مروري بر #وصيتنامه_امام_علي ع به امام #حسن ع 🛑قسمت سی ام: 🌱🌱زاد وتوشه آخرتت را با دیگران بفرست! #اينجا بده، #انجا بگير👌 🔶 وَ إِذَا وَجَدْتَ مِنْ أَهْلِ الْفَاقَةِ مَنْ يَحْمِلُ لَكَ زَادَكَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ فَيُوَافِيكَ بِهِ غَداً حَيْثُ تَحْتَاجُ إِلَيْهِ فَاغْتَنِمْهُ وَ حَمِّلْهُ إِيَّاهُ وَ أَكْثِرْ مِنْ تَزْوِيدِهِ وَ أَنْتَ قَادِرٌ عَلَيْهِ فَلَعَلَّكَ تَطْلُبُهُ فَلَا تَجِدُهُ؛ وَ اغْتَنِمْ مَنِ اسْتَقْرَضَكَ فِي حَالِ غِنَاكَ لِيَجْعَلَ قَضَاءَهُ لَكَ فِي يَوْمِ عُسْرَتِكَ. اگر محتاجى را يافتى كه قدرت بر دوش نهادن زاد و توشه ات را تا قيامت دارد و در فرداى محشر كه به آن توشه نيازمند شدى در اختيارت بگذارد، وجودش را غنيمت بدان و زاد و توشه ات را بر دوشش بگذار، و در حالى كه قدرت اضافه كردن زاد و توشه را بر دوشش دارى تا بتوانى اضافه كن، چه بسا با از دست رفتن فرصت، چنين شخصى را بجويى و نيابى. به روز داشتن دارايى اگر كسى از تو وام خواست وامش ده تا در روز تنگدستى ات ادا كند. 🖋ترجمه انصاریان 🌴سپس امام(عليه السلام) با تعبير جالبى دعوت به #انفاق فى سبيل الله مى کند و مى فرمايد: «هرگاه در زمانى که قدرت دارى، نيازمندى را يافتى که مى تواند زاد و توشه تو را براى روز رستاخيز تو دوش گيرد و فردا که به آن نيازمند مى شوى به تو بازپس گرداند، آن را غنيمت بشمار و (هر چه زودتر) و بيشتر اين زاد و توشه را بر دوش او بگذار»; آن گاه مى افزايد: «زيرا ممکن است روزى در جستجوى چنين شخصى بر آيى و پيدايش نکنى»; امام(عليه السلام) در اين بخش از وصيّت نامه براى تشويق به انفاق در راه خدا از تعبير ديگرى استفاده کرده مى فرمايد: ↩️«(و همچنين) اگر کسى را پيدا کنى که در حال غنا و بى نيازيت از تو وام بگيرد و اداى آن را براى روز سختى و تنگدستى تو بگذارد، آن را غنيمنت بشمار»; حاصل اينکه انسان عاقل و هوشيار بايد از وجود دو کس بهره گيرد: کسى که داوطلبانه و رايگان بار سنگين توشه انسان را بر دوش مى گيرد و با شادى و خوشحالى آن را به مقصد مى رساند و ديگر کسى که در هنگام بى نيازى انسان به مال، بخشى از اموال او را وام مى گيرد و در آن زمان که شديداً به آن نيازمند است بازپس مى دهد. آرى چنين است حال کسانى که در راه خدا انفاق مى کنند و تعبيرى جالب تر و زيباتر از اين پيدا نمى شود. ↩️تعبير دوم برگرفته از قرآن مجيد است آنجا که مى فرمايد: «(مَنْ ذَا الَّذي يُقْرِضُ اللهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً کَثيرَة); کيست که به خدا قرض نيکويى دهد، (و بدون منت، انفاق کند،) تا خداوند آن را براى او، چندين برابر کند؟».(6) البتّه آيه مسأله وام دادن را با نکته اضافه اى بيان مى دارد و آن اينکه خداوند وامى را که از بندگانش مى گيرد دو چندان يا چند برابر به آنها باز پس مى دهد. 🌱شايان توجّه است که مرحوم صدوق در کتاب علل الشرايع روايت جالبى متناسب با وصيّت نامه بالا نقل مى کند که سفيان بن عُيَيْنَه مى گويد: زُهرى (يکى از تابعين معروف) در شبى سرد و بارانى على بن الحسين(عليه السلام) را ديد که آرد بر دوش خود حمل مى کند عرض کرد: يابن رسول الله اين چيست؟ فرمود: «أُرِيدُ سَفَراً أُعِدُّ لَهُ زَاداً أَحْمِلُهُ إِلَى مَوْضِع حَرِيز; سفرى در پيش دارم که زاد و توشه آن را به جاى مطمئنى نقل مى کنم» زُهرى گفت: غلام من در خدمت شماست آن را براى شما حمل مى کند. امام(عليه السلام) قبول نکرد، زُهرى گفت: من خودم آن را بر دوش حمل مى کنم تو والا مقام تر از آنى که بخواهى چنين بارى را بر دوش حمل کنى. امام(عليه السلام) فرمود: لکن من خودم را والاتر از آن نمى دانم که آنچه مرا در سفرم نجات مى بخشد و ورودم را بر آنچه مى خواهم نيکو مى سازد بر دوش حمل کنم. تو را به خدا سوگند مى دهم به دنبال کار خود بروى و مرا به حال خود رها سازى». زُهرى به دنبال کار خود رفت بعد از چند روز امام(عليه السلام) را ديد، عرض کرد: اثرى از سفرى که فرموديد نمى بينم، 🌴امام(عليه السلام) فرمود: آن سفرى که تو گمان کردى نيست منظورم سفر آخرت است و من براى آن آماده مى شوم و آماده شدن براى اين سفر با پرهيز از حرام و انفاق در راههاى خير حاصل مى شود». 🖋شرح آیت الله مکارم شیرازی @quranpuyan

⚛💮 #قربانی، از #اینجا قربانی، از#آنجا ‼‼تفاوت اولیای دین با رجال سیاسی در همین جاست: پیامبران «از خود» قربانی «میدهند» و سیاستمداران «از #مردم» قربانی «میگیرند» 🔶در ماجرای حضرت ابراهیم (ع) و دستور به او برای قربانی فرزندش، رمزهای فراوانی وجود دارد. یکی از آنها این است که باید قربانی «از خودت» باشد. او باید پاره تن خود را به قربانگاه ببرد و گرنه «قربانی کردن دیگری» هنری نیست. ابراهیم خلیل با این آزمون، شایسته امامت گردید تا سپس از دیگران هم قربانی بخواهد. 🔷تفاوت اولیای دین با رجال سیاسی در همین جاست: پیامبران «از خود» قربانی «میدهند» و سیاستمداران «از مردم» قربانی «میگیرند». چه اینکه اباعبدالله الحسین(ع) از خود قربانی آورد و اصحاب را آزاد گذاشت، در حالیکه یزید و عبیدالله خود نشستند و مردم کوفه را به زور برای قربانی شدن اعزام کردند. 🔶دنیاطلبان بر لاشه های مردم خود بالا میروند تا نشان دهند که قهرمانند، #دیگران را به میدان میفرستند تا ثابت کنند که #انقلابی‌اند، آنان را روانه شِعب میکنند تا بگویند که اهل #مقاومتند و آنان را به چوبه دار میاویزند تا ژست مبارزه با #فساد بگیرند. این در حالی است که هرگز خودشان و اطرافیانشان قربانی نمیشوند. چرا که پیوسته در#حصار_امن قرار داشته و از خطر به دورند. 🔷اگر مردم در خانه های ناامن ساکنند و زیر #آوار قرار میگیرند و قربانی میشوند، آنان در مستحکمترین پناهگاهها سکونت دارند واگر مردم با پرنده‌های ناامن سفر میکنند و قربانی میدهند، آنان از بالاترین امنیت پرواز برخوردارند واگر مردم با استفاده از داروی بی کیفیت و کمبود امکانات درمانی، قربانی میدهند، آنان از بهترین تجهیزات و امکانات دارویی استفاده میکنند و اگر مردم مورد حسابرسی قرار میگیرند و به عنوان فساد و #اختلاس قربانی میشوند، آنان به هیچ کس حساب پس نمیدهند و از هفت دولت آزادند. 👈 و این است فرق قربانی از خود و از اینجا (نزدیک) با قربانی از دیگران و از آنجا(دور). 🔶قربانی از اینجا اینگونه است: روز عید قربان بود و در این روز زنان از زیورالات خود استفاده میکردند. ام کلثوم دختر امیرالمومنین از زیورهای گرانبها بهره‌ای نداشت، تصمیم گرفت یگ قطعه زینتی از بیت المال عاریه بگیرد و مراسم روز عید را با آن بگذراند. ابورافع که خزانه‌دار حضرت بود، پیشنهاد او را پذیرفت و با مسئولیت و ضمانت خود، آن قطعه را سه روزه به عاریت داد. پس از آن، امیرالمومنین(ع)، آن زیور را بگردن دخترش دید و دانست که از کجا آمده و ماجرا از دختر پرسید. ام کلثوم گفت: برای روز عید از خازنه بیت المال امانت گرفته‌ام. امام به دنبال ابورافع فرستاد و به او فرمود: آیا به مسلمانان خیانت میکنی؟ خزانه‌دار گفت: هرگز، پناه به خدا! امام فرمود: پس چگونه قطعه‌ای از بیت المال را بدون اذن من و رضایت مردم، عاریه داده ای؟! ابورافع گفت که بدرخواست دختر شما و با ضمانت خودم، آن را امانت داده‌ام. امام دستور داد تا فورا آن را باز پس گیرد و به محلش برگرداند و اگر چنین کاری را تکرار کند، او را مجازات خواهد کرد و به دختر خود فرمود: اگر عاریه مضمونه نبود، تو اولین زن هاشمی بودی که دستت را بعنوان سرقت قطع میکردم . و در حالیکه دختر، کار خود را توجیه میکرد که دختر امیرالمومنین برای استفاده از این زیور از دیگران سزاوارتر است، پدر او را تهدید کرد و گفت: خود را از حق دور مکن، آیا در این روز عید، همه زنان مهاجر میتوانند با چنین زینتی خود را بیارایند؟! «أ کلّ نساء المهاجرین تتزین فی هذا العید بمثل هذا»(التهذیب، ج۱۰، ص۱۵۲) آیا شکی وجود دارد که امام در مقابل امتیازخواهی فرزندش بسختی برخورد کرد؟ آیا تردیدی وجود دارد که از نظر موازین فقهی، از دختر گناهی سر نزده است؟ آیا کاملا روشن نیست که چرا امام(ع) با دخترخود برخورد میکند و اجازه نمیدهد زینت عاریه ای داشته باشد؟ 🔷آری امیرالمومنین(ع) اگر فساد را در « #آنجاها» هم میدید و بسراغ دورترین نقاط میرفت و در مبارزه با آن کاملا موفق بود، بدلیل آن بود که میتوانست #فساد را در « #اینجاها» ببیند و بدون مسامحه با آن برخورد کند. او آماده بود تا «از خود» قربانی کند، از اطرافیان خود، از بنی هاشم، از حزب خود! نه اینکه از دیگران «برای خود» قربانی بگیرد. 📚استاد سروش محلاتی @quranpuyan

⚛💮 #قربانی، از #اینجا قربانی، از #آنجا ♦️تفاوت اولیای دین با رجال سیاسی در همین جاست: پیامبران «از خود» قربانی «میدهند» و سیاستمداران «از #مردم» قربانی «میگیرند» 🔶در ماجرای حضرت ابراهیم (ع) و دستور به او برای قربانی فرزندش، رمزهای فراوانی وجود دارد. یکی از آنها این است که باید قربانی «از خودت» باشد. او باید پاره تن خود را به قربانگاه ببرد و گرنه «قربانی کردن دیگری» هنری نیست. ابراهیم خلیل با این آزمون، شایسته #امامت گردید تا سپس از دیگران هم قربانی بخواهد. 🔷تفاوت اولیای دین با رجال سیاسی در همین جاست: پیامبران «از خود» قربانی «میدهند» و سیاستمداران «از مردم» قربانی «میگیرند». چه اینکه اباعبدالله الحسین(ع) از خود قربانی آورد و اصحاب را آزاد گذاشت، در حالیکه یزید و عبیدالله خود نشستند و مردم کوفه را به زور برای قربانی شدن اعزام کردند. 🔶دنیاطلبان بر لاشه های مردم خود بالا میروند تا نشان دهند که قهرمانند، #دیگران را به میدان میفرستند تا ثابت کنند که #انقلابی‌اند، آنان را روانه شِعب میکنند تا بگویند که اهل #مقاومتند و آنان را به چوبه دار میاویزند تا ژست مبارزه با #فساد بگیرند. این در حالی است که هرگز خودشان و اطرافیانشان قربانی نمیشوند. چرا که پیوسته در #حصار_امن قرار داشته و از خطر به دورند. 🔷اگر مردم در خانه های ناامن ساکنند و زیر #آوار قرار میگیرند و قربانی میشوند، آنان در مستحکمترین پناهگاهها سکونت دارند واگر مردم با استفاده از داروی بی کیفیت و کمبود امکانات درمانی، قربانی میدهند، آنان از بهترین تجهیزات و امکانات دارویی استفاده میکنند و اگر مردم مورد حسابرسی قرار میگیرند و به عنوان فساد و #اختلاس قربانی میشوند، آنان به هیچ کس حساب پس نمیدهند و از هفت دولت آزادند. 👈 و این است فرق قربانی از خود و از اینجا (نزدیک) با قربانی از دیگران و از آنجا(دور). 📚محمد سروش محلاتی @quranpuyan