📝 نگاهی به زندگی و آثار نویسندگان زن ترکیه که با نام مردانه می‌نوشتند ✍🏼 نویسندگان زن بسیاری بوده‌اند که کتاب‌هایشان را به‌دلایلی با نامی مردانه یا نام‌های مبهم جنسیتی منتشر کرده‌اند. ویرجینیا وولف در جستار معروفش، اتاقی از آن خود، می‌نویسد: «درواقع، در این اندیشه تا به آنجا پیش می‌روم که فکر می‌کنم "گمنام" که آن‌همه شعر بدون امضا سروده است، اغلب مرد بوده.»  🔶 از دلایل عمده‌ی این کار می‌توان به امکان انتشار بدون تعصب و خوانده‌شدن اثر بدون پیش‌داوری جنسیتی در میان مردان و زنان اشاره کرد. به نظر می‌رسد که نام‌های مردانه یا مبهم همچون سپری از زنان در برابر انتقادات و خشونت جامعه‌ی ادبیِ مردانه محافظت می‌کرده است. 📍 «خواهران برونته» هم گرچه اغلب رمان‌هایشان را با نام خود منتشر کرده‌اند اما در ابتدا آثارشان را با نام مستعارِ مردانه‌ منتشر کردند. شارلوت برونته می‌نویسد: «ما دوست نداشتیم خودمان را به‌عنوان زن بشناسانیم. زیرا ــ در آن زمان بدون هیچ شکی می‌دانستیم که شیوه‌ی نوشتن و تفکر ما آن چیزی نیست که "زنانه" نامیده می‌شود ــ امید مبهمی داشتیم که شاید به این شکل آثار نویسندگان زن بدون تعصب بررسی شوند.» 🔶 هنوز نه‌تنها ناشران از کتاب‌های زنان نویسنده کمتر استقبال می‌‌کنند بلکه در مقایسه با همتایان مردشان قیمت پشت جلد این آثار نیز کمتر است. بنا به آخرین آمار مؤسسه‌ی «ویدا»[2] که به بررسی تفکیک جنسیتی نویسندگان زن و مرد و غیر‌باینری در نشریات بزرگ ادبی و نقد کتاب می‌پردازد، در سال ۲۰۱۹ سهم زنان نویسنده و منتقد ادبی در این نشریات مجموعاً تنها نزدیک به ۴۰درصد بوده است. 📍بنا به گزارش سال ۲۰۲۱ روزنامه‌ی گاردین: در میان ده نویسنده‌ی زن پرفروش (از جین آستین و مارگارت اتوود تا دانیل استیل و جوجو مویس)، تنها ۱۹درصد از خوانندگان آنها مرد و ۸۱درصد زن هستند. اما برای ده نویسنده‌ی مرد پرفروش (شامل چارلز دیکنز و جی. آر. آر. تالکین و همچنین لی چایلد و استیفن کینگ)، این آمار تقریباً نصف‌نصف است: ۵۵درصد مرد و ۴۵درصد زن. 🔶 این آمار نشان می‌دهد که نزدیک به سه قرن پس از قرن هجدهم، هنوز دنیای ادبیات در غرب زیر سلطه‌ی مردان است./ نشر آسو #زنان_نویسنده ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ با ما در کانال "راهبری فرهنگ" همراه باشید: @rahbariefarhang