⁉️چرا #حضرت_زینب(س) در مراسم #ترحیم_عاشوراییان شرکت نکرد؟ 💫در کتاب‌های تاریخ آورده‌اند که #حضرت_زینب (س) در مراسمی که همسر ایشان عبدالله بن جعفر برای بزرگداشت شهدای عاشورا در مدینه برگزار کرد، شرکت نکرد. عبدالله تا بازگشت آن حضرت به مدینه صبر کرد تا زینب س در مراسم حضور یابد، اما آن حضرت از شرکت در آن مراسم خودداری ورزید، علیرغم اینکه دو تن از پسران ایشان به نام‌های محمد و عون نیز در واقعه‌ی عاشورا شهید شده بودند 📚(بنت الشاطی، ۱۳۵۲: ۸-۱۶۷). ⁉سئوال مهم در این رابطه این است که چرا زینب(س) در چنین مراسمی شرکت نکرد؟ به نظر می‌رسد پاسخ این سئوال را می‌توان در گفتگویی که زینب س در شب عاشورا با امام حسین (ع) داشت جستجو کرد. در این گفتگو امام حسین (ع) به زینب س چنین فرمود: «خواهرم! تقوا پیشه کن و به سکینت الهی خود را آرام بخش و بدان که زمینیان و آسمانیان همه می‌میرند و …. تو را سوگند می‌دهم که در مرگم به صورتت سیلی نزنی و واویلا سر ندهی. ای خواهرم! مبادا شیطان صبر و شکیبایی ات را از کف تو برباید و نباید در کشته شدن من گریبان چاک زنی و روی خود بخراشی. … » 📚(رسولی محلاتی، ۱۳۸۲: ۱۰۲-۹۹). ⭕️ این سخنان مشخص می‌کنند که شیون و عزاداری قرار نبود جزیی از واکنش زینب(س) در مقابل قتل عام آزادگان کربلا باشد. تا مبادا پیام محتوایی عاشورا را در خود هضم کند و هدف «نه گفتن» امام حسین(ع) و یاران آزاده‌اش به حکومت زورگو و ستمکار یزیدی را به انحراف ببرد. 💫او می‌بایست انرژی معنوی و اعتقادی خود را به جای صرف کردن در سازماندهی ماتم و زاری، در مسیر بیدار کردن مسلمانانِ مسخ شده‌ی دنیاگرا از خواب چسبیدن به پوسته‌ی دین مصروف می‌داشت، که #حسین ع و آن یارانِ نایابش آنهمه زیبایی و عظمت و شکوه خلق نکردند تا پردازش شیون و ماتم، پاسخِ منطقی رهرویی از مرام آنان باشد، بلکه چنین ریل‌گذاری در دین، رهروانی آگاه و بیدار می‌خواند که: 🔻تا #ظلم و اجبار و #زورگویی به نام دین هست، شیون و زاری، دلخواهِ حکومتِ یزیدی است تا انرژیِ بالقوه‌ی ستم‌ستیزیِ مردمان فقط در راه عزا به هدر برود. 👈صرف انرژی زینب(س)در مسیر بیدارسازی مسلمانان از خودبسندگی در فروغلتیدن در پوسته‌ی شرعیات بود که پنج سال بعد از واقعه‌ی عاشورا، دیگر نه از حکومت ابن زیاد در کوفه اثری بود و نه از حکومت یزید در شام. 🔻اما مهم‌ترین دستاورد استراتژی آگاهی‌بخش #زینب(س)، همانا زنده ماندنِ #تفکر_تشیع است که اگر حسین و زینب(ع) نبودند، از اسلام یک #دین_جعلی_حکومتی باقی می‌ماند و مرگ تشیع فرا می‌رسید و مسلمانان نیز جمیعاً اسلام را با اجرای احکام شرعی زیر لوای هر حکومت ستمکاره‌ای اشتباه می‌گرفتند. منابع: 📚_بنت الشاطی، عایشه(۱۳۵۲). زینب؛ بانوی قهرمان کربلا. ترجمه: حبیب چایچیان و مهدی آیت‌الله زاده نایینی. تهران: امیرکبیر. _📚رسولی محلاتی، سیدهاشم(۱۳۸۲). حضرت فاطمه زهرا س و زینب کبری س. تهران: سفیر صبح. 🖍بهروز مرادی؛ قرآن‌پویان تدبر در قرآن ،تفقه در دين ┏━━🌹💠🌹━━┓ 🆔@quranpuyan ┗━━🌹💠🌹━━┛