🌸🌸🌸🌾🌾🌸🌸 ✅#تفسیر_سوره #بقره 🔖 #آیه_۵ ♦️مفسر: علامه جوادی آملی 🔺موضوع:اولئک علی هدیً من ربهم 🔷 قرآن جز برای متقیان که یقین به قیامت دارند هدایت نیست. 🔺یقین یک #علم_خاص است که جز از راه شهود ملکوت قابل کسب نیست. با ارتباط با #ملکوت، یقین به قیامت حاصل شده و یقین به قیامت، پرهیز از گناه (تقوا) را به همراه می آورد. 🔺تقوا دو ره‌آورد دارد: 1⃣ تقوا خیرِ تنزل پیدا کرده از سوی خدا را به متقی میرساند. (هدیً للمتقین) هدایت برای همه است (هدیً للناس) اما انسان تبهکار، کور است و نمی بیند. و انسان متقی چشمش باز شده و هدایت را که نور است میبیند لذا هدایت بیشتری را کسب میکند. لذا تقصیر هدایت نشدن از خدا نیست بلکه انسان است که #چشم_دل خود را با گناهان کور کرده و دیگر #نور_هدایت را نمیبیند و هدایت و ظلمات برایش شبیه هم شده اند لذا اشتباه میگیرد. 2⃣ عمل، اهل تقوا را صعود داده و به درجه قبول خداوند میرساند. پس رابطه ای دو طرفه را سامان میدهد. هابیل در آیه ۲۷ مائده به برادرش میفرماید: «انما یتقبّل الله من المتقین» خداوند از متقین اعمالشان را میپذیرد نه از غیر آنها. دقت کنیم که قرآن حرف هابیل را تایید کرده چون کتاب داستان نیست که تنها نقل قول افراد را ذکر کند، بلکه کتاب هدایت است و همه جا حق و باطل را آشکار میکند. 🔺در ابتدای راهِ تقوا، خدا تنها از #عمل_انسان راضی میشود و در انتهای راه تقوا از #خود انسان. (رضی الله عنهم) یعنی در ابتدای راه، برای انسان درجاتی از بهشت است (و لکل درجات ممّا عملوا) و در انتهای راه، خود انسان، درجه ای از بهشت و معیار درجات میشود. (هم درجاتٌ عند الله) در انتها، دیگر انسان ذاتاً از گناه و اشتباه خارج میشود. ادامه دارد👇👇 #بقره5 https://eitaa.com/quraanalkarim 🌸🌸🌸🌾🌾🌸🌸