند. 🔍 مثلا در رجال کشّی آمده است که امام علیه السلام پسر زراره (عبید الله بن زراره) را طلب می‌کند و می‌فرماید: سلام من را به پدرت برسان و بگو: انما أعیبک دفاعا منی علیک، و اینکه مَثَل تو مَثَل سفینه خضر است که خضر آن را خراب کرد تا اصل آن محفوظ بماند و توسط سلطان غصب نشود. بنا بر این امام علیه السلام به سبب خطری که در مورد گروه اول وجود داشت برخی از مطالب را به آنها نمی گفت، زیرا چه بسا ممکن بود نتوانند آن را مخفی نگه دارند و بیان کنند و در نتیجه در خطر بیافتند. بنا بر این اگر امام علیه السلام برخی از عبارات را به گروه اول بیان نمی کرده به سبب همین مطلب بوده است، نه اینکه آنها را اهل سِرّ نداند و یا اینکه گروه دوم در این امر دچار غلو شده باشند. بنا بر این اگر ابن غضائری در مورد کسی می‌گوید که او منکَرات را نقل می‌کند به این جهت بوده است که او روایات مخفی را که دیگران بی خبر بودند نقل می‌کرد. از این رو ثابت نیست که صرف منکر الحدیث بود و یا اهل غلو بودن موجب قدح باشد و ما به آن ترتیب اثر دهیم. 🎙 خارج رجال، سال ۶٢_۶٣، جلسه ۳۳ 📚کانال"منهاج الولاية" •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135
ا ﷽ ا 🍀آشنایی با کتاب «الهداية الكبرى‏» 🔸 كتابی است درباره زندگى و معجزات و كرامات چهارده معصوم (عليهم‌السلام) زبان عربی تعداد جلد ۱ 🔸مؤلف حسین بن حمدان خصیبى (متوفای ۳۳۴ یا ۳۵۸ ق) از راویان و محدثان شیعه در قرن ۴ هجری است. هارون‌ بن‌ موسى‌ تلعکبری‌ را از راویان او شمرده اند. 🔸اقوال رجالیون درباره خصیبی مختلف است. نجاشی به تبع ابن غضائری او را فاسد المذهب می داند و کتبی را برای او برمی شمرد. اما سید محسن امین در اعیان الشیعه، ضمن مدح و ثنای خصیبی، سخن مخالفان او را رد کرده است. 🔸برخی از تألیفات وی عبارتند از: کتاب الإخوان، کتاب المسائل، تاریخ الأئمة، الرسالة، أسماء النبی، أسماء الأئمة، المائدة، الروضة، أقوال أصحاب الرسول و أخبارهم‌، الهدایة الکبرى. 🔸معرفی کتاب در خصوص کتاب «الهدایة الکبرى‏» از قدیم اظهار نظرهاى شدیدى نسبت به محتواى آن وجود داشته، آن را غیر معتبر و غلو آمیز دانسته و برخى آن را از کتب فرقه نصیریه مى‌دانند. در سال‌هاى اخیر مقاله اى در نقد این اثر منتشر شده (مجله طلوع،‌ ش ۱۶) که آن را از آثار مؤثر در شیعه امامیه و برگرفته از روایات غالیان دانسته و مى‌نویسد: به نظر مى‌رسد انتشار این روایات می‌تواند بیشترین اثر را در معرفی چهره‌اى مشوّه از تاریخ تشیع و به دنبال آن انزجار عمومی مسلمانان از این مکتب تابناک داشته باشد. نقد این مقاله نیز در شماره‌هاى بعدى این مجله وجود دارد و نویسنده مى‌گوید: فهرست نویسان، کتاب الهدایه الکبرى را در ردیف آثار حسین خصیبى نیاورده‌اند، بلکه وى کتاب الهدایه داشته و احتمالاً مطالبى بر آن افزوده شده است. 👌🌱با این وجود، کتاب «الهدایة» جایگاه مناسبى در میان آثار بعدى امامیه یافته است، چنانکه محمدتقی مجلسی، علامه مجلسی، شیخ حر عاملی، فیض کاشانی و سید هاشم بحرانی به این کتاب اعتماد نموده و از آن نقل کرده‌اند. 🔸محتوای کتاب مطالب تاریخى کتاب «الهدایة الکبرى»‏ به شیوه حدیثى بیان شده و مؤلف سلسله اسناد خود را بیان کرده است. ابواب چهارده‌گانه کتاب به اعتبار چهارده معصوم (علیهم‌السلام) تنظیم شده و هر باب به دو قسمت اصلی تقسیم می‌شود: قسمت اول کلیاتی درباره تاریخ هر معصوم از احوال شخصى است و قسمت دوم به ذکر روایات مختلف با ذکر سلسله اسناد مشخص می‌پردازد که غالب اسناد به ائمه منتهى مى‌شود و در آنها معجزات و کرامات هر معصوم شامل تعیین مصادیق علم غیب او، تصرف او در نظام تکوین همچون زنده کردن مردگان و طی‌ّ الارض و نیز سخن گفتن به زبانهای گوناگون و نیز سخن گفتن با حیوانات و... ذکر می‌شود. 🔸حجم مطالب درباره هر معصوم متفاوت است، چنانکه درباره امام زمان (علیه‌السلام) حجم بیشتری اختصاص داده شده است. همچنین ذکر روایاتی درباره رجعت، به ویژه روایت مفصل مفضّل بن عمر از امام صادق (علیه‌السلام) است. پانزدهمین بخش کتاب که در نسخه چاپی حذف شده است، درباره ابواب دوازده‌گانه ائمه (علیهم‌السلام) می‌باشد. از مطالب ارزشمند این کتاب، ذکر تفصیلی دیدگاهها و اعمال یاران فارس‌ بن‌ حاتم قزوینی که در کمتر کتب رجالی و تاریخی شیعه یافت می‌شود، وضعیت جامعه شیعی بعد از شهادت امام عسکری (علیه‌السلام) و فعالیتهای جعفر کذاب است. کتاب •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135
ا ﷽ ا 🍀حسین بن حمدان خصیبی و کتاب « الهدایة الکبری» نویسنده: دکتر نعمت الله صفری فروشانی 🔸چکیده مقاله حسین بن حمدان خصیبی از راویان بزرگ معتقد به امامت امامان دوازده گانه در دوره غیبت صغری و سالهای آغازین غیبت کبری است که در عین حال مورد احترام فراوان فرقه نصیریه نیز می باشد. او دارای اندیشه های خاصی بوده که وی را از امامیه جدا می ساخته است و لذا رجالیون متقدم او را به شدت تضعیف کرده اند، اما رسوباتی نه چندان اندک از اندیشه های او در جوامع امامیه نفوذ پیدا کرده است. کتاب الهدایة الکبرای او از آنجا که از قدیمی ترین متونی است که با ذکر سلسله اسناد در صدد اثبات امامت و وصایت تک تک ائمه از راه بیان معجزات می باشد، برای ریشه یابی چگونگی نفوذ این اندیشه در میان شیعه امامیه که بعدها با نگارش کتب فراوان و احیاناً حجیم پیگیری شد، می تواند بسیار مفید باشد. علاوه بر آنکه ذکر برخی از وقایع تاریخی مربوط به اختلافات درون گروهی شیعه، ذکر اسنادی که در متون امامیه کمتر یافت می شود و نیز بیان مطالبی از غالیان که در کتب معتبر روایی امامیه مفقود است، از دیگر جهات اهمیت این کتاب است. مطالعه کامل مقاله 👌👇 مقاله کامل 👇 https://hawzah.net/fa/Magazine/View/2691/6558/76246/%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%86_%D8%AE%D8%B5%DB%8C%D8%A8%DB%8C_%D9%88_%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8_%C2%AB_%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%AF%D8%A7%DB%8C%D8%A9_%D8%A7%D9%84%DA%A9%D8%A8%D8%B1%DB%8C%C2%BB کتاب •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135
ا ﷽ ا 📚 غلو سیاسی و سختگیریهای قمیها نسبت به آن ؟ استاد سید احمد مددی: 🔸این احتمال هست و شواهدی داریم که یکی از لوازم خطّ غلو این بوده که يك عدّه از آنها تمایلاتی به خطّ شعوبی (تعصبات قبیله ای) و به اصطلاح غلو سیاسی داشتند داشتند و غلوّ سیاسی هم در قم مقبول نیفتاد. مثل سهل بن زیاد را که مرحوم احمد بن محمّد بن عیسی از قم بیرون کرد و در كتاب نجاشی دارد: «شهد علیه أبو جعفر أحمد بن محمّد بن عیسی بالکذب والغلوّ، وأخرجه من قمّ» به نظر ما غلوّ سیاسی است، نه این‌که دروغ بگويد. این شهادت به غلوّ به نظر ما درست بوده و به احتمال قوی سهل بن زیاد که اهل تهران (ری) بوده، دارای غلوّ سیاسی و به احتمال بسیار قوی تمایلات فرقه‌گرایانه (نژادپرستانه و مثلاً شعوبیّت و ضدّ عرب) هم داشته. اين کذب هم کذب غلوّ است، نه این‌که خیال کنیم دروغ می‌گفته؛ چون معنا ندارد که اين شخص کذّاب (دروغگو) باشد و کلینی این همه حدیث از او نقل کند. منظور از کذب غلو هم همان ملازماتی است که داشته و مثلاً یکی از ملازمات اجتماعی خارجی‌اش آن بوده که چون دنبال قضایای سیاسی و تند بودند، روی قضایای علمی ديگر آن دقّت‌های لازم را نداشتند. احتمال دارد سهل بن زیاد که خودش راوی کتب است (مثلاً کتاب‌های بشّار، حسن بن علی زیتونی و کتاب‌های زیاد دیگری را نقل کرده) و از امام (ع) چیزی نشنیده، در این نقل‌ها دقیق نبوده. ما این را در اصطلاح «کذب غلوّی» می‌گوييم، نه این‌که کذب واقعی باشد. در این ریزه‌کاری‌هایی که الآن در میان ما متعارف است (که مثلاً در متن «فا» باشد یا «واو»، «لأنّ» باشد یا «فإنّ») خیلی دقّت نمی‌کند، وگرنه اصلاً معقول نیست که شخصی کذّاب باشد و شهد علیه أحمد بن محمّد و باز کلینی صدها حدیث از او نقل کند. نکته همان است که اساس آن غلوّ سیاسی است و غلوّ سیاسی فی نفسه مشکل نبوده. شاید مثلاً تندرو بودند. محمّد بن اورمۀ قمی پیشی قمی‌ها متّهم شد که او هم از خطّ غلوّ است. لذا یکی را فرستادند که ترورش کند، دید که از اوّل شب تا صبح مشغول نماز است. حالا یا عمداً فهمیده که می‌خواهند ترورش بکنند از شب مشغول نماز بوده و یا واقعاً اهل تهجّد بوده. طرف دید که این نماز می‌خواند، دست از ترور کشید. ما احتمال می‌دهیم (نتوانستیم خیلی شواهد خارجی پیدا کنیم) غلوّ او هم سیاسی باشد. 📚منبع👇 http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=2061 قمی •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135
.ا ﷽ ا ✅ «برخی از اموری که امروزه از ضروریات مذهب شمرده می‌شود، در زمانِ قدما غلو دانسته می‌شده است» ✔️ علامه مامقانی(ره): 🔹 «أنّ الرمي بالغلو في كلمات الأوائل لا يعتنى به،لما مرّ في الفوائد و الأثناء مراراً من أنّ القدماء كانوا يرمون بالغلو بمجرّد القول بمنقبة للأئمّة (عليهم‌السلام) هي الآن من الضروريّات عند أهل المذهب، كما لا يخفى على الخبير بأحوالهم.» 📚نردبان فقاهت 📚 تنقيح المقال في علم الرجال، المامقاني، الشيخ عبد الله ج22 ص136 •┈┈••✾••┈┈• @qalalsadegh135