#استوری #چهارشنبه_های_امام_رضایی 🔅اللهّمَ صَلّ عَلي عَلي بنْ موسَي الرّضا المرتَضي الامامِ التّقي النّقي  و حُجَّّتكَ عَلي مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثري الصّدّيق الشَّهيد صَلَوةَ كثيرَةً تامَةً زاكيَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه كافْضَلِ ما صَلّيَتَ عَلي اَحَدٍ مِنْ اولیائک

📣 این صوت رزق شماست 📣 از آن ساده نگذرید! 💌 این‌صوت حاوۍ یك تقلب کوچک می‌باشد کھ شما را سال‌هایِ سال جلو می‌اندازد🌿

🔴 هشدار ❌ 🔻هر چیزی که طرح رنگین کمانی داشت نخرید به دیگرانم بگید❗️ 🌈 این رنگین کمان ۷رنگ نیستا 👆نشان۶رنگ #همجنسگرا هاست 😈بصورت نرم دارن کار میکنن‼️

🔴 ارتباط دحو‌ الارض و امام زمان ارواحنا فداه «وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها» و زمين را بعد از آن(آفرینش آسمان و زمین) گسترش داد. (نازعات، ۳۰) بیست و پنجم ذی القعده یکی از چهار روز برگزیده سال است که تهجد در پهنای شبش و روزه در گسترۀ روزش فضیلت بسیار زیادی دارد. 🟢 روزی که رحمت الهی در این روز زمین را فرا گرفت(کافی،ج ۴ ، ص ۱۵۰ ) 🟢 و زمین از زیر کعبه گسترده و مهیای سکونت شد (من لا یحضره الفقیه،ج ۲، ص۸۹) 🔹 و این بدان جهت بود که هدف از زندگی انسان در این عالم، عبودیتِ موحدانه ربّ العالمین است. کعبه قبله گاه انسان در تمام ابعاد زندگی است و زیست موحدانه امکانپذیر نیست مگر با تبعیت از انسان کامل و حجت_حیِّ الهی بدین جهت خطاب به ابراهیم خلیل فرمود: «وَ أَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوك...» و مردم را دعوت عمومى به حج كن تا پياده و سواره بر مركبهاى لاغر از هر راه دورى بسوى تو بيايند.(حج، ۲۷) 🔹 نکته مهم این که #دحو_الارض باطن و تأویلی نیز دارد و آن گسترده شدن عدالت و حاکمیت توحید ناب با ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف از کنار کعبه است که تمام جهان را در بر می گیرد. 🔺 بخش مهمی از دعای روز ۲۵ ذی القعده ناظر به این امر است و منتظر از درگاه الهی تعجیل این وعده قطعی را درخواست می کند. 🌕 «...خدایا در فرج اولیائت شتاب کن و حقوق تاراج‌رفته آنان را به آنان بازگردان و قائم آنان را به حق آشکار کن... خدایا!..در زمان بازگشتش ما را برانگیز، تا در دوران او در شمار یارانش باشیم. خدایا! درک قیامش را روزی ما کن، و در روزگارش ما را حاضر کن، و بر او درود فرست، و سلام او را به ما باز رسان. 📚 مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏۲ ص۶۷۱ ✍ به قلم استاد محمود اباذری

#دلبری_قسمت_اول مقدمه نویسنده🌸 مثل معتادها شده بودم .اگر شب به شب به دستم نمیرسید،به خواب نمی‌رفتم و انگار چیزی کم داشتم.شبی را با چمران به روایت همسر صبح میکردم، شبی را هم با همت به روایت همسر.بین رفقایم دهن به دهن میشد مجموعه جدیدی چاپ شده به نام اینک شوکران که زده است روی نیمه پنهان ماه.دربه در راه افتاده بودیم دنبالش.اینجا زنگ بزن،آنجا زنگ بزن.با خاطرات منوچهر مدق که پاک ریختیم به هم.ثانیه شماری میکردیم رفیقمان از تهران،خاطرات ایوب بلندی را زودتر برساند بعدها که در وادی نوشتن افتادم،جزو آرزوهایم بود که برای شهیدی کتابی بنویسم در قدوقواره مدق،چمران،همت،ایوب بلندی،... و روایت فتح آن را چاپ کند. ولی هیچ وقت به مخیله ام خطور نمی‌کرد روزی برای روایت فتح ،زندگی رفیق شهیدم را بنویسم.برای همان رفیقی که خودش یکی از آن مشتری های پروپاقرص آن کتابهابود.برای همان رفیقی که خودش هم به همسرش وصیت گرده بود بعداز شهادتش،خاطراتش را درقالب نیمه پنهان ماه چاپ کنند.

💚یا امام رضا ع💚: 🌟قصه دلبری🌟۲ شهید محمدحسین محمدخانی کنار معراج شهدای گمنام دانشگاه، دعای عرفه برگزار می‌شد.دیدم فقط چندتا تکه موکت پهن کرده اند.به مسئول خواهران اعتراض کردم:(دانشگاه به این بزرگی و این چندتا تکه موکت) در جواب حرفم گفت:(همینا هم بعیده پر بشه!).وقتی دیدم توجهی نمیکند،رفتم پیش آقای محمدخانی.صدایش زدم.جواب نداد.چندبار داد زدم تا شنید.سربه زیر آمد که ((بفرمایین))بدون مقدمه گفتم:این موکتا کمه.گفت:قد همینشم نمیان.بهش توپیدم:ما مکلف به وظیفه ایم نه نتیجه!او هم با عصبانیت جواب داد؛این وقت روز دانشجو از کجا میاد؟بعد رفت دنبال کارش. همین که دعا شروع شد،روی همه موکت ها کیپ تا کیپ نشستند.همه شان افتادند به تکاپو که حالا از کجا موکت بیاوریم. یک بار از کنار معراج شهدا یکی از جعبه های مهمات را آوردیم اتاق بسیج خواهران به جتی قفسه کتابخانه.مقرر کرده بود برای جابجایی وسایل بسیج،حتما باید نامه نگاری شود.همه کارها با مقررات و هماهنگی او بود.من که خودم را قاطی این ضابطه ها نمیکردم،هرکاری به نظرم درست بود،همان را انجام میدادم.جلسه داشتیم ،آمد اتاق بسیج خواهران.با دیدن قفسه خشکش زد.چند دقیقه زبانش بند آمد و مدام با انگشترهایش ور میرفت.مبهوت مانده بودیم.با دلخوری پرسید :(این اینجا چی کار میکنه،؟)همه بچه ها سرشان را انداختند پایین .زیر چشمی به همه نگاه کردم، دیدم کسی نُطُق نمی‌زند.سرم را گرفتم بالا و با جسارت گفتم:گوشه معراج داشت خاک میخورد،آوردیم اینجا برای کتابخونه!با عصبانیت گفت:(من مسئول تدارکات رو توبیخ کردم! اون وقت شما به این راحتی میگین کارش داشتین!.)حرف دلم را گذاشتم کف دستش:(مقصر شمایین که باید همه کارا زیر نظر و با تایید شما انجام بشه!این که نشد کار!) لبخندی نشست روی لبش و سرش را انداخت پایین.با این یادآوری که (زودتر جلسه رو شروع کنین.)بحث را عوض کرد.