من میخاهم اینجای کشتی را سوراخ کنم به کسی مربوط نیست... 💯⤵️ آزادی افراد تا چه حد است ⁉️ ایا جامعه هم آسیب میبیند ⁉️ ( #قسمت_سوم_و_آخر ) 🌷 اگر چشم یک گناه بکند، یک خطا مرتکب بشود، اثر آن خطا تنها به چشم نمی‌رسد، به همه وجود شخصیت انسان می‌رسد. اگر دست خطا کند احیانا پا را به فلک میبندند و چوب می‌زنند. پا نمی‌تواند بگوید من که دزدی نکردم، این با دستش دزدی کرد با پایش که دزدی نکرد پس چوب را شما به کف دست بزنید نه به کف پا. نه، اینجا سرنوشت مشترک است. اینجا که مسئله‌ دست و پا مطرح است حتی وحدت است. در جامعه اگرچه در این حد وحدت نیست ولی تا حد زیادی سرنوشت مشترک هست. سؤال: این که آزادی فرد در جایی که کاری مضر به حال جامعه باشد محدود می‌شود، ممکن است هر کس بگوید این کار تو مضر است و مانع شود. استاد: «هر کس بگوید» که حرف نشد. این مثل این است که اگر بگویند اندام مریض می‌شود و وقتی که مریض می‌شود باید پزشک نظر بدهد؛ بگوییم این سبب می‌شود که هر کسی ادعا کند من پزشکم و به زور می‌خواهم دوا بدهم. این که حرف درستی نیست. بنابراین وقتی که ما این مطلب را دانستیم خود آن هم باید تحت یک ضابطه در بیاید؛ یعنی این که چه عملی مضر به جامعه است و چه عملی مضر به جامعه نیست، یعنی حدود آزادی فردی تا آنجا که به جامعه مضر هست یا مضر نیست باید مشخص شود، یعنی باید ضابطه برایش معین بشود. پس این درست نیست که تا چنین حرفی گفتیم هر کسی از سر جای خودش بلند بشود بگوید من می‌خواهم مزاحم تو بشوم برای اینکه حرف تو مضر به جامعه است. استاد مطهری، انقلاب اسلامی از دیدگاه فلسفه تاریخ ص121الی124 🇮🇷🖇 @quranekarim1398

🔻 امت ها زندگی و مرگ دارند 🔻📊 ممکن است یک وقت امتی بمیرد بدون آنکه افرادش مرده باشند ... 💯⤵️ ( #قسمت_سوم_و_آخر ) 🌷 تا پنجاه سال دیگر اگر به همین آهنگ پیش برود آن پنجاه درصد را هم از دست می دهیم. دیگر ما ملت مرده ای هستیم یعنی ما مردیم؛ ما به عنوان یک ملت زنده ای که بود مردیم، از نو تابع یک حیات دیگر شدیم، مثل یک گیاهی که خشک بشود ولی بعد به وسیله حیوانی تغذیه و جزء بدن آن حیوان شود؛ خودش دیگر مرده. { .text-justify } ... این را هم اضافه کنم که اگر فرهنگی بر قومی هجوم بیاورد یا علت دیگری پیدا بشود که روح ملتی بمیرد، این به دو علت ممکن است. یکی اینکه آن روح، دیگر تاب مقاومت ندارد. دیگر اینکه این ملت شایستگی آن روح را ندارد، یعنی ملت دیگری همان روح را از نو پیدا می‌کند. در سوره اعراف آیه ۳۴ می‌فرماید: «وَلِکُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلَا یَسْتَقْدِمُونَ» برای هر امتی [^2] و هر جامعه ای اجلی و پایانی و زمان مرگی است، آن لحظه مرگشان که برسد نه یک ساعت [^3] تأخیر می‌افتد و نه یک ساعت جلو می‌افتد؛ یعنی در لحظه خودش، سر وقت خودش صورت می‌گیرد. عرض کردیم، این معنایش این نیست که افراد آن مردم از بین می‌روند؛ معنایش این است که مردم به عنوان یک امت و یک جامعه، دیگر از بین می‌روند، افرادش هم اگر باقی بمانند مثل یک گله ای است که بی‌صاحب مانده باشد که جلب گله‌های دیگر می‌شوند. استاد مطهری، انقلاب اسلامی از دیدگاه فلسفه تاریخ ص87 الی90🇮🇷🖇 🆔@quranekarim1398