#متن_چالشی #قران_و_تعلیم_به_کودک_نوجوان به نام خدای بخشنده ی مهربان همو که هرچه در مسیر سعادت، نیاز بود را به ما بخشید. همو که کوتاهی های ما در این مسیر را بر ما ببخشاید. نمی دانم از کجا شروع کنم و چگونه بنویسم. دردی را میخواهم مطرح کنم که شاید گوش شنوایی آن را بشنود و برای درمانش قدمی بردارد. و آن درد چیزی نیست جز؛ درد آموزش قرآن به کودکان و نوجوانان آموزشی که از متن های اصیل آموزشی دور است. یادش بخیر آن زمانی که در مکتب خانه ها، قرآن کتاب اصلی بود و متن شناسی قرآن، کار اصلی. اصلا عقب تر برویم یادش بخیر آن زمانی که پدر این سینا او را به آموزگاران سپرد تا قرآن بدو بیاموزند و ابن سینا در ده سالگی قرآن را آموخت. نه فقط الفاظش را بلکه در علم قرآن رشد کرده بود. به گونه ای که خودش نقل می کند: «دهمین سال عمر خود را به پایان می‌بردم که در قرآن و ادب تبحر پیدا کردم آنچنان‌که آموزگارانم از دانسته‌های من شگفتی می‌نمودند» همین ابن سینا با هدایت پدرش از یازده سالگی شروع به آموختن علم فقه کرد. کمی عقب تر برویم: فرزدق! شاعر و ادیب بزرگ. در خاطراتش می نویسد من کودک بودم که با پدرم به محضر حضرت علی بن ابیطالب مشرف شدیم. پدرم به حضرت عرض کرد: «این پسر، فرزند من است، ﺷﻌﺮ ﻭ ﻛﻠﺎﻡ ﻋﺮﺏ ﺭﺍ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻛﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﻦ ﺩﺍﺭﺩ.» پدرم ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ او ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺍﻣﺎﻡ (ﻉ) ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ, ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺎﻡ (ﻉ) ﻛﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮﻯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻯ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩ.» باز هم کمی به عقب تر برویم آنگاه که ابن عباس مفسر بزرگ و صحابی حضرت علی ع نقل می کند و در باب گزارش تعلیم قرآن در صدر اسلام می گوید: هنگام وفات پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در حالی که ده سال سن داشتم، حزب مفصل را آموخته و آن را قرائت می کردم» و البته قرائت در آن زمان جدای از فهم آیات نبود. دیگر بس است و نیاز به عقب رفتن نیست. کمی به جلو برویم آنجا که حضرت علی ع به فرزندش امام حسن ع نامه می نویسد و می فرماید: فرزندم. من پدر دلسوزی برای تو بودم و از برای همین، آغاز تعلیم تو را با کتاب خدا قرار دادم: «وَ أَنْ أَبْتَدِئَكَ بِتَعْلِيمِ كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ» شاید از همین جا دوره ابتدایی تعریف شد و قرار بود که در این دوره با کتاب خدا آموزش را ابتدا کنند و دبستان را ادبستان قرآن قرار بدهند. کودک اولین گام های معرفتی اش را با کتاب خدا آغاز کند: چراکه اولین امام معصوم فرموده اند: «أَوَّلُ اَلدِّينِ مَعْرِفَتُهُ» اولین قدم دین ، معرفت خداست و چه کتابی بهتر از کتاب خدا برای معرفت خدا؟! چه زیبا فرمود رهبر انقلاب که : «قرآن، کتاب معرفت است.» حضرت امیر مومنان فرمودند: «وَ أَحْسِنُوا تِلَاوَتَهُ فَإِنَّهُ أَنْفَعُ الْقَصَصِ‏» حکمت حُسنِ تلاوت، بهرمندی از منافع معنایی و معنوی قرآن است. لذا فرمودند در قرآن خالی از تدبر، خیری نیست. قرآن! ای کتاب آسمانی و نسخه شفابخش زندگانی. تو چه مهجوری در میان امتِ مسلمان. چه شد که پیام آور آیه هایت از امتش شکوه می کند و می فرماید: «يا رَبِّ إِنَّ قَومِي اتَّخَذوا هٰذَا القُرآنَ مَهجورًا» مهجوریت مگر به چیست؟ جز این است که پیامبر فرمودند: وای بر کودکان آخر الزمان از پدرانشان. پرسیدند پدران مشرکشان؟ فرمود: نخیر! پدران مومنشان. همانان که چیزی از فرائض را به کودکانشان نمی آموزند!» ای کاش زمان به عقب برگردد و از رسول خدا بپرسیم: چه چیز را به کودکانمان بیاموزیم ای پیامبر خدا؟ و البته جواب واضح را از ایشان بشنویم که فرمودند: «الغُلامُ یلْعَبُ سَبْعَ سِنینَ وَ یتَعَلَّمُ الْکتابَ سَبْعَ سِنینَ وَ یتَعَلَّمُ الْحَلالَ وَ الحَرامَ سَبْعَ سِنین» فرزندتان را هفت سال رها کنید تا بازی کند و هفت سال دیگر به او کتاب (الکتاب یعنی کتاب الله) را بیاموزید و هفت سال سوم حلال و حرام را به او یاد بدهید. این همان حقی است که به فرموده حضرت علی ع ، فرزند بر گردن والدینش دارد: و حَقُّ الوَلَدِ عَلَى الوالِدِ أن يُحَسِّنَ اِسمَهُ وَ يُحَسِّنَ اَدَبَه، و يُعَلِّمَهُ القُرآنَ حق فرزند بر والدین این است که به او قرآن بیاموزند. درد زیاد است و سخن بسیار... اینها تنها گوشه ای از این روضه پر اشک و آه است. فقط در پایان یک ادعا را مطرح کنم و در زمان مقتضی به اثبات آن هم بپردازم: آن اینکه روش قرآن آموزی به انسان و سن قرآن آموزی، مطلب پیچیده ای در سیره و صدر اسلام نیست. به راحتی می توان اثبات کرد... 🔹🔹🔹 اسفندیار- دغدغه مند تعلیم قران به کودک و نوجوان 🔰کانال موسسه قرآنی راه بهشت🔰 #به‌خانواده‌ی‌قرآنی‌راه‌بهشت‌بپیوندید😍👇 http://eitaa.com/joinchat/44433424C4b42baf0f2