🌟قَالَ علیه السلام مَن قَصّرَ فِی العَمَلِ ابتلُیِ َ بِالهَمّ وَ لَا حَاجَةَ لِلّهِ فِیمَن لَیسَ لِلّهِ فِی مَالِهِ وَ نَفسِهِ نَصِیبٌ 🌟(هر کس در انجام کار (خدا) کوتاهی کند، دچار غم و اندوه شود. و خدا به کسی که در مال و جانش بهره ای برای او نباشد نیاز ندارد). کسی که در عمل برای خدا کوتاهی می کند، بیشتر اوقات در عمل دنیا سرگرم است و بیشتر در پی دنیا و گردآوری مال دنیاست، در صورتی که هر چه از ثروت دنیا برخوردار باشد، اولا به همان اندازه گرفتار غم و اندوه گردآوری دنیاست، و ثانیا در نگهداری و بیم از دست رفتن آنها مضطرب است. عبارت مشهوری است: از دنیا هر چه می خواهی به دست آر، و از غم و اندوه آن دو برابر نصیب ببر. پس امام (علیه السلام) انسان را از کوتاهی در اعمال چه بدنی و چه مالی برحذر داشته است با این عبارت: و لا حاجه لله … و نیاز نداشتن خدا به فرد کوتاهی کننده، کنایه از بی توجهی و به چشم زحمت به او نگاه نکردن است چون او قابلیت آن را ندارد. 📙شرح#حکمت_127 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص131 ⤵️⤵️⤵️⤵️ https://eitaa.com/joinchat/3309109376Cec5ab8b2a9