تحقیق_موضوعی در قرآن 🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸 منظور از آیات محکم و متشابه در قرآن چیست؟ در مقاله آقای شاکر به نام "بررسي سير تاريخي روايات، آثار و ديدگاهها در محکم و متشابه"به سه ديدگاه زير در تعريف محكم و متشابه برخوردم 1-ايت الله معرفت:محکم هر سخن و گفتاري که رسا و شبهه ناپذير باشد و مورد کج فهمي قرار نگيرد، چنان گفتار و حتي کرداري را محکم گويند؛ مبهم، سخني است که نارساست و نياز به تفسير دارد تا رفع ابهام شود. #متشابه از ريشه «شبه» اسم مصدر به معناي «مثل» و يا «شبه» مصدر به معناي همانند بودن گرفته شده است، که اين همانندي مايه شبهه ميگردد. متشابه احتمال چند معنا دارد که همين موجب شک و شبهه ميشود. آيةالله معرفت در باره فرق «متشابه» و «مبهم» ميگويد که متشابه نياز به #تأويل دارد و حال آن که مبهم نياز به تفسير دارد؛ زيرا در مبهم هيچ تشابهي وجود ندارد و نيز محل ترديد و شبهه نيست. البته در تشابه نياز به تفسير و تأويل است. تفسير براي رفع ابهام و تأويل براي دفع شبهه است؛ اما تفسير مبهم فقط رفع ابهام است آيةالله معرفت رابطه بين تشابه و ابهام را از نوع عموم و خصوص من وجه ميداند. 2-از سعيد بن جبير نقل شده است که محکمات به آياتي از قرآن گفته ميشود که محتواي آن در همه کتب آسماني آمده و از اين رو، به ام الکتاب موسوم گشته است. (جامع البيان، ج۳، ص۱۱۷؛ تفسير القرآن العظيم، ج۲، ص۵) 3- از مقاتل بن حيّان نقل شده که محکمات را از آن رو محکمات گفته اند که همه اهل اديان به آن رضايت دهند. ( الکافي، ج۲، ص۲۸؛ وسائل الشيعة، ج۲۷، ص۱۸۲؛ البرهان، ج۱، ص۵۹۷ و نيز: نور الثقلين، ج۱، ص۳۱۳. yon.ir/Qp1595 🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹 ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔 @quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛

#تحقیق_موضوعی در قرآن 🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸 موضوع بحث: #مخاطب_قرآن_کیست 🔸متن زير سخنراني حجت الاسلام ايازي در جلسه حضوري قرآن پويان است كه در تاريخ 10خرداد 1395 برگزار شده است:🔸 شاید امروز بحث کلامی خیلی چالش نداشته باشد، اما درباره مخاطب قرآن از این جهت صحبت می¬کنیم که قرآن با چه کسی صحبت می¬کند؟ اجمالا تصور عمومی جامعه اینست که قرآن در اصل با مسلمانها صحبت میکند و گو اینکه یک خط و مرزی کشیده می¬شود، بین مسلمانها و دیگران، گویی که مسلمانها دردانه خدا هستند. به تعبیر دیگری موضع بحث اینست که آیا مخاطب قرآن، انسان است یا مسلم و مومن است؟ به لحاظ کلامی فعلا شاید جای بحث نداشته باشد که بگوییم مخاطب قرآن انسان است؛ هر چند که «یا ایها الذی» داشته باشد، «یا ایها الذین امنوا» داشته باشد، «یا ایها الناس»، «یا اهل الکتاب» داشته باشد؛ «قل یا ایها الکافرون» داشته باشد، درست است به مناسبت و شرایط، افراد و گروهای مختلفی، مخاطب قران هستند، اما حقیقتش این است که «انسان بماهی انسان» مخاطب قرآن است، چون میفرمایند: «هل اتی علی الانسان حین من الدهر ...» اینکه مخاطب قران، انسان است یا مومن، چه ثمره ای دارد؟ ثمره های کلامی بر آن مترتب است. اگر گفتیم مخاطب قرآن، انسان است؛ قهرا مسلمانها، یکی از این مخاطبان هستند ولی حتما آنها نیستند؛ بنابراین گاهی اگر به اهل کتاب هم خطاب و عتاب میکند، گاهی ما خودمون هستیم، چون اهل کتاب موضوعیت نداره آن وصف و آن فعل که انجام میگیرد، اهمیت داره به آنها میگوید، ولی اگر آن صفت را ما هم داشتیم مارو هم میگیره فرقی نمیکند. و یا اگر عقاید آنها را زیر سوال میبره بدین معنا نیست که، عقیده آنها باطل می¬باشد و ما بر حق هستیم. مخاطب قرآن کسانی هستند که در آن عصر با قرآن دیالوگ و گفتگو کردند؛ این مساله از این جهت چالش برانگیز است که آنها می¬گویند قهراً اگر ما مخاطب قرآن نیستیم خیلی از دستورات و اوامر و نواهی که بیان شده است، زبانش زبان عرف آن مردم است نه زمان ما. و اگر در مقوله های اعتقادی و علمی، فرهنگی سخن گفته است، متناسب با احوال آنها صحبت شده است. ✔️ اگر معلوم شد که ما هم مخاطب قرآن هستیم، اگر بر اساس قواعد و اصول رایج بین مردم در مقام گفتگو کردن، یک مطلبی را فهمیدیم، این فهم برای ما حجت است ولو اینکه مقابل تمام فهم های قبلی باشد. ✔️اگر دانستیم که ما هم #مخاطب قرآن هستیم، اگر در فهم دچار اشکال شدیم، و اگر جایی را با عقل و حکمت الهی و منطق بشری که امروز عقلای جهان آن را میفهمند، ناسازگار بود، کلام را متناسب با فهم امروزی تأویل می¬کنیم و این #تأویل یک امر عقلایی است؛ بدین معنا که اگر جایی دیدیم که ظاهرش، با عقل و جای دیگر از قرآن نمیخورد، ما حق تأویل داریم. ⬅️حق تأویل را با یک مثال بیان میکنیم: در محاورات امروز یه روش خودمان، اگر کسی حرفی زد که ما با شخصیت و موقعیت آن فرد، ناسازگار دیدیم، ما تلاش می کنیم بین شخصیت آن فرد و گفتار وی، رابطه ای برقرار کنیم حتی اگر این حرفی که زده، حرف عجیب و غریبی باشه؛ ممکن است بگوییم نه منظور ایشان این نبوده یا کاری که انجام داده منظورش این بوده. ⬅️یک مثال دیگر برای روشن شدن بحث: اگر به شما بگویند که «الان دعوت شدید به یک جلسه¬ای بعد شما می¬گویید من حال ندارم.» این که شما می¬گویید «حال ندارم» تاویل می¬کنید به اینکه من آمادگی اش ندارم؛ خب این دروغ نیست که بگویید توریه است؛ از این نمونه #تاویلها در قرآن خیلی فراوان است که در همین ادبیات زبان عامه امروز، با فهم امروزی، مخاطب ما اگر تفسیر و تاویل بکند، جا به جا می¬کند. حاصل آنکه در حوزه مسائل امروز و تمدن جدید، اگر ظاهر کلام با یک اصل عقلی یا یک اصل اصولی فرهنگی تعارض داره، به جای اینکه بگوییم مخاطبش مردم آن زمان بوده و ما مخاطب آن نیستیم، دست از ظاهرش برداریم و تأویل کنیم؛ این یک کار عقلایی است ادامه دارد... جهت مطالعه بیشتر کلیک کنید👇👇 http://yon.ir/Qpm3636 🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹 ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔 @quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛