📝 چرا می‌خواهند پلیس را آویزان کنند؟ #دانشطلب 🔸 علی علیزاده در گفتاری با عنوان «ربات‌ها مشغول کارند، انقلاب‌های مجازی را چه کسانی پیش می‌برند؟» حرف‌هایی درباره خشونتِ پلیس زده که به نظر همساز نمی‌آیند. چون ممکن است شبیه این تعارض در ذهن دیگران هم باشد نگاهی به آن می‌اندازیم. 🔹 ابتدا درباره حادثه نازی‌آباد یعنی حمله دستجمعی نیروهای ضدشورش به یک اغتشاشگر و شلیک آخرین نفر به او، از دقیقه ۱۰ به بعد می‌گوید: 🔸 «پلیس گفته ما این [نیروهای ضدشورش] را به زودی دستگیر خواهیم کرد. این کافی نیست! باید اینها را بیاورید در تلویزیون و آویزان کنید تا مردم ببینند شما واقعا مماشات ندارید،... چگونه رئیس پلیسی که در نازی‌آباد مسئول بوده هنوز با اردنگ اخراج نشده و سر کار است، اصلا باورکردنی نیست، شما با امنیت ایران چه کار می‌کنید؟ دارید زیر امنیت ایران دینامیت می‌گذارید، نفوذی هستید؟ از اسرائیل دستور گرفتید؟» 🔹 در ادامه در توضیح اینکه خشونت، شغلِ پلیس است و اگر اشتباه کنند در دادگاه و رسانه سلاخی نمی‌شوند از دقیقه ۲۶ به بعد می‌گوید: 🔸 «پلیس باتوم و تفنگ دستش است، سرباز هستند و قانون هم تا حد زیادی طرف‌شان است. در اقصی نقاط جهان وقتی کارهای غیرمشروع انجام می‌دهند حکومت‌ها نمی‌آیند آنها را بگیرند. بارها گفتیم در آمریکا بعد از دویست سال یک فقره سربازی که جورج فلوید را [کشت زیر فشار بردند]، آنهم اگر جلوی دوربین اتفاق نیافتاده بود به سرباز دست نمی‌زدند. در همین انگلیس از هزار نفری که در بازداشت موقت کشته شدند شاید دو سه فقره بوده که پلیسِ مسئول را گرفتند و توبیخ کردند. پلیس همیشه از خودش حمایت می‌کند و حکومت‌ها همیشه پشت پلیس می‌افتند متأسفانه. ما معتقدیم پلیس، هر پلیسی در هر کشوری، باید زیر نظارت باشد». 🔹 اولی آرمان‌گرایانه است که احساسی هم شده اما دومی واقع‌گرایانه و انتقادی. کدام را باید انتخاب کنیم؟ توقع یک رفتار آرمانشهری از پلیس ایران؟ یا ارجاع به حرفه‌ای‌ترین پلیس‌ها در جهان و توقع نزدیک شدن به رفتار آنها؟ 🔸 پیچیدگی وقتی بیشتر می‌شود که به پیامدها توجه کنیم: اگر با پلیس و نیروی امنیتی برخوردهای تند کنند یا در رسانه روی ادب کردن‌شان مانور بدهند تبعاتش به سمت فرماندهی برمی‌گردد: عده قابل توجهی از مأموران کار را رها می‌کنند یا در انجام وظیفه سُست می‌شوند یا حتی با مافوق‌شان درگیر خواهند شد. 🔹 سرمایه اجتماعی (به معنای تخصصی آن در جامعه‌شناسی یعنی همبستگی و احساسِ دین بین اعضای گروه و جامعه) در نیروهای نظامی بسیار تعیین‌کننده است. پلیسی که در رسانه بی‌آبرو شود اول ابهت و ترس از خودش را بین مجرمان از بین برده و در مرحله بعد و مهم‌تر از آن سرمایه اجتماعی در نیروهایش را به باد داده. 🔸 فیلم «سقوط شاهین سیاه» و فیلم «موصل» نمونه‌های مثال‌زدنی برای بازنمایی و تبلیغ همین حس برادری هستند آنقدر که لازم دیده‌اند گل‌درشت و شعاری حرف‌شان را بزنند. نیروی نظامی بدون «برادری با هم‌رزم» و «احساس دین به فرمانده» اصلا وجود ندارد چون در اولین حمله معلوم می‌شود چیزی جز دورهمی با لباس‌های مشابه نبوده. 🔹 نگاه حقوقی و شرعی را نمی‌توان کنار گذاشت: مأمور متخلف (ولو یک باتومِ اضافه زده باشد) باید مجازات شود اما چالش در بازتاب رسانه‌ای است آنهم با تعابیری مثل آویزان کردن. آنچه درباره سایر مأموران (مثل قضات یا داورهای فوتبال) جا افتاده غیر از آن درخواست احساسی است، یعنی انتظار نمی‌رود آنها را در محاکمه علنی ببینیم، مگر در جرایم بسیار بزرگ. 🔸 اما مردم چطور از برخورد اطمینان پیدا کنند؟ یک «سابقه» نیاز دارد و یک «لاحقه»: اولی با صداقت ساخته می‌شود و دومی آینده‌ای است که با اصلاح برخوردها نشان می‌دهند. اولی در ایران به شدت لطمه خورده و اعتمادِ بسیاری از مردم به حرف‌های مسئولان و فرماندهان از دست رفته. دومی هم در فشار وحشی‌گری‌های خیابانی رنگ‌ باخته. 🔹 مسئله نهایی توازن در برخوردها است: آیا با آشوب‌گران با چنان شدتی برخورد شده؟ یا با تأخیر، إن شاء الله گربه است، و مماشات مواجه‌ایم؟ آمار نزدیک به صد شهید امنیت چه معنایی می‌دهد؟ اگر توانستند محرکان و حامیان شورش را در تلویزیون آویزان و سلاخی کنند یا مثل ترکیه از همه جا بیرون بیاندازند احتمالا می‌توانند با پلیس هم چنان رفتاری داشته باشند. 🔸 پذیرفتن پلیس به عنوان «مدافع پراشتباه» دقیقا همان رفتاری است که پیش از این با امثال علیزاده و بسیاری از اصلاحطلبان شده. برخورد رسواکننده با مأموران متخلف ممکن است حسی شبیه به انتقام را ارضا کند و تشفی‌بخش باشد اما: یک‌طرفه به محاکمه رفتن خودزنی است و خودزنی در میانه جنگ سلام گفتن به فروپاشی. @qodsiyan

📝 جنگ جنگ رسانه‌ها است؟ #دانشطلب 🔸 بیش از ۱۷۰ روز از قصابی در پخش زنده گذشت و هنوز از قدرت رسانه می‌شنویم، می‌گویند جنگ جنگ رسانه است. چه تصویری تیزتر و برنده‌تر از کشتار نوزادان جلوی دوربین می‌توانید به دنیا بدهید تا بمباران متوقف شود؟ چرا مانعی پدید نیامد؟ ایران که هیچ، رسانه‌های ترکیه و قطر و باقی رسانه‌های عربی، آن همه چهره‌های منتقد و رسانه‌های مخالفِ جریان اصلی در غرب، و اینهمه شبکه‌های اجتماعی، چرا نتوانستند جلوی نسل‌کشی آنهم اینقدر آشکار و بی‌پروا را بگیرند؟ 🔹 بلایی که اسرائیل بر سر غزه آورد چند بار بدتر از زلزله بوده و تصاویری که هر روز در رسانه‌های جهان مخابره شد اصلا جایی برای بحث نمی‌گذارد. رسانه وقتی با قدرتِ سخت مواجه شود توانش از حد شوخی فراتر نمی‌رود. رژیم‌ِ اشعالگر و کودک‌کش اسرائیل سر جایش مانده و می‌تازد چون چند قدرت اتمی پشتش را گرفته‌اند نه اینکه در رسانه دستِ برتر را دارد! والا شکست اخلاقی از این مفتضح‌تر در رسانه ممکن نیست‌. 🔸 از فلسطین و عراق و افغانستان و همه جنایت‌هایی که آمریکا را رسوا کرده بگذریم. از یمن که رژیم عقب‌مانده و بی‌آبروی سعودی آنطور سفاکانه هشت سالِ تمام شخمش زد و رسانه‌های همه جهان حتی بعد از ماجرای خاشقچی نتوانستند خم به ابرویش بیاورند بگذریم. خود جمهوری اسلامی بهترین شاهد است که جنگ جنگ رسانه‌ها نیست. در رسانه کاملا شکست خورده، نه تنها در عرصه بین‌الملل که حتی در داخل هم بازی را باخته، اما سقوط نکرده. 🔹 یک تلویزیونِ رقت‌انگیز مثل منوتو توانست طیف بزرگی از متوهمان علیه‌ش بسازد که باور دارند پیش از انقلاب سوئیس بوده‌ایم! نه اینکه اکثر نقاط کشور شبیه افغانستان بود و تازه پس از انقلاب و با کارهای جهاد، عمران و آبادی کلید خورد. زامبی‌هایی که نمی‌دانند از دوره سازندگی به بعد آب لوله‌کشی و برق و جاده و گاز به بسیاری از روستاها رسید و تا دهه هفتاد خیلی از مردم تهران تلفن نداشتند. جانورانی تربیت کرد که فقط مسابقه هرزگی و فحاشی را می‌فهمند. 🔸 یک آشغال‌دانی به نام اینترنشنال لشکری مهیا کرد از وحوش آماده به شورش، از تجزیه‌طلب تا تروریست هر نیرویی که طالبِ ویرانی باشد را سرخط کرد تا در هر فرصتی کشور را به آتش بکشند. پدرِ حرامی‌اش بی‌بی‌سی فارسی هم گفتن ندارد، رسانه اصلی در طیف روشنفکر و غرب‌گرا بوده و بده بستانش با روزنامه‌های اصلاحطلب همچنان برقرار. از ۸۸ که جنگ خیابانی را داغ کرد و به بلندگوی افراطی‌ها تبدیل شد بر روی ترور و ویرانی تاخته و همچنان پروژه را ادامه می‌دهد. 🔹 جنگ در شبکه‌های اجتماعی هم یکطرفه بوده. علیرغم همه تلاش‌ها و هزینه‌ها جبهه براندازی دست برتر را داشته و با حمایت‌ها و لشکرِ ربات‌هایش از هر اتفاق کوچکی در کشور بحران پدید آورده. نماد پیروزی‌اش هم علینژاد. کافی است دو نفر در گوشه‌‌ای از خیابانی پرت در یک شهرستان جر و بحث‌شان شود یا زنی بی‌حجاب دعوا راه بیاندازد و جیغ داد کند، تا مدت‌ها همه شخصیت‌ها و دستگاه‌ها و رسانه‌های نظام مشغول زدن بر سر و کله خودشان هستند. شکست مگر چه شکلی دارد؟ 🔸 با همه این شکست‌های سنگین و خفت‌بار، با ترورِ انقلاب در رسانه‌های جهان به خصوص پس از گروگانگیری، با هجمه سنگینِ اسلام‌ستیزی و ایران‌ستیزی در چند دهه گذشته، با خودتخریبی در سینمای جشنواره‌ای و انتشارات مخالفین و موسیقی‌های پوچ و...، جمهوری اسلامی هنوز مانده چون اساسا جنگ جنگ رسانه‌ها نیست. چون زور دست بالای ساختار است و شکاف در قدرت نظامی رخ نداده. چون رهبری علیرغم همه اشتباهات در اعتماد کردن و فرصت دادن به معتدل‌ها، در چند موضع با اقتدار جلوی واگرایی را گرفته. 🔹 نظام مانده چون در کف خیابان فدائیانی دارد که برای هیچ رسانه‌ای تره خرد نمی‌کنند. خارجی‌‌ها که اصلا برایشان به حساب نمی‌آیند، حتی داخلی‌ها هم روی انگیزه‌شان اثری ندارند. رسانه یعنی چه؟! نظام مانده چون مذهبی‌ها به طور کامل از نظام ناامید نشده‌اند و همین ساختارِ بیمار را به مراتب بهتر از فروپاشی می‌دانند. پشتیبانی مردمی و مذهبی نظام بسیار ضعیف شده نه به خاطر رسانه! چون عملکردِ بد ده‌ها بار موثرتر از رسانه است. 🔸 مهم‌ترین مدافع جمهوری اسلامی در رسانه سلامی و ذبیح‌پور و رضوانی بوده‌اند. حتما اینها تأثیر داشته‌اند اما اگر کسی فکر کند نیرویی که پشت نظام را نگه داشته کارهای این‌ها در صداوسیما است (مخصوصا به رخ‌کشیدن چند زن بی‌حجاب در تظاهرات) فقط می‌شود برایش دعا کرد. وظیفه ما است که دلسوز باشیم و وقتی گوش‌ها نصیحت را نمی‌شنوند از خداوند بخواهیم خودش اسباب درآمدن از تعارف و حرف‌های زیبا اما دور از واقعیت را فراهم بیاورد. 🇮🇷 🇵🇸 @Qodsiyan 🇮🇷 🇵🇸

📝 سمفونی‌تان گوش‌خراش است #دانشطلب 🔸 متولدین دهه شصت به خاطر تراکم جمعیت‌شان احتمالا بیش از دیگران چنین صحنه‌هایی را دیده‌اند: بیرون از اتوبوس می‌گفتند «آقایون برید جلوتر اون وسط جا هست»، وقتی جاگیر می‌شدند می‌گفتند «آقا بزن درو دیگه جا نداره». 🔹 بعضی‌ها وقتی تازه پایشان به غرب می‌رسد چپ هستند و طرفدار سیاستِ چند فرهنگی، از فرصت دادن و مدارا با مهاجران حرف می‌زنند. وقتی مدتی می‌گذرد و اقامت یا تابعیت می‌گیرند راستِ افراطی می‌شوند، طرفدار بستن درها‌. 🔸 گروهی از مردم تا در طبقه پایین هستند طرفدار دولت رفاه‌اند، به محض اینکه کمی بالا می‌آیند و در طبقه متوسط جا می‌شوند سودای آزادی اقتصاد به سرشان می‌افتد. می‌خواهند دولت جلویشان را باز بگذارد تا سریع‌تر مرفه شوند. 🔹 هاجون چنگ در ابعاد بزرگ‌تر تمثیل «انداختن نردبان» را به کار می‌برد. کشورهای پیشرفته با حمایت دولتی و دخالت در بازار اقتصادشان را قدرتمند کرده‌اند اما از ضعیف‌ها می‌خواهند مرزهایشان را باز کنند، حمایت و تعرفه‌ها را بردارند. 🔸 این خاصیت انسان است که خودمحوری بر روانش چیره شود و سودش را در اولویت بگذارد. در هر شرایطی آنچه به نفع خودش است را «حق» و «درست» می‌داند. هر چقدر هم استدلال بیاورید جدل می‌کند و مثل ماهی لیز می‌خورد. 🔹 علم اقتصاد در معنای کلانش (که ذاتا سیاسی است) بازخوانی موقعیتی است که مدعی در آن قرار گرفته، فارغ از اینکه خودش مستقیما سود به دست می‌آورد یا فقط تأیید و شهرت می‌خواهد. هرگز به معنای طبیعی «علم‌» نیست. 🔸 فرقی نمی‌کند در جریان اصلی باشید یا از گرایش‌های چپ. ما هم که از عدالت حرف می‌زنیم یا خودمان در موقعیت آسیب‌پذیریم یا به خاطر سود و زیانِ اُخروی منتقد شده‌ایم. نمی‌توانیم دروغ بگوییم و ادعای علمی داشته باشیم. 🔹 دورانی که علم مقدس بود و وصف «علمی» ترفند خوبی تا منتقدان را ساکت کند گذشته اما در ایران به دلیل عقب‌ماندگیِ دانشگاه اصحاب علوم انسانی (به خصوص در اقتصاد) سمفونی راه انداخته‌اند، هماهنگ ولی به شدت گوشخراش. 🇮🇷 🇵🇸 @Qodsiyan 🇮🇷 🇵🇸

📝 به وعده‌تان عمل کنید #دانشطلب 🔸 گفتیم اسرائیل بیکار نمی‌نشیند و واکنش‌ها نباید متوقف شود. هم به اصفهان حمله کردند هم مقر حشدالشعبی در عراق را زدند. به وعده‌تان عمل کنید و بزنید. هر جا بگویید ما متوقف می‌شویم اسرائیل از همان فرصت استفاده می‌کند و می‌زند. 🔹 لازم نیست واکنش‌ حتما با موشک و پهپاد باشد و حتی لازم نیست اعلام کنید ما زدیم ولی باید بزنید، ترجیحا مراکز دیپلماتیک‌شان را تا گوشه‌ای از جنایت‌شان تلافی شود. خودشان می‌فهمند که شما زده‌اید. نگذارید معادله را به وضعیت ماقبل برگردانند. 🇮🇷 🇵🇸 @Qodsiyan 🇮🇷 🇵🇸

📝 بازار هیچ جا آزاد نیست، حتی در آمریکا #دانشطلب 🔸 آمریکا از صنعت خودرویش حمایت می‌کند و این صدای چین را درآورده‌. دولتِ بایدن یارانه می‌دهد تا مردم آمریکا خودروهای برقی بخرند، به شرطی که ساخت داخل باشند یا از کشورهای مورد تأیید وارد شوند. این جنس سیاست‌ها نشان می‌دهد که بازار آزاد (درست مثل کمونیسم) هیچ جا امکانِ پیاده‌سازی ندارد، حتی اگر آن کشور ابرقدرت و حاکم مسلط بر اقتصادِ جهان باشد. 🔹 درباره فلزاتی مثل فولاد و آلومینیوم جنگ آشکارتر است آنقدر که سازمان تجارت جهانی رسما رفتار آمریکا را ناقض تعهداتش اعلام کرده. ترامپ که صراحتا به خودش لقبِ «مرد تعرفه» داده به دلایل امنیتی (دقت کنید، به دلایل امنیتی) روی واردات فولاد و آلومینیوم مالیات ۲۵ درصدی بست تا چرخِ صنعت‌شان بچرخد و کارگر آمریکایی بیکار نشود، گور پدر آزادی و بازار. 🔸 بایدن برای اینکه عقب نیافتد و رأی طبقه کارگر را به دست بیاورد پیشنهاد داده تعرفه فولاد و آلومینیوم سه برابر شود. بهانه‌شان همیشه این است که چین به صنایعش یارانه می‌دهد. آمریکا که دلار بی‌پشتوانه چاپ می‌کند، قیمت انرژی را بازی می‌دهد، مجرم اصلی در نابودی محیط زیست است (از جیب همه دنیا به مردمِ پرمصرف خودش یارانه داده) حالا به چین اعتراض دارد! 🔹 چین ادعاهای آمریکا را رد کرده ولی ما فرض کنیم همه‌اش درست باشد. معنایش چیست؟ اینکه کشوری عقب‌مانده با صنایعی ضعیف‌تر به شرطِ حمایت می‌تواند صنعت و فناوری آمریکا را به زانو دربیاورد. بنا بر ادعای خودِ آمریکایی‌ها؛ حمایتِ دولت نه تنها باعث عقب‌ماندگی نشده بلکه چنان شکوفایی و توانِ رقابتی آورده که ده‌ها هزار فرصت شغلی را از ابرقدرتِ یکه‌تاز دنیا گرفته. 🔸 چین امسال از ژاپن جلو افتاد و بزرگ‌ترین صادرکننده خودرو در جهان شد‌. سال ۲۰۲۳ بیشتر از پنج میلیون خودرو صادر کرد که از هر سه تایش یکی الکتریکی بوده. به خاطر تخفیفِ چند میلیارد دلاری آمریکا به خریداران خودروهای برقی تولید داخل، چین به سازمان تجارت جهانی شکایت کرده و احتمالا رأی به نفع‌شان صادر خواهد شد اما، می‌تواند سیاست آمریکا را تغییر بدهد؟ 🔹 آمریکایی‌ها از وقتی متوجه شدند دارند بازی را به چین می‌بازند از رو بسته‌اند. خودشان را به هر دری می‌زنند تا تنش با چین افزایش پیدا کند ‌و تولیدات چین را از بازارشان پس بزنند؛ چه فلزات، چه نیمه‌هادی‌ها، چه خودروهای الکتریکی، حتی نرم‌افزاری مثل تیک‌تاک. همه جا هم دلایل‌شان امنیتی است، ترفندشان نیز تکراری و مثل بچه‌های کوچک اتهام‌زنی به طرف مقابل. 🔸 فقط آمریکا حق دارد به دیگران آسیب بزند! بازار آزاد برای این است که آمریکا راحت‌‌تر منابع دیگران را بقاپد و صنایع خودش را رونق بدهد. دخالت نکردنِ دولت برای آنها است که اقتصاد را «ایدئولوژیک» می‌فهمند نه مبتنی بر «منافع ملی». اگر بحران رخ بدهد یا بیماری همه‌گیری مثل کرونا تهدیدشان کند خودشان به سرعت و به سادگی روش‌های سوسیالیستی را به کار می‌گیرند. 🔹 بازار آزاد هیچ جا وجود ندارد. دخالتِ دولت از قوانین مهاجرت (که وضع نیروی کار را معلوم می‌کند) شروع می‌شود و تا نجات از ورشکستگی، تخفیف مالیاتی، تعرفه وارداتی و موارد مشابه پیش می‌رود‌. این‌ها غیر از سرریز فناوری از صنایع نظامی و سازمان‌های فضایی است که با بودجه و نظارت دولت فعالیت می‌کنند. بازار آزاد خرافه‌ای است برای ذهن‌های آکبند و مدرسه‌ای. 🔸 وقتی در آمریکای ابرقدرت و اروپای پررونق (که اقتصاد مقاومتی را ابداع کرده) بازار واقعی نیست، چرا ما باید بازارمان آزاد باشد؟ در شرایط تحریم که هیچ، دم زدن از نئولیبرالیسم خیانت است، در وضع عادی چرا دولت نباید منافع ملی را اصل قرار بدهد؟ اصرار به رها کردن اقتصاد و آزادی بازار در ایران معنای سیاسی دارد: پادویی آمریکا، برای تسلیم سرنوشت به کاخ‌سفید. 🇮🇷 🇵🇸 @Qodsiyan 🇮🇷 🇵🇸