eitaa logo
خط رهبری
3.6هزار دنبال‌کننده
5.6هزار عکس
2.9هزار ویدیو
130 فایل
🔰«خط رهبری»: صفحه ویژه تولیدات مربوط به رهبر انقلاب در خبرگزاری #فارس ✔️ تبیینِ شخصیت، مواضع، مطالبات و نظام فکری حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 | مقاومت آگاهانه - ۲ : 0⃣1⃣ امام حسین(علیه‌السّلام)، جزو مدافعان ایده‌ی صلح امام حسن(ع) بود. وقتی که در یک مجلس خصوصی، یکی از یاران نزدیک - از این پُرشورها و پُرحماسه‌ها - به امام مجتبی(علیه‌الصّلاةوالسّلام) اعتراضی کرد، امام حسین با او برخورد کردند: «فغمز الحسین فی وجه حجر». هیچ‌کس نمیتواند بگوید که اگر امام حسین به جای امام حسن بود، این انجام نمیگرفت. نخیر، امام حسین با امام حسن بود و این صلح انجام گرفت و اگر امام حسن(علیه‌السّلام) هم نبود و امام حسین(علیه‌السّلام) تنها امیر: بود، در آن شرایط، باز هم همین کار انجام میگرفت و صلح میشد. ۱۳۶۹/۰۱/۲۲ 1⃣1⃣ صلح به‌معناى سازش و تسلیم نیست؛ صلح امام حسن به‌معناى متارکه‌ موقّت است براى آمادگى جهت ضربت زدن قاطع‌تر... مسئله میان امام و معاویه مسئله‌ى منازعه‌ى میان دو مدّعى سلطنت و حکومت نبود؛ منازعه‌ى دو فکر بود... این مبارزه مال سال چهلم هجرى نبود، عبارت بود از همین صف‌بندى میان پیغمبر و میان کفّار و مشرکین، که رأسشان و مهم‌ترین رکنشان کفّار قریش بودند و در رأس آنها ابوسفیان. این همان مبارزه است. (کتاب دو امام مجاهد، صص۱۱و۱۲) 2⃣1⃣ اگر امام مجتبی‌ این صلح را انجام نمی‌داد، آن اسلام ارزشی نهضتی باقی نمی‌ماند و از بین می‌رفت؛ چون معاویه بالاخره غلبه پیدا می‌کرد. وضعیت، وضعیتی نبود که امکان داشته باشد امام حسن مجتبی‌ (علیه‌السلام) غلبه پیدا کند. همه‌ی عوامل، در جهت عکس غلبه‌ی امام مجتبی‌ (علیه‌السلام) بود. معاویه غلبه پیدا می‌کرد؛ چون دستگاه در اختیار او بود. چهره‌ی او در اسلام، چهره‌یی نبود که نتوانند موجه کنند و نشان بدهند. اگر امام حسن(ع) صلح نمی‌کرد، تمام ارکان خاندان پیامبر(ص) را از بین می‌بردند و کسی را باقی نمی‌گذاشتند که حافظ نظام ارزشی اصیل اسلام باشد. همه چیز بکلی از بین می‌رفت و ذکر اسلام برمی‌افتاد و نوبت به جریان هم نمی‌رسید. ۱۳۶۹/۰۱/۲۲ 3⃣1⃣ اگر امام مجتبى کشته میشد، امروز از اسلام یا نامى نبود یا اگر نامى بود، شخصیّت اوّل اسلام معاویةبن ‌ابى‌سفیان بود. و شما میدانید اسلامى که شخصیّت اوّلش و مرد اوّل یا دوّمش معاویةبن ‌ابى‌سفیان باشد، یعنى آن اسلامى که پشتوانه‌ى است، آن اسلامى که پشتوانه‌ى قدرتهاى جبّار و طاغى و غاصب است؛ آن‌چنان اسلامى براى بشریّت باقى میماند. (کتاب دو امام مجاهد، ص۹۸) 4⃣1⃣ بنده در قضایای تاریخ اسلام این مطلب را مکررا گفته‌ام که، چیزی که امام حسن مجتبی علیه‌السلام را شکست داد، نبودن تحلیل سیاسی در مردم بود. مردم، نداشتند... والا همه‌ی مردم که بی‌دین نبودند. تحلیل سیاسی نداشتند. یک شایعه دشمن می‌انداخت؛ فورا این شایعه همه جا پخش می‌شد و همه آن را قبول می‌کردند! ۱۳۷۲/۰۸/۱۲ 5⃣1⃣ اگر بنا بود امام مجتبی‌ (علیه‌السلام)، جنگ با معاویه را ادامه بدهد و به شهادت خاندان پیامبر منتهی بشود، امام حسین(ع) هم باید در همین ماجرا کشته می‌شد، برجسته هم باید کشته می‌شدند، «حجربن‌عدی»ها هم باید کشته می‌شدند، همه باید از بین می‌رفتند و کسی که بماند و بتواند از فرصتها استفاده بکند و اسلام را در شکل ارزشی خودش باز هم حفظ کند، دیگر باقی نمی‌ماند. این، حق عظیمی است که امام مجتبی‌ (علیه‌الصلاةوالسلام) بر بقای اسلام دارد. ۱۳۶۹/۰۱/۲۲ 6⃣1⃣ امام حسن جنگ نظامی را - با آن دشمنی که قبلا باید افشا بشود و سپس با آن مبارزه بشود - متوقف کرد تا جنگ سیاسی، جنگ فرهنگی، جنگ تبلیغاتی و جنگ اسلامی خود را با او شروع بکند. ... امام حسن زمینه‌ساز عاشورا و تداوم امامت در بود. ۱۳۶۴/۰۳/۱۷ 7⃣1⃣ حقیقت را باید همه بفهمند و بدانند که صلح امام مجتبی‌(علیه‌الصّلاةوالسّلام)، همان‌قدر داشت که شهادت برادر بزرگوارش، امام حسین(علیه‌الصّلاةوالسّلام) ارزش داشت. و همان‌قدر که آن شهادت به اسلام خدمت کرد، آن صلح هم همان‌قدر یا بیشتر به اسلام خدمت کرد. ۱۳۶۹/۰۱/۲۲ @rahbari_plus
🔰 | پیامبر یگانگی و برادری ✏️ نویسنده: زهره صابر * تصویر زمان: 🔸 دورانی را تصور کنید که دست مردانش به خون نوزاد دختری تازه متولد شده، آغشته باشد و ظلم در ستون‌های هر کاخ و کاشانه و ویرانه‌ای لانه کرده باشد. صاحبان قدرت برای زیر دستان و هم‌نوعان از هیچ عمل جائرانه‌ای کوتاهی نکرده، صلح در چشم مردم خسته از و خون‌ریزی میدرخشد و هر انسانی آرزو میکند یک دم آسوده و رهیده از سختی و سنگدلی داشته باشد. در چنین زمانه‌ای که حتی تصورش قلب را مثل ورقه‌های کهنه تاریخ مچاله میکند؛ خدا پایان خوش داستان را برایمان رقم زده تا ما در هر پلک برهم زدنی، در هر مشت گره کردنی، در هر قیام و سجودی، در هر ترنم نگاه و لبخند و حقیقتی، دل‌بسپریم به مهربان‌ترین مخلوق. 🔹 ۱۴ قرن پیش پیامبری به سوی همه بشریت آمد و ندای یگانگی و برادری سر داد. رأفتش خاتمه‌ای بود برای همه‌ی انفصال‌ها. سیطره‌ی حاکمیتش بر قلب‌ها و اندیشه‌ها بود. دعوتش برای همگان بود و رحمتش گسترده میان خلق. به واسطه کمالش به مرتبه‌ایی رفیع و بلند رسید و با جمال نورانی‌اش، تاریکی‌ها را برطرف کرد. پیش از او جهان ظلمتکده‌‌ای بود که یک‌رنگی و یک‌زبانی و یک‌دستی در آن معنا نداشت. 🔸 رسالت جهانی او، فراخوان بین‌المللی بود. اتحاد برای رسیدن به اهداف عمومی و مشترک، وحدتی حول محور کلمه. کلمه یعنی آرمان، یعنی پرچمی در اهتزار، به وسعت همه‌ی تاریخ، برای استواری در مسیری که حق نام دارد. فراخوان بین‌المللی پیامبری که در حجاز متولد شد، لا اله الا الله بود. برای همه‌ی نسل‌ها، در همه‌ی زمان‌ها. * تصویر او: 🔹 به ما آموخت که در برابر بایستیم و سر خم نکنیم. او به ما مودت آموخت و حق‌طلبی و شجاعت و فداکاری. او می‌خواست نژادهای مختلف، ملیت‌های مختلف، سلیقه‌های مختلف همه در کنار هم و باهم باشند و دقیقا از همین یگانگی و اتحاد می‌ترسید، از دل‌های بهم متصل در راه حق، از سعی‌های بهم پیوسته و از قدم‌های استوار و هماهنگ زنان و مردانی که برای ما شدن، از خود رسته‌اند. 🔸 آن روزها پیامبر برای امتش آیه به آیه را تلاوت می‌کرد و قومش را از تفرقه بر حذر می‌داشت. او دست‌ها را با اعتصام آشنا کرده بود و نمی‌خواست امتش دچار پراکندگی و سستی و آشفتگی شود: «َأَطيعُوا اللَّهَ وَرَسولَهُ وَلا تَنازَعوا فَتَفشَلوا وَتَذهَبَ ريحُكُم» . زمان سپری شد و ظالمان و استعمارگران در طول تاریخ بارها سعی کردند از طرق مختلف قومی و مذهبی میان عرب و عجم، میان شیعه و سنی، و شکاف ایجاد کنند و دل‌ها را مانند پرهای قاصدکی که در باد رها می‌شوند، پریشان کنند. جنگ‌افروزی کردند و کشتند و غارت کردند. 🔹 اما در میان همه‌ی این هجمه‌ها آنان که دل در گرو مهر نبوی داشتند راه را گم نکرده و قاصدک‌وار پریشان در باد نشدند. آنان که میدانند میان «من» تا «ما» شدن، تنها یک واسطه وجود دارد و آنکس که قطره‌ها را دریا می‌کند و تکثرها را وحدت می‌بخشد و مقطعات را معنا می‌دهد، پیامبر است. پیامبری که برای متولد شده. پیامبری که به خوش‌بختی‌مان از خودمان حریص‌تر است و رمز پیروزی را باید در آیین و اصول او جستجو کرد. اگر آموخته‌هایش را ورق بزنیم و سبک زندگی‌اش را مرور کنیم و گوش جان بسپریم به تلاوت اعجازش؛ خواهیم فهمید «انسان مسئولیت ماست» و باید بر علیه هر ستمگر و فاسدی قیام کرد و نباید گذاشت که خون‌های به ناحق ریخته شده بر هامون حقیقت پایمال و در گذر زمان فراموش شوند. * تصویر امت واحده: 🔸 در آیین او مردمان مثل سرو دعوت‌اند به ، دعوت‌اند به شفقت و دوستی، به اتحاد و همبستگی، به شکستن این سکوت سرد و خاموش در برابر سلاح‌های گرم و مرگبار، به نجات دعوتیم و این دعوت مسئولیتی‌ست بر عهده ما. مسئولیتی که ایجاب میکند به سعی ما جهان، جای بهتری برای زیستن کودکان باشد و هیچ پدری پیش چشم فرزندش به ظلم کشته نشود. مسولیتی که ایجاب میکند؛ بایستیم در برابر این کودک‌کشی و نسل‌کشی و مهمان‌کشی، آزادی‌خواه باشیم و آزاده زندگی کنیم و را که مسئله مهم جهان اسلام است؛ تنها نگذاریم. چراکه قضیه فلسطین یک قضیه عادی و معمولی نسیت که به آسانی از آن بگذریم. قضیه‌ای بنیادی و ریشه‌دار است و به تمام اهل شرف و ایمان و توحید مربوط میشود و اگر ما اهل توحید و یگانگی باشیم و قضیه اول جهان اسلام را نشناسیم؛ چگونه میتوانیم از شرافت دم بزنیم؟ و اگر فلسطین مسئله ماست؛ چگونه میتوانیم منفعل باشیم و متحد نشویم؟ 🔹 سالها پیش مبتکر نامگذاری روز قدس و هفته وحدت گفته بود: «اگر مسلمین مجتمع بودند، هرکدام یک سطل آب به اسراییل میریختند؛ او را سیل میبرد.» وقت آن رسیده فراخوان بین المللی پیامبری که ١۴ قرن پیش از و یگانگی سخن گفته بود و به اتحاد امتش مشتاق و آرزومند بود را دوباره پاسخ بدهیم. @rahbari_plus
🔰| نکات مهم بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار نخبگان و استعدادهای برتر علمی ۱۴۰۳/۰۷/۱۱ 🚩خیزش علمی، جهاد نخبگان 🔸ما در این روزها ؛ بخصوص بنده، بجد عزادار هستم. حادثه‌ای که اتّفاق افتاد حادثه‌ی کوچکی نیست؛ فقدان آقای حادثه‌ی کمی نیست و جدّاً ما را عزادار کرده. 🔹عزای ما به معنی ماتم گرفتن و افسرده شدن و یک گوشه نشستن نیست؛ جنس عزای ما از جنس عزای (علیه السّلام) است؛ زنده و زنده‌کننده است. عزاداریم امّا این عزا ما را به و پیشرفت و شوق بیشتر به کار وادار میکند. 🔸ما باید قدر کشورمان را و توانایی‌های ذهنی و فکری و هوشی کشورمان را که منجر به میشود، بدانیم، بشناسیم و این داشته را شناسایی کنیم. 🔹یکی از بدترین برای یک انسان، یک فرد و یک جمع و یک کشور این است که داشته‌های خودش را نشناسد. 🔸به نظر من، مهم‌ترین زمینه‌ی نخبگی، بهره‌ی هوشی» است؛ در این زمینه، کشور ما جزو کشورهای پیشرو دنیا است؛ جزو کشورهای پیشرو دنیا است. 🔹بعد از انقلاب به توانایی‌های در کشور توجّه شد؛ منتها این به قدر کافی، به قدری که شایسته است، در کشور مشاهده نمیشود؛ بیش از این بایستی در این زمینه کار بشود. 🔸کلّ دستگاه ــ دستگاه دولتی و دیگر دستگاه‌های حکومتی ــ بایستی سعی کنند از استفاده کنند تا نخبه احساس کند وجودش مورد استفاده است. 🔹نخبه مسئول است. نخبه مثل همه‌ی آحاد است: کُلُّکُم‌ راعٍ‌ وَ کُلُّکُم‌ مَسئولٌ‌ عَن‌ رَعِیَّتِه... یکی از عناصر مسئول در جامعه فرد نخبه است. 🔸فرد نخبه مسئولیّتش از آحاد متوسّط مردم بیشتر است؛ چرا؟ برای خاطر اینکه از بیشتر بهره‌مند شده؛ شما هر مقداری که از تفضّلات الهی بیشتر بهره‌مند میشوید، به همان اندازه مسئولیّتتان بیشتر میشود. 🔹ما یک خیزش جدید نیاز داریم، یک حرکت جدید نیاز داریم، یک نیاز داریم؛ این کار را چه کسی باید بکند؟ شما نخبگان... دنبال خیزش علمی باشید و این شما است. 🔸ما باید داشته باشیم؛ ما داریم... باید با تفوّق علمی بر آنها غلبه پیدا کنیم، کمااینکه اگر در جایی غلبه‌ای هم داشتیم، بر اثر همین تفوّق علمی و فناوری بوده. 🔹برتری علمی و فنّاوری گاهی میتواند دست دشمن را از ضربه وارد کردن به جمعیّت‌های بزرگی مثل و کوتاه کند. 🔸در این منطقه‌ی ما، اساس مشکل... ناشی از حضور همان کسانی است که دم از و آرامش منطقه میزنند؛ یعنی و بعضی از کشورهای اروپایی. 🔹اینها [آمریکا و بعضی از کشورهای اروپایی] اگر شرّشان را از این کم بکنند، بدون شک، این درگیری‌ها، این جنگها، این برخوردها بکلّی از بین خواهد رفت و کشورهای منطقه میتوانند خودشان را اداره کنند، منطقه‌شان را اداره کنند، با هم با و سلامت و عافیت زندگی کنند. 🔸حضور خود آن کسانی که امروز دم از آرامش منطقه میزنند و میگویند، اساس اصلی مشکلات این منطقه است. 🔹ما امیدواریم که به توفیق الهی، با همّت بلند ملّت ایران و با کمک از الهامات انقلاب اسلامی و با همکاری دیگر ملّتها، را از این منطقه ان‌شاءالله کم کنیم. @rahbari_plus
🔰 | فلسطین، مظلومِ مقتدر ✏️ نویسنده: «زهره صابر» 🔸 در نظام خلقت هیچ ستمگری بر قله نبرد، فاتحانه نایستاده و جاودانگی برای خود به ارمغان نیاورده است. و ظفر فعلی است که حق آن را صرف میکند هرچند ظلم بر پیکره‌ها بتازد و بسوزاند و ویران کند. تاریخ کهنه‌مردی است دلق پوشیده و باتجربه که از میان تمام راه‌های ابریشمی، از گذرگاه‌های تنگ و صعب‌العبور، از میان راهروی کاخ‌های بلند باستانی، از کنار جسد سربازان به خون غلتیده، از میان چکاوک شمشیرها و تماشای طلوع سرخ ها گذشته است. تاریخ صفحاتی دارد آغشته به خون مردمان و صفحات دیگری آلوده به خدعه و تغابن جنگ‌افروزان. 🔹 به گواه تاریخ، پیروز نبردهای سرنوشت‌ساز است و شمشیر مقهور. کاوشی هوشمندانه در میان ورق‌های این کهنه‌مرد نشان میدهد؛ صفحات آلوده و ناپاک، سرنوشتی جز پاره‌پاره شدن و نابودی ندارند و بقا و جاودانگی پس از خدا، برای خطوطی است که با مرکب و جوهر حق نوشته شده‌اند. با مطالعه سرگذشت جوامع خون‌ریز به دست می‌آید؛ اشغال و زور، و هلوکاست، به آوارگی کشاندن مردم اصیل و با ریشه و وطن‌دار، راه به مقصد نمی‌برد و جملگی محکوم به فروپاشی و زوال‌اند آنچنان که هیچ اثری از آنان باقی نمانَد. 🔸 میدان امروز نیز، میدان نبرد میان خون و شمشیر، خون‌خواهی و خون‌ریزی، و سلطه‌گری است. داستان فلسطین از ازل با جوهر قدسی حق نوشته شده و اسرائیل نه تنها موجودیت نداشته که بی‌داستان است. غاصب و خون‌ریز و محکوم به فنا. اکنون پس از ۴۶۷ روز دفاع دلیرانه ملت مقاوم ، این داستان روایت شد: وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ. 🔹 داستان مظلومیت غزه، داستان است. داستان تسلیم امکانات نبودن و دست روی دست نگذاشتن، داستان دفاع از وطن و جنگیدن برای حقیقت است؛ داستان گذشتن از خون ولی خاک ندادن. فلسطین، وطن داستان‌های بلندی به قدمت بیت‎المقدس است. در تاریخ بنویسید صبر و توکل و استقامت آورگان شرافتمند بر هزاران پهپاد و موشک کاخ‌نشینان و شهرک‌نشینان غاصب صهیونیستی و ارتش مدعی به داشتن آخرین سیستم تجهیزات، غالب شد. بنویسید بار دیگر هیمنه پوشالی جنگ‌جویان خون‌آشام در هم شکست. هیچ اسیری بی‌مذاکره آزاد نشد و داستان و حماس پایان نیافت. 🔸 بنویسید ظلم و جنایت از حد گذشت، ‌درنده‌خویی به نهایت رسید، ولی انسان مقاومت تسلیم نشد و برپا کرد. به یحیی بگویید عصای کوچکی که با آخرین رمق باقی‌مانده در جانش به سمت دشمن پرتاب کرد؛ باطل‌السحر بود. به زنان بگویید، عکس مردان غیورشان را به دیوار خانه‌هایشان بزنند و به کودکان بگویید دنیای ، دنیای فلسطین است و داستان ادامه دارد تا لحظه طلوع دوباره صبح و طنین دوباره شیپور در جهان و پیچیدن صدای قهقهه کودکان. 🔹 داستان مقاومت را روایت کنید چراکه به حکم کلمات مقدس پیامبر رحمت در تورات و زبور نوشته شده است: «زمین میراث ابدی بندگان شایسته خداست.» پس سلام بر صبر، سلام بر وارثان مقاوم زمین، سلام بر آهنگ گام‌های استوار مجاهدان همیشه پیروز و سلام بر خون‌های جاری برای دفاع از و حقیقت و وطن و مقصود. @rahbari_plus
🔰 | روح‌الله؛ امام احیاگر 📝 جستاری در رثای آن حکیم الهی عبا بر دوش که پایه‌های نظام سلطه‌ی جهانی را لرزاند و مکتب مقاومت را بنیانی تازه نهاد ✏️ زهره صابر 🔸 پیش از طلوع آن مرد در افق هزارساله، سرزمینی بودیم با تمدنی کهن و آینده‌ای مصادره شده. بر کرسی حاکمیت ایران، طاغوت نشسته بود: تاج طلای شاهنشاهی بر سر گذاشته و زنجیر نامرئی بر گردن مردمان افکنده. و ما در دل این خفّت پنهان شده در زر و زور داشتیم فراموش می‌کردیم که حیات ملت‌ها با استقلال، آزادی و کرامت ملی ممکن است، که سرمایه‌ است و کالای فروشی نیست و وطن خاک نیست که در عهدنامه‌های ننگین بخشیده شود. در همین واپسین نفس‌های غفلت، مردی برخاست از سلاله پیامبران تا سلطه سلطنت‌طلبان را در هم بشکند و بیاموزد چگونه ایستادن و ساختن را. امام روح‌الله تاریخ ایران را از باتلاق تحقیرها و تقلیدها بیرون کشید و آن را دوباره بر شانه‌ی ایرانیان نشاند. 🔹 ما پیش از روح‌الله(ره) زنده نبودیم. تن داشتیم اما وطن نه. جان داشتیم اما رمق ایستادن نه. او آمد چونان صیحه صور در سحرگاه . جامه به خود پیچیده چون پیامبری، ندای سر داد. ما حقیقتا مرده بودیم. او مانند روحی که به کالبد دمیده می‌شود و اجزاء آن را زنده می‌سازد ما را زنده و نمایان کرد و به حرکت درآورد. به سان هدایتگری دست ما را گرفت و تشجیع کرد. در زمانه‌ای که ما هیچ سرنوشتی برای خود متصور نبودیم او به آیه‌ی تغییر داشت. لباس فاخر آزادی و عزت را بر تن هر ایرانی پوشاند؛ بی‌آنکه به قدرت‌های پوشالی اهمیت بدهد. آموخت – نه شرقی نه غربی – فقط راه خدا است و ما را که نمی‌دانستیم چگونه قامت راست کنیم در برابر غارت غارتگران و چپاول استبدادگران، ایستادن آموخت. 🔸 نه حزب داشت، نه سلاح و نه لشکر؛ سربازانش خفته در گهواره مادران بودند. سلاحش بود و سنگرش قلبی آکنده از اطمینان و یقین. گفت: «من به‌واسطه‌ی این ملت، سیلی خواهم زد بر دهان قدرت‌ها»؛ و زد. گفت: «ما برای تکلیف می‌کنیم، نه نتیجه»؛ و قیام کرد. چه کسی باور می‌کرد آن یتیم نظر کرده یارای ایستادن در برابر یک جهان مغرور را داشته باشد و آن حکیم جهان‌دیده‌‌ی عبا بر دوش ساکن محله‌ی جماران پایه‌های امپراتوری‌های سلطه‌گر مدرن را بلرزاند و ملت‌های همیشه خفته‌ در طول اعصار را بیدار کند؟ عظمت او را نه در شکوه کاخ‌هایش که در فروتنی نگاه‌ و قاطعیت ایمانش باید جستجو کرد. 🔹 سید روح‌الله خمینی(ره) تنها یک رهبر سیاسی نبود. او معمار هسته‌های بود. فقیهی بود که از متن حوزه به متن خیابان آمد. فیلسوفی بود که معنای زندگی و ضرورت حرکت را خوب فهمیده بود. او مفهوم را از قفس تعاریف ذهنی رهانید و در عرصه اجتماع و سیاست معنا کرد. برای او دین مجموعه‌ای از معارف خاک‌خورده در سطور کتاب‌های کهن نبود. نقشه‌ی راهی بود برای ساختن جهانی نو عاری از خشونت و ستم‌گری و این فقط یکی از وجوه احیاگری‌اش شناخته می‌شود: احیای دین در بطن جامعه نه در حاشیه و انزوا. تا آنجا که عالمان دین درباره‌اش گفتند: «امام خمینی (ره) رویای پیامبران و امامان را تحقق بخشید.» 🔸 علاوه بر این‌ها او انسان بود، اما نه انسانی خسته و منفعل، بلکه انسانی عاشق، کنشگر و مقاوم. احیاگر وطن بود، نه وطنی محدود به خاک، بلکه ورای مرزها، از جنس ، از جنس سرزمین‌ صالحان که وارثان زمین‌اند. او ملتش را به «کتاب» بازگرداند. نه فقط به قرآن که به نهج‌البلاغه، به صحیفه، به میراث ناب علوی، به تاریخ کهن و ظلم‌ستیز شاهنامه و آن هنگام قلم به دست ایرانیان سپرد برای نگارش یک تمدن نوین مبتنی بر پایه‌های حیات‌بخش و آزادی‌خواهانه . 🔹 در جهانی که قدرت‌های مستکبر مادی سعی داشتند ما را به حاشیه برانند، امام را به مرکز بازگرداند؛ نه مرکز توهم، بلکه مرکز تأثیر. گفت: «ما می‌توانیم»، و این جمله نه فقط شعار نسل‌های انقلاب، بلکه فصل مشترک تمام خیزش‌های جهانی عدالت‌خواهانه پس از آن شد؛ از یمن تا لبنان، از عراق تا . امام روح‌الله (ره) جهانی می‌اندیشید. در باور او همه ملت‌ها شایسته زیستنی آزاد و مستقل بودند. برای همگان تعریف می‌شد و مقاومت تکلیف روشن همه‌ی ملت‌هایی بود که در پی هویت و سرافرازی بودند. اکنون این ماییم و راهی که او به وسعت کرانه‌ها در پیش رویمان گشوده است. @rahbari_plus
🔰 | «خود گویی و خود خندی، خود مرد هنرمندی» 🔸 یکی از رؤسای کشورهای اروپایی به این‌جا آمده بود. می‌دانید که در دیدارهای بین‌المللیِ سطوح بالا، بسیاری از حرفها، کلیّات و نوعاً تعارف‌آمیز و ایده‌پراکنی است. او راجع به صحبت کرد که بله، ما طرفدار صلح هستیم. 🔹 من خارج از پروتکلهای معمولیِ این‌گونه ملاقاتها، حالت طلبگی به خودم گرفتم و گفتم شما اروپاییها جنگ را به راه می‌اندازید، خودتان هم دم از صلح می‌زنید! بزرگترین جنگهای تاریخ بشر را شما اروپاییها به راه انداختید و آن همه آدم کشته شدند. ما که این طرف دنیا بودیم، باد جنگِ شما این همه به ما خسارت وارد کرد؛ حالا هم آمده‌اید و دم از صلح می‌زنید! «خود گویی و خود خندی، خود مرد هنرمندی». گفتم ما مشکلی به نام نداریم. هیچکدام از کشورهای اسلامی، طالب جنگ نیستند. شما از جنگ حرف می‌زنید، خودتان هم می‌آیید شعار صلح می‌دهید!» ۱۳۸۰/۰۵/۰۱ @rahbari_plus