#گزیده_نڪات_تفسیرے
#صفحه_483
#ولی_مطلق ، خدا است
💠أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَ هُوَ يُحْيِ الْمَوْتى وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ (۹) وَ مَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّـهِ ذلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ (۱۰)
🌱آیا به‌جای او، سرپرستانی برگزیده‌اند؟؛ در حالی که سرپرست حقیقی، تنها خداست، و او مردگان را زنده می‌کند، و او بر هر کاری تواناست. (۹) در مورد هر چیزی که اختلاف پیدا کنید، قضاوت (درباره‌ی) آن، با خداست. این است «الله»؛ مالک و صاحب‌اختیار من. تنها بر او توکّل می‌کنم و فقط به پیشگاه او باز می‌گردم. (۱۰)
شورى [۹-۱۰]
🔹از آنجا كه در آخرين آيه بحث گذشته اين واقعيت بيان شده كه هيچ ولی و ياوری جز خداوند نيست، در آيات مورد بحث برای تاييد اين واقعيت و نفی ولايت غير خدا دلائل زنده‌ای مطرح می‌كند.
نخست در لباس تعجب و انكار می‌فرمايد:" آيا آنها غير خدا را ولی خود قرار دادند"؟ (أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ).
با اينكه" ولی تنها اوست" (فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُ).
پس اگر می‌خواهند برای خود ولی و سرپرستی برگزينند بايد خدا را برگزينند.
چرا كه دلائل ولايت او با بيان اوصاف كماليه‌اش در آيات پيشين روشن شد، خداوندی كه عزيز و حكيم است، خداوندی كه مالك و علی و عظيم است، پروردگاری كه غفور و رحيم می‌باشد اين اوصاف هفتگانه‌ای كه گذشت خود بهترين دليل برای انحصار ولايت در او است.
🔹سپس به دليل ديگری پرداخته می‌گويد:" او است كه مردگان را حيات می‌بخشد" (و هو يحيی الموتی).
و چون معاد و رستاخيز به دست او است، و بزرگترين نگرانی انسان چگونگی زندگی او بعد از مرگ است، بنا بر اين بايد دست به دامن والای او زد و نه غير او.
🔹سپس به ذكر دليل سومی پرداخته، می‌گويد:" او است كه بر هر چيزی قادر و توانا است" (وَ هُوَ عَلی كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ).
اشاره به اينكه شرط اصلی" ولی" دارا بودن قدرت است و قادر حقيقی او است.
🔹و در آيه بعد چهارمين دليل ولايت او را به اين صورت شرح می‌دهد:
" در هر چيز اختلاف كنيد داوری و حكمش با خدا است" و تنها او است كه می‌تواند به اختلافات شما پايان دهد (وَ مَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَحُكْمُهُ إِلَی اللَّـهِ).
آری يكی از شؤون ولايت آن است كه بتواند به اختلافات كسانی كه تحت ولايت او هستند با داوری صحيحش پايان دهد، آيا بتها و شياطينی كه معبود واقع شده‌اند توانايی بر چنين كاری دارند؟ يا اين كار مخصوص خداوندی است كه هم حكيم و آگاه به طرق حل هر گونه اختلاف است، و هم قادر است حكم و داوری خود را اجرا كند، پس خداوند عزيز و حكيم بايد حاكم باشد نه غير او.
📚تفسیر نمونه
༻🍃🌸🍃༺
🆔@quranpuyan
#گزیده_نڪات_تفسیرے
#صفحه_483
#ولی_مطلق ، خدا است
💠أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَ هُوَ يُحْيِ الْمَوْتى وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ (۹) وَ مَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّـهِ ذلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ (۱۰)
🌱آیا به‌جای او، سرپرستانی برگزیده‌اند؟؛ در حالی که سرپرست حقیقی، تنها خداست، و او مردگان را زنده می‌کند، و او بر هر کاری تواناست. (۹) در مورد هر چیزی که اختلاف پیدا کنید، قضاوت (درباره‌ی) آن، با خداست. این است «الله»؛ مالک و صاحب‌اختیار من. تنها بر او توکّل می‌کنم و فقط به پیشگاه او باز می‌گردم. (۱۰)
شورى [۹-۱۰]
🔹از آنجا كه در آخرين آيه بحث گذشته اين واقعيت بيان شده كه هيچ ولی و ياوری جز خداوند نيست، در آيات مورد بحث برای تاييد اين واقعيت و نفی ولايت غير خدا دلائل زنده‌ای مطرح می‌كند.
نخست در لباس تعجب و انكار می‌فرمايد:" آيا آنها غير خدا را ولی خود قرار دادند"؟ (أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ).
با اينكه" ولی تنها اوست" (فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُ).
پس اگر می‌خواهند برای خود ولی و سرپرستی برگزينند بايد خدا را برگزينند.
چرا كه دلائل ولايت او با بيان اوصاف كماليه‌اش در آيات پيشين روشن شد، خداوندی كه عزيز و حكيم است، خداوندی كه مالك و علی و عظيم است، پروردگاری كه غفور و رحيم می‌باشد اين اوصاف هفتگانه‌ای كه گذشت خود بهترين دليل برای انحصار ولايت در او است.
🔹سپس به دليل ديگری پرداخته می‌گويد:" او است كه مردگان را حيات می‌بخشد" (و هو يحيی الموتی).
و چون معاد و رستاخيز به دست او است، و بزرگترين نگرانی انسان چگونگی زندگی او بعد از مرگ است، بنا بر اين بايد دست به دامن والای او زد و نه غير او.
🔹سپس به ذكر دليل سومی پرداخته، می‌گويد:" او است كه بر هر چيزی قادر و توانا است" (وَ هُوَ عَلی كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ).
اشاره به اينكه شرط اصلی" ولی" دارا بودن قدرت است و قادر حقيقی او است.
🔹و در آيه بعد چهارمين دليل ولايت او را به اين صورت شرح می‌دهد:
" در هر چيز اختلاف كنيد داوری و حكمش با خدا است" و تنها او است كه می‌تواند به اختلافات شما پايان دهد (وَ مَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَحُكْمُهُ إِلَی اللَّـهِ).
آری يكی از شؤون ولايت آن است كه بتواند به اختلافات كسانی كه تحت ولايت او هستند با داوری صحيحش پايان دهد، آيا بتها و شياطينی كه معبود واقع شده‌اند توانايی بر چنين كاری دارند؟ يا اين كار مخصوص خداوندی است كه هم حكيم و آگاه به طرق حل هر گونه اختلاف است، و هم قادر است حكم و داوری خود را اجرا كند، پس خداوند عزيز و حكيم بايد حاكم باشد نه غير او.
📚تفسیر نمونه
༻🍃🌸🍃༺
🆔@quranpuyan