💢 کهنه مانده‌ها چلوکبابی توکل (چهارمردان روبه‌روی عشقعلی) از چلوکبابی‌های بسیار معروف قم در دوران پهلوی دوم. این چلوکبابی به این دلیل برای من خاطره انگیز است که صاحبش با پدرم دوستی داشت و پدرم من را در ایام کودکی برای صرف غذا بدانجا می‌برد. موقع ورود بسیار به اصطلاح تحویل می‌گرفت. چلوبرگ‌های بسیار لذیذی داشت. عطر و مزه‌اش را هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم. هر موقع آنجا می‌رفتم غلغله جمعیت بود. صدای سینی‌ها و قاشق‌ها همچنان در گوشم زنده است. خوشبختانه هنوز شکل و شمایل پنجاه سال پیش را حفظ کرده است ولی چندین دهه است که دیگر فعالیتی ندارد. این یادداشت به جهت تحریک و تشویق افراد برای تدوین تاریخ صنوف قدیمی قم - که برگی از تاریخ اجتماعی قم خواهد بود - نگاشته شد. نحوه نام‌گذاری و تابلو‌نویسی و دیگر جزئیات حتما محل توجه محققان خواهد بود. از چلوکبابی های معروف دیگر قم، چلوکبابی مقدم در خیابان آستانه جنب مسجد امام و روبه‌روی کوچه ننه‌عباس بود که گویا تا اوایل دهه هفتاد فعالیت داشت. از چلوکبابی معروف مقدم متاسفانه تصویری نداریم. ۱۴۰۲/۱۱/۲۶ #بنیاد_قم_پژوهی تلگرام | ایتا | سایت

قلعه دختر امروز، با دیدن این تپه، داغم تازه شد ... تا سال ۱۳۸۶ که اداره کل راه و شهرسازی قم تصمیم به راه‌سازی در حریم این تپه باستانی گرفت و آن را کاملا تخریب کرد، بر روی آن، بنایی (قلعه - معبدی) ساسانی و شاید پیشازردشتی سر پا بود که قدمتی قریب دو هزار سال داشت و ماکسیم سیرو در ۱۹۳۵ مقاله‌ای (به نام «قصر دختر قم») در باره آن در پاریس منتشر کرده بود و در آثار باستان‌شناسان ایرانی و غربی، به نام «قلعه دختر» یا «کل دختر» یا «قصر دختر» یا «تپه شاه جمال» یا «آتشکده شاه جمال» یا «معبد میترایی تپه جمال» قم شناخته می‌شد. تپه، پلاک میراث فرهنگی داشت و در سال ۱۳۵۳ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده بود و تصرف در آن، قطعا غیرقانونی و جرم مسلم بود ... . دکتر حسین پورشریف، در مقاله «قلعه دختر قم، میراث هزاره‌ها»، اطلاعات جامعی در باره این بنا (و حتی تخریب آن)، ارائه کرده است. ... و چنان که می‌بینید، تا امروز، همچنان بر جای بنای تخریب شده (محوطه تسطیح شده)، هیچ جاده یا پلی ساخته نشده است! محمدهادی خالقی ۱۴۰۲/۱۱/۲۶ #بنیاد_قم_پژوهی تلگرام | ایتا | سایت

💢 قلعه دختر (قصر دختر) قم؛ میراث هزاره‌ها، حسین پورشریف، میراث شهاب، سال بیست و هفتم، شماره ۱۰۳ (بهار ۱۴۰۰)، ص ۲۷۵ - ۲۸۰. بنیاد_قم_پژوهی تلگرام | ایتا | سایت

💢 کوچه کلاه فرنگی معروف به کوچه لولاگر قم (بر طبق کوچه لولاگر تهران)، با بناهایی از زمان پهلوی محله گذرخان، جنب مسجد خانم (فاطمیه) فاطمه خانعلی ۱۴۰۲/۱۱/۲۸ #عکس #بنیاد_قم_پژوهی تلگرام | ایتا | سایت اینستاگرام: @fatemeh__khanali

💢 کهنه‌مانده‌ها ورودی خانه خاندان رنجبر (کوچه نو) با دریچه‌ای چوبی و درکوب در سمت جنوبی. از معدود آثار کهنه باقی مانده در محله مزبور و نزدیک به مرز با محله عربستان بالا. (تلفظ قمی: عربَسون/ arbasun)  با آیه "نصر من الله و فتح قریب" بر سردر، به مرسوم سر درهای قدیمی قم که بیشتر با آیات و عبارات قرآنی زینت می‌یافت. یادم هست که در این قسمت که ورودی خانه مرحومان حاج حسن و حاج علی رنجبر بود، نمایی جالب از معماری سنتی از جمله تاق‌بند داشت که سمت شمالی آن تخریب شده و بر رویه سمت جنوبی، سیمان جای کاه گل را گرفته است. آثار دست خوردگی و تخریب کاملا نمایان است. مرحوم حاج علی رنجبر از شاطران قدیمی قم بود که در ایام  جوانی مدتی هم در تهران شاطری کرد. در قم به هنگام ورود به نانوایی‌های سنگکی بنا به پیشکسوت بودن، مورد احترام بود و نان مخصوص یعنی نان نازک و ناخنی و قهوه‌ای و کشیده برایش می‌پختند. نان را بیشتر تا نمی‌کرد بلکه به همان شکل که از تنور درآمده بود به خانه می‌برد. شیک پوش و منظم بود. همیشه با کت و شلوار رفت و آمد می‌کرد و گیوه نخی به پا داشت. این یادداشت برای تهیه موادی از تاریخ اجتماعی قم  هم نگارش یافته است. نویسنده تاریخ اجتماعی قم می‌تواند با استناد به این یادداشت چنین گوید: "در نانوایی های سنگکی قم، پیشکسوتان کهن سال صنف که دیگر توانایی کار نداشتند،  مورد احترام بودند و  شاطر برای آنان نان مخصوص می پخت." ۱۴۰۲/۱۱/۲۸ #یادداشت #عکس #بنیاد_قم_پژوهی تلگرام | ایتا | سایت

جلسه این هفته بنیاد قم‌پژوهی (نشست۵۰۳) موضوع: نقاشی و طراحی در صنعت فرش قم؛ از گذشته تا امروز با حضور: آقای علی‌اصغر خوش‌گفتار رئیس محترم انجمن نقاشان و طراحان فرش قم ↙️ زمان: سه‌شنبه ۱۴۰۲/۱۲/۰۱، ساعت ۱۹ ↙️ مکان: میدان رسالت - دانشگاه طلوع مهر شرکت برای عموم علاقه‌مندان آزاد است. #نشست #بنیاد_قم_پژوهی تلگرام | ایتا | سایت

تصویری قدیمی از آرامستان شیخان قم 🆔 @qomphotograph

💢 حواصیل (ماهیخوار) رودخانه، روبه‌روی فروشگاه کوثر عکاسی با با دوربین نیکون دوشنبه ۳۰ بهمن سید سعید طباطبایی‌فر #عکس #بنیاد_قم_پژوهی تلگرام | ایتا | سایت

💢 آیا نام قم برگرفته از کَمیدان است؟ کَمیدان که به صورت های کُمَندان/ komandAnهم در متن‌های کهن دیده می‌شود در تلفظ قمی‌های قدیمی به صورت کَمِدون / kamedun متداول است. کمدون منطقه‌ای تقریبا از میدان سعیدی کنونی تا میدان نو و تا خاکفرج (میدان الهادی) بوده است. قم در قرون نخستین اسلامی به دو قسمت عمده تقسیم می‌شد: "یکی مَمّجان [/ mammajAn] یا مَنیجان [/ manijAn ] و دیگری کمیدان خوانده می‌شد و میان این دو رودخانه فاصل بود." (تربت پاکان، مدرسی طباطبایی، ج ۲، ص ۱۲) منیجان ظاهرا منطبق بر بلوار ۱۵ خرداد فعلی و اطراف بوده است. چه اینکه این دو منطقه روبه‌روی هم بوده‌اند. چند سال پیش هم در هنگام احداث پل زیر گذر در تقاطع عمار یاسر و بلوار ۱۵ خرداد به آثاری کهن برخورد کردند که این گمان را تا اندازه‌ای تقویت می‌کند. برخی نام قم را برگرفته از نام "کمندان" می‌دانند. "وجه دیگری هم [به جز کومه] در باره اصل کلمه قم معروف است و سَمعانی و یاقوت آن را ذکر کرده‌اند و آن این است که لفظ کُم به وسیله اشعری‌ها از کمندان یکی از قلعه‌های تشکیل دهنده شهر قم گرفته شده و برای تخفیف جزء دوم آن را حذف کرده‌اند." (تاریخ مذهبی قم، فقیهی، ص ۱۶) مرحوم فقیهی با ذکر اینکه "گویا کمندان تحریف کلمه کمیدان است" این وجه تسمیه را بنا به دلایل زیر رد می‌کند: "۱. مردم قم کلمه کَمِیدان را با فتح کاف و کسر میم تلفظ می‌کنند و الف آن را به واو بدل می‌کنند و کَمِدون می‌گویند و قطعی است که این تلفظ قدیمی و اصلی کلمه است و اگر کلمه قم از کَم که جزء اول کلمه کّمیدان است گرفته شده باشد باید به فتح کاف تلفظ شود که غلط محض است. علت اینکه کلمه کمیدان هنوز در زبان مردم قم استعمال می‌شود این است که پس از مدفون شدن حضرت معصومه‌ع در قم به‌تدریج شهر از سمت شرق و شمال به طرف غرب و جنوب کشیده شد و محله‌های قدیمی کم کم از میان رفت و به زمین‌های زراعی تبدیل شد که اکنون می‌توان جای هر قسمت را مشخص کرد. و یکی از آن‌ها کَمیدان است که امروز [سال ۱۳۵۰ ش] زمینی مزروعی و متصل به شهر می‌باشد و نهری مخصوص از رودخانه دارد که قطعا این نهر از قدیم به این محل اختصاص داشته است. در تاریخ قم تالیف در یک هزار و کسری سال پیش از این نهر نام برده شده است. نهر مزبور در زمان حاضر از خیابان‌ها و کوچه‌های بخش دو قم (سمت رودخانه) عبور می‌کند. ضمنا این مطلب ناگفته نماند که یاقوت و پاره‌ای دیگر از نویسندگان به جای کَمیدان [kamidAn], کُمندان[ komandAn] گفته اند و این با توجه به تلفظی که از کلمه مزبور هنوز باقی است مسلما تحریفی بیش نیست. ۲. کَمیدان بزرگ‌ترین قسمت‌های قم نبوده است تا نام آن بر مجموع قلعه‌های هفتگانه اطلاق شده باشد و همان‌طور که یعقوبی گفته است قسمت بزرگ‌تر قم منیجان بوده که یک هزار خانه در آن وجود داشته است. ۳. قبلا گفته شده است که لفظ قم قبل از آمدن اشعری‌ها نام این شهر بوده و شواهد متعدد برای این امر ارائه گردیده است. ۴. مولف تاریخ قم گوید: این که قم از کمیدان گرفته شده از اختراعات حمزه اصفهانی است (در کتاب اصفهان)؛ زیرا که نام قم به انفراد و نام کمیدان به انفراد و هر دو با هم در ایام القدیم بوده و شنیده شده است." (تاریخ مذهبی قم، ص ۱۶ - ۱۷) این پرسش برای نگارنده هم پیش آمد که اگر قم ماخوذ از کمیدان بوده باشد، باید تبدیل به "کَم/ kam" می شد و نه "کُم / kom> قم" اما وجود "کُمَندان/ komandAn" در چند متن کهن این احتمال را ایجاد می‌کرد که شاید نام این منطقه در طی زمان از این شکل به صورت "کَمیدان" تحول یافته است. احتمالی که استاد فقیهی رد کرده است و آن را تحریف می‌داند. اینک باید اهالی زبانشناسی تاریخی پاسخ دهند که شکل های "کُمیدان" یا "کُمندان" یا صورت‌های مشابه دیگر کدام اصل یا کدام تحریف است؟ آیا احتمال دارد "کُمیدان/ komidAn" در طی زمان به صورت "کَمدون / kamedun" تحول آوایی و واجی یافته و سپس به همین شکل در زبان قمی‌های قدیمی باز مانده است؟ در این صورت مثال‌های دیگری برای این تحولات زبانی وجود دارد؟ و پرسش اصلی آیا نام قم برگرفته از نام کمیدان است؟ من فعلا پاسخی برای این پرسش ها ندارم. سیدمحسن محسنی ۱۴۰۲/۱۲/۰۲ #یادداشت #بنیاد_قم_پژوهی تلگرام | ایتا | سایت

💢 عمارت و سکونت‌گاه گلابگیران خیابان انقلاب (چهارمردان)، کوچه۱۷، فرعی ۱۰، پلاک ۶۸ فاطمه خانعلی ۱۴۰۲/۱۲/۰۵ #عکس #بنیاد_قم_پژوهی تلگرام | ایتا | سایت اینستاگرام: @fatemeh__khanali

💢 مَنیجان و کُمندان استاد فقیهی در خصوص شهرهای قدیم ایران می‌گوید که این شهرها از چند قسمت تشکیل می‌شدند و هر قسمت از قسمت‌های دیگر جدا بوده و برج و باروی مخصوص به خود داشته است. مقصود از این نوع شهرسازی این بوده است که بهتر بتوانند در مقابل هجوم‌های ناگهانی دشمن مقاومت کنند و اگر قسمتی از شهر به چنگ دشمن افتاد مردم قسمت‌های دیگر بتوانند به پایداری خود ادامه دهند. وی سپس می‌گوید این امر در باره قم هم صدق می‌کند که شهری قدیمی و بزرگ بوده و از محله‌های گوناگون تشکیل می‌یافته است. در ادامه او به نقل از منابع عربی در قرون نخستین شهر قم را وصف می‌کند: "در زمان یعقوبی (قرن سوم) ظاهرا قم از صورت هفت قلعه یا هفت محله خارج شده بوده و از دو قسمت تشکیل می‌یافته که رودخانه این دو قسمت را از یکدیگر جدا می‌ساخته است. قسمت بزرگ‌تر به نام مَنیجان (در تاریخ قم مجان) دارای یک هزار خانه بوده و قلعه‌ای از آنِ ایرانیان قدیم در داخل آن قرار داشته است. قسمت دیگر کُمندان نام داشته و میان دو شهر منیجان و کمندان رودخانه بوده که پل‌های سنگی بر روی آن بسته بودند و به وسیله این پل‌ها از قسمتی به قسمت دیگر می‌رفته‌اند." استاد فقیهی سپس در مقام معلوم کردن این دو قسمت برمی‌آید: "اگر امروز بخواهیم محل دو قسمت منیجان و کمندان را معین کنیم با توجه به این‌که محل کمیدان که تبدیل به زمین مزروعی شده کاملا معین و در شمال غربی خاکفرج و وادی السلام واقع است باید بگوئیم که منیجان در سمت راست رودخانه و در حدود چهار امامزاده [۲۰ متری حائری] و در اطراف شاهزاده سید علی و نزدیکی‌های راه سراجه و قنوات و در کنار راه قمرود بوده است و کمیدان در سمت چپ رودخانه و در همین‌جا بوده که اکنون [سال ۱۳۵۰] به همین نام است و نهری مخصوص که از رودخانه جدا می‌شود و به نام نهر کمیدان است آن را مشروب می‌سازد و محل پل‌ها از محاذی قبرستان وادی السلام فعلی [انتهای خاکفرج] به طرف شمال البرز قرار داشته است." او در ادامه می‌گوید: "قبل از این تاریخ و در دوره‌های قبل از اسلام، محل شهر قم در مشرق یا شمال شرقی قسمت منیجان بوده که آثار و اطلال آن هنوز [۱۳۵۰ ش] باقی است." (تاریخ مذهبی قم، ص ۶۶ - ۶۹) با این تعریف منیجان و شهرستان (در تلفظ قمی شهرَسون/ shahrasun منطقه‌ای باستانی در قم و ابتدای جاده سراجه) با مقداری اغماض در یک راستا قرار می‌گیرند. نگارنده این سطور در یادداشت‌ها و نوشته‌های پیش از این گفت که شرق قم قدمت و اهمیت بیشتری نسبت به غرب داشته است و دلیل آن را نیز شیب غربی _ شرقی شهر دانسته بود؛ چون شیب زمین برای امرار معیشت مردمان قدیم بسیار مهم بوده است و آنان به‌خوبی شیب زمین را می‌شناخته‌اند و طبیعی است تمدن و شهرنشینی از جایی آغاز می‌شود که امکان کشاورزی آسان‌تری داشته باشد و این امر در شرق قم امکان پذیر بوده است. از همین رو اعتقاد دارد که منیجان کهن‌تر از کمندان است. اما شگفت آن که نام منیجانِ کهن‌تر در طول زمان متروک می‌شود ولی کمندان نوتر به صورت امروزی آن یعنی کمدون در زبان قمی‌های قدیمی همچنان زنده می‌ماند. جز آن با اوصاف مذکور منیجان بین خیابان‌های آذر فعلی و بلوار ۱۵ خرداد و با تراکم بیشتر در اطراف بلوار کنونی بوده است. کما اینکه پیدایش چند اثر کهنه در هنگام احداث پل زیر گذر در تقاطع آن با خیابان عمار یاسر در چند سال پیش این تعریف را تقویت می‌کند. هر چند متاسفانه گویا به علت شتاب برای احداث پل، مجال تحقیق دقیق داده نشد. نکته دیگر وجود نام مشابه‌ای در اطراف روستای صرم است. مزرعه و باغی در نزدیکی‌های صرم وجود دارد که ما گوسفندان قِسر خود (گوسفندان بی‌ولد) را در آنجا جا می‌کردیم و به آن مینیجه می‌گفتیم. این مزرعه که آن موقع بسیار سرسبز و سلخ بزرگی هم در مجاورش بود در کنار رودخانه هفت بند است متاسفانه هم اینک کاملا خشک شده است. جالب این که نام این مزرعه در نقشه‌ای که در ابتدای جلد دوم تربت پاکان از مدرسی طباطبایی گذاشته شده به صورت "منیژه" آمده است. این نام در نقشه‌های منابع طبیعی به صورت "منیچه" دیده می‌شود. حال باید دید بین این نام و نام منیجان که آن هم در کنار رودخانه قم بوده است با التفات به قواعد مشترک در نام‌گذاری‌های جغرافیایی در ایرانشهر تاریخی آیا ارتباطی وجود دارد؟ آیا نام‌های "مجان" و "منیجان" و "مَمَّجان" و "مینیجه" و " منیژه" و "منیچه" مشابه‌های دیگری دارند و چه ارتباطی بین آن‌ها وجود دارد؟ اگر پاسخ این پرسش‌ها داده شود نوری بر برخی تاریکی‌ها خواهد بود. النهایه باید گفت خطه قم جای جالبی برای پژوهش‌های زبانشناختی تاریخی نام‌جاها است. سیدمحسن محسنی ۱۴۰۲/۱۲/۰۵ #بنیاد_قم_پژوهی تلگرام | ایتا | سایت