برگزیده همه ی کسانی که در مسابقه ی عاشقی شرکت کرده بودند، حالا کنار مزارش بودند انفجار شد. حاج قاسم در مدخل بهشت ایستاده بود. برندگان می آمدند. #شهدای_کرمان سرکار خانم زهره باغستانی میبدی #سرای_اهل_قلم_میبد

"برترین آفریده ی خدا، تسلیت" دستهایم را گره کرده و به تلویزیون خیره شده بودم. آمار می دادند، ۲۰ نفر، ۳۰ نفر، ۵۰ نفر و همینطور آمار شهدا بالا می رفت. اینگونه اعلام کردند: صبح امروز، چهارشنبه ۱۳ دی ماه ۱۴۰۲ همزمان با سالروز ولادت فاطمه ی زهرا (س) و سالگرد شهادت حاج قاسم سلیمانی، درب ورودی گلزار شهدای کرمان بمب گزاری شده است و تعداد زیادی از هموطنان عزیزمان شهید و یا مجروح شدند. حال عجیبی داشتم. زخم، خون، گریه، ناله، فریاد...، خدای من چه بر سر خلقت برتر تو آمده است؟ مگر تو نگفتی انسان برترین مخلوقات من است؟ برتر از حیوانات، نباتات و تمام آفریده هایت؟ به کجا رسیده ایم؟ چه به سرمان آمده است؟ سیاه، سفید، با هر قوم و جنسیت و نژادی، با هر دین و مذهبی، مگر هم نوع و هم جنس نیستیم؟ مگر همه ی ما انسان نیستیم؟ مگر سعدی این چنین نگفت: بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند؟ به فلسفه ی اینکه مردم من با چه نیتی و برای چه کاری به کرمان سفر کرده اند، کاری ندارم. به اینکه برای چه کودک ۶ ماهه بدون اراده و اختیار همراه مادر، پدر و خواهرش به گلزار شهدا رفته نیز فکر نمی‌کنم. حتی به اینکه آن بشر با چه عقیده و طرز فکری و یا تحت تاثیر کدام مکتبی این کار را کرده نیز برایم مهم نیست. تنها به این مسئله می اندیشم که گوهر آفریده ی خدا، آن بشر برتر مخلوقات با چه وجدان و انسانیتی که زاده ی درونی هر مخلوقی ست، دست به چنین کاری زده است؟ در این لحظه به یاد حرف دکتر شکوری افتادم که گفته بود دنیا جای خیلی بدی است ولی ارزش جنگیدن دارد. و من با خودم زمزمه میکنم: راستی به چه قیمتی؟ نویسنده: آمنه آقایی میبدی #سرای_اهل_قلم_میبد

سرکار خانم انسیه طاهره آقایی #سرای_اهل_قلم_میبد

🖤🥀 (نو سروده ای تقدیم به شهدای حادثه‌ی تروریستی کرمان) نگاه کن به تنم جای زخم تازه ببین ببین دوباره دمیده‌ست لاله روی زمین دوباره مام وطن دیده های تر دارد ز داغ تازه ی خود دست بر کمر دارد چکیده خون کسی یا که نه بهار شده؟! کنار مرقد سردار لاله زار شده بیا و روضه بخوان ،روضه های کرببلا هوای کشور ما شد هوای کرببلا دوباره حرمله ها تیر بر کمان دارند و سمت حنجره‌ی کودکان نشان دارند دوباره هر طرف افتاده پیکری خونین شده ست کوچه ، خیابان ز خونشان رنگین اگرچه دشمنیِ خصم کم نخواهد شد ببین که قامت ما نیز خم نخواهد شد زمین نمیخورد این کوه با نظرهاشان خزان نمیشود این باغ با تبرهاشان به خاک می کشد این خون سپاه دشمن را نوید می دهد این غم قرار روشن را «به دیده ی ترِ ما رنگ یأس و رخوت نیست» ببین که آرزوی ما به جز شهادت نیست (ا.ب) ✍🏻 🥀🖤 #مثنوی #سردار_دلها #زائران_حاج_قاسم #شهدای_تروریستی @ah_barzegar

شعر شاعر جوان میبدی، آقا امیرحسین برزگر عزیز🖤❤️🖤

دختر شهید ۲ ساله رنگ کاپشن صورتی با گوشواره قلبی😭 از این خون ها جوانه ها سرخواهد زد محکمترین سروها در عمیق ترین دشتهای خون می رویند و نهال‌های بزرگی و عظمت را آبیاری می کنند یک قطره از این خون ها هم گم نخواهد شد هدر نخواهد رفت چون این نظام خلقت همه چیزش روی حساب کتاب است خون معصوم تاریخ را متحول می کند خون کودک دو ساله ما خدا می داند که چه کار خواهد کرد و خدا با آن چه برنامه ای دارد. ما به خون بیشتر از هر چیزی امیدورایم این را امام ما به ما یاد داده است وقتی که تاریخ اسلام قفل شد و دیگر اینقدر صحنه ی جامعه و تاریخ سیاه و مبهم و غبارآلود شده بود گفت اگر دین جد من جز با کشته شدن من استوار نخواهد ماند پس ای شمشمیر ها مرا دریابید اینجا فقط خون می توانست اسلام و همه‌ی تاریخ انبیا و جبهه ی حق را نجات دهد یعنی وقتی هیچ کاری از پیش نمی رود اینجا خون پیش برنده هست و این همان راز خون است پیچیده ترین راز عالم راز خون است؛ حافظ اگر گفت که راز دهر کمتر جوی که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را اوج راز دهر راز خون است که کسی نمی تواند از سر آن باخبر شود این مبالغه نیست چون خود امام ما گفت خون من از جوشش باز نخواهد ایستاد خون خاصیت جوشندگی دارد و ظالم را در خودش ذوب و گم می کند. امکان ندارد اتفاقی برای عناصر حق در این عالم رخ بدهد که ورای ظاهری اون اتفاق، یک عظمت خاص تری وجود نداشته باشد که جبهه ی حق را امیدوار کند قیام کربلا را ما اینجور تفسیر می کنیم هر قدر بزرگتر جنبه ی ملکوتی آن قویتر. و اکنون عالم خلقت با این خون های پاک مواجه شده است و ما امروز بیشتر از همیشه امیدواریم

متن یکی از بزرگواران تحلیلگر آقای علیرضا زارع 👆🦋👆