🔰 «اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ طاعَةَ الخاشِعین واشْرَحْ فیهِ صَدْری بإنابَةِ المُخْبتینَ بأمانِکَ یا أمانَ الخائِفین» «خدایا در این روز اطاعت بندگان #خاشع و خاضع خود را روزیم؛ و شرح صدرِ مردان فروتن و خداترس را به من عطا فرما به حق امان بخشی خود ای ایمنی دل‌های ترسان» 🔹 برای شناخت خاشعین، بهتر است #متکبرین که نقطه مقابل خاشعین هستند را بشناسیم. متکبر و #مستکبر کسی‌ست که برای خود طلب مقام کبریایی دارد که در چند سطح دیده می‌شود: 1️⃣ استکبار درونی - خوی تکبر و برتری جویی 2️⃣ استکبار داخلی - نفاق در جامعه‌ی اسلامی 3️⃣ استکبار جهانی - شیطان بزرگ 4️⃣ ابلیس - جنود ابلیس و وسوسه‌های آن ❓چرا #متکبر می‌شویم؟ 🔹 روح استکباری و خوی تکبر، زمانی در ما شکل می‌گیرد که نمی‌توانیم فقر و حد خود را بشناسیم. تصور کنید در بیابان، زمینی دارید؛ تا به دور آن قطعه‌ی چند صد متری یا چند هزار متری که متعلق به شماست و می‌خواهید در آن کشاورزی کنید یا خانه بسازید، دیوار یا حصار نباشد، بی‌مهابا تصور می‌کنید همه‌ی این بیابان از آن شماست. تا زمانی که به فقر و حد خود پی‌ نبریم، تلقی ما از هستی این‌گونه می‌شود که می‌توانیم همه‌ی دنیا را به چنبره‌ و سیطره‌ی خود درآوریم؛ پس به هر گزاره‌ای متوسل می‌شویم تا اراده‌ی خود را به دیگری تحمیل کنیم. 🔹 وقتی حد خود را شناختیم و دانستیم که کوچک و محدودیم، پس از این «خود» و «من» بیرون آمده و احساس حضور در محضر خدا می‌کنیم؛ معرفت می‌یابیم که مقام کبریایی از آن اوست. «الله اکبر» پس در محضر خدا، پیشانی بندگی خود را به خاک می‌ساییم؛ محدودیت و حقیر و کوچک بودن ما، موجب عدم تعالی و مانع رشد ما نخواهد بود. 🔹 خضوع و خشوع در مقابل پروردگار عالمیان همان طاعت و بندگی خالصانه در مقابل ذات اقدس اوست. #عبودیت ما در «ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ» بیشتر از آن‌که عملی در نسبت با خدا باشد، معرفت به فقری‌ست که متوجه هستی ماست. ما محدود و محصور در زمان، مکان و بُعد هستیم. هستی ما مطلق و جاودان و کامل نیست. لذا از دید انبیا(ص) «الفقرُ فَخری» فخر می‌کنیم که پی به فقر و محدودیت خود بردیم و دانستیم خدای خالق و مطلق و کاملی وجود دارد که ما در تابع او تعریف می‌شویم. این، روح #عبادت و بندگی‌ست، مقام خاشعین. ▫️شرحی بر دعای #روز_پانزدهم ماه رمضان برگرفته از جلسه 364 کلبه کرامت (در مرداد91) @quran_amol