📌در بنای جمهوری اسلامی دو عنصر «دین» و «دانش» عمده‌ترین عناصر تشکیل‌دهنده هستند؛ 📍دین مردم و دانش جوانان ما، توانسته‌اند در بسیاری از میدان‌های مختلف دشمن را وادار به عقب‌نشینی کنند. بعد از این هم همین‌جور خواهد بود. 📍آنچه استکبار جهانی و در رأس آن، آمریکای جنایتکار با آن مخالف است، همین دین شما و دانش شما است.  📍ملّت ایران به توفیق الهی دین خود را و دانش خود را رها نخواهد کرد. 📍ما در راه تقویت ایمان دینی‌مان و در راه گسترش و عمق دانشهای متنوّع و گوناگون خودمان، قدمهای بلندی برخواهیم داشت 📍و به فضل الهی و به کوری دشمن خواهیم توانست ایران را به اوج ترقّی و اوج افتخار برسانیم؛ 📍ملّت ایران این توانایی را دارد و ان‌شاءاللّه به توفیق الهی این توانایی را اِعمال خواهد کرد و به نتیجه خواهد رساند. ✍امام خامنه‌ای ۱۴۰۴/۰۵/۰۷ با عدالت یاوران قصد همراه شوید 👇 https://eitaa.com/qasd_ir

📌جانمایی جدید و بازتعریف نقش ایران در اقتصاد جهان2 📍این گزارش نکات و تحلیل‌های ارزشمندی در مورد جانمایی اقتصاد ایران در نظم جدید اقتصادی در حال شکل‌گیری در جهان دارد. ✍️دکترمحمدجواد توکلی با عدالت یاوران قصد همراه شوید 👇 https://eitaa.com/qasd_ir

📌 اقتصاد اربعین؛ اقتصاد معنویت! دکتر مهدی زریباف، معاون اقتصادی سابق مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری: ▫️اقتصاد اربعین اقتصاد معنویت، اقتصاد انسانیت، اقتصاد الهی، اقتصاد محبت و عشق، اقتصاد شرف، اقتصاد ایثار و وفاداری، اقتصاد راه، اقتصاد علوی، اقتصاد مهدوی، اقتصاد احسان و اقتصاد خدایی و اقتصاد حسین است. 📍الگوی اقتصاد حسین، تامین حقوق و رفع نیاز تا رسیدن به مقصد است. در این اقتصاد منفعت طلبی، طمع، فقر، انحصار، تعارض منافع، دزدی، غارت، استثمار، مکر، حیله، وحشی‌گری و شیطان وجود ندارد. در این اقتصاد انسان انسان است و نه یک حیوان وحشی. 📍بنابراین بخوبی می‌توان دریافت که علم اقتصاد مدرن و یا همان متعارف به بهانه بازار و عرضه و تقاضا چه جنگلی را به ارمغان آورده وچه وحشی‌گری را بربریت با زور بوجود آورده. بخوبی می‌توان دریافت که اقتصاد اربعین یعنی فرار از اقتصاد شیطانی غرب مدرن! #اقتصاد_اربعین با عدالت یاوران قصد همراه شوید 👇 https://eitaa.com/qasd_ir

🔰#اقتصاد_مردمی در آینه زمان و مکان #اقتصاد_اربعین است. مغالطه‌های مختلفی در جریان اقتصاد #اربعین وجود دارد برای قضاوت درست، باید به نقش پدیده زیارت اربعین در ارتقای سرمایه انسانی جامعه، تقویت سرمایه اجتماعی اعتماد عمومی و ارتقای سرمایه فرهنگی و اخلاقی جامعه توجه کرد. علاوه بر اینکه باید در ترسیم هدف توسعه و پیشرفت تجدید نظر کرد. مسافران زیارت اربعین تنها چند هزار دیناری هزینه نمی‌کنند که از کفشان رفته باشد، آنها روح خودشان را صیقل و جلا میدهند و در واقع سرمایه گذاری می‌کنند. در دوره زیارت اربعین خون تازه‌ای به رگهای خشکیده صنعت گردشگری کشور دمیده می‌شود که آسیب‌های جدی از رکود اقتصادی و بروز بیماری کرونا دید. تقویت تبادلات اقتصادی کشور با عراق هم دستاوردی مادی برای سفر اربعین است، عراقی‌ها متقابلا به ایران سفر خواهند کرد و حتی بیشتر از ما هزینه خواهند کرد. نهاد زیارت اربعین سرمایه انسانی جامعه را در یک فضای تعاملی بین المللی ارتقا می‌دهد. در کارگاه اجتماعی اربعین، مشارکت کنندگان کار گروهی و تعامل دست جمعی را یاد می‌گیرند و تمرین می‌کنند. یاد می‌گیرند که چگونه با هم کار کنند. نتیجه این تعامل گروهی تقویت سرمایه اجتماعی اعتماد است. نهاد زیارت اربعین فرصتی است برای اصلاح فرهنگ اقتصادی و بهره‌گیری از سرمایه فرهنگی و معنوی برای سرعت بخشیدن به آهنگ رشد و توسعه کشور. از جمله فرایندهایی که باعث تحقق اقتصاد مردمی میگردد استفاده از ظرفیت اربعین می‌باشد. در مدل اربعین؛ فراگیری مشارکت مردمی در سطح بالایی قرار داشته و نیز تامین مالی، سیاست‌گذاری، مدیریت، نظارت و اجرای مردمی دارد. اقتصاد اربعین کلان راهبرد اقتصاد مقاومتی در راستای اخراج آمریکا از منطقه و رمز آزادی اقتصادی منطقه پر ظرفیت غرب آسیاست. اقتصاد اربعین تامین حقوق و رفع نیاز تا رسیدن به مقصد است. اقتصاد اربعین، قدرت‌نمایی اقتصاد مردمی است. خاطرات خوش این سفرها، می‌تواند مقدمه گسترش مبادلات تجاری، فنی و اقتصادی میان کشورهای منطقه، به ویژه دو ملت ایران و عراق باشد...! ✍محمدحسن دهقانی 🔻پژوهش‌های مدیریت و اقتصاد🔻 https://eitaa.com/dehghani_org https://ble.ir/dehghani_org

📍۵۸ درصد از واردات ایران از امارات و چین انجام می‌شود. ۳۱ درصد از امارات و ۲۷ درصد از چین! امارات چیزی تولید نمی‌کند و این عدد بازصادرات کالاهای چینی به ایران است! 📍چرا اصرار دارید به جای کار مستقیم با یوآن؛ با درهم امارات کار کنید؟ 📍چرا اقتصاد ایران را به امارات که ادعای ارضی درباره خاک کشورمان دارد وابسته کرده‌اید؟ با عدالت یاوران قصد همراه شوید 👇 https://eitaa.com/qasd_ir

📌 اقتصاد کشور تحت سلطه دلار و مبتلا به سرطان خام‌فروشی است / مجلس باید به دنبال ریل‌گذاری جدید در نظام اقتصادی باشد / مالکیت عمومی انفال، شاه‌کلید تحول اقتصادی / ضرورت خروج مجلس از انفعال راهبردی. 🖇 http://icana.ir/x5qX2 🎙 روح‌الله ایزدخواه نماینده مردم تهران در مجلس #انفال با عدالت یاوران قصد همراه شوید 👇 https://eitaa.com/qasd_ir

📌پیشرفت در وضعیت آتش‌بس: ارزیابی راهبردی ایتان از توسعه ایران در دوران جدید در این گزارش محورهای خوبی مطرح شده است، هرچند برخی پیشنهادها از جمله ایده‌های مرتبط با گران سازی انرژی مناسب نیست، ولی برخی ایده‌های عملیاتی مطرح شده برای بازتعریف نقش ایران در نظم جدید جهانی قابل تامل است. با عدالت یاوران قصد همراه شوید 👇 https://eitaa.com/qasd_ir

مخارج نظامی به صورت درصد از تولید ناخالص داخلی؛ مقایسۀ ایران با اسرائیل، آمریکا و عربستان سعودی. مربوط به یادداشت «اقتصاد سیاسی نظامی گری در ایران» #مسیرجهاد با عدالت یاوران قصد همراه شوید 👇 https://eitaa.com/qasd_ir

📌اقتصاد سیاسی نظامی‌گری در ایران؛ درس‌هایی از جنگ دوازده روزه 📍حضور نظامیان در ارکان تصمیم‌گیر سیاستی و اقتصادی، همواره یکی از موضوعات مناقشه‌برانگیز در تحلیل توسعه ایران بوده است. منتقدان توسعه‌گرا معمولاً از منظر هنجاری به این مسئله نگریسته‌اند: این‌که نظامی‌گری مانع توسعه یا از اقتدارطلبی و سرکوب سیاسی برمی‌خیزد. بااین‌حال، چنین رویکردهایی نمی‌توانند عمق پدیده را روشن نمایند. یادداشت حاضر بنا دارد تا پدیدۀ نظامی‌گری را از منظر اقتصادسیاسی و حافظۀ تاریخی بازخوانی کند و آن را نه یک انحراف، بلکه به‌مثابۀ برون‌داد عقلانیتی خاص برشمارد؛ عقلانیتی که در متن تجربه‌های مکرر تهدید، اشغال، فروپاشی، تحریم و منطق بقاء شکل گرفته و نهاد نظامی را به‌مثابۀ ضامن هستی سیاسی کشور بازتولید کرده است. ایران معاصر، از شکست‌های قاجار و اشغال متفقین، تا کودتای ۱۳۳۲، جنگ هشت‌ساله، و تحریم‌های چندلایۀ بین‌المللی، با نوعی «تهدید بقای سرزمینی» مواجه بوده است. این نگرانی، در ناخودآگاه دولت‌-ملت ایران، عقلانیتی بقامحور را شکل داده است: این‌که بقای سرزمینی بدون اقتدار نظامی ممکن نیست. این منطق، در گذر زمان به یک «وابستگی به مسیر طی‌شده» تبدیل شده است: حتی در شرایطی که تهدیدات فروکش کرده‌اند، ساختار تصمیم‌گیری هم‌چنان به قواعد دوران بحران وفادار می‌ماند. بدین‌ترتیب، نهاد نظامی نه‌تنها در ساختار دفاعی بلکه در نظم سیاسی-اقتصادی کشور نیز به‌مثابۀ یکی‌از «ستون‌های عقلانی نظم سیاسی» باقی مانده است. اما درعین‌حال، یک نکتۀ مهم و شاید در نگاه نخست متناقض وجود دارد: در مقایسه با کشورهایی چون عربستان سعودی و اسرائیل، ایران سهم بسیار کمتری از تولید ناخالص داخلی خود را صرف مخارج نظامی کرده است. مطابق نموداری که به پیوست ارسال شده است داده‌های رسمی از 1960 تا 2023 نشان می‌دهند که میانگین سهم مخارج نظامی از تولید ناخالص داخلی بدین صورت است: ایران: 3.97 درصد، اسرائیل: 11.9 درصد، آمریکا: 5.33 درصد، عربستان سعودی: 10.79 درصد. این یعنی ایران با نوعی نظامی‌گری نهادی، ولی نه لزوماً پرهزینه، مواجه است؛ نهاد نظامی در مرکز عقلانیت سیاسی حضور دارد، اما سهم آن از بودجۀ عمومی نسبتاً پایین است. حضورش بیشتر در ساختار قدرت است تا در محاسبات بودجه‌ای. این نکته، علاو‌بر آن‌که نشان می‌دهد، قدرت نظامی الزاماً با هزینه‌های هنگفت همبسته نیست، پرسش مهم‌تری را پیش می‌کشد: آیا در پرتو تحولات اخیر مانند جنگ دوازده‌روزه، نباید در چینش منابع و بازتعریف اولویت‌های نظامی بازاندیشی کرد؟. جنبۀ مغفول دیگری نیز از بحث وجود دارد. از یک‌سو، نهاد نظامی بر پایه منطق تهدید و اقتدار متمرکز است؛ از سوی دیگر، منطق توسعه (آن‌چنان که مروجان قرائت خاصی از توسعه در ایران می‌گویند)، عقلانیت اقتصادی بازار آزاد، و نهادهای مشارکتی بر گفت‌وگو، شفافیت، توزیع قدرت، و تخصیص کارا و بهینۀ منابع استوارند. این دو منطق، در بنیادهای خود با یکدیگر در کشمکش‌اند. نتیجۀ این کشمکش، چیزی است که آن را به‌طور همزمان «تناسب نهادی جزئی و عدم‌تناسب نهادی عمومی» نامیده‌ام، ساختاری که از یک حیث با منطق بقاء و تهدید سازگار و متناسب است (تناسب نهادی جزئی)، اما در ظاهر با نهادهای توسعه‌گرا، عقلانیت مدنی، و مشارکت اجتماعی در تعارض می‌افتد (عدم‌تناسب نهادی عمومی).کدام منطق باید خود را با دیگری تطبیق دهد؟ آیا توسعه باید در چارچوب منطق امنیتی بازتعریف شود؟ یا باید منطق امنیتی در خدمت پروژه توسعه بازسازی شود؟ پاسخ اولیه چنین است: تا زمانی که جامعه در وضعیت تهدید مستمر یا اضطرار قرار دارد، منطق بقاء دست بالا را خواهد داشت. اما توسعه‌یافتگی پایدار زمانی ممکن می‌شود که دولت بتواند نهاد نظامی را از یک «ستون بقاء» به «ضامن اقتدار ملی در چارچوب قانون» تبدیل کند. ایران امروز در آستانه چنین بازتعریفی قرار دارد: یا از منظر اقتصادسیاسی نظامی‌گری به بازسازی نسبت نهاد نظامی و نهاد توسعه تن می‌دهد، به‌نحوی که به درکی از توسعه برسد، یا خود را در منطق تهدید بقاء محدود سازد. آن‌چه باید تحلیل کرد، نه صرفاً شدت حضور نظامی، بلکه نحوۀ ادغام آن با عقلانیت توسعه است؛ زیرا «توسعه، در نهایت، بدون امنیت میراست؛ و امنیت، بدون توسعه، سترون». ✍️علیرضا رعنائی | حافظۀ تهدید، تناسب نهادی جزئی، مخارج نظامی و منطق توسعه #مسیرجهاد با عدالت یاوران قصد همراه شوید 👇 https://eitaa.com/qasd_ir

📌کدام حسین را قبول داری!؟ #فیلم #اخلاقی #تربیتی با عدالت یاوران قصد همراه شوید 👇 https://eitaa.com/qasd_ir

📌اربعین و اقتصاد انسان ایمانی نگاه اقتصاد لیبرال به انسان 01:00 تصویر فرهنگی از انسان 07:00 اقتصادنا و اقتصاد اسلامی 13:30 انسان، مال و واسطه غیب 21:30 اربعین، انسان و مال 27:00 دهش در سنت 37:00 نابینایی نظریه اقتصاد بازار 44:00 پرسش و پاسخ 50:00 🎙علی سعیدی #اقتصاد_اربعین با عدالت یاوران قصد همراه شوید 👇 https://eitaa.com/qasd_ir

📌 اقتصاد آزاد در جامعهٔ اسلامى؛ فراهم کردن امکانی که اغلب افراد جامعه بتوانند از انفال و معادن استفاده بکنند و نه یک عده افراد دارای ثروت‌های انباشته! 📍"بهترين راه براى اينكه آزادى اقتصادى تأمين بشود در يك جامعهٔ اسلامى، اين است كه حكومت اسلامى و دولت اسلامى سياستى اتخاذ بكنند و قوانينى وضع بكنند كه بر طبق آن قوانين همهٔ افراد در جامعهٔ اسلامى قادر باشند آزادانه فعاليت اقتصادى كنند و همهٔ قشرهاى مردم از فعاليت اقتصادى خود بتوانند بهره‏مند بشوند؛ اين يكى از آن وجوه امتياز و جدائى بين نظام اسلامى در اقتصاد و نظام‌های غربى است. 📍در نظام‌های غربى اگرچه به‌حسب ادعا، به‌حسب قوانين معمولى و اساسى مردم آزادند كه فعاليت اقتصادى داشته باشند، اما در حقيقت اين آزادى متعلق به همهٔ مردم نيست؛ اين منابع عظيم ثروت، اين درياها، اين منابع طبيعى، اين دشت‌های حاصلخيز، اين معادن، این‌همه امكاناتى كه جزو ثروت‌های عمومى جامعه محسوب می‌شود، اينها این‌جور نيست كه راحت در اختيار همهٔ قشرهاى جامعه قرار بگيرد و هر كسى بتواند بر روى آن بهره‏بردارى و كار بكند و منتفع بشود، بلكه آن كسانى عملاً و واقعاً آزادند كه داراى ثروت‌های انباشته و زياد هستند، كه سررشتهٔ اقتصاد جامعه... در دست آنهاست؛ آنها هستند كه در حقيقت از منابع ثروت استفاده می‌کنند و بر آنها تسلط و سيطره دارند و استفاده و بهره‏بردارى را آنها می‌کنند و آنها فضا را براى استفادهٔ عموم جامعه تنگ كردند؛ 📍يك عدهٔ معدودى آزادانه تلاش می‌کنند، فعاليت می‌کنند، ثروت درمى‏آورند، معادنى دارند، معادن ديگرى را می‌گیرند؛ كارخانجاتى دارند، كارخانجات ديگرى را ايجاد می‌کنند، داير می‌کنند؛ زمین‌هایی دارند، زمین‌های ديگرى را به آن اضافه می‌کنند؛ از درياها استفاده می‌کنند، از همهٔ منابع طبيعى در حقيقت يك عده معدود از جامعه استفاده می‌کنند؛ ديگران چه کسبهٔ جزء، چه كارگران، چه كارگران معادن، چه كارگران كشاورزى، چه كارگران كارخانجات، در حقيقت ريزه‏خوار خوان آنها و استفاده‏كننده از زيادى ثروت آنها و گوشهٔ سفرهٔ آنها هستند؛ خودشان امكان تلاش، امكان توليد، امكان بهره‏بردارى، امكان كار سازنده، امكان توليد ثروت به آن معناى حقيقى ندارند. 📍پس راه اينكه ما اقتصاد آزاد را به معناى حقيقى خودش در جامعه به وجود بياوريم، اين است كه از اين انحصار جلوگيرى كنيم؛ امكانى در جامعه به وجود بيايد كه اغلب افراد جامعه، بيشتر قشرهاى جامعه يا همهٔ كسانى كه قدرت كار دارند، اينها بتوانند از امكانات طبيعى، از زمين، از دريا، از انفال، از دشت‌ها، از مراتع استفاده كنند... پس بنابراين راه درست اقتصاد آزاد در جامعهٔ اسلامى اين نيست كه ما اين آزادى را فقط در اختيار آن كسانى قرار بدهيم كه قدرت مانور اقتصادى دارند، بلكه علاوهٔ بر اينكه افرادى كه قدرت حركت و فعاليت اقتصادى دارند، آنها بايد كار اقتصادى بكنند، بايد وضع جامعه، نظام جامعه، قوانين جامعه، كيفيت ارتباطات جامعه به شكلى باشد كه همهٔ مردم، يعنى همهٔ آن كسانى كه قدرت كار دارند، آنها همه بتوانند فعاليت آزاد اقتصادى كنند و از كار خودشان منتفع بشوند". 🎙مقام معظم رهبری خطبه‌ در نماز جمعه‌ تهران، ۱۳۶۶/۰۷/۲۴ #انفال با عدالت یاوران قصد همراه شوید 👇 https://eitaa.com/qasd_ir