شرح و تفسير: در ميان آزادى و اسارت ج-۱۳ امام(عليه السلام) در اين کلام حکيمانه به حقيقت دنيا اشاره کرده و کسانى را که در دنيا هستند به اعتبار استفاده درست و نادرست به دو گروه تقسيم مى کند: نخست مى فرمايد: «دنيا سراى عبور است نه سراى اقامت»; (الدُّنْيَا دَارُ مَمَرّ لاَ دَارُ مَقَرّ). اين تشبيه شبيه چيزى است که امام سجاد(عليه السلام) از حضرت مسيح نقل کرده است که مى گويد: «الدُّنْيا قَنْطَرَةٌ فَاعْبُرُوها وَلا تَعْمُرُوها; دنيا به منزله پلى است، از آن عبور کنيد و به فکر آباد کردن آن (و خانه ساختن بر آن) نباشيد».(1) شبيه اين تعبير در خطبه 203 با بيان ديگرى آمده است، مى فرمايد: «أيُّهَا النّاسُ، إنَّمَا الدُّنْيا دارُ مَجاز، وَالاْخِرَةُ دارُ قَرار، فَخُذُوا مِنْ مَمَرِّکُمْ لِمَقَرِّکُمْ». تعبيرى که در آيه شريفه 39 سوره «غافر» آمده (وَإِنَّ الاْخِرَةَ هِىَ دَارُ الْقَرَارِ) نيز از نظر مفهوم کلام اين پيام را به ما مى دهد که دنيا دار قرار نيست بلکه فقط گذرگاهى است. البته آنها که دنيا را هدف مى بينند براى آنان قرارگاه است و آنان که به عنوان وسيله اى به آن مى نگرند گذرگاه است. سپس امام(عليه السلام) اشاره به اين دو گروه کرده مى فرمايد: «مردم در آن (دنيا) دو گونه اند: بعضى خود را فروختند و خويش را هلاک کردند و بعضى خود را خريدند و آزاد کردند»; (وَالنَّاسُ فِيهَا رَجُلاَنِ: رَجُلٌ بَاعَ فِيهَا نَفْسَهُ فَأَوْبَقَهَا، وَرَجُلٌ ابْتَاعَ نَفْسَهُ فَأَعْتَقَهَا). جمله اوّل اشاره به کسانى است که دنيا را «دار مقرّ» مى دانند و جمله دوم ناظر به کسانى است که آن را «دار ممرّ» مى شمارند (به اصطلاح اين دو جمله نسبت به دو جمله پيشين از قبيل لف و نشر غير مرتب است). تعبير به «بَاعَ فِيهَا نَفْسَهُ» اشاره به اين است که تمام سرمايه وجود انسان عمر و حيات و زندگى اوست. هنگامى که آن را به متاع اندک دنيا و لذات و هوس هاى آلوده آن معاوضه کند، گويى خود را فروخته و به صورت برده اى در آمده است و در نتيجه موجب هلاکت خويشتن شده است، زيرا در سراى ديگر جايگاه امن و امانى ندارد. جمله دوم «ابْتَاعَ نَفْسَهُ; خود را خريدارى کرده» اشاره به اين است که گويى قبلاً اسير نفس و برده شيطان بوده سپس با اطاعت پروردگار خود را خريدارى کرده و آزاد نموده است. در ضمن از اين تعبير پرمعناى امام(عليه السلام) استفاده مى شود که آزادى حقيقى در پيروى از فرمان خداست و آنچه را بعضى آزادى مى پندارند نوعى اسارت در چنگال هوا و هوس و خواسته هاى شيطانى است. آرى بايد نسبت به نفس خويش امير بود نه اسير. و به گفته شاعر: اسير نفس نشد يک زمان علىّ ولىّ *** اسير نشد که بر مؤمنين امير آيد اسير نفس کجا و امير خلق کجا *** که سربلند نشد آن که سر به زير آمد در حديث ديگرى از همان حضرت در غررالحکم نقل شده است که فرمود: «اُنْظُرْ إلَى الدُّنْيا نَظَرَ الزّاهِدِ الْمُفارِقِ وَلا تَنْظُرْ إِلَيْها نَظَرَ الْعاشِقِ الْوامِقِ; به دنيا همچون زاهدى که مى خواهد از آن جدا شود نگاه کن نه همچون عاشق دلداده».(2) https://eitaa.com/qoranvaahlebait (1). بحارالانوار، ج 14، ص 319، ح 21. (2). غررالحکم، کلمه 2427.

معجزه ها همیشه دور نیستن یه وقتایی اینقدر بهمون نزدیکن که متوجه شون نمیشیم .. مثل سلامتی داشتن خانواده خوب و خیلی چیزایی که معمولی شدن برامون اماخیلی باارزشن ! https://eitaa.com/qoranvaahlebait

https://eitaa.com/qoranvaahlebait

🎵ویژگی‌های منحصر به‌فرد دختران از نگاه امام صادق(ع) #کلیپ_صوتی ❄️❄️☃❄️❄️☃❄️

#جرعه_ای_از_احکام هر روز یک حکم کوتاه شرعی در کانال ( قران و اهل بیت ) منتشر خواهد شد.