eitaa logo
از دل قرآن
974 دنبال‌کننده
783 عکس
361 ویدیو
22 فایل
💠دراین #فضای_آلوده مادیات، شایسته است، در دریا بی‌کران معنویت قرآن کریم شنا کرد؛ تااز پلیدی‌های دنیا پاک شد واین جز با #انس_مدام با این کتاب آسمانی ممکن نیست. 🔺امام خامنه‌ای🔺 ارسال محتوا: @velayatmrl کانال مرکزی: @masaajed
مشاهده در ایتا
دانلود
🚨به خاطر هواپرستی‌ها، آگاهی‌هایمان با گمراهی جمع می‌شود🚨 📌أَ فَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى‏ عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلى‏ سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلى‏ بَصَرِهِ غِشاوَةً فَمَنْ یَهْدیهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَ فَلا تَذَکَّرُونَ آیا دیدى کسى را که را خویش قرار داده و خداوند او را گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مُهر زده و بر چشمش پرده‌‏اى افکنده است؟! با این حال چه کسى مى‌‏تواند غیر از خدا او را هدایت کند؟! آیا متذکّر نمى‌شوید؟ (الجاثیة، ۲۳) 👤علامه طباطبایی: ⚠️از آنجا که کلمه «الهه» مقدم بر کلمه «هواه» آمده، این است که بفهماند چنین کسى مى‏‌داند که اله و خدایى دارد که باید او را بپرستد- و او خداى سبحان است- و لیکن به جاى خداى سبحان خود را مى‏‌پرستد. پس چنین کسى آگاهانه به خداى سبحان کافر است، و به همین جهت دنبال جمله مورد بحث فرمود: «وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى‏ عِلْمٍ» خدا او را در عین داشتن علم گمراه کرد" ❓خواهى گفت: ممکن است کسى با بلد بودن راه در عین حال بیراهه برود؟ و یا چگونه تصور مى‏‌شود که انسان با داشتن یقین به چیزى آن را انکار کند، که آیه شریفه «وَ جَحدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ» آن را از پاره‌‏اى انسان‌ها حکایت مى‏‌کند؟ ✅در جواب مى‏‌گوییم: ندارد که آدمى راه را بداند، و در عین حال بیراهه برود، و یا به چیزى یقین داشته باشد در عین حال آن را انکار کند، براى اینکه نیست، هم‌چنان که ضلالت ملازم با جهل نیست، ✅✅بلکه آن علمى ملازم با هدایت است که توأم با التزام عالم به باشد، یعنى عالم ملتزم به لوازم علم خود نیز باشد و به آن عمل کند تا دنبالش هدایت بیاید. و اما اگر عالم باشد، ولى به خاطر اینکه نمى‏‌تواند از هواى نفس صرفنظر کند ملتزم به مقتضا و لوازم علم خود نباشد، چنین علمى باعث اهتداء او نمى‏‌شود، بلکه چنین علمى در عین اینکه علم است ضلالت هم هست. و همچنین یقین، اگر توأم با التزام به لوازم آن نباشد، با انکار منافات ندارد. «وَ خَتَمَ عَلى‏ سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلى‏ بَصَرِهِ غِشاوَةً» این قسمت از آیه به منزله عطف تفسیرى است براى جمله" وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى‏ عِلْمٍ". و" ختم بر سمع و قلب" مهر بر گوش و دل زدن است، به طورى که دیگر حق را نشنود و تعقل نکند. و حاصل همه اینها این است که گوش و قلب و چشم اثر خود رانداشته باشد، و استکبار و پیروى هواى نفس او را نگذارد که زیر بار حق برود. 📖ترجمه ، ج۱۸، ص۲۶۳ الی ۲۶۵ 💠اینجا از دل قرآن لذت ببرید👇 http://eitaa.com/joinchat/3988258840Cf72b766992